Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Πρωτομαγιά


Νῦν καί ἀεί

Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!
Παραφράζω: τέτοια μέρα, χωρίς λόγια!
Λόγια σήμερα δεν υπάρχουν. Είναι περιττά.
Αρκούμαι στη δωρικότητα μιας γνήσιας λαϊκής φωνής. Η Βίκυ Μοσχολιού χαράζει τους στίχους του Νίκου Γκάτσου και βαθαίνει τη μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου σ’ ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε για μια μέρα σαν τη σημερινή το 1941 με ιστορικό στίγμα διαφορετικό, αλλά εξίσου ζοφερό με το φετινό.
Θυμίζω μόνο ότι η Πρωτομαγιά δεν είναι η γιορτή των λουλουδιών, αλλά η Διεθνής Ημέρα των Εργατών / μισθωτών, που θεσμοθετήθηκε από τη Β΄ Σοσιαλιστική Διεθνή στο Παρίσι το 1889. Η μέρα αυτή υπενθυμίζει τον αιματηρό τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η απεργία των εργατών στο Σικάγο το 1886, όταν διεκδικούσαν το 8ωρο και την αργία της Κυριακής, και κατ’ επέκταση όλους τους αγώνες των εργαζομένων.
Μερικά πράγματα καλό είναι να μην ξεχνιούνται. Είναι κομμάτι της ιστορίας του ανθρώπου και στα χρόνια που έρχονται θα είναι πολύτιμο μάθημα για τους νεότερους. Τους νεότερους που συνιστούν τη δύναμη ζωής. Αυτήν που οργανικά βιώνουμε ως ζώντα όντα κάθε άνοιξη. Γι’ αυτό και άνοιξη εκδηλώνονται τα περισσότερα ξεσπάσματα που διεκδικούν το δικαίωμα στη ζωή. Ανεξάρτητα από το τι δείχνει το ημερολόγιο!
ΥΓ: Διαβάστε οπωσδήποτε τη σημερινή ανάρτηση του Aldebaran! Πρόκειται για ένα κείμενο σπάνιας αξίας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...