Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Φτου ξελευτερία!


Αυτή ήταν (και είναι) η συμπύκνωση της σημασίας του καλοκαιριού. Τρεις μήνες, ο Θεριστής, ο Αλωνάρης και ο Συκολόγος, όπως τους έλεγαν τα παλιά αναγνωστικά, ξαμολούσαν τα παιδιά σ’ έναν παράδεισο ανοιχτωσιάς, παιχνιδιού κι ανεμελιάς.
Μπορούσες να σηκωθείς από το κρεβάτι όποια ώρα ήθελες· μόνο που τώρα ήθελες να ξυπνάς πολύ πρωί για να μη χάνεις ώρα από τη χαρά που σε περίμενε. Μπορούσες να βάλεις τα πιο άνετα ρούχα σου και απλώς να μην τα λερώσεις πολύ μέχρι να σε ξαναδεί η μάνα κι ακούσεις την κατσάδα· όχι πως το κατάφερνες πολύ συχνά.
Μπορούσες να σκορπίσεις στους δρόμους γύρω από το οικογενειακό εξοχικό (ή και μακρύτερα, αλλά κρυφά) με τα ξαδέρφια σου, συμμορία ολάκερη, και να μαζευτείς μόνο την ώρα του μεσημεριανού· αν και πολύ συχνά οι τραυματισμοί αποδεκάτιζαν το εκστρατευτικό σώμα, γιατί τα γδαρμένα γόνατα, τα αγκάθια και τα τσιμπήματα έτσουζαν πολύ (τα καρούμπαλα κανείς δεν καταδεχόταν να τ’ αναφέρει). Κάποτε παρακολούθησες σταγόνες αίματος σα λαγωνικό, ώσπου κατάλαβες ότι σε οδηγούσαν στο σπίτι κι εκεί άκουσες τις φωνές του ξάδελφού σου που του έβγαζαν από την πατούσα μία μία τις βελόνες του αχινού που υποτίμησε στα βραχάκια! Πολύ λίγο όμως κράτησε το μάζεμα και η προσοχή…
Η μεγάλη απόλαυση ερχόταν μετά το φαγητό. Λαχανικά και ψάρια τα κατάπινες με δυσκολία με μπόλικο νερό και αρκετές καθυστερήσεις. Ωστόσο τα ξεροκατάπινες, γιατί ήξερες τι σε περίμενε μετά, έξω στο μπαλκόνι. Μια μεγάλη φέτα παγωμένο καρπούζι κρατημένη γερά στα δυο σου χέρια! Να σκύβεις να δαγκάσεις και να νιώθεις τη δροσιά του στα μάγουλά σου μέχρι τ’ αφτιά. Και να τρέχουν τα ζουμιά και κανείς να μη σου λέει κουβέντα, γιατί είναι καλοκαίρι. Γιατί είναι καλοκαίρι και έχουν προνοήσει· γι’ αυτό σας βγάζουν στο μπαλκόνι να φάτε το καρπούζι: για να βγουν μετά με το λάστιχο να ξεβγάλουν και σας και το μπαλκόνι, να μη πλακώσουν οι μύγες!
Ήξερες βέβαια ότι μετά θα σας έβαζαν για ύπνο. Μα άρχιζαν τα ψιθυρίσματα και τα παιδικά μυστικά και τα «Σσσς, επιτέλους πια! Κοιμηθείτε κομματάκι!» των μεγάλων. Κι εσείς υπομονεύατε με σημαδιακά χαμόγελα χαμηλώνοντας κι άλλο τη φωνή έως ότου αποκαμωμένοι οι μεγάλοι ξάπλωναν κι εκείνοι. Τότε, όταν τα τζιτζίκια ξεφάντωναν, μπορούσες να τριγυρνάς από δωμάτιο σε δωμάτιο μέχρι να συναντηθείτε όλα τα ξυπόλητα φαντασματάκια σε μια απόμερη γωνιά του σπιτιού για να σχεδιάσετε τις απογευματινές σας σκανταλιές.
Μπορούσατε να ξεκινήσετε το απογευματινό σας παιχνίδι, πριν ακόμα δροσίσει. Γιατί ήταν καλοκαίρι και η ζέστη δεν σας πτοούσε. Βέβαια δεν μπορούσατε να απομακρυνθείτε πολύ όπως το πρωί, γιατί τώρα οι μανάδες κι οι θείες κι οι γιαγιάδες έχοντας τελειώσει τη λάτρα είχαν περισσότερη δυνατότητα ελέγχου. Ωστόσο χαλάρωναν κι εκείνες, γιατί ήταν καλοκαίρι και «Άσ’ τα, καλέ! Παιδιά είναι! Άσ’ τα να χαρούν τώρα που μπορούν…»
Να λέμε την αλήθεια τώρα, κι εσείς τα ίδια δεν θέλατε να είστε πολύ μακριά την κρίσιμη στιγμή. Την απογευματινή εκείνη χρυσή στιγμή που κάποιες μέρες, χωρίς καμία κανονικότητα, περνούσε ο παγωτατζής. Το παιδομάνι θα τον πολιορκούσε μαγεμένο όχι από τον αυλό του, αλλά από τις γεύσεις και τ’ αρώματα. Κι άντε πάλι, μύτες και μάγουλα πασαλειμμένα, χέρια που κολλάνε, ρούχα λεκιασμένα και αναστεναγμοί καρτερίας και παραίτησης από το μπαλκόνι των μανάδων!
Αφήνοντας τη θάλασσα για μια φορά στην άκρη, τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει το καλοκαίρι για τα παιδιά, μικρά και μεγάλα;

