Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Γιατί θυμώνω

Θυμώνω γιατί θυμόμαστε την αλληλεγγύη μόνο όταν μας βολεύει (δηλαδή όταν έχουμε την ανάγκη της) ή όταν δεν μας ξεβολεύει (δηλαδή όταν δεν χρειάζεται να την εκδηλώσουμε έμπρακτα).
Θυμώνω γιατί δεν θυμώνουμε παρά μόνο με όσα βλάπτουν ή απλώς ενοχλούν τον εαυτούλη μας και το μικρόκοσμό του.
Θυμώνω γιατί δείχνουμε τη δύναμή μας μόνο σ' αυτούς/-ές που έχουν λιγότερη από μας.
Θυμώνω γιατί κάποιοι/-ες θεωρούν δικαίωμά τους την κοροϊδία και την εκμετάλλευσή μας.
Θυμώνω γιατί κάποιοι/-ες θεωρούν υποχρέωσή μας να μη θυμώνουμε γι' αυτό.
Θυμώνω γιατί οι άδικοι έχουν το θράσος να εγκαλούν.
Θυμώνω γιατί εμείς απολογούμαστε στους αδίκους.
Θυμώνω γιατί άνθρωποι με πτυχία -που "υπηρετούν" και στην εκπαίδευση- δεν έχουν παιδεία.
Θυμώνω γιατί στο όνομα της αποδόμησης, τάχα μου, του καθωσπρεπισμού εξοβελίσαμε την ευγένεια από τις σχέσεις μας.
Θυμώνω γιατί αδειάσαμε τις λέξεις από το περιεχόμενό τους και μιλάμε σαν τα ψάρια αφήνοντας κενές φυσαλίδες (πομφόλυγες) ν' αναζητούν απεγνωσμένα το δρόμο τους για την επιφάνεια και το φως.
Θυμώνω γιατί κάποιοι/-ες επιζητούν ή και απολαμβάνουν την έλλειψη θυμού στο χώρο τους.
Θυμώνω γιατί δεν βλέπω πια αρκετούς/-ές θυμωμένους/-ες γύρω μου.
Θυμώνω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.
Θυμώνω ακόμα.
Να πάρει η ευχή!

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Λέξεις της επικαιρότητας

Συζητούσε χτες η Βουλή για την "κουκούλα" ή μάλλον για τους φέροντες αυτήν. Προσέξτε τις απόψεις που διατύπωσαν τα κόμματα. Χρειάζεται να θυμίσω ότι ένας κομματικός σχηματισμός, ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, είχε κατηγορηθεί πρώτα από το ΚΚΕ και στη συνέχεια από όλα ανεξαιρέτως τα υπόλοιπα κόμματα ότι "χαϊδεύει τα αφτιά των κουκουλοφόρων"; Κουίζ: Σε τίνος τα λόγια διακρίνετε συνέπεια (πολιτική και κοινωνική), ανεξάρτητα από τις συνέπειες που πληρώνει, επειδή δεν φρόντισε να κάνει απολύτως σαφή σε όλους τη θέση του;
Τη λέξη τη φέρανε ξανά στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα τον περασμένο Δεκέμβρη, αλλά της έδωσαν διαφορετικό σημασιολογικό περιεχόμενο απ' αυτό που είχε κατά την πρώτη χρήση της. Παλιότερα, στη διάρκεια της Κατοχής, "κουκουλοφόρους" λέγαμε τους δοσίλογους που υποδείκνυαν στα μπλόκα των κατακτητών τους αγωνιστές της Αντίστασης. Τώρα, ονομάζουν έτσι τους νεαρούς "αντιεξουσιαστές" που καταστρέφουν.
Μόνο που σιγά-σιγά αυτός ο όρος θα γίνει λάστιχο κατά τη βούληση των μηχανισμών καταστολής, για να χωρέσει όποιον "ενοχλεί" ή όποιον δεν κυκλοφορεί με την ταυτότητά του ανάμεσα στα σφιγμένα δόντια του ή δεν χαμογελάει ανφάς και προφίλ στις κάμερες "ασφαλείας".
Τι γίνεται όμως με τους μόνιμους προσωπιδοφόρους; Κάθε μικρού ή μεγάλου χώρου. Αυτούς καμιά νομοθεσία δεν τους αγγίζει, γιατί είναι οι ίδιοι οι νομοθέτες. Του κάθε μικρού ή μεγάλου χώρου.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που πρωτάκουσα κι έμαθα από ένα μαθητή μου τη λέξη "καικαλάδες". Είναι αυτοί που "και καλά" (= τάχα μου) είναι... Τουλάχιστον, αυτή ήταν μια καινούργια λέξη. Δεν ήταν μια εσκεμμένα στρεβλωτική χρήση μιας παλιάς, που, θολώνοντας τα αρχικά πρόσωπα στα οποία αναφερόταν, επιχειρούσε να διαγράψει από τη μνήμη μας τις πράξεις τους.
Ε ρε, μαθήματα ιστορίας και γλώσσας που μας χρειάζονται!...

Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Παιδεία: Γνώση vs Εξουσία

Σκέφτομαι καμιά φορά την ιστορία του ανθρώπου.
Ξεφεύγω από τον στενό κορσέ του σχολικού μαθήματος που περιόριζε και περιορίζει τη μελέτη της σε μια σειρά πολέμων και μαχών και στη διαδοχή πολιτικών και συμμαχιών. Παίρνω αποστάσεις και βλέπω ότι, στην ουσία, ολόκληρη η πορεία του ανθρώπου μέσα στο χρόνο είναι μια διαρκής σύγκρουση ανάμεσα στην εξουσία και τους πολλούς. Πανίσχυρο, και γι' αυτό κύριο, όπλο σ' αυτή τη σύγκρουση, αλλά και ουσιαστικό διακύβευμα και έπαθλο ήταν και εξακολουθεί να είναι η γνώση.
Από την εποχή των αρχαίων ιερατείων, που έντυναν τη γνώση με την εσθήτα της προφητείας και την έκρυβαν στην αχλύ της μαγείας, μέχρι την εποχή μας, όπου η ανοιχτή πρόσβαση στη γνώση συνεχίζει να συναντά πάμπολλα, μικρά ή μεγάλα, κρυφά ή κεκαλυμμένα εμπόδια, η παιδεία παραμένει ο ουσιαστικός πολιτικός στίβος. Εκεί διεξάγονταν και εξακολουθούν να διεξάγονται οι αγώνες ανάμεσα στην εξουσία των ολίγων και την επιθυμία-ανάγκη των πολλών για γνώση, δηλαδή για καλύτερο πανανθρώπινο αύριο.
Εκεί, στο στίβο της παιδείας, έδρασαν οι σοφιστές, οι πρώτοι αμφισβητίες της ανεξέλεγκτης αυθεντίας. Εκεί συγκέντρωσαν την προσοχή και τις προσπάθειές τους ο Ανθρωπισμός και η Αναγέννηση. Εκεί αγωνίστηκαν οι διαφωτιστές. Αλλά και εκεί ύψωσαν τα εμπόδιά τους η απολυταρχία και η τυραννία. Εκεί ορθώνει τα τείχη της η παρωχημένη πατριαρχία. Εκεί σκάβουν το λάκκο της δημόσιας παιδείας με το ψευδοδίλημμα: κρατική (προσοχή, όχι δημόσια) ή ιδιωτική (απροκάλυπτα) εκπαίδευση; Εκεί υπονομεύει τη γνώση η αγοραία οικονομική ολιγαρχία με το ψευδοαίτημα για κατάρτιση (και πάλι, προσοχή, όχι παιδεία). Εκεί σβήνει η έμφυτη περιέργεια του ανθρώπου και η επιθυμία-ανάγκη του για γνώση με την καλομελετημένη μέθοδο της καταναγκαστικής ανίας.
Ωστόσο, από εκεί, από τον ματωμένο στίβο της παιδείας, ξεπήδησαν τα περισσότερα ουσιαστικά αιτήματα του ανθρώπου για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, ειρήνη, αλληλεγγύη.
Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για τον άνθρωπο τον αγωνιζόμενο για τον άνθρωπο!

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Ευρωεκλογές 2009

Σε τρεις μέρες θα πάμε στα εκλογικά κέντρα για να επιλέξουμε τους εκπροσώπους μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στην τηλεόραση όμως και στις εφημερίδες, αλλά και στις ομιλίες των αρχηγών των "μεγάλων" κομμάτων δεν άκουσα ούτε λέξη για το τι ακριβώς θα επιδιώξουν οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές τους. Δεν άκουσα και δεν διάβασα τίποτε για το είδος και την ποιότητα της παιδείας που οραματίζονται για την Ευρώπη. Εδώ που τα λέμε, δεν άκουσα και δεν διάβασα ούτε και τίποτε σχετικό με το σύστημα υγείας ή κοινωνικής πρόνοιας ή για την προστασία των εργασιακών σχέσεων ή κάτι, συγκεκριμένο όμως, για το περιβάλλον.
Αντίθετα, εισέπραξα αόριστα ευχολόγια για μερικά από αυτά τα θέματα. Και, βέβαια, παρακολούθησα άπειρες μονομαχίες λασποπολέμου περί μίζας, χρηματισμού, αδιαφάνειας κ.λπ., κ.λπ. Θαρρείς και όλα αυτά είναι ζητήματα που αφορούν το όλον της Ευρώπης και όχι τον δικό μας μίζερο πολιτικό(;) μικρόκοσμο...
Επιπλέον, σ' όλο το χρονικό διάστημα από τις προηγούμενες ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, έχω βομβαρδιστεί από το τι απαιτεί από μένα, ως πολίτισσα, η "Ευρώπη" χωρίς ποτέ να γίνεται η διευκρίνιση ότι είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και όχι η Ευρώπη, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που μου επιβάλλει σαν αναπόφευκτους όλους τους περιορισμούς που υποτάσσουν τον άνθρωπο στους αριθμούς, τον άνθρωπο στην ύλη, τον άνθρωπο στο σύστημα.
Ο γαλαζοπράσινος ορυμαγδός προσπαθεί να πνίξει τη δροσερή πολυχρωμία των κινημάτων των πολιτών που επιχειρούν με τη διαρκή παρουσία τους στους αγώνες για τον άνθρωπο ν' αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού -που μόνο παιχνίδι δεν είναι! Των πολιτών που κρίνουν, που αντιστέκονται, που αντιδρούν, που διεκδικούν· ακόμη και γι' αυτούς που δεν μπορούν να διεκδικήσουν -κυρίως γι' αυτούς.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα να ενώσω τη φωνή μου, τη σκέψη μου, την πολιτική μου βούληση, τελικά, με αυτούς που αγωνίζονται για τις ανάγκες των πολλών. Γιατί αρνούμαι τη χειραγώγηση των πολλών από τους αντιπροσώπους των ολίγων.
Θα είμαι την Κυριακή στην κάλπη και το ψηφοδέλτιό μου δεν θα είναι γαλάζιο ούτε πράσινο, αλλά πολύχρωμο. Πολύχρωμο σαν τους ανθρώπους. Πολύχρωμο σαν το φυσικό μου περιβάλλον.
Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...