Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Το Κύμα

Το Κύμα (2008, Σκηνοθεσία: Dennis Gansel - Σενάριο: Dennis Gansel, Todd Strasser)
Η ταινία «Το Κύμα» (Die Welle), βασισμένη σε αληθινό περιστατικό, ήταν ένα έργο χωρίς μεγάλες προοπτικές εμπορικής επιτυχίας. Προβλήθηκε για αρκετές εβδομάδες σε μερικές ελληνικές αίθουσες, που την περιέλαβαν στο πρόγραμμά τους. Ίσως γι’ αυτό ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας την αντιπαρήλθε. Ίσως πάλι να έπαιξε ανασταλτικό ρόλο το ότι ήταν γερμανόφωνη (η αγγλική γλώσσα έχει καταντήσει τόσο πολύ οικεία όσο και η μητρική μας στις ταινίες που επιλέγουμε να παρακολουθήσουμε).
Ένας καθηγητής ιστορίας αποφασίζει να διδάξει βιωματικά στους μαθητές του την έννοια της απολυταρχίας. Εφαρμόζει στην τάξη του τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η τυραννία για να κατακτήσει την εξουσία, τον τρόπο με τον οποίο εκμεταλλεύεται τις ατομικές αδυναμίες, τη γοητεία που ασκεί στα πρώτα της στάδια, την αίσθηση της δύναμης που διαχέει στους οπαδούς της. Τα παιδιά ενθουσιάζονται και τον ακολουθούν. Μέχρι που το πείραμα φεύγει εκτός ελέγχου.
Η ταινία αγγίζει σε δεύτερο και τρίτο πλάνο και αρκετά άλλα θέματα με κυρίαρχο, κατά τη γνώμη μου, τον καθηγητή-μαθητευόμενο μάγο. Παρακολουθούμε τις ανησυχίες και τις ψυχολογικές ανάγκες των εφήβων, τις σχέσεις που αναπτύσσουν μεταξύ τους, τη σχέση διδάσκοντος και διδασκομένου και πώς αυτή επηρεάζει τη διαδικασία της διδασκαλίας και αντίστροφα. Είναι ένα έργο που συνιστώ θερμά, χωρίς πάντα ν’ αποκαλύπτω τα εκπαιδευτικά μου κίνητρα.
... ... ...
Η ευκολία με την οποία αποστρέφουμε το βλέμμα από το κακό, όταν αυτό ακόμη κάνει τα πρώτα του βήματα, πάντα με τρόμαζε. Αυτός ο φόβος αλλά και η γερμανική γλώσσα της ταινίας οδήγησαν συνειρμικά το μυαλό μου στα πολύ γνωστά λόγια του όχι πολύ γνωστού πάστορα Μάρτιν Νιμέλερ (Martin Niemöller):
Πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές
και δε μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Ύστερα ήρθαν για τους συνδικαλιστές
και δε μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Ύστερα ήρθαν για τους Εβραίους
και δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Ύστερα ήρθαν για μένα
και δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει για μένα.
... ... ...
Είναι μόνο η δύναμη της ανάγκης μας να ανήκουμε σε μια ομάδα ξεχωριστή και δυνατή; Είναι μόνο ο φόβος; Είναι μόνο η αδιαφορία; Είναι μόνο η ανάγκη του ανθρωπάκου που κρύβουμε μέσα μας να νιώσει ισχυρός; Αυτά τα ερωτήματα με οδήγησαν στο ποίημα της Ελένη Βακαλό από τη συλλογή της «Του κόσμου» (1978):
Η φωτογραφία από εδώ
Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος
 
Θα σας πω πώς έγινε
Έτσι είναι η σειρά

Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
Τόσο πολύ λυπήθηκε
που ύστερα φοβήθηκε

Πριν κοντά του να πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα θες τι τα γυρεύεις
Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο
Και καλύτερα να πούμε
Ούτε πως τον έχω δει
  
Και επειδή φοβήθηκε
Έτσι συλλογίστηκε

Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουν αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες
Άρχισε λοιπόν και κείνος
Από πάνω να χτυπά

