Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

"Σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο"

Άναυδη! Άφωνη! Άλαλη!
Πώς να μιλήσω; Πού να βρω λόγια για το ανείπωτο;
Πώς να μη μιλήσω; Πώς να συναινέσω με τη σιωπή μου; Γιατί να λουφάξω αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στη δικτατορία του τρόμου;
Για το θάνατο του Ανθρώπου έγραφε προχτές ο celin και προσπάθησα να συμμετάσχω σε μια θεωρητική συζήτηση που, όμως, ξεκάθαρο στόχο της έχει την πράξη στη ζωή.
Αλλά όταν θρυμματίζονται τα τζάμια της ψυχής από την έκρηξη της τυφλής βίας που διακόπτει οριστικά μιαν ανθρώπινη ανάσα έξω ακριβώς από την πόρτα σου, τότε «αγριεύεσαι» –όπως το ᾿λεγε η γιαγιά μου– περισσότερο. Και δεν είναι η «εγγύτητα» (το γνωστό αστεράκι της είδησης) που κάνει το γεγονός πιο φριχτό. Είναι το ότι η γειτονιά σου, η χώρα σου, θεωρείται ασφαλής επειδή δεν είναι τάχα μου σε εμπόλεμη κατάσταση. Χιλιάδες κατατρεγμένοι αναζητούν απελπισμένοι σ’ αυτήν καταφύγιο εγκαταλείποντας τις εστίες τους, γιατί αυτές έχουν μετατραπεί σε πολεμικές εστίες. Αχ, γλώσσα στρεβλή εσύ, πώς ευτελίζεις τις λέξεις!
«Σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο» βρέθηκε, λένε, και αυτός ο δεκαπεντάχρονος με τη μάνα και την αδελφή του. Ναι, σε λάθος τόπο! Γιατί δεν έπρεπε να ψάχνει στους κάδους των σκουπιδιών μας για την επιβίωσή του. Έπρεπε να είναι καθισμένος μπροστά σ’ ένα πιάτο φαΐ. Ναι, σε λάθος χρόνο! Γιατί δεν έπρεπε νυχτιάτικα να τριγυρνάει στους δρόμους. Έπρεπε να βρίσκεται σ’ ένα ζεστό κρεβάτι, να ονειρεύεται τη νέα του ζωή μακριά από κρότους και εκρήξεις, μακριά από παράλογα χυμένο αίμα.
«Σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο», λένε. Θαρρείς και το να βγαίνεις από το σπίτι σου, αν έχεις, και να περιμένεις ότι θα μπορέσεις να γυρίσεις σ’ αυτό είναι θέμα τύχης! Θαρρείς και το να κυκλοφορείς στη γειτονιά μας, στη χώρα μας, χωρίς να βλέπεις το ένα σου παιδί να διαμελίζεται μπροστά στα μάτια σου και το άλλο να μεταφέρεται στο νοσοκομείο είναι ζήτημα καλού ή κακού timing!
«Σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο» ακούμε και εξοργιζόμαστε και αντιδράμε και διαμαρτυρόμαστε για τη χρήση τυφλής και ανεξέλγκτης βίας από τις δυνάμεις καταστολής της εξουσίας σε βάρος πολιτών που ασκούν τα νόμιμα δικαιώματά τους.
«Σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο» θ’ ακούσουμε μήπως και τώρα από τους «λαϊκούς επαναστάτες»; Ή μήπως θα έχουν το θράσος να μιλήσουν για «παράπλευρες απώλειες»; Μέλος του λαού είμαι κι εγώ, αλλά δεν παραχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα να διαπράττει φόνο εν ονόματί μου, ακόμα κι αν κάποιος βρεθεί «σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο»!
Φαίνεται ότι ζούμε πια «σε λάθος τόπο και σε λάθος χρόνο». Πρέπει λοιπόν κάτι να κάνουμε (προσοχή: όχι, κάτι πρέπει να γίνει), για να ξαναθυμηθούμε ότι ο άνθρωπος είναι έλλογο ον, ότι ο άνθρωπος διακρίνεται για την ανθρωπιά του.
Τα παιδιά αξίζουν ένα καλύτερο αύριο.
Ρίξτε μια ματιά κι εδώ: Στην εποχή του φόβου, New sheriff in town

