Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Άνοιξη



Έκρηξη χρωμάτων και φωτός – επανεμφάνιση των εντόμων

Αν ζούσαμε στην κλασική αρχαιότητα, πριν λίγες μέρες θα είχε τελειώσει ο Ελαφηβολιώνας μήνας (μέσα Μαρτίου – μέσα Απριλίου). Θα είχαν περάσει τα Μεγάλα ή εν άστει Διονύσια με το γλεντοκόπι και την κρασοκατάνυξη —τώρα το λέμε Αποκριά—, αλλά και τους τριήμερους δραματικούς αγώνες, που τώρα τους ξεχάσαμε —εκτός ίσως από το δράμα, στο οποίο δώσαμε τη δική μας σύγχρονη σημασία.
Με την άνοιξη και την αναγέννηση της φύσης οι παππούδες μας είχαν συνδέσει δύο από τους πάμπολλους μύθους τους.
Σύμφωνα με τον πρώτο, η φύση συμμετείχε έτσι στη χαρά της Δήμητρας, που υποδεχόταν και πάλι στην αγκαλιά της για ένα εξάμηνο την αγαπημένη της κόρη Περσεφόνη από τον Άδη, όπου έμενε το υπόλοιπο διάστημα με το σύζυγό της Πλούτωνα, μετά τη συμβιβαστική παρέμβαση του Δία. Ένας μύθος που με ποιητικό τρόπο και αρκετό ρεαλισμό προσπαθεί να ερμηνεύσει τις συνήθως δύσκολες σχέσεις μεταξύ της πεθεράς και του γαμπρού, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό του γάμου.

Mendelson, Spring song


Με την άνοιξη βέβαια συνδέεται και ο μύθος του Άδωνη, του ωραίου νέου που η προστάτιδά του Αφροδίτη τον είχε εμπιστευτεί στην Περσεφόνη, όταν μωρό είχε χάσει τη μάνα του. Η Περσεφόνη όμως, γοητευμένη από την ομορφιά του, δεν τον επέστρεφε από τον Άδη, μέχρι που παρενέβη και πάλι ο Δίας μοιράζοντας από ένα τρίτο του χρόνου του ωραίου νέου ανάμεσα στις δυο θεές και αφήνοντας σ’ εκείνον την επιλογή για το τελευταίο τρίτο. Εκείνος επέλεξε κι έτσι περνούσε τα δύο τρίτα στον πάνω κόσμο και το ένα τρίτο στον Άδη. Κάποτε ωστόσο ο Άδωνης σκοτώθηκε σε κυνήγι (οι σταγόνες από το αίμα του έγιναν τα πρώτα κόκκινα τριαντάφυλλα) και η απαρηγόρητη Αφροδίτη (από τα δάκρυά της πρωτοφύτρωσαν οι ανεμώνες) έκανε την Περσεφόνη να συμφωνήσει να του επιτρέπει κάθε έξι μήνες να ανασταίνεται και να επιστρέφει στον πάνω κόσμο. 
Είναι τάχα τυχαίο που και οι χριστιανοί εορτάζουν την ανάσταση του Χριστού την άνοιξη;

15 σχόλια:

  1. Καλώς την ανοιξιάτικη Υπατίτσα μου!
    Και εσύ μαζί με τις ανεμώνες και τα τριαντάφυλλα, μας εμφανίζεσαι και όπως κάθε φορά μας δίνεις αναρτήσεις που αγγίζουν την καρδιά!
    Όπως "έσωθεν έτσι και έξωθεν", αυτοί οι μύθοι μας διδάσκουν απλά και μας μαγεύουν με τον συμβολισμό τους. Μας διδάσκουν πως όσο και αν εσωτερικά αντιστεκόμαστε στην αλήθεια, στο υπαρκτό, αυτό πάντα θα είναι παρόν!