36 σχόλια:

  1. αααααχ βρε Υπατία
    είσαι πολύ παλιόπαιδο τελικά :))
    αφού σου λένε μην αγγίζεις εκεί παιδάκι μου ,μη τζίζ σου λέω ...
    σε καλό σου !!!
    για να δούμε,λοιπόν βγάζουμε Θάλασσα,βγάζουμε (τα πολλά πολλά)ξαδέρφια,βγάζουμε παγωτά, καρπούζια και...σπουδαίες σκανταλιές τι μας μένει;;
    ααα μας μένει περισσότερος ελεύθερος χρόνος για ονειροπολήσεις !!!!
    μμμ ....pas mal

    ζήτω το καλοκαίρι λοιπόν !!!
    και...για τιμωρία :

    http://www.thisiscolossal.com/2012/07/enormous-bubbles-photographed-by-bjoern-ewers/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξωτικούλι μου,
    Τι έκανα πάλι; Μες στη ντάλα του καλοκαιριού, είπα να κεράσω λίγη δροσιά... Αγαθές ήταν οι προθέσεις μου, καλέ!
    Πάντως μας έμεναν και άλλα, εκτός βέβαια από τις ονειροπολήσεις. Αυτές άρχιζαν στην πρώτη εφηβεία και ήταν ατελείωτες!
    Πιο πριν είχαμε και τη βανίλια στο ποτήρι με το παγωμένο νερό (ξέρεις, το υποβρύχιο). Είχαμε και τα "δικά" διαβάσματα: μικρά παραμύθια κι ύστερα πιο μεγάλα, τον Μίκυ Μάους, τον Μικρό Ήρωα και τον Μικρό Καουμπόυ. Τα Κλασσικά Εικονογραφημένα που έχαναν σιγά σιγά τη θέση τους από τα "κανονικά" βιβλία...

    Ωστόσο δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ευχαριστούσα για μια τιμωρία! Καταπληκτικές!
    Αλλα... ψιτ! Να σου πω κάτι... Στ' αφτί, όμως... Προτιμώ τις δικές σου!
    Φιλιά πολλά, καλοκαιρινά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξέρεις τι σκέφτομαι με όλα αυτά;
    Ότι βγαίνουν οι ηλικίες στη φόρα, όχι ότι τις κρύβουμε, αλλά οι συνήθειες δείχνουν εποχές.

    Θυμάμαι τα μεσημέρια, -το λέω όπου έχω ευκαιρία- τον χοντρούλη χαλβατζή με την άσπρη ποδιά, το νταβά κρεμασμένο στο λαιμό και στην πλάτη το τρίποδο για την στάση.
    Στο χέρι ένα μπακιρένιο σφυράκι και κομμάτι λαδόκολας να μας κόψει τόσο όσο του πούμε. Ένα πενηνταράκι ή μια δραχμή....βασιλιάδες!!!
    Πολίτικοοοοοοοοοοοο!!

