Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Οι μικρές στιγμές

…Το χέρι σημάδεψε βιαστικά την κλειδαριά. Γύρισε μηχανικά το κλειδί. Η πόρτα όμως δεν άνοιξε. Στιγμιαία αμηχανία. Ύστερα, σε αργή κίνηση, υποταγμένο στην αμετάκλητη πραγματικότητα, το χέρι διάλεξε το άλλο κλειδί, αυτό της ασφαλείας, και άνοιξε τελικά την πόρτα του έρημου και σκοτεινού σπιτιού. Τώρα πια, βλέπεις, χρειάζεται ν’ ανοίξουν δύο κλειδαριές για να μπει στο σπίτι της…
…Από το ραδιόφωνο δίπλα της οι χορδές του Andrés Segovia σταλάζουν τρυφερά στ’ αφτιά της τις αναμνήσεις από την Αλάμπρα (Recuerdos de la Alhambra) του Francisco Tárrega. Αυθόρμητα το χέρι απλώνεται στο διακόπτη της έντασης με την πρόθεση ν’ απλώσει τους ήχους του αγαπημένου του οργάνου μέχρι το δωμάτιό του. Δευτερόλεπτα μετά σταματά μετέωρο. Η μελαγχολία, βλέπεις, δεν χρειάζεται ένταση για να υπογραμμίσει τον αδειανό χώρο…
…Το τηλέφωνο χτυπάει μέσα στη νύχτα. Στην άλλη άκρη της γραμμής η φωνή του δεκαπεντάχρονου ανιψιού της κάνει κοκοράκια από τον ενθουσιασμό: «Θεία, το πήρα! Το πήρα, θεία, το Lower!» Σηκώνεται βιαστικά από το γραφείο της. «Μπράβο, καρδιά μου!», του λέει καμαρώνοντας. Με το ακουστικό στο χέρι κινείται ήδη προς το σαλόνι. «Μισό λεπτό, χαρά μου, να…» Προλαβαίνει να σταματήσει τη φράση της. Το παιδί δεν χρειάζεται να πικραθεί στις νικητήριες στιγμές του με άστοχες κουβέντες. «Μισό λεπτό να… πάρω τα τσιγάρα μου», μπαλώνει το κενό της άδειας πολυθρόνας. Η χαρά, βλέπεις, μπορεί να σου αφήσει τη στιφάδα του καπνού, αν δεν μπορείς να τη μοιραστείς μ’ αυτόν που μοιράστηκες την προσδοκία της…

22 σχόλια:

  1. Yπατιούλα μου τις δυό τελευταίες μέρες σε σκέφτομαι τόσο έντονα που έφτασε τα όρια του...μεταφυσικού..
    είχα κι ένα δισταγμό να ..μην ενοχλήσω οπότε καταλαβαίνεις οτι παρά την μελαγχολία του κειμένου ,ήρθε ισχυρότερη η χαρά της επαφής !!!!!!!!!!
    κι εμείς καλέ το πήραμε χαχα !!!
    Θέλω να πω πριν θολώσει το τοπίο τελείως (μπα σε καλό μου κι άντε να εξηγήσεις...) μου έλειψες πολύ κυρίως επειδή είχα την αγωνία οτι δεν είσαι και στα πιο..."χάϊ" σου
    διότι άμα είσαι καλά ,θέλω να πω, λείψε όσο θές κατάλαβες;;;;;
    είμαι σίγουρη ...
    ε δεν είμαι και ..φτερό να μπορώ να τα πω καλλίτερα....


    άντε και σ'ανώτερα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο στο ανηψάκι σου. Να το δεις όπως επιθυμείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπατιούλα μου
    που είσαι και μου έλειψαν τα όμορφα γρατά σου;
    Γιατί τόσο μελαγχολία ; Φταίει ο καιρός η κάτι άλλο τόσο σημαντικό για σένα ;
    Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά και να αρχίσεις τις όμορφες αναρτήσεις σου.
    Το βιντεάκι μαγικόοοοο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπατία μου.. γράψε μας κι άλλα μας λείπεις..

    Οι αναμνήσεις από την Αλάμπρα από τα πολύ αγαπημένα μου το έπαιζα.. κάποτε.. μελαγχολικό και νοσταλγικό όμως όχι όλο το κομμάτι.. στο τέλος γίνεται αισιόδοξο όταν γυρνάει από ελάσσων σε μείζονα κλίμακα.