17 σχόλια:

  1. Yπατία μου μπήκα με μαύρη διάθεση
    και με σκέψεις παρόμοιες έχοντας υποστεί ένα επιπλέον σοκ απ'το πρωϊ με το μετρό της Μόσχας στο οποίο κανονικά θα ήταν μέσα η νονά της κόρης μου( αν δεν την είχε πάρει ο ύπνος !!)να πηγαίνει στη σχολή της δυό στάσεις παρακάτω....
    και επι ώρα δεν απαντούσε στο κινητό.....
    δεν έχει διαφορά όμως τα ίδια σκεφτόμουν και χθές βράδυ ,γιατί να μην κάνουμε και μια διαδήλωση εναντίον των τρομοκρατών, όσων δηλαδή απ'αυτούς δεν επιτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά μπορεί και να φαντάζονται οτι επιτελούν κοινωνικό έργο,να τους πούμε πως δεν χρειαζόμαστε τέτοιους σωτήρες και αρκετό τρόμο έχουμε στη ζωή μας,και αρκετοί άνθρωποι χάνονται άδικα,και τελικά το μόνο που καταφέρνουν είναι να υφιστάμεθα χειρότερη αστυνομοκρατία,και να βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στο βάλτο της κατάθλιψης και να νοιώθουμε αδύναμοι .Ποιόν εξηπυρετούν τελικά;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ώρες ώρες θέλω τόσο να αντιδράσω, να ουρλιάξω, αλλά δεν ξέρω πως.
    Τα λόγια σου Υπατία "δεν παραχωρώ σε κανέναν το δικαίωμα να διαπράττει φόνο εν ονόματί μου" τα υπογράφω χίλιες φορές, και ξωτικό μου, ναι, για ένα τόσο σοβαρό θέμα να κάνουμε διαδήλωση, διαδηλώσεις, ενάντια σε αυτά τα ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ, που παίζουν - αν είναι δυνατόν - έτσι απλά, χωρίς ίχνος φοβάμαι ευθύνης και συναίσθησης των πράξεών τους. Να διαδηλώσουμε ναι, για να πούμε στα σκατοκαθίκια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ, ΕΛΕΟΣ, και θα έρθω, αν χρειαστεί και με το γάιδαρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να πω πια, βρε κορίτσια; Κάποτε ο άνθρωπος ήταν δέσμιος του φόβου που του δημιουργούσε η άγνοια και πολέμησε να το διαλύσει κατακτώντας με κόπο τη γνώση. Σήμερα ο άνθρωπος, όπου γης, αλυσοδένεται και πάλι από τον τρόμο. Μόνο που τώρα αυτόν τον γεννάει ο ίδιος ο άνθρωπος. Αντί να προοδεύουμε, ξαναγινόμαστε κτήνη. Και ακόμα χειρότερα, γιατί τα ζώα σκοτώνουν μόνο για να επιβιώσουν (να φάνε ή να αμυνθούν)
    Ξωτικό μου, δεν θα 'θελα να 'μουν ούτε ψύλλος στον κόρφο σου ή της οικογένειας της νονάς της κόρης σου!
    Πάντως, αλλιώς τη θέλουμε τη ζωή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε τι κοσμο μπαμπα μ εχεις φερει να ζήσω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σήμερα το έμαθα και πάγωσα.. και μετά το άλλο στη Ρωσία και το άλλο με τον φόνο για 300 ευρώ και δεν σταματά ο εφιάλτης της βίας και του παραλογισμού.
    Τι γίνεται;;;;
    Πώς να σκεφτούμε θετικά, τι έχει μείνει όρθιο, τι να ευχηθούμε, για τι να παλέψουμε;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είμαστε μια αναπτυσσόμενη χώρα... επί σειρά ετών. Στο θέμα της εγκληματικότητας όμως, ανήκομεν εις την Δύσιν στην κυριολεξία. Θα πρότεινα τα ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μούρ για όσους θέλουν να δουν τί σημαίνει ανάπτυξη και πού βασίζεται η ευημερία.
    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπατια,διαβασα το κειμενο σου κ συμφωνω,δεν γινεται ανθρωπος σωφρων να διαφωνησει με αυτα που λες
    Θα ηθελα ομως να καταθεσω κ εναν προβληματισμο,λες οτι ζουμε σε λαθος τοπο κ σε λαθος χρονο
    Εγω θα παρακαλουσα να συνεβαινε αυτο,γιατι αν ζουμε σε λαθος τοπο κ χρονο,αυτο θα σημαινε οτι καπου υπαρχει κ σωστος τοπος κ σωστος χρονος
    Εγω δε γνωριζω κανεναν σωστο τοπο η χρονο,εγω γυριζω να κοιταξω πισω μου την ανθρωπινη ιστορια κ τη βλεπω αιματοβαμμενη,βλεπω τους λιγους να καταδυναστευουν τους πολλους,βλεπω την εκμεταλλευση να αλλαζει ανα τους αιωνες μορφη αλλα να μην αλλαζει περιεχομενο