    Εκείνα τα μπάνια....ενενήντα έφτανα, μαύρο γυφτάκι όλη μέρα στη θάλασσα.
    Αχ Υπατιούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν το πιστεύω, σου γράφω τόση ώρα και στην αποστολή έγινε διακοπή:(((

    Έλεγα για τον χαλβατζή με το πολίτικοοοοοοοοο!!!
    Και τα εκατό μπάνια.... μαύρο σα γυφτάκι, όλη μέρα στη θάλασσα.

    Πόσο αληθινά περιέγραψες το καλοκαίρι!!

    Φιλιά θαλασσένια καλοκαιρινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. :))))))

    ε ναι η βανίλια ναι ναιιιι !!!!!!
    μέσα έπεσες σ'αυτό :))

    και τα σύκα με φέτα μμμμιαμιιιι !!

    Δεν ξέρω τι λέει τούτη για ηλικίες

    Εγώ πάντως.... χαλβατζή δεν θυμάμαι
    χααααα !!!!!

    φιλάκιαααααααααααααααα
    ααααααααααααααααααααααααααααα !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θαλασσένια μου π.δ. και μ.δ.(=προ διακοπής και μετα διακοπήν)
    Το σκεφτόμουν κι εγώ αυτό που λες για την ηλικία. Δεν είναι όμως οι συνήθειες που μας προδίδουν, αλλά οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν να γλυκαίνουν την εκάστοτε παιδική ηλικία.
    Θέλω να πω ότι τα ανίψια μου βιώνουν ακριβώς έτσι το καλοκαίρι τους στην Υπάτη, μόνο που το παγωτό έρχεται από το περίπτερο κι όχι από τον παγωτατζή. Όλη μέρα σαρώνουν την περιοχή σε "συμμορίες" ανά ηλικία -κι άντε να κοιμηθείς το μεσημέρι από τα ποδαράκια στη σκάλα και τα πνιχτά γελάκια! Αλλά το βράδυ στην πλατεία δεν γίνονται διακρίσεις: παρέες από 5 έως 18 και βάλε ετών, χωρίς κανένα πρόβλημα!
    Όσο για τον χαλβατζή, δεν τον γνώρισα. Όχι όμως λόγω ηλικίας, αλλά λόγω τόπου διαβίωσης. Χαρακτηριστικά να σου πω ότι το παγωτό χωνάκι, μη βιομηχανοποιημένο, το λέγαμε κλο-κλο!
    Για τον ίδιο λόγο (τόπος διαμονής) δεν μπορούμε να συγκριθούμε και στα μπάνια. Το πρώτο επίσημο γινόταν Καθαρή Δευτέρα -καμιά φορά και νωρίτερα- και σταματούσαμε καλό Νοέμβρη. Γυφτάκι λοιπόν, κυριολεκτικό όμως ;)
    Και τα δάχτυλα παπουδιασμένα από το νερό! Χα!
    Εύχομαι πολλές δροσιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξωτικούλι, μικρό μου εσύ!
    Σύκα με φέτα δεν έχω δοκιμάσει. Θα το κάνω όμως και θα σου πω... Ήξερα για καρπούζι με φέτα...
    Τα σύκα, όπως και τα φραγκόσυκα (όσον καιρό αγνοούσα την προέλευσή τους!) τα θυμάμαι σε πιατέλα με κομμάτια πάγο ανάμεσά τους.
    Και για να σου δείξω πόσο αρχαία είμαι: εκείνη την εποχή στην Αλεξάνδρεια δεν είχαν όλα τα σπίτια ψυγεία. Είχαμε τις λεγόμενες παγωνιέρες. Γι' αυτό κυριολεκτώ όταν λέω "κομμάτια πάγο" και όχι "παγάκια".
    Μη γελάς και άσ' την ταυτότητά μου κάτω! Είπα!
    Φιλάκια κι από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και κάτι άσχετο, κορίτσια, που μου θυμίσατε:
    Όταν στην αρχή της σχολικής χρονιάς που μας πέρασε άλλαξε το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, ήρθε και στο σχολείο μας μια κατάσταση στην οποία αναγραφόταν ο αναγνωρισμένος χρόνος υπηρεσίας του καθενός μας.
    Δίπλα λοιπόν στο όνομά μου έγραφε: 250 χρόνια, 2 μήνες και τρεις μέρες!
    Σχόλιο συναδέλφου: Ήξερα ότι είσαι από την Αίγυπτο, αλλά δεν είχα φανταστεί κάτι τέτοιο!
    Καταλαβαίνετε ότι από τότε, κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου να πω κάτι, όλοι ζητούσαν ησυχία από σεβασμό στα χρόνια μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φέτα με καρπούζι, πολύ κυνηγητό, κρυφτό, μήλα, μπάνια πρωινά-μπάνια απογευματινά, καλοκαιρινοί σινεμάδες, βόλτες με τα ποδήλατα και κουβεντούλα με την παρέα στο μαρμάρινο τραπέζι της αυλής πέρα της 12ης.οοπμ!
    Αυτά ήταν τα καλοκαίρια τα δικά μας!
    Καλοκαίρια αλησμόνητα...που πέρασαν ανεπιστρεπτί...