                                 Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας
... ... ...
Δεν πρόκειται για τριπλή ανάρτηση. Τρία θέματα, τάχα μου, σε οικονομικό πακέτο. Κοινός τους παρονομαστής και συνεκτικός δεσμός τους είναι η αγωνία μου για το παρόν και το άμεσο μέλλον μας. Μήπως, αντί να καλλιεργούμε ιστορικοφανείς ευαισθησίες για την Ελλάδα και το 1821 (χωρίς να παραβλέπω καθόλου τη σημασία αυτής της περιόδου), μήπως, επαναλαμβάνω, θα έπρεπε να διευρύνουμε το χρόνο και την γεωγραφική ακτίνα του ιστορικού μας ενδιαφέροντος ώστε να αντλήσουμε χρήσιμα μαθήματα;
Η Γερμανία του Μεσοπολέμου αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα: οικονομική κρίση, ανεργία, διαλυμένες παραγωγικές δυνάμεις, χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διαρκώς διευρυνόμενο, κοινωνικός ιστός υπό διάλυση, πολιτική αφωνία από τα αστικά κόμματα, καταρρακωμένη —από τη συνθήκη των Βερσαλλιών (1919)— εθνική αξιοπρέπεια.
Μας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;
Το «κύμα», τη μεταδοτική ασθένεια του κακού, φοβάμαι.
Έχω άδικο να ανησυχώ;

22 σχόλια:

  1. Ας απαντήσω καλύτερα στην ερώτησή σου, μοιραζόμενη την ίδια αγωνία με σένα: λοιπόν, όχι, δεν έχεις άδικο να ανησυχείς. Πολλές φορές φέρνω κι εγώ σαν παράδειγμα τη Γερμανία του Μεσοπολέμου, για να καταλήξω σε παρόμοια συμπεράσματα και ανησυχίες.

    Την ταινία , Το κύμα φέτος την είδα κι εγώ σε dvd και τη σκεφτόμουν για καιρό. Θεωρώ πως είναι από τις πολύ καλές ταινίες των τελευταίων χρόνων με τους άμεσους και έμμεσους προβληματισμούς που θέτει. Η τόσο γρήγορη επιτυχία του πειράματος του καθηγητή, ομολογώ, με τρόμαξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νερένια μου,
    Η περίοδος του Μεσοπολέμου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα από πολλές απόψεις και, δυστυχώς, σπάνια στα σχολεία της δίνεται η απαραίτητη προσοχή.
    Είχα δει παλιά την πρώτη, την αμερικάνικη, εκδοχή (σε σχολείο του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας έγινε το πείραμα). Ωστόσο, όταν το 2009 είδα τη γερμανική ταινία, εισέπραξα σε μεγαλύτερο βάθος τον προβληματισμό.
    Λίγο πριν τις διακοπές του Πάσχα, μαζί με την καλή συνάδελφο που διδάσκει Ιστορία στη Γ΄ Λυκείου και σε συσχετισμό με σχετική θεματολογία της Έκθεσης-Έκφρασης, την προβάλαμε στα παιδιά αυτής της τάξης. Πολλαπλά εποικοδομητικό το αποτέλεσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Την ταινία την έχω δει.To φασισμό δεν τον φοβάμαι εύκολα μπορεί κανείς σήμερα να τον αντιμετωπίσει,το πρόβλημα στις σύγχρονες κοινωνίες είναι ο φασισμός με το μανδύα της δημοκρατίας.
    Πόσο δημοκρατική χώρα είναι η Αμερική των βομβαρδισμών στο Ιράκ,στο Αφγανιστάν,της Παγκόσμιας οικονομικής και πολιτιστικής κυριαρχίας.Πόσο δημοκρατικά παίρνονται οι αποφάσεις στην Ελλάδα σήμερα.H Eλληνική κομματοκρατία ,οικογενειοκρατία δεν είναι μορφή φασισμού δεν είναι μορφή φασισμού η αντίδραση κοινωνικών ομάδων που αντιδρούν βίαια όταν θίγονται τα μικροσυμφέροντα τους? Ο συνδικαλιστής της ΔΕΗ μας απειλεί ,οτι μη τολμήσουμε να πειράξουμε τα κεκτημένα του θα κλείσει το διακόπτη και θα βυθίσει τη χώρα στο χάος.
    Νόμος το δίκιο του εργάτη, με διάλογο όμως ,με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις συμβατές με την οικονομική πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κένταυρε καλέ,
    Ο φασισμός, με μανδύα ή χωρίς, παραμένει φασισμός!
    Αυτό που αποτελεί κακό οιωνό είναι το πόσο εύκολα παραβλέπουμε τους μικρούς καθημερινούς "φασισμούς", την περιχαράκωση σε "ομαδούλες συμφερόντων", την αύξουσα αδιαφορία, τη διαχεόμενη αναλγησία, την όλο και βιαιότερη συμπεριφορά γύρω μας. Όλες αυτές οι μικρές κακίες οδηγούν στη γενίκευση του μεγάλου Κακού (και ξέρεις καλά ότι δεν μιλώ μεταφυσικά)!
    Έχουμε σοβαρότατο έλλειμμα στην εγρήγορση και τη νηφαλιότητα, που απαιτεί η εποχή μας. Και οἱ καιροί οὐ μενετοί !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπημένη μου Υπατία με ταξίδεψες , με " Κύμα¨" έχουμε περάσει ώρες ολόκληρες συζητώντας με τις κόρες μου ...