    Βλεπω τον ανθρωπο να εξαπλωνεται σαν ιος στον πλανητη κ να τον καταστρεφει

    Αλλα δεν ηρθα εδω να υμνησω τον κυνισμο κ τη μισανθρωπια

    Γιατι ταυτοχρονα βλεπω το βλεμμα της Μανας στο παιδι της,βλεπω την Αγαπη με την οποια το περιβαλλει,βλεπω ανθρωπους να θυσιαζονται για τους δικους τους,βλεπω ερωτευμενους που στα ματια τους ηδη κυοφορειται η καινουρια Ζωη που ερχεται απτα σπλαχνα τους

    Που θελω να καταληξω?στο οτι θα συνυπαρχει παντα ο πονος πλαι στην ανακουφιση,η αγαπη πλαι στο μισος,ο δολοφονος πλαι στον ερωτευμενο,ο εκμεταλλευτης πλαι σε αυτον που θα διαπραττει αυτοθυσια

    Αυτο εννοουσα με τα γραφομενα μου,οτι ο ανθρωπος ειναι ικανος για το καλυτερο κ το χειροτερο
    Δεν σταματιουνται τα κτηνη κ οι σφαγες τους,δε σταματαει το Κτηνος μεσα μας ποτε να παραγει τη καταστροφη
    Ετσι,πρεπει να το τιθασευσουμε,οχι με αστυνομοκρατουμενες κοινωνιες
    αλλα με δικαιες κοινωνιες
    με κοινωνιες που οι διεφθαρμενοι πολιτικοι θα φυλακιζονται
    με κοινωνιες που οι αστυνομικοι δε θα συλλαμβανουν τυχαια ατομα στις διαδηλωσεις για να τρομοκρατουν τους υπολοιπους

    με κοινωνιες οσο το δυνατον απαλλαγμενες απο την αυταπατη του"δικαιου"κ "εναρετου"ανθρωπου που στο τελος η λογικη κ η δικαιοσυνη του θα θριαμβευσει

    θα θριαμβευσει μονο αν μια δικαιη κ ισχυρη Πολιτεια μας τα επιβαλλει ολα αυτα,αν αυτη η δικαιη πολιτεια σταματησει την ατιμωρησια των ισχυρων,αυτο το ελληνικο χαλι οπου δεν ειναι κ τοσο ελληνικο αλλα παγκοσμιο