    Υ.γ. Κατάλαβα...όλες της ίδιας κλάσης είμαστε...Το Ξωτικούλι μας μάλλον μικροτερης κληρουχίας ...χαχαχαχαχχαχαα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπατίτσα μου... τι όμορφα που αισθάνομαι όταν σ' επισκέπτομαι... έχει και αυτό μετά από τρία χρόνια blogging, μια γεύση νοσταλγίας δροσερή και γλυκιά σαν το καρπούζι!
    Τα καλοκαίρια στον Βόσπορο όπου οι μεγάλοι μας αμολούσαν σ' ένα τεράστιο κτήμα, μας μάζευαν κτυπώντας ένα καμπανάκι...εκεί τρώγαμε όλα τα φρούτα και τα λαχανικά που καλλιεργούσε ο παππούς, χωρίς ούτε καν να τα πλένουμε...τον ντορντουρμά (παγωτό)τον τρώγαμε μόνο στα πανηγύρια !
    Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα κάναμε για 10 καλοκαίρια διακοπές στις Σπέτσες, εκεί έζησα όλα όσα περιγράφεις στη τρυφερή σου ανάρτηση!
    Να είσαι πάντα καλά και σ' ευχαριστούμε που να μας μεταφέρεις στα παιδικά μας χρόνια...τόσο όμορφα!

    ΑΦιλάκια και να έχεις ένα πανέμορφο καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χαχα, τελικά ήρθε και το άλλο...

    Σιιιιγά τις μεγάλες καλέ, εγώ νόμιζα το ξωτικό ότι ήταν μικρότερο από εμένα, δεν ξέρω γιατί.
    Έλεγα κοντά 40, αλήθεια λέω μη γελάς:)
    Έλα δεν θέλω πολλά με τα χρόνια και βάζω ακόμα ένα στην πλάτη σε λίγο.