    πέρνα απο το Marilise σου έχω αφιερώση κάτι για τούτο το Πάσχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Την είχα δει τη ταινία, τότε που παιζόταν στις αίθουσες, αυτό που μου άρεσε ήταν ότι από το διάλειμμα κιόλας είχες θέμα να ανοίξεις κουβέντα...

    Κάποτε μου είχε πει ένας μπάρμπας σε ένα καφενείο στη Σίφνο, "τον άνθρωπο τον βλέπεις στο ποτό και την εξουσία" από τότε πόσες φορές έχω πει ότι είχε μεγάλο δίκιο...

    Η εξουσία αν πέσει σε χέρια ακατάλληλα να δημιουργήσουν μπορεί να γίνει επικίνδυνη, βλέπε αυτά που ζούμε στην Ελλάδα τώρα!

    Καλό Πάσχα σου εύχομαι, να περάσεις όμορφα!

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Yπατία μου Υπατιοτάτη μου ,πόσο καίρια θίγεις την καρδιά των προβλημάτων μας !! Πραγματικά σκέφτομαι ακριβώς όπως τα είπες στο σχόλιό σου :
    "Ο φασισμός, με μανδύα ή χωρίς, παραμένει φασισμός!
    Αυτό που αποτελεί κακό οιωνό είναι το πόσο εύκολα παραβλέπουμε τους μικρούς καθημερινούς "φασισμούς", την περιχαράκωση σε "ομαδούλες συμφερόντων", την αύξουσα αδιαφορία, τη διαχεόμενη αναλγησία, την όλο και βιαιότερη συμπεριφορά γύρω μας. Όλες αυτές οι μικρές κακίες οδηγούν στη γενίκευση του μεγάλου Κακού (και ξέρεις καλά ότι δεν μιλώ μεταφυσικά)!
    Έχουμε σοβαρότατο έλλειμμα στην εγρήγορση και τη νηφαλιότητα, που απαιτεί η εποχή μας. Και οἱ καιροί οὐ μενετοί !!! "
    και θα υπογράμιζα κιαυτό :Έχουμε σοβαρότατο έλλειμμα στην εγρήγορση και τη νηφαλιότητα !!

    Θα επιδιώξω να δω την ταινία ,δεν την ήξερα.

    Πιστεύω πάρα πολύ στην τεράστια σημασία των μικρών καθημερινών πράξεων .

    Θέλω πολλά να σου πώ αλλά ο δυνάστης χρόνος απ'την μία ,μα κι ένα (όμορφο) συναίσθημα οτι δεν χρειάζονται και πολλά πολλά λόγια μεταξύ μας...

    Να περάσεις πολύ πολύ όμορφα αγαπημένη μου Υπατιούλα.


    Καλή ανάσταση και Καλό Πάσχα με υγεία και αγάπη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και εγώ δεν την έχω δει την ταινία και θα ήθελα πολύ.

