Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Κοινωνική αφασία

Στις κοινωνικές συναθροίσεις πολύ συχνά -και αυτό συνέβαινε από παλιά- η συζήτηση για τον καιρό έρχεται να καλύψει την αμηχανία που προκαλεί η απουσία θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος. Κοινού ενδιαφέροντος που θα μπορούσε να μετατρέψει τη συνάθροιση σε ομήγυρη, σε παρέα.
Αν δε οι κανόνες αυτών των συναντήσεων ανθρώπων δεν καθορίζονται από το ψυχρό πρωτόκολλο μιας υποχρεωτικής κοινωνικής επαφής, τότε επιστρατεύεται εναντίον αυτής της αμήχανης βουβαμάρας ένας καταιγισμός ανεκδότων με θεματολογία περισσότερο ή λιγότερο προσεγμένη. Δεν απαιτείται συζήτηση, δεν απαιτείται προσπάθεια. Μόνο γέλιο. Γέλιο αυθόρμητο ή απλώς τυπικά ευγενικό.
Κοινωνική αφασία όμως μπορεί να προκύψει και μεταξύ ανθρώπων οικείων, αλλά που η οικειότητά τους αναδύεται μόνο από τη χρονική διάρκεια της γνωριμίας τους και όχι από τους -ανύπαρκτους- παρόντες δεσμούς τους. Σ' αυτή την περίπτωση τα πράγματα μπορεί να γίνουν σκληρά. Συμβαίνει αρκετές φορές να επιβάλλεται κάποιος ως πρωταγωνιστής, να επιλέγει από τους παρευρισκόμενους ένα θύμα και, μεταξύ αστείου και σοβαρού, να αρχίζει να το πυροβολεί με τις πληροφορίες που συσσώρευσε στο οπλοστάσιό του ο χρόνος της γνωριμίας. Προς μεγάλην τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού, των υπολοίπων δηλαδή που, ανακουφισμένοι που δεν βρέθηκαν οι ίδιοι στο στόχαστρο των "πειραγμάτων", απολαμβάνουν τον κατασπαραγμό του θύματος, καμιά φορά εκδηλώνοντας εκ του ασφαλούς τη μικρότητα ή και τη χαιρεκακία τους. Η αρένα έχει στηθεί κανονικά. Υπάρχει ο βάρβαρος μονομάχος, υπάρχει ο αιχμάλωτος, υπάρχει και ο όχλος στις κερκίδες. Ο καθένας με το ρόλο του. Ο καθένας με τις ευθύνες του.
Τι δεν υπάρχει; Δεν υπάρχει η ανθρώπινη επαφή. Απουσιάζει η ανθρωπιά!

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Ελαφρότητες

Πολλές φορές οι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να ελαφρύνουν τον πόνο του συνανθρώπου ή και απλώς μιλώντας ανάλαφρα γι' αυτόν, υποβαθμίζουν φραστικά το πρόβλημά του για να του δώσουν κουράγιο, να τονώσουν το ηθικό του ή για να υπαινιχθούν ότι έχει μόνος του τις δυνάμεις να ορθοποδήσει ή, το χειρότερο, ότι οι ίδιοι διαθέτουν την απαραίτητη ψυχραιμία ν' αντιμετωπίσουν τη δύσκολη κατάσταση.
Η ελαφρά τη καρδία όμως και ακαίρως ελαφρόμυαλη τέτοια συμπεριφορά δεν ξαλαφρώνει τον πάσχοντα, αλλά καταδεικνύει την ελαφρότητα, την του ομιλούντος. Αν βρίσκεται δε αυτός και σε υπεύθυνη θέση, τότε μόνο με ελαφρόπετρα μπορεί να παραβληθεί. Διαθέτει το "βάρος" της και γδέρνει το ίδιο!

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Εκτελούνται Μεταφοραί

Έγινε πρόταση και συζητείται σοβαρά -εν απουσία όμως των πρυτανικών αρχών- να μεταφερθεί ολόκληρη η εκπαιδευτική δραστηριότητα του Πολυτεχνείου από το γνωστό συγκρότημα της οδού Πατησίων στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, ώστε να μετατραπεί ο ιστορικός χώρος σε μουσειακό με ολίγον αλατοπίπερον "πάρκου αναψυχής" για τους Αθηναίους!
Πέρα από τις επιφυλάξεις που μπορεί να προκαλεί η εμπειρία μας για το πώς αντιλαμβάνεται ο δήμαρχος Αθηναίων έννοιες όπως "πάρκο", "πράσινο" και "αναψυχή", σκεπτικιστές γινόμαστε και ως προς το πόσο αποτελεσματικά και, κυρίως, λειτουργικά μπορεί να προβάλει την ιστορία του χώρου η μετατροπή του σε μουσείο.
Φαίνεται ότι ισχυρό υπόβαθρο αυτής της πρότασης είναι το πόσο "καθάρισε" η οδός Μητροπόλεως και η πλατεία Συντάγματος από τους διαδηλωτές κατά του Υπουργείου Παιδείας, από τότε που αυτό μετακόμισε στο Μαρούσι.
Νομίζω, όμως, ότι θα ήταν πιο πλήρης η "αναβάθμιση" του κέντρου της πρωτεύουσας, αν προτείνονταν συμπληρωματικά και ορισμένες άλλες χωροταξικές αντιμεταχωρίσεις. Λόγου χάριν θα μπορούσαν να μετακομίσουν οι Εξαρχειώτες στο Ψυχικό και τη λεωφὀρο Βασιλίσσης Σοφίας και τη θέση τους γύρω από τη σφύζουσα από ζωή "υπόπτως κουκουλοφόρο" πλατεία να πάρουν όλες οι εκεί εγκατεστημένες ξένες πρεσβείες. Κάτι τέτοιο θα περιόριζε σημαντικά την ηχορύπανση της περιοχής. Τη χημική (από τα ληγμένα δακρυγόνα) ρύπανση της πρωτεύουσας θα καταπολεμούσε και η μεταφορά του κτηρίου του Κοινοβουλίου στην περιοχή της Μαλακάσας, που προσφέρει ευκολότερη πρόσβαση στα τρακτέρ, σε περίπτωση που θέλουν να διαδηλώσουν χωρίς να ενοχλούνται οι εμπορικές επιχειρήσεις του αστικού μας κέντρου. Αντίστοιχα, θα ήταν εξίσου κατανοητό αν μετακόμιζαν αμοιβαία το Μέγαρο Μαξίμου με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Έτσι κι αλλιώς, και οι δύο περιοχές παρουσιάζουν τραγική κάμψη στην παραγωγική τους δραστηριότητα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...