    Καλά η βανίλια και τώρα είναι στο ψυγείο, αλλά σύκα με φέτα πρώτη φορά ακούω.
    Μεταξύ διακοπών, του net όχι από τις άλλες. Αμάν πια!!!
    Φιλιά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάρυ μου,
    Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνεις, αλλά σε κάθε μου ανάλογη αναδρομή κάνεις πάντα μια τουλάχιστον ουσιαστική συμπλήρωση. Εννοώ τους θερινούς κινηματογράφους!
    Η μόνη μου δικαιολογία που τους παρέλειψα είναι ότι είχα εστιάσει στα πολύ παιδικά μου χρόνια, στην Αίγυπτο δηλαδή. Γιατί τα καλοκαιρινά σινεμά τα πρωτογνώρισα (και δεόντως τα τίμησα και τα τιμώ -όταν ακόμα τα βρίσκω εν ζωή και λειτουργία) εδώ στην Ελλάδα. Εξάλλου έχω την εντύπωση ότι είναι δικός μας "θεσμός"!
    Άσε τις κληρουχίες στην ησυχία τους! Παραπέμπουν στις εφεδρείες. Και φυσικά αυτές δεν μας αφορούν καθόλου! Χα χα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαγισσούλα μου,
    Τελικά τα παιδιά, όπου και να ζουν, τις ίδιες ανάγκες και τις ίδιες επιθυμίες έχουν: ανοιχτούς χώρους, ελευθερία κινήσεων, συντροφιά συνομηλίκων και πολύ παιχνίδι!
    Είτε λοιπόν στον Βόσπορο είτε στην Αλεξάνδρεια, αν εσύ επισκεπτόσουν τα ξαδέλφια σου κάτω, οι αναμνήσεις θα ήταν παρεμφερείς!
    Αυτά τα ταξιδάκια στο χρόνο, για μας, είναι λίγο και ταξιδάκια στο χώρο... N'est ce pas?
    ΑΦιλάκια κι από μένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θαλασσένια μου,
    Λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή; Καλά, έχεις δίκιο. Αυτός ειδικά ο Μάρτης λείπει συχνά και όχι μόνο απ' τη Σαρακοστή ;)
    Τους ίδιους υπολογισμούς πάντως έκανα κι εγώ. Δε βαριέσαι! Γράφω για να θυμούνται οι μεγάλοι και να μαθαίνουν οι μικροί! Έσύ σε λίγο ΘΑ βάλεις ένα στην πλάτη, ενώ εγώ ΗΔΗ έριξα ένα στην καμπούρα μου. Ίσως σ' αυτό να οφείλεται και η κάποια νοσταλγία. Παρόλο που η πρόθεσή μου ήταν ν' αγγίξω τη χαρά του καλοκαιριού...
    Το κατάλαβα αυτό για το πρόβλημα με το διαδίκτυο· γι' αυτό και χρησιμοποίησα ενικό αριθμό στις συντομογραφίες π.δ. και μ.δ. :)
    Φιλιά κι από μένα
    (όχι ζαχαρωμένα, αλλά με άρωμα δροσερού βερίκοκου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΔΙΟΡΘΩΣΗ
    Μάλλον λάθος ερμήνευσα το "άλλο" της Θαλασσένιας!
    Ωστόσο τη σπόντα για τον "Μάρτη" που εννοώ εγώ δεν την παίρνω πίσω ;)

    ΥΓ: Πιο πολύ τη βρίσκω τελικά με τα σχόλια παρά με τις αναρτήσεις μου... Χα χα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. :)))καλοκαιρινότατη!!!
    τί μου θύμισες...:) τα γδαρμένα γόνατα, τα μεσημέρια ν' αναρωτιέται κανείς γιατί θέλουν να κοιμηθούν οι μεγάλοι, τα μπάνια ολημερίς στη θάλασσα και τη μαμά να πληρώνει τον ναυαγοσώστη για να μη μας αφήνει ν' απομακρυνθούμε, τα θερινά σινεμά (συνήθεια που συνεχίζεται ακάθεκτα) με παγωτό στο διάλειμμα... τα καλοκαιρίνά ανάλαφρα χρωματιστά φορέματα όχι αγορασμένα, τα γιασεμιά τα φούλια..διαβάσματα ποτέ το καλοκαίρι.. αλλά πάνω από όλα μου θύμισες αυτό το κατάμαυρο γυφτάκι στο τέλος του καλοκαιριού!:))

    φιλιά πολλά και φτου..ελευθεριά και καλό καλοκαίρι:)!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Kαι το δικό μου καλοκαίρι περιγράφεις....(και το κάνεις τόσο όμορφα!!!!)
    Το βράδυ μετα το τραπέζωμα...έξω στην αυλή ...μέσα στο λουλούδι ....
    Τα ντιβάνια στην σειρά και ύπνος κάτω από τα αστέρια...δεν θα τα ξαναζήσουμε...:((((
    Καλησπέρα...Υπατία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Από λάθος χειρισμό διέγραψα και αποκαθιστώ:

    Η Margo είπε...