    Οι ανησυχίες σου Υπατία μου δεν είναι καθόλου αβάσιμες, η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται, με την βασική διαφορά πως οι άνθρωποι έχουμε χάσει τον έλεγχο της σκέψης μας και τέτοιους προβληματισμούς σπανίως ακούμε ή εκφράζουμε. Είμαστε ήσυχοι πως εμάς δε θα μας πειράξουν όπως τόσο εύστοχα γράφει ο Μάρτιν Νιμέλερ. Μου θύμισε και μια μικρή ιστορία που μου είχαν στείλει πριν λίγο καιρό.
    Ένα ποντίκι που ζούσε σε ένα αγροτικό σπίτι, είδε πως οι ιδιοκτήτες του σπιτιού έβαλαν φάκα. Τρέχει και το λέει στην αγελάδα αλλά εκείνη του είπε τι με νοιάζει εμένα εσύ να ανησυχείς. Μετά πήγε στο γουρούνι και του το είπε και εκείνο επίσης το αγνόησε. Μετά πήγε στην κότα και εκείνη κακάριζε αδιάφορα. Όμως εκείνο το βράδυ η γυναίκα του σπιτιού που σηκώθηκε να πάει στην κουζίνα πάτησε τη φάκα και χτύπησε το πόδι της. Ο αγρότης για να την κάνει καλά έσφαξε το γουρούνι και με τα χρήματα που πήρε έφερε τον καλύτερο γιατρό. Μετά έσφαξε τη κότα για να φτιάξει σούπα για την άρρωστη γυναίκα. Όμως εκείνη τελικά πέθανε και εκείνος έσφαξε την αγελάδα για το τραπέζι την ημέρα της κηδείας.

    Το κύριο χαρακτηριστικό της σημερινής κοινωνίας μας, πιστεύω πως είναι η αδιαφορία! Ο εαυτός μας να σωθεί κι ας μείνει μόνος. Λυπάμαι πολύ που το πιστεύω αυτό, γι αυτό και πολύ λίγοι άνθρωποι βλέπουν κάπως πιο μακριά από τον ορίζοντα.
    Η μεταδοτική ασθένεια του κακού. Μήπως ήδη έχει ξεκινήσει να συμβαίνει;

    Υπατία μου πέρασα για ευχές, αλλά με προβλημάτισες και ήδη μέσα στο μυαλό μου υπάρχει συνωστισμός:)
    Νιώθω πως αυτούς τους πραγματικά δύσκολους καιρούς για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρεις θα πρέπει να είμαστε μαζί, πραγματικά μαζί, αλλά δυστυχώς η καθημερινότητα μας προσπερνά.. Εύχομαι να το καταφέρουμε κάποτε...

    Καλή Ανάσταση Υπατία μου..
    Να σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εξαιρετική ανάρτηση Υπατία μου! Καθόλου άσχετα τα θέματα μεταξύ τους. Όπως σου έχω ξαναπεί μου αρέσουν οι συνειρμοί σου, οι διαδρομές τους και οι σύνδεσμοι που υπάρχουν ανάμεσά τους.

    Δεν έχω δει την ταινία, οπωσδήποτε κεντρίζει το ενδιαφέρον αλλά και τον προβληματισμό.
    Διάβασα και τα προηγούμενα σχόλια και μου άρεσαν.
    Όμως σε κάθε περίπτωση να πω ότι δεν θα μου άρεσε η ιδέα να πειραματίζονται στα παιδιά με άγνωστο αποτέλεσμα.

    Όσο για τη Γερμανία, έχουμε δει άπειρες ταινίες και έχουμε διαβάσει, μέχρι που αποφεύγω να διαβάζω ή και να βλέπω άλλο.
    Όμως μια ταινία, νομίζω σταθμός, ήταν "το αυγό του φιδιού του Μπέργκμαν" που έφτασε στο τέλος για να ερμηνευτεί και ο τίτλος της.