    Καλό βραδάκι Υπατία μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι να πω; Στεναχωριέμαι που είσαι τόσο θλιμμένη!
    Αλλά τι όμορφα που εξωτερικεύεις αυτά (τα άσχημα) που νιώθεις!!! Διαβάζοντας το κείμενό σου και με την εξαιρετική μουσική υπόκρουση που διάλεξες είναι σαν να είδα δύο ταινίες μικρού μήκους... ή μάλλον μία με δύο σκηνές....μόνο που δεν είχε τέλος.....ανυπομονώ να διαβάσω να περιγράφεις και το τέλος, happy end, έ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μερικές φορές ο χώρος γεμίζει από τη μελαγχολία, δεν είναι και η καλύτερη ενέργεια αλλά τουλάχιστον έτσι ποτέ δεν είναι άδειος!
    Δύσκολο συναίσθημα η απώλεια, μοναδικό και επίπονο...
    Θέλει χρόνο...
    Καλημέρα Υπατία κάνω θετικές σκέψεις για σένα, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξωτικό μου,
    Οι φίλοι δεν ενοχλούν ποτέ!
    Προσπαθώ, ξέρεις, να αραιώσω λίγο τη συννεφιά σ' αυτές τις σελίδες, αλλά δεν βοηθάνε και πολύ τούτες οι μέρες. Και, από την άλλη, δεν θέλω να νερώσω και πολύ την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό τους.
    Πάντως, μην ανησυχείς. Δεν είμαι συνεχώς έτσι. Μέσα στην τάξη ή στους διαδρόμους του σχολείου, με τα εφηβικά ανήσυχα πρόσωπα τριγύρω μου, ή στις συναντήσεις μου με τ' ανίψια μου, ανακτώ την επαφή με τη θετική πλευρά της ζωής!
    Θέλεις να πεις ότι εκτός από χημεία, φυσική, μαθηματικά και αρχαία, διάβαζες και αγγλικά; :):):)
    Συγχαρητήρια!!! Και σ' ανώτερα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Επίκουρε,
    Σ' ευχαριστώ (ευχαριστεί, αν ήξερε) πολύ!
    Καλωσόρισες!

    Βασιλική,
    Θα βρεις την απάντηση στις ερωτήσεις σου, αν ανατρέξεις 6-7 αναρτήσεις πιο πριν. Για την ώρα, αρκούμαι να περιδιαβαίνω στις ομορφιές των δικών σας αναρτήσεων. Έχουν λίαν θεραπευτική επίδραση, ειδικά οι καλλιτεχνικές ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτή η απώλεια έχει φτάσει και σε μας τι νιώσαμε, συμμεριστήκαμε , θυμηθήκαμε και τις δικές μας απώλειες.Ο δικός μου ξέρω που είναι ,κοιμάται στη Παναγίτσα στο χωριό,εκεί μου είπε θα με πας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Margo μου,
    Προσπαθώ, αλλά οι ιδέες τούτο τον καιρό είναι μονοθεματικές και αρκετά σκοτεινές. Δεν μου φταίνε οι άλλοι σε τίποτε!
    Όσο για το μουσικό κομμάτι, ξέρεις πια τη σχέση μου με τη μουσική. Μιλάει τη γλώσσα της ψυχής μου (μας). Η τελευταία παράγραφος αντιστοιχεί στο τελικό (ελαφρώς πιο αισιόδοξο) μέρος του κομματιού. Εκεί επιχειρώ να κατευθυνθώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανεράιδα μου,
    Στενοχωριέμαι που σας στενοχωρώ. Αλλά, ξέρεις, έχει μια κάποια θεραπευτική λειτουργία το στρίμωγμα της θλίψης σε λέξεις, σε γραπτό ειδικά λόγο. Φέρνει τα πράγματα πιο κοντά στις πραγματικές τους διαστάσεις.
    Όσο για το happy end, την τρίτη σκηνή της "ταινίας" την πρόσεξες; Προς τα εκεί οδεύει. Θέλει όμως το χρόνο του κι αυτό...

    Roundel,
    Σοφό αυτό που είπες για τον αδειανό χώρο! Η φύση άλλωστε η ίδια δεν αγαπάει το κενό.
    Την καλοδέχομαι τη θετική ενέργεια που εκπέμπεις και σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κένταυρε, καλέ μου φίλε,
    Λυπάμαι πολύ που θυμίζω "οικεία κακά" και σ' εχαριστώ θερμά για κείνο το "συμμεριστήκαμε".
    Πού θα πάει, όμως; Κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα σηκωθούμε και θα ενώσουμε ξανά τα χέρια σε χορούς κυκλωτικούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εξήγησέ μου γιατι?...

    Γιατι δεν μετράει το ΜΟΙΡΑΣΜΑ της χαράς περισσότερο από τον αποδέκτη της?..

    Φιλια αναμονής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλή μου Υπατία, καλημέρα :)
    Την καταλαβαίνω, τη νιώθω και γω τη μελαγχολία...λίγο ο καιρός με τη μουντάδα του, λίγο πολλά "άλλα"...κάπως και γω. Προσπαθώ να είμαι αλλιώς...δε το καταφέρνω πάντα.
    Να προσέχεις (εσένα)
    Φιλιά

