Να επιμένεις ν’ αγωνίζεσαι για να καταφέρεις να κρατήσεις ζωντανή την ευκαιρία ν’ αγωνίζεσαι δείχνει, αν μη τι άλλο, συνέπεια σε μια συγκεκριμένη στάση ζωής, που βασικό χαρακτηριστικό της είναι η άρνησή σου να ενδώσεις. Σημαίνει αταλάντευτη προσήλωση στις αξίες που σε κινητοποιούν.
Να μπαίνεις στο γήπεδο με το θυμό να σε πλημμυρίζει, επειδή στα αποδυτήρια και στον πάγκο οι προπονητές τσακώνονται ακόμα για την τακτική του παιχνιδιού, κι εσύ να συντονίζεσαι αρμονικά με τους συμπαίκτες σου, να τα δίνετε όλα και ν’ ανατρέπετε κάθε προγνωστικό, που ήθελε την ομάδα να πέφτει κατηγορία, δείχνει ότι εσύ τουλάχιστον αγαπάς και ιδρώνεις για τη φανέλα. Σημαίνει ότι τιμάς την ιστορία της και πιστεύεις στο μέλλον της, αδιαφορώντας για την αντίξοη διαιτησία.
Όχι, δεν μιλάω για την ΑΕΚ και τους φιλάθλους της. Μιλάω για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και τους ψηφοφόρους του. Μιλάω για την πολιτική τους συμπεριφορά και τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις τους. Και μιλάω, βέβαια, για το θυμό τους, που καλό είναι να μην τον αφήσουν να ξεθυμάνει.
Τον δικό μου το θυμό θα τον κρατήσω στην ίδια ένταση αναμμένο. Θα τον προφυλάξω από την πιθανή βροχή των πολλών μικρών «εγώ» και τις μικρομέγαλες προδοσίες τους. Θα τον προστατεύσω από τα ψυχρά ρεύματα της παραίτησης και της απάθειας. Θα τον συδαυλίζω διαρκώς με το πείσμα του «εμείς» που έρχεται από πολύ παλιά και την ελπίδα που οδηγεί πολύ μακριά.
Το δικό μου το θυμό θα τον κρατήσω ζωντανό για να μου επιβεβαιώνει ότι είμαι ακόμα ζωντανή.
Πείσμα και ανιδιοτέλεια. Που αλλού τα βρίσκεις αυτά; Πείσμα σε όλα όσα αντιπαλεύουν το δίκ(α)ιο και ανιδιοτέλεια γιατί έτσι είναι. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς. Η Αριστερά. Άλλωστε πάντοτε, από το Διαφωτισμό κι ύστερα, πάλευε με τον ίδιο τον ανθρώπινο παράγοντα. Με τον εγωισμό του, τη φιλοδοξία του, την ιδιοκτησία του. Μέσα της και έξω της. Αυτό που μένει όμως, σαν σπίθα μέσα στους αιώνες δεν αλλάζει.Ότι δηλαδή "Τόσα χρόνια πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα, όλοι πεινάνε, όλοι σκοτώνονται και ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ– πάνω στα καραούλια λάμπουνε τα μάτια τους, μια μεγάλη σημαία, μια μεγάλη φωτιά κατακόκκινη και κάθε αυγή χιλιάδες περιστέρια φεύγουν απ`τα χέρια τους για τις τέσσερις πόρτες του ορίζοντα..".
ΑπάντησηΔιαγραφή