Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

Είσοδος; Έξοδος; Όπως το δει κανείς...

 Updated
Άνοιξε την πόρτα και βγήκε μέσα. Έκανε ψύχρα. Η ατμόσφαιρα βούρκωνε βαριά, αλλά δεν έλεγε να ξεσπάσει σε κλάμα. Η μυρωδιά της κλεισούρας τρυπούσε τα ρουθούνια. Έκλεισε τα μάτια μπας και να διακρίνει καλύτερα μες στο μισόφωτο. Σκιές σε πολύ αργή κίνηση θύμιζαν το έξω απ’ όπου είχε βγει. Κάλυψε τ’ αφτιά με τις παλάμες κι αφουγκράστηκε. Η σιωπή ήταν εκκωφαντική. Έσφιξε τα δόντια, σφράγισε τα χείλη και κραύγασε. Οι βουβές λέξεις φτερούγισαν τρομοκρατημένες αναζητώντας την είσοδο προς τα έξω. Η εξορία στο μέσα είναι κατάσταση οριακή.
Και μετά… Μετά, ένα φτερό ακούμπησε ανάλαφρα το πόμολο κι αυτό ορθάνοιξε τα χαμόγελα. Μουσική από την (ε)ξωτική Βενεζουέλα δραπέτευσε από τον Ιούνιο για ν’ αερίσει τη συννεφιά με το χάδι του ενθουσιασμού. Νερένια ζεστασιά ξέπλυνε τη στυφή σκόνη. Μια Ελένη, ακυρώνοντας πολλά αδειανά πουκάμισα, αρχίνησε διακριτικά το παραμύθι. Την κόκκινη κλωστή δεμένη άρπαξε ένα Μυκονιάτικο πινέλο για να ζωγραφίσει φωτεινές νότες, δώρο για μια ξεχασμένη ονομαστική γιορτή. Ένας Κένταυρος χτύπησε δυνατά τις οπλές του στο χώμα, για να θυμίσει ότι η ζωή χτίζεται πάνω σ’ αυτό και χάρη σ’ αυτό. Βαθυγάλανα άστρα λαμπύρισαν την υπενθύμιση της ομορφιάς και λόγια μαχητικά σπάθισαν την αισιοδοξία τους. Λευκές και μαύρες σκέψεις συναντήθηκαν σ’ ένα σιδηροδρομικό σταθμό και συμφιλιώθηκαν με τις διαφορές τους. Οι σκιές εξαφανίζονται στο διακριτικό πέρασμα της ανεράιδας και τα χρώματα με ελεύθερη ζωγραφική γιορτάζουν το θρίαμβό τους. Η ποίηση τινάζεται και πάλι ψηλά, σταλαματιά σταλαματιά, από την ολοπόρφυρη ακακία. Μια πατρίδα μακρινή, δυο πατρίδες μακρινές, τρεις πατρίδες μακρινές και αλλοτινές διασώζονται στη θαλασσένια αγκαλιά που τις χαϊδεύει, την ώρα που η καλή μάγισσα τινάζει το ραβδί της και αρωματίζει με αφρούς μακρινών κυμάτων τη νίκη του φωτός.
Ευχαριστώ με μια αγαπημένη άρια από την Turandot του Puccini με τον Placido Domingo, την προτίμησή μου από τους θεωρούμενους τρεις μεγάλους τενόρους της εποχής μας. Κυρίως για την τελευταία της φράση:
Al alba vincero! (την αυγή θα νικήσω).

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Από νέα βάση

Επανασυνδέομαι με τον έξω (και τον έσω) κόσμο και καλησπερίζω!
Βρε παιδιά, μήπως είδατε εσείς κάπου εκείνο το πολύτιμο ρηχό συρταράκι του γραφείου μου; Ανοίγω μια κούτα με την ένδειξη «γραφείο» και βρίσκω μέσα βάζα. Ανοίγω την άλλη με την ένδειξη «σαλόνι» κι ανακαλύπτω –προφανώς– τάπερ και λάμπες. Στα «κουζινικά» εντάχθηκαν, όπως είναι αυτονόητο, κάποιοι φάκελοι με σημειώσεις λογοτεχνίας και αρχαίων! Μαζί με τα ποτήρια βολεύτηκαν κι οι πένες μου! Βολεύτηκαν πάντως… Α, και τα μαχαιροπήρουνα για την κρεβατοκάμαρα προορίζονταν. Βρήκαν όμως το δρόμο τους. Εκείνο το συρταράκι ωστόσο, πουθενά! Χαμένο στη μετάφραση. Στη μετακόμιση, ήθελα να πω… Μήπως το πήρε το μάτι σας πουθενά;
Τέλος πάντων.
Σιγά σιγά θα πιάσω ρυθμό. Συνέβησαν πολλά σ’ αυτό το μεσοδιάστημα και πρέπει να τα τακτοποιήσω κι αυτά λιγουλάκι μέσα μου.
Για την ώρα, ευχαριστώ για τα ζεστά λόγια συμπαράστασης που έστειλαν οι καλές φίλες που απέκτησα απροσδόκητα εδώ μέσα και που κράτησαν ζωντανή την επαφή. Μου λείψατε. Να το πιστέψετε αυτό.

Και για να μη χάνουμε τη φόρμα μας, δημοσιεύω κι εγώ μια φωτογραφία του 2007 με το συνοδευτικό της κείμενο που έλαβα από μια πολύ καλή συνάδελφο και φίλη και που, απ’ ό,τι διαπιστώνω, κυκλοφορεί αρκετά στο διαδίκτυο.
«H εφτάχρονη πιτσιρίκα που πουλάει τα γλυκά στο δρόμο της Δαμασκού και ταυτόχρονα γράφει τα μαθήματά της (!) δεν άφηνε με τίποτε τον Wasim Kheir Beik να τη φωτογραφίσει. Τελικά ο φωτογράφος του πρακτορείου SANA πήρε αυτό που ήθελε με φακό από 30 μέτρα απόσταση (μαζί και το πρώτο βραβείο για το 2007 από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων), χαρίζοντας και σε μας τη θαυμάσια αυτή εικόνα με τα συγκινητικά μηνύματα…»
Τα σχόλια τ’ αφήνω σε σας. Ξέρετε εσείς…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...