    Προσπαθω να απαλλαγω απο τις ανθρωπινες αυταπατες κ κοιταξτε που κατεληξα!σε μια ουτοπια κ εγω,σε εναν "σωστο τοπο" κ "σωστο χρονο",σε μια Πολιτεια που δεν υπηρξε ποτε κ πουθενα!
    Αλλα συνοψιζοντας,αν το πρωτο συμπερασμα μου ειναι οτι τελικα η αυταπατη ειναι εγγεγραμμενη στα ανθρωπινα γονιδια,
    ως ενα δομικο στοιχειο που δε θα μπορεσουμε ποτε να απαλλαγουμε απο αυτο
    το δευτερο συμπερασμα ειναι οτι δε θα πρεπει ποτε να εγκαταλειψουμε τη προσπαθεια για την εγκαθιδρυση μιας οσο το δυνατον δικαιοτερης Πολιτειας
    Κ αυτη η δικαιη πολιτεια θα εχει κατευθυνση προς τα αριστερα
    Δεξιες,ακροδεξιες κ ιμιτασιον σοσιαλιστες μας τελειωσαν,ειναι προσφατα τα χαλια τους
    Δεν προκειται τιποτα να αλλαξει οσο επικρατει ο νεοφιλελευθερισμος
    πρεπει να ανατραπει
    Κ η Αριστερα εδω που τα λεμε δεν εφτιαξε κ καναν επιγειο Παραδεισο
    Αλλα εχουν περασει πολλα χρονια απο την αποτυχια της
    Μπορει να εχει διδαχτει απο τα λαθη της
    Κ θεωρω οτι της αξιζει μια δευτερη ευκαιρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρίκη
    ...γι'αυτό, κάτι πρέπει να κάνει και ο μπαμπάς και η μαμά και ο δάσκαλος και η δασκάλα και ο/η δημοσιογράφος και... και...

    Margo μου,
    Για να είμαστε πού και πού ρεαλιστές, η κατάσταση θα χειροτερέψει και άλλο. Οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες, βλέπεις, μόνο την επιδείνωση ευνοούν.
    Ωστόσο, θα σκεφτούμε θετικά, αν σκεφτόμαστε τα παιδιά μας. Γι' αυτά θα ευχηθούμε. Γι' αυτά θα παλέψουμε. Όπλο μας η λογική και η ανθρωπιά, που πρέπει πάση θυσία να διασώσουμε στις πολιορκημένες νησίδες μας, μέχρι αυτές να ενωθούν μεταξύ τους και να γίνουν μια μεγάλη ήπειρος!

    Ηώς
    Δεν έχεις δίκιο! Πώς σου ξέφυγε; Και στην εγκληματικότητα αναπτυσσόμαστε. Εννοώ ότι ανήκομεν εις την Δύσιν, αλλά οδεύουμε προς την Άγρια Δύση ;)
    ΥΓ: Ο Μ. Μουρ αποκαλυπτικότατος!