    Υπατία μου μπήκα αργά και θέλω να διαβάσω και όλα τα σχόλια της παρέας:-)
    Όσο διάβαζα πάντως σκεπτόμουν πως τα καλοκαίρια από κάποια χρόνια κι έπειτα άρχισαν να μη μου αρέσουν. Δεν φταίει το καλοκαιράκι φυσικά.. χμμ θα επανέλθω αύριο με το καλό γιατί η κούραση θολώνει το μυαλό..

    Καλό ξημέρωμα Υπατία μου :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Άστρια μου,
    Κάθε εποχή -του έτους ή της ζωής- έχει τη γλύκα της. Μόνο που καμιά φορά κάποια απ' αυτές φαντάζει πιο γλυκιά από τις άλλες. Ανάλογα με τη στιγμή και τη φάση μας, φαντάζομαι.
    Μμμ... με τα φορέματα δεν θα συμφωνήσω και τόσο, κι ας προσπαθούσαν οι καημένες οι θείες. Χαμόγελο αποσπούσαν από τα μούτρα μου μόνο με σορτς!
    Για τα διαβάσματα ξεκαθάρισα: η ελευθερία του καλοκαιριού να διαβάσω αυτά που θέλω κι όχι αυτά που πρέπει!
    Ξανθά γυφτάκια έχεις δει; ;)
    Φιλιά καλοκαιρινά κι ελεύθερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. mia, καλή μου χρυσοχέρα,
    Σημαντικότατη η συνεισφορά σου στην ανάδευση των παιδικών καλοκαιριών: η στρωματσάδα!!!
    Σε διαμερίσματα μεγάλωσα, δυστυχώς. Αλλά, όταν γκρινιάζαμε γιατί θέλαμε όλα τα παιδιά να κοιμηθούμε μαζί, η λύση ήταν η στρωματσάδα! Και, όταν στα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα η ζέστη γινόταν αφόρητη, η στρωματσάδα στη βεράντα, μας παρηγορούσε!
    Χτες το βράδυ, την ώρα που έκλεινα πατζούρια και πορτοπαράθυρα σ' ένα σπίτι που έβραζε ακόμη από την κάψα της μέρας, τα σκεφτόμουν όλα αυτά με θλίψη που άγγιζε τα όρια του θυμού!
    Σαν να παραιτηθήκαμε από τη φυσική σκεπή του ελληνικού καλοκαιριού: τον αστροφώτιστο ουρανό του!
    Έχεις την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Margo μου,
    Με την ησυχία σου, νυχτοπούλι μου!
    Θα τα πούμε και στο δικό σου σπιτικό...
    Καλή και δροσερή μέρα να 'χεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τελικά πάλι αργά ήρθα..
    Το ξαναδιάβασα όμως και προσπαθούσα να θυμηθώ και τα δικά μου παιδικά καλοκαίρια. Προσπαθώ, αλλά κατά βάθος δεν θέλω να το κάνω. Πόσα πολλά άλλαξαν, το τελευταίο είναι τα χρόνια που πέρασαν.
    Τα γέλια με τα παραμικρό, η ανεμελιά μικρών και μεγάλων, η αίσθηση ασφάλειας που είχαμε ώστε να ζούμε με ορθάνοιχτες τις πόρτες των σπιτιών αλλά και της καρδιάς μας..
    Την στρωματσάδα την θυμάμαι κι εγώ, στην ταράτσα όλοι οι ένοικοι του σπιτιού. Θυμάμαι και τα μπουγέλα στον δρόμο όλη η γειτονιά, βάζαμε και τους μεγάλους στο παιχνίδι της δροσιάς.. Μετά φτιάξαμε μεγαλύτερα σπίτια και μετακομίσαμε σε "καλύτερες" περιοχές αλλά εκείνη την συνύπαρξη δεν την ξαναζήσαμε ποτέ ξανά..