    ΑΦιλάκια και να έχεις ένα ξεκούραστο και χαρούμενο Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aνάσταση,Άνοιξη.
    Διακοπές του Πάσχα.Ξεκούραση.
    Είχα τη χαρά να δω μια σχολική παράσταση,παρόλη τη κρίση το σχολείο δουλεύει,είχα πολύ καιρό να βρεθώ κοντά στα παιδιά.Σκεφτόμουν πως ξέπεσε αυτή η κοινωνία και έβαλε την εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό στη τελευταία κλίμακα των αξιών της.
    Καλή Ανάσταση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Α, αυτός ο κύκλος της ζωής που πιότερο η άνοιξη μας τον θυμίζει!
    Πώς να μιλήσεις για ανάσταση χωρίς τον θάνατο, και πώς θα αναγεννηθεί οτιδήποτε, αν δεν περάσει πρώτα από τα μονοπάτια του Άδη;
    Όμως οι άνθρωποι, τα τέρατα, τα λουλούδια και η μουσική, για κάποιο λόγο υπάρχουν και στους δύο κόσμους, μαζί και οι θεοί..

    Γράφοντας για Άνοιξη, καλώς ήρθες πάλι:)


    υγ. Συμπτώσεις ή λογικοί συνειρμοί; Αν σου πω ότι γράφοντας την ανάρτησή μου σήμερα και πριν έρθω εδώ, σκέφτηκα αυτούς τους μύθους που αναφέρεις κι εσύ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με μαγέψατε πρώτα η Άστρια και τώρα εσύ Υπατία μου. Από εκεί έρχομαι. Οι μύθοι και οι συμβολισμοί τους σαν παραμύθι για μεγάλους :)

    Ακούγοντας το λυρικό τραγούδι της Άνοιξης σε καληνυχτώ και σου εύχομαι καλή Ανάσταση!

    Να είσαι καλά Υπατία μου.

    υ.γ. Είναι όμορφα όταν περνάς από εδώ και αφήνεις τα δώρα σου..


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανοιξη και στο blog θα έλεγα, το οποίο έχει να φανεί στη γειτονιά από τις πρώτες μέρες της ημερολογιακής Ανοιξης, και πιό πριν από το βαθύ καταχείμωνο!