    celin
    Μην ανησυχείς. Όπως βλέπεις, όλη η παρέα εδώ πέρα σαν διχασμένη προσωπικότητα λειτουργεί: με το ένα μισό βυθισμένο στον κυνισμό και την απόγνωση και το άλλο μισό προσηλωμένο στο αισιόδοξο πείσμα και την ουτοπία!
    Και ναι, η σύνθεση των αντιθέτων διατρέχει (διαλεκτικότατα) την ανθρώπινη οντότητα και την πορεία της, που είναι ανοδική -και σε δυσκολία και σε κατεύθυνση.
    Όσον αφορά το τι ζητάμε και πώς, ο Θουκυδίδης στον περίφημο "Περικλέους Ἐπιτάφιο" (Ἱστορία, Β, 36-46) περιγράφει την ιδανική πολιτεία της Αθήνας. Όχι έτσι όπως πραγματικά ήταν, αλλά όπως θα μπορούσε να γίνει, αν οι θεσμοί της εξακολουθούσαν να λειτουργούν και να εξελίσσονται -κάτι που θα συνέβαινε, κατά την άποψή του, αν ο Περικλής δεν πέθαινε τόσο νωρίς.
    Στην παρ. 42 λοιπόν, που αφιερώνει πια στον έπαινο των πρώτων νεκρών του πολέμου, γράφει: "ἅ γάρ τήν πόλιν ὕμνησα, αἱ τῶνδε καί τῶν τοιῶνδε ἀρεταί ἐκόσμησαν" (=τον ύμνο που έπλεξα για την πόλη, τον στόλισαν οι αρετές αυτών εδώ και των ομοίων τους). Σαν να λέμε: αυτή την πόλη σπουδαία την έκαναν οι πολίτες της.
    Τι θέλω να πω μ' όλα αυτά τα "αρχαιογνωστικά"; Μα πολύ απλά, ότι δεν μπορεί να υπάρξει η ιδανική Πολιτεία, αν δεν ενεργήσουν οι πολίτες της προς αυτή την κατεύθυνση. Το "εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω" λειτουργεί και αντίστροφα: Εμείς ως άτομα συγκροτούμε την κοινωνία, εμείς ως πολίτες διαμορφώνουμε την πολιτεία. Η έμφαση στο "εμείς", ως πληθυντικός.
    Αυτό είναι και το κύριο συγκριτικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Πρέπει, όμως, να απαλλαγεί και αυτή από πολλές ασθένειες, που άλλες απ' αυτές είναι απόρροιες του παρελθόντος της και άλλες είναι αποτελέσματα της διάβρωσης που έχει υποστεί από το περιρρέον σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. H πείνα κοινωνικός αποκλεισμός,ο θρησκευτικός φανατισμός οδηγούν σε εγκληματικότητα και τρομοκρατία.Αντί οι κοινωνίες να παίρνουν μόνο κατασταλτικά πρέπει να δημιουργήσουν πολιτικές που να εξαφανίζουν και τις αιτίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εύστοχος και πάλι, Μιχάλη.
    Η πρόληψη είναι πάντα πιο αποτελεσματική από τη θεραπεία. Το ερώτημα είναι πώς προλαμβάνει κανείς μικρόβια σαν αυτά που "σχολίασαν" την ανάρτησή σου στον "καφενέ"; Αυτοί είναι τελειωμένες υποθέσεις. Η παιδεία όμως μπορεί να θωρακίσει τα νέα παιδιά, τους μελλοντικούς πολίτες.
    Η σωστή παιδεία, εννοείται. Αυτή που καλλιεργεί την ελευθεροφροσύνη, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, το σεβασμό. Αυτή η παιδεία που πρέπει κάποτε να ξεκολλήσει από τη "διδακτέα" ύλη του ενός εγχειριδίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παλι καλα που αντεχουμε ακομα να διχαζομαστε εσωτερικα,γιατι οταν εξαφανιστει η ελπιδα κ απομεινουμε με το υπολοιπο κομματι,τοτε θα εχουμε χασει!
    Για τη προληψη κ τη καταστολη,θελω να σημειωσω κατι,εμενα δε με τρομαζει η καταστολη σαν εννοια,παντα θα υπαρχουν εγκληματιες,παντα θα υπαρχει αναγκη οι εγκληματιες να συλλαμβανονται,απο μονη της η προληψη ποτε δε θα επαρκει
    Αλλα σταληθεια,ποιος μπορει να εμπιστευτει τα σωματα καταστολης σημερα?οχι μονο τα εγχωρια,αλλα παντου
    Βλεπετε τι γινεται στις διαδηλωσεις,ειναι πια αναμφισβητητο οτι γινονται "τυφλες συλληψεις"οπως γινονται τα "τυφλα χτυπηματα",για να τρομοκρατηθει ο κοσμος κ να λουφαξει
    Διαχρονικα οι Πολιτειες χρησιμοποιουν τα σωματα καταστολης,οχι για τη συλληψη των εγκληματιων αλλα για την υποταγη ολων στα κελευσματα της αρχουσας ταξης
    Επομενως?
    Ποια Πολιτεια θα μας εγγυηθει οτι η καταστολη θα ειναι καταστολη του εγκληματος κ οχι μεσο υποταγης στο καθεστως?
    Δε ξερω αν θα την εχουμε ποτε
    παντως ξερω σιγουρα οτι αυτη η Πολιτεια που αναζητουμε δεν ειναι η τωρινη