    υ.γ. Υπατία μου λίγο πριν διάβασα κάπου πως στα βιβλία του δημοτικού δεν θα υπάρχουν οι συνδυασμοί αυ και ευ όπως και τα όμοια σύμφωνα.. αληθεύει;

    Καλό ξημέρωμα!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Margo μου,
    Με καθυστέρηση κι εγώ σου απαντώ.
    Οι εποχές αλλάζουν, μαζί και οι συνήθειες των ανθρώπων. Έχω την εντύπωση ότι περισσότερο απ' όλα λαχταρούμε την ανεμελιά εκείνης της ηλικίας παρά την ίδια την εποχή. Γιατί, ας μην ξεχνάμε, κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της. Και από την άλλη, η δική μας εποχή μου έδωσε τη δυνατότητα να e-γνωρίσω ανθρώπους σαν εσένα και τις e-φίλες που σχολίασαν πιο πάνω! Αυτά, για να επιμείνω σε μια κατάσταση παιδικής αισιοδοξίας :)

    ΥΓ: Πού το διάβασες πάλι αυτό; Έγινε ένας μικρός χαμός για κάποια φωνήεντα που "χάθηκαν" από τη Γραμματική του Δημοτικού, αλλά ήταν λανθασμένος και απερίσκεπτος συναγερμός. Απερίσκεπτος γιατί έλειψε η απαραίτητη σωστή ενημέρωση...
    Τα δικά σου "νέα" δεν τα γνωρίζω. Ελπίζω να αναφέρονται στην ίδια περίπτωση για να μην αρχίσει νέος γύρος διαξιφισμών...
    Καλό βραδάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μακράν τα ομορφότερα χρόνια, μακράν η πιο ευτυχισμένη περίοδος ονομάζεται |καλοκαίρια των παιδικών χρόνων", μα τι να πρωτοξεχωρίσεις. Το μόνο που θα πω είναι ότι και μόνο στην ανάμνηση τους ηρεμεί η ψυχή. Ξεγνοιασιά, να μετράς τα μπάνια και τα παγωτά :) και να συναγωνίζεσαι ποιος έχει τα περισσότερο, να ψάχνεις για σπηλιές στο βουνό (αυτά τα βουνά που τώρα καίνε το ένα μετά το άλλο...), να χαζεύεις με τις ώρες το βυθό, και το μόνο άγχος σου να είναι το πότε θα τελειώσεις "τις χαρούμενες διακοπές"............ Πίκρα και καμία διάθεση για επιστροφή στο σχολείο από Σεπτέμβρη, εμ που να ξέραμε τι θα επακολουθούσε μετά :))
    Σταματώ, κρατώ τη φωτο με τον πιτσιρικά, μα τι τέλειος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τι θα ελεγες αν για τιτλο σου εβαζα'λεπτομερειες περιγραφικων αναμνησεων' που ξυπνας στον καθενα μας με τον πιο ζωντανο τροπο;
    Πως ηξερες οτι τα ζησα ολα αυτα στην παιδικη μου ηλικια;
    Εχεις πολυ ταλεντο,στο εχω ξαναπει.
    Με παρασυρεις σε αναγνωση χωρις να θελω. Καλο καλοκαιρι.
    τονισμενος ατονος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μετά από τόσες όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές τον Σεπτέμβρη ένοιωθα μια γλυκιά μελαγχολία, λες και κάτι είχε ωριμάσει μέσα μου. Τώρα που διάβασα την ανάρτηση και ξαναθυμήθηκα όλ΄αυτά πάλι ήρθε αυτή η μελαγχολία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Έμεινα λίγες μέρες εκτός διαδικτύου και γι' αυτό λυπάμαι, φίλοι μου, για τις καθυστερημένες απαντήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Roadartist,
    Αυτή την ξεγνοιασιά αναζητούμε με αυτές τις αναδρομές και βρίσκουμε κάτι σαν παρηγοριά.
    Όσο για το τι θα επακολουθούσε, οι "μεγάλοι" πάντα κάτι μυριζόντουσαν... Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το χιλιοειπωμένο "Άσ' τα, παιδιά είναι! Αν δεν χαρούν τώρα..."
    ΥΓ: Είσαι η μόνη που σχολίασε τη φωτογραφία, κάτι που δικαιολογείται βέβαια από την (αναλογική) ποιότητά της. Ωστόσο ο πιτσιρικάς μεγάλωσε, έγινε έφηβος, έχει καλούς φίλους και κοιτάει ανήσυχα γύρω του και μέσα του ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Thymis (τονισμένε άτονε),
    Όπως θα διαπίστωσες και από τα σχόλια των υπολοίπων, οι εμπειρίες κι οι αναμνήσεις είναι κοινές. Δεν λέω και τίποτε πρωτότυπο. Απλώς μέσα στη ζέστη αναζήτησα λίγη δροσιά και τη βρήκα στα καρπούζια και τα παγωτά των παιδικών χρόνων!
    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και καλό καλοκαίρι και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ηλιογράφε,
    Η μελαγχολία του Σεπτέμβρη του τότε γεννιόταν από την αίσθηση του τέλους του καλοκαιριού που κουβαλούσε και η αίσθηση της κάποιας ωριμότητας ήταν η παρηγοριά που μας πρόσφερε η μεγαλύτερη τάξη για την επιστροφή μας στα σχολεία. Νομίζω...
    Φοβάμαι πως η τωρινή μελαγχολία έχει διαφορετική πηγή... Συχνά την αγγίζεις στις "αστικές" φωτογραφικές σου εξορμήσεις ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ¸.•°`♪♪♫

