Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Η πόλη μου με πληγώνει (1)

Ξεκίνησα να γράψω για την πόλη μου και, όπως είναι ανθρώπινο, πρώτα αναδύθηκαν τα παράπονά μου. Και τα ονομάζω παράπονα, γιατί παρ' όλες τις ασχήμιες και τις στραβοξυλιές της την αγαπώ την Αθήνα.
Στη συνέχεια, συνειδητοποίησα ότι δεν μου αρκούσε ένα μόνο σημείωμα. Έτσι, συμπλήρωσα τον αριθμό 1 στον τίτλο της ανάρτησης. Φοβάμαι όμως ότι δεν θα σταματήσω ούτε στον αριθμό 7 (κατά τις επτά πληγές του Φαραώ). Έστω.
Αρχή σχολικής χρονιάς, λοιπόν. Στα περισσότερα σχολεία οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά, ευαισθητοποιημένοι κάπως σε ζητήματα περιβάλλοντος, έχουν κάνει κι εξακολουθούν να κάνουν όσες κινήσεις περνούν από το χέρι τους. Φρόντισαν, λόγου χάρη, να προμηθευτούν τις ειδικές στήλες για την ανακύκλωση των μπαταριών. Αλλού συγκεντρώνουν τις άχρηστες ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές μικροσυσκευές και τις προωθούν επίσης για ανακύκλωση.
Το ίδιο επιχειρούν να κάνουν και με το χαρτί. Εδώ όμως προκύπτουν προβλήματα.
Κάποιοι Δήμοι τοποθετούν, μετά από αίτημα μιας σχολικής μονάδας, έναν μπλε κάδο ανακύκλωσης μπροστά στην είσοδό της. Όχι όμως παντού. Άλλοι Δήμοι αδιαφορούν και το όλο πρόβλημα επαφίεται στην οικολογική ευαισθησία παιδιών και εκπαιδευτικών που κουβαλάνε σε μεγάλες αποστάσεις τους σεβαστούς όγκους ανακυκλώσιμου χαρτιού (παλιά βιβλία, διαγωνίσματα, τεστ, τετράδια, σημειώσεις, φωτοτυπίες, υλικό που ανά σχολικό έτος καταστρέφεται κ.λπ.) που παράγει το σχολείο τους.
Πόσο δύσκολο είναι για τους Δήμους να τοποθετήσουν μπλε κάδους μπροστά σε κάθε σχολική μονάδα; Φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο. Δύσκολο να το σκεφτεί κάποιος "υπεύθυνος". Δύσκολο να το οργανώσει κάποιος "αρμόδιος".
Εδώ δεν το σκέφτηκε κανείς για τα super market! Στη γειτονιά μου, σε ακτίνα πέντε οικοδομικών τετραγώνων υπάρχουν τέσσερα τέτοια μεγάλα καταστήματα. Ούτε ένα δεν έχει στην είσοδό του κάποιον κάδο ανακύκλωσης! Και τόσα υλικά συσκευασίας τι γίνονται; θα ρωτούσε κάποιος αφελής. Ας αναζητήσει απάντηση από κάποιον αρμόδιο ανευθυνοϋπεύθυνο!
Ευθύνη δική μας όμως είναι ότι τους αναδείξαμε ως τέτοιους με την "πανίσχυρη" ψήφο μας!!!

1 σχόλιο:

  1. Και για αυτά που ανέφερες σε αυτό το σχόλιό σου, όπως και για αυτά που είδα στο αντίστοιχο της Παιδείας, όλο το ζουμί υπάρχει στην τελευταία σου παράγραφο. "Εμείς" τους δίνουμε το θάρρος να τα κάνουν εφόσον το 85% απο εμάς τους ξανα(!)ψηφίζουμε - πολλές οι αρετές των Ελλήνων όμως, η μνήμη δεν συγκαταλέγεται σ' αυτές.
    Μας αρκεί ένα βόλεμα στο-αμφιλεγόμενο τελικά- μόνιμο δημόσιο, ώστε να τους αφήνουμε να κυβερνάνε καταστρέφοντας την πατρίδα μας. Και 1 μήνα μετά τις εκλογές (πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις) σιγά μην παραδεχθούμε οτι τους ψηφίσαμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...