    Υπατία μου σου εύχομαι από καρδιάς Καλή Ανάσταση με όλους όσους αγαπάς!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπατία μου καλή...πέρασα να ευχηθώ, στο "τσακ" λίγο πριν την Ανάσταση, αυτή την χιλιογιορτασμένη και ελάχιστα κατανοητή γιορτή Αγάπης...ξεχνάμε πως αιώνες τώρα τίποτα δεν άλλαξε, αυτή είναι η ουσία, γιατί δεν αλλάζουμε;

    "Το κακό είναι πιο ισχυρό αλλά το καλό πιο ανθεκτικό" λέει η σοφία!
    Θα αντέξουμε, Καλή μας Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Marilise,
    Αυτές τις συζητήσεις θα 'θελα πολύ να τις παρακολουθήσω!
    Πέρασα και ευχαριστώ πολύ και από εδώ!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χριστός Ανέστη Υπατία, Χρόνια Πολλά και καλά!
    Το αυγό του φιδιού δεν έχει εξολοθρευτεί και σε χρονικές περιόδους σαν αυτή που περνούμε τώρα, εύκολα βρίσκουν έδαφος φασιστικές θεωρίες...
    Ο παραλληλισμός σου με την Γερμανία του μεσοπολέμου ευστοχότατη!
    Οπως πολύ σωστά επισημαίνεις καλό θα ήταν να κάνουμε κάθε τόσο ιστορικές αναδρομές προκειμένου να γίνονται συγκρίσεις του τότε με το τώρα! Βοηθά ιδιαίτερα στην κριτική σκέψη...προς αποφυγήν μοιραίων πολιτικών λαθών!
    Αλλά πού...η ιστορία για τους Ελληνες παραμένει θεματολογία αδιάφορη...κυρίως για τους νεότερους!
    Ακόμα και για τους ίδιους του πολιτικούς μας που δεν κάθονται να διδαχτούν απ'αυτήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Roundel,
    Ακριβώς. Πλούσια σε προβληματισμό η ταινία, και μάλιστα από πολύ νωρίς.
    Σοφός ο Σιφνιός μπάρμπας! Ξέρεις, κάποιος αρχαίος πρόγονος -δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή ποιος- είχε πει ότι κατάλληλος για τη θέση του άρχοντα είναι αυτός που δεν τη θέλει!
    Χρόνια πολλά και καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ξωτικό,
    Δες την ταινία και μετά κρίνε πότε θα τη δείτε και μαζί με το παιδί. Θα έχετε πολλά να κουβεντιάσετε!
    Χρόνια πολλά και άλλα τόσα φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Margo,
    Όπως είπα και πιο πριν, την ταινία τη συνιστώ θερμά. Προκαλεί σε σκέψεις και προβληματισμούς.
    Πιο κοντά όμως σ' αυτό που ζούμε είναι το ποίημα της Βακαλό. Μοιάζει σαν προειδοποίηση από το παρελθόν για το παρόν και το μέλλον μας. Συνηθίζω να ρωτώ τα παιδια, όταν μελετούμε αυτό το ποίημα, αν μπορούν να φανταστούν μια αντίστροφη πορεία από αυτή που περιγράφει. Αν μπορούν κα σκεφτούν μια διαδικασία του πώς γίνεται ένας καλός άνθρωπος. Σε πληροφορώ ότι δυσκολεύονται πολύ!
    Εκεί όμως έγκειται η Ανάσταση του Ανθρώπου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άστρια,
    Ομολογώ ότι ένα από τα πρώτα πράγματα που με σόκαραν στην ταινία ήταν η επικίνδυνη αφέλεια του διδάσκοντος. Και τρόμαξα περισσότερο, όταν προβάλλοντάς την σε μαθητές μου ένα από τα πρώτα σχόλια που ακούστηκαν -ευτυχώς μόνο στην αρχή!- ήταν: Ωραία θα ήταν, κυρία, να διδασκόμασταν κι εμείς έτσι!
    Η γερμανική εκδοχή της υπόθεσης ήταν όντως πιο αποτελεσματική στην επίδραση που ασκεί στο θεατή. Όμως, μην ξεχνάς ότι το διδακτικό "πείραμα" έγινε σε σχολείο της Καλιφόρνιας!
    Για "το αυγό του φιδιού" έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά, είπαμε... Μπέργκμαν είναι αυτός!
    Χρόνια πολλά, με υγεία και αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Άιναφετς,
    Όπως βλέπεις, μεθεόρτιες είναι οι περισσότερες απαντήσεις μου στα σχόλια, καθότι δραπέτευσα για τέσσερις μέρες από το κλεινόν άστυ.
    Στην ανθεκτικότητα του καλού είναι που στηρίζουμε τις ελπίδες μας για την αλλαγή-Ανάσταση των ανθρώπων.
    Και ναι, συμμερίζομαι την αισιοδοξία σου, Μαγισσούλα, ότι θ' αντέξουμε. Χρειάζεται όμως τη βοήθεια της καθημερινής μας επαγρύπνησης.
    Πολλά πολλά ΑΦ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καρυάτιδα,
    Πάντα αντιμετωπίζαμε την ιστορία σα σχολικό μάθημα-βραχνά. Ποτέ δεν την προσεγγίσαμε ως επιστήμη που διδάσκει. Κι ας έγραψε ο Θουκυδίδης ο καημένος την πρώτη "επιστημονική" ιστορία για να είναι το έργο του κτῆμα ἐς αἰεί!
    Ξέρεις καλά ότι κάποτε στην ελληνική Βουλή υπήρχαν και μερικοί στοχαστές, όπως και πολιτικοί που στοχάζονταν. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχει μάλιστα μεταφράσει τον Επιτάφιο του Περικλή, το εγχειρίδιο αυτό της δημοκρατίας! Τώρα;
    Τώρα, δυστυχώς, απομένει σε μας να θυμηθούμε την έννοια του ενεργού πολίτη και να ενεργούμε ανάλογα.
    Χρόνια πολλά και καλά και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δεν έχεις άδικο να ανησυχείς Υπατία μου...
    Ένας "κοινωνικός μηχανισμός" όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί εξ' ίσου για το καλό όπως και για το κακό...
    Μιλώ ορμώμενη από την μελέτη του Χρηστάκη πάνω στα κοινωνικά δίκτυα...
    Επιλογή μας είναι που θα βαδίσουμε. Ποιόν, τι και εάν θα ακολουθήσουμε.
    Υποτίθεται... ότι για εμάς τους ενήλικες δεν είναι μόνο το ζητούμενο αλλά και εφικτό.
    Για τους εφήβους όμως...για τα παιδιά?
    ...και εγώ ανησυχώ...