    http://www.youtube.com/watch?v=xttvm2Dl0Ac

    πι ες
    Μπράβο το ανηψάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. kakia p,
    Μ' αρέσει ο ορμητικός τόνος της ερώτησής σου! Ηχεί γενναίος, επιτακτικός, διεκδικητικός...
    Δεν είπα ότι το μοίρασμα της χαράς μετράει περισσότερο από τον αποδέκτη της! Εξάλλου, όπως έλεγε κι η γιαγιά μου: λύπη μοιρασμένη, μισή λύπη και χαρά μοιρασμένη, διπλή χαρά. Κάτι που εφαρμόζω κατά κάποιο τρόπο εδώ.
    Μόνο που υπάρχουν κάποιες χαρές, τόσο ασήμαντες για τους τρίτους, που μπορούμε να τις γευτούμε μόνο με τα πρόσωπα που μοιράστηκαν μαζί μας την προσδοκία αυτής της χαράς.
    Όταν λοιπόν αυτά τα πρόσωπα είναι δια παντός απόντα (άκοντα, διευκρινίζω, θανόντα, για να κυριολεκτήσω), ε, τότε η απουσία τους πονάει! Άλλωστε, χρησιμοποίησα το ρήμα "μπορεί", υπάρχει δηλ. η πιθανότητα να συμβεί.
    Τα φιλιά καλοδεχούμενα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Λένα μου,
    Καλή σου μέρα και σε σένα, καλή μου!
    Όσο προσπαθούμε, δίνουμε σήμα ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Δεν είναι;
    Σ' ευχαριστώ πολύ για το βιντεάκι. Εκπληκτικής ομορφιάς οι εικόνες του και εξαιρετικής ευαισθησίας οι νότες του!
    Θα σ' ευχαριστήσει κι εκείνο, όταν λάβει τα συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Από τις χαρούμενες αγάπες σου που είδα την προηγούμενη φορά, σε χρόνο μελαγχολίας έρχομαι σήμερα.
    Και οι στιγμές αυτές, καρδιάς, ως σκέψεις κατατίθενται στα μάτια μας.

    Να είσαι καλά!


    υγ. η μουσική σου απ' τις αγαπημένες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον τίτλο του φίλου.....

    και οχι οχι οχι ,ευτυχώς για εκείνην ,δυστυχώς για μένα, τίποτα απ'όλα αυτά δεν διαβάζω !!!! Μόνο ξαφνικά μια μέρα πριν τα διαγωνίσματα πρέπει να ξέρω όλο το βιβλίο και να κάνω τις σωστές ερωτήσεις !!!!!!!!!!!

    Σε σκέφτομαι ήθελα να πώ ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Άστρια,
    Η ζωή -και μαζί της η διάθεσή μας- έχει συχνά σκαμπανεβάσματα. Ευτυχώς, υπάρχει πάντα κάπου κοντά η μουσική να χαϊδέψει τ' αφτιά μας και να παρηγορήσει την θλίψη μας.
    Ο καλός λόγος όμως που φτάνει σε μας από "άγνωστες" γνωριμίες είναι αυτός που μας γαληνεύει και μας τονώνει.
    Σ' ευχαριστώ πολύ!

    Ξωτικό μου,
    Η παρουσία μου στην μπλογκόσφαιρα θ' αραιώσει μάλλον για κάνα δυο μήνες, για λόγους που οφείλονται σε πρακτικές αλλαγές στη ζωή μου. Όταν όμως τελειώσει αυτό το μεταβατικό στάδιο, θα ήθελα να μπορέσω να γράψω δυο λογάκια για το ρόλο που έπαιξαν (και εξακολουθούν να παίζουν) μερικοί άνθρωποι που γνώρισα και εκτίμησα -ακόμη κι αγάπησα, μπορώ να πω- σ' αυτό το χώρο.
    Όχι αόριστα και γενικά, αλλά πολύ συγκεκριμένα και ειδικά!
    Έξυπνο κορίτσι είσαι και καταλαβαίνεις, όπως μου είπες κι εσύ κάποτε... ;)
    Λίγη υπομονή ζητώ, λοιπόν, και επιφυλάσσομαι.
    Η σκέψη σου, ζεστό χτὐπημα στην πλάτη και σ' ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αν εγραφα,θα ηθελα να γραφω οπως γραφεις. Με μειωνουν οι σκεψεις σου αλλα προσπαθω να ξαναθυμηθω.Με ξεκινας με τη γλυκια καθημερινοτητα,με βουτας στη λογοτεχνια,με φερνεις αντιμετωπο μετη φιλοσοφια που αγαπω και μου οπτικοποιεις τη δυναμη ,τη θεληση,την ελπιδα που απορρεουν απο τη μιζερια -Το κοριτσακι της Δαμασκου- . Σε ευχαριστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κύριε Ανώνυμε,
    Πολύ γρήγορα μαθαίνετε το μάθημά σας!

    Προσπαθώ κι εγώ να θυμηθώ με ποιο γραπτό μου μπορεί να σας μείωσα. Λίγα σχόλια με ταρακούνησαν, αλλά και με συγκίνησαν όσο το δικό σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Με μειωνουν =Με κανουν να μειονεκτω.Αρα δε με μειωσες.Γραφε μου στον ενικο και με την ευκαιρια θα μου θυμησεις και το δυικο.
    Εισαι δυσκολη ,αλλα καλη ΤΗΛΕδασκαλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...