    Passei para uma visitinha.
    Bom domingo! Boa semana!
    Beijinhos.
    °ºBrasil♫º
    ♫♪.•彡♡彡•.♪♫

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Η ομορφιά της ανεμελιάς,
    χωρίς ωράρια,
    χωρίς μη
    Μόνο εκείνος ο μεσημεριανός ύπνος να μένει πάντα σαν κανόνας απαράβατος...
    μα τώρα κατάλαβα,
    ότι ήθελαν κι οι έρμοι οι γονείς μια ώρα δικιάς τους ξεγνοιασιάς,
    την ώρα του δικού μας ύπνου
    Μα η πιο καλή στιγμή, όταν ξάπλα στην παραλία με τα χέρια στον αυχένα, να κοιτάμε τον ήλιο, ή τα άστρα, ή το φεγγάρι και το μυαλό να είναι μίλια μακριά...
    η πιο καλή στιγμη αληθινά!
    Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Πρόκαμα να κάνω ποδαρικό !!!!!
    (σε καλό να σου βγεί :))

    Λοιπόν πριν φύγω ,μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, μπήκα και διάβασα τα σχόλια και πήρα τόσο όμορφο γέλιο μαζί μου !!!!!!!

    Βρε ....."ΜΙΚΡΟΥΛΕΣ " κατεργάρες
    έχουν ηλικία τα ξωτικά ;;;;;

    Λοιπόν καλή Διακοσιοστή πεντηκοστή πρώτη χρονιά Υπατιούλα μου !!!!!!

    αααααχ μωρέ η κοιλιά μου απ'τα γέλια (και στο μουλωχτό πονάει πιο πολύ)
    και καλή χρονιά στα εφηβάκια μας
    αχαχααααχ
    (που και τώρα τρώνε τα παγωτά δυό δυό και..βάλε
    και μετά τρέχουν στη ζυγαρια....)
    αχαχαχαχααααχ



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Καλώς τη Νέλλη μας,
    Μα... αυτή η στιγμή δεν εξακολουθεί και τώρα να είναι η καλύτερη;
    Θα μου πεις... δεν τον αντέχω πια τον ήλιο... Ε, ναι, τη θέλω αυτή την ολύτιμη στιγμή στην παραλία με "το μυαλό μου μίλια μακριά"!
    Καλό μήνα και σε σένα, καλή μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ξωτικούλι,
    Δεν μου λες, ραντεβού με τη Νέλλη είχατε ερήμην μου στο σπιτικό μου; Κοίταξε την ώρα των σχολίων σας! Ευτυχώς αυτές οι πόρτες μπορούν ακόμη να παραμένουν ανοιχτές :))
    Η καθυστερημένη απάντηση δικαιολογείται μόνο από την ετοιμασία της επόμενης ανάρτησης ;)
    Τώρα που την τελείωσα, μπορώ με την ησυχία μου να περάσω και από τα μέρη σου να στήσω καρτέρι :-0
    ΥΓ: Πρόσεχε στις ευχές σου να μην ξεχνάς να λαμβάνεις υπόψη και τους δύο μήνες και τις τρεις μέρες, παρακαλώ πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...