    Παρ΄όλα αυτά, πέρασα καθυστερημένα να σου ευχηθώ για το Πάσχα και νωρίτερα για την Πρωτομαγιά :))))

    φιλιά πολλά !

    Υ.Γ. εκτός χρόνου η V !!! :) της το λέω και εγώ αλλά... γελάει ! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Είδα την ταινία με τον 24χρονο γιο μου σε DVD πέρα από τον προβληματισμό για το φασισμό, αναλώσαμε ώρες συζήτησης για την επιρροή των εκπαιδευτικών στους νέους. Πώς ήταν ο τίτλος της αντίστοιχης αμερικάνικης;
    Πολύ καλή ταινία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Vita,
    Καλωσόρισες!
    Η διαμορφωτική δύναμη του εκπαιδευτικού είναι όντως τεράστια -έως και τρομακτική, θα έλεγα, ανάλογα με τις περιστάσεις. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτός είναι και δημοφιλής!
    Η αμερικανική εκδοχή ήταν μια τηλεταινία με τίτλο The Wave και πρωταγωνιστή τον Bruce Davison. Περισσότερα για το βιβλίο, την τηλεταινία και το πραγματικό γεγονός από το οποίο προέκυψαν μπορείς να βρεις εδώ, αν δεν είναι σοβαρό πρόβλημα τα αγγλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. V,
    Πρώτ' απ' όλα, συγγνώμη για την αλλαγή της σειράς των απαντήσεων!
    Έχεις δίκιο. Ο οποιοσδήποτε κοινωνικός μηχανισμός, όπως και κάθε μηχανισμός, είναι ένα ουδέτερο εργαλείο. Η ιδεολογία που θα τον κινήσει είναι αυτή που θα του βάλει το θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Μόνο που και σ' αυτή την περίπτωση χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και περίσκεψη ο χειρισμός του, όπως πολύ καλά δείχνει η εν λόγω ταινία.
    Ως ενήλικες, έχουμε την ευθύνη όχι μόνο της δράσης, αλλά και της συνετής καθοδήγησης των παιδιών.
    ΥΓ: Αν εσύ είσαι εκτός χρόνου, εγώ είμαι στον "εξώτερο" χρόνο. Μιλάμε για ΤΟ καθυστερημένο στην ανταπόδοση των ευχών :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...