    Κ για να ειμαι ειλικρινης δε νομιζω οτι παγκοσμιως υπηρξε κ ποτε,ισως το καταφεραμε στην Αρχαια Ελλαδα με ολες τις αναμφισβητητες στρεβλωσεις που υπηρξαν κ εκει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ξεκινώ από το τελευταίο, celin. Ούτε στην αρχαία Ελλάδα υπήρξε. Αυτό που περιγράφει ο Θουκυδίδης ήταν κάτι ιδεατό, ήταν το όραμα του Περικλή που το συμμεριζόταν και ο μεγάλος ιστορικός. Ο Πλάτωνας είχε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να πειραματιστεί, όταν πήγε στη Σικελία στην αυλή του τυράννου Διονυσίου, αλλά ατύχησε κι αυτός.
    Για τις δυνάμεις καταστολής διεθνώς και διαχρονικά έχεις απόλυτο δίκιο ότι λειτουργούν ως φρουρά της άρχουσας τάξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι την εποχή που η αριστερά ήταν υπό διωγμό, οι ποινικοί κρατούμενοι ήταν αυτοί που προστάτευαν τους πολιτικούς κρατούμενους από τους "ανθρωποφύλακες".
    Αυτό που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι, κυνηγώντας την ουτοπία, δεν χάνω καθόλου την επαφή μου με την πραγματικότητα. Διεκδικώ ένα καλύτερο μέλλον χωρίς να αιθεροβατώ. Το ότι βλέπω τη μαυρίλα γύρω μου δεν σημαίνει ότι θα αφεθώ στην απαισιοδοξία και θα παραιτηθώ. Όσο μπορώ και ό,τι μπορώ θα το κάνω.
    Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι να βλέπω την απαισιοδοξία και την παραίτηση στους νέους ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δυστυχως οι νεοι ανθρωποι δεν ειναι απλως απαισιοδοξοι η παραιτημενοι
    Ειναι κατι ακομα χειροτερο,συμβιβασμενοι
    Προσπαθουν να προσαρμοστουν στο Υπαρκτο,οχι να το αλλαξουν
    Κ απο φορεις ελπιδας κ ανανεωσης,καταντησαν χαμαιλεοντες κ αλλαζουν χρωματα,ιδεες,πιστευω,τα παντα δηλαδη,για να επιβιωσουν
    Κ εγω ως τριανταρης παλευω για να μη με αρπαξει αυτο το καταμαυρο κυμα
    Το προσπαθω αλλα δε ξερω αν το καταφερνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είσαι νέος, celin. Μην κάνεις κι εσύ το λάθος της γενίκευσης. Είναι πολλοί οι νέοι που δεν βολεύονται, απλώς οι άλλοι είναι πιο θορυβώδεις.
    Αν ψάξεις, θα βρεις γύρω σου και κάτι που θα σε κάνει να χαμογελάσεις χωρίς να προδώσεις τις ιδέες σου: ένα καλό τραγούδι, μια καλή ταινία (ο Old Boy κάνει τόσες προτάσεις!), μια ωραία φωτογραφία, μια βόλτα στην παραλία.
    Μην αφήνεις τη μαυρίλα να σε ρουφήξει, γιατί κι αυτό βολεύει το σύστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλή σου νύχτα. Αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα. Πού ξέρεις; Μπορεί και να μην είναι τόσο χάλια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Οι νέοι πλέον δεν είναι οι νέοι που ήσαν πριν 30 χρόνια.. Τις προάλλες είχα βγει με έναν καθηγητή μου από το Λύκειο κι είχαμε πιάσει την κουβέντα για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Μου έλεγε πως αυτός σα φοιτητής είχε να κάνει με ανθρώπους - προσωπικότητες! Εγω, σήμερα, έχω να κάνω με μαθητές με άλλο όνομα..
    Αυτό που εννοώ είναι πως πλέον οι νέοι είτε έχουν απογοητευθεί από οσα βλέπουν γύρω τους, είτε έχουν μεγαλώσει με το "γονίδιο" της αδιαφορίας στο αίμα τους μιας κι ο μπαμπάς κι η μαμά τους έπεισε πως "δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει!" Τότε ο φοιτητής σηκωνόταν και πήγαινε κι έπαιρνει τις εφημερίδες του, αφιέρωνε χρόνο σε διάβασμα, μουσική, τέχνες και σχημάτιζε ολοκληρωμένες απόψεις! Σήμερα μόνιμα θέματα είναι το ποδόσφαιρο, τα αυτοκίνητα και τα clubs (ούτε καν οι "γκόμενοι/ες μιας και έχουμε ξεχάσει και τι σημαίνει ο έρωτας, αποτέλεσμα της εσωστρέφιας που έχουμε αναπτύξει!)
    Φυσικά και δεν υπάρχουν μόνο τέτοιοι νέοι! Φυσικά και υπάρχουν κι αυτοί που δε συμβιβάζονται, δε σκύβουν το κεφάλι και προβληματίζονται με όσα συμβαίνουν γύρω τους! Όμως όσο περνά ο καιρός έχω την εντύπωση πως λιγοστεύουν.. Είχα την ευκαιρία να είμαι για ένα έτος σε μια μικρή πόλη σαν αυτή της Πάτρας κι έτσι να παρατηρήσω πως ο κόσμος που αντιστέκεται είναι συγκεκριμένος! Οι ίδιες φάτσες στις σχολές, οι ίδιες στις πορείες, οι ίδιες στα πολιτιστικά δρόμενα (και κάποιοι απ'αυτούς βέβαια "χαμένοι στη μετάφραση" της οργανωμένης πάλης!) Θεωρώ πως και σε μεγαλύτερες πόλεις συμβαίνει κάτι αντίστοιχο μιας και ποσοστιαία κάπως έτσι έχουν παντού τα πράγματα..

    Αναρωτιέμαι γιατί εξελιχθήκαμε έτσι, ειδικά στην εποχή μας που πρόσβαση στην ενημέρωση έχουμε όλοι μας! Γιατί μένουμε παθητικοί δέκτες σε όσα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας και γιατί καταπίνουμε όλα όσα μας ταίζουν αμάσητα;

    Και αύριο δεν θα είναι όλα τόσο χάλια! Κι αυτό γιατί αν συνεχίσουμε έτσι όλο και λιγότεροι θα μπορούν να διακρίνουν την αθλιότητα!
    Επομένως ίσως έχει έρθει η ώρα να επιδιώξουμε όχι μόνο μια καλύτερη κοινωνία (ή έναν καλύτρο καπιταλισμό - η μόνη πολιτική ουτοπία κατά την γνώμη μου!)
    αλλά την κοινωνία για την οποία μίλησε ο Περικλής κι ο Πλάτωνας. Και δεν μπορώ να δεχθώ πως μια δίκαιη κοινωνία είνα αδύνατο να υπάρξει!
    Πως γίνεται το δίκαιο για ΌΛΟΥΣ να μην είναι αποδεκτό από ΟΛΟΥΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πολλά τα ζητήματα που θίγεις, Vincent.
    Συνομήλικη του καθηγητή σου κι εγώ, θα επιβεβαιώσω τα λόγια του, αλλά θα επισημάνω και μία, ουσιαστική κατά τη γνώμη μου, διαφορά ανάμεσα στο τότε και το τώρα. Τότε σπούδαζαν αυτοί που πραγματικά το ήθελαν κι όχι όλοι όσους ξεβράζει στην ανώτατη εκπαίδευση το αποδυναμωμένο μας Λύκειο. Επίσης σπουδάζαμε το αντικείμενο που διαλέγαμε εμείς και όχι η "κληρωτίδα" του εξεταστικού συστήματος! Αυτά για την κατάσταση στις σχολές.
    Γενικότερα όμως για τους νέους σήμερα ισχύει το σύμπλεγμα του "μπουκώματος", όπως το λέω. Έχουν απ' όλα και πολλά, οπότε μπουχτίζουν. Ίσως τώρα που σφίγγουν τα πράγματα να καταλάβουν την αξία της δυσκολίας και του αγώνα (η μόνη ελπίδα για κάτι καλό από τη σήψη του συστήματος που βιώνουμε παγκοσμίως!).
    Όσο για το "ειδικά στην εποχή μας που πρόσβαση στην ενημέρωση έχουμε όλοι μας", διευκρινίζω ότι άλλο η πληροφορία και άλλο η γνώση. Η γνώση μπορεί να "χαθεί" μέσα στο πλήθος των πληροφοριών και κάποιοι το εκμεταλλεύονται αυτό (γι' αυτό και πρέπει να "διδαχθεί" η χρήση των νέων τεχνολογιών). Η ενημέρωση, δηλαδή το να ξέρεις τι γίνεται, είναι εύκολη. Η κρίση όμως, δηλαδή το να ψάξεις γιατί γίνεται αυτό που γίνεται, είναι δύσκολη.
    Ένα νέο "διαφωτισμό" χρειαζόμαστε για ν' αποκαταστήσουμε έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, η αλληλεγγύη...
    ΥΓ: Καλωσόρισες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...