    Καλό Πάσχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα, Μαγισσούλα!
    Είπα να σταθώ λιγάκι στις πρώτες προσπάθειες του ανθρώπου να κατανοήσει και να ερμηνεύσει τα φυσικά φαινόμενα. Άλλωστε, ιστορικά, από εκεί ξεκίνησε η περιπέτεια του ανθρώπου για την κατάκτηση της γνώσης.
    Χαρούμενο Πάσχα εύχομαι και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μιχάλη, την έκφραση "καλά, εσύ έφυγες νωρίς" την ξέρεις; Ε, αυτό ισχύει πια για τους εκπαιδευτικούς... ;)
    Το Πάσχα θα είναι τώρα μια μικρή ανάπαυλα πριν την τελευταία ανηφορική και γεμάτη ένταση κούρσα της λήξης του σχολικού έτους και των Πανελλαδικών εξετάσεων. Να δούμε υπό ποιες συνθήκες θα διεξαχθούν...
    Καλό Πάσχα και για σένα, καλέ μου φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Έχεις δίκιο, Άστρια! Τα σπέρματα της διαλεκτικής σκέψης ανιχνεύονται ήδη από την εποχή δημιουργίας των ελληνικών μύθων, πολύ πριν ο σκοτεινός Εφέσιος μιλήσει γι' αυτήν ("πόλεμος πατήρ πάντων")! Η ανάσταση προϋποθέτει το θάνατο που προϋποθέτει τη ζωή. Και πώς να συλλάβεις το ένα χωρίς να κατανοήσεις το άλλο; Και πάντα σε αντιπαραβολή!
    ΥΓ: Μάλλον, λογικοί συνειρμοί ανθρώπων που σκέφτονται και νιώθουν περίπου με τον ίδιο τρόπο. ;)
    Καλώς σας βρήκα, φωτεινό αστεράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Margo μου, η φύση έχει πολυ μεγάλη δύναμη! Έσπρωξε την Άστρια στην ποίηση κι εμένα στη μυθολογία. Με αφετηρία τη φυσική πραγματικότητα, ο ψυχισμός του ανθρώπου κάνει τα δικά του πετάγματα αναζητώντας τρόπους να εκφράσει αυτό που βιώνει. Ευτυχείς οι καλλιτέχνες που έχουν πιο αποτελεσματικά εργαλεία γι' αυτό.
    ΥΓ: Αντιμετωπίζω το "εδώ" με μεγαλύτερη σοβαρότητα απ' ό,τι το "εκεί". Το "εκεί" είναι το βιαστικό σημείωμα στην πόρτα του ψυγείου, ενώ το "εδώ" είναι η κούπα του καφέ ή το ποτήρι με κρασί -ανάλογα την ώρα- που παίρνω για να πιω αργά και απολαυστικά παρέα με τους φίλους μου.
    Έχεις την καλησπέρα και την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κωνσταντίνε, μήπως υπανίσσεσαι κάτι; :0)
    Μισό λεπτό... να ξαραχνιάσω και συνεχίζω...
    Λοιπόν... τι λέγαμε; Α, ναι, για τις γιορτές... Καλά να περάσετε και ευτυχές το νέον έτος!
    Ωχ, η Alz χτυπάει όλο και πιο συχνά την πόρτα μου...
    Καλή Ανάσταση!, ήθελα να ευχηθώ και να υποσχεθώ ότι θα προσπαθήσω για μπλογκότερες ημέρες.
    ΥΓ: Κοίτα, αυτό το τελευταίο... μην το δέσεις και κόμπο... Ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Aααααχ άνοιξε....
    το χαμόγελο !!!
    Πολύ γέλασα με την πεθερά !!!!
    Αυτό με τις ανεμώνες δεν το ήξερα,τελικά όλα τα ωραία γεννιούνται μετά απο πόνο......

    υγ. τυχαίο ;;;; χα ! χα !



    Ωραία το είπες για το εδώ και το εκεί ;-)

    http://www.lifo.gr/mag/columns/5640

    Μας έλειψες πολύ και είναι ωραία τώρα που ήρθες σαν την άνοιξη....

    Υπατιούλα μας
    Καλή ανάσταση
    Καλό Πάσχα
    Καλή δύναμη......
    και...οπωσδήποτε ευτυχισμένο το νέο ....(μπλογκο)έτος ;-)

    υγ. μη μου τον τρομάζεις είδαμε και πάθαμε να τον συνεφέρουμε :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. υγ.Αυτόν τον...σκοτεινό Εφέσιο έχεις καταλάβει πόσο τον πάω ε ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ξωτικό μου αγαπημένο και ακριβοθώρητο (είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα),
    Είδες πόσες ερμηνείες μπορούν να έχουν οι μύθοι, παλιοί και νεότεροι;
    Για το "εδώ" και το "εκεί" απάντησα στο διακριτικό υπονοούμενο της Margo, με την οποία συναντιέμαι και "εκεί" (FB). Και λίγο μετά μου έστειλε η Roadartist το άρθρο που υποδεικνύεις. Ευτυχής συγκυρία!
    Έλεγα λοιπόν ότι κάποια στιγμή το θέμα αξίζει να γίνει αντικείμενο σοβαρής συζήτησης.
    Πάντως, μη με πληγώνεις: δεν είναι αυτή η πρώτη ανάρτηση της χρονιάς!
    ΥΓ 1: Εγώ να τον τρομάξω; Τον Κωνσταντίνο μας, που χάρη σ' αυτόν επέστρεψα στον ιστολογικό χώρο -έστω και μέσω σχολίωνμόνο; Ποτέ!
    ΥΓ 2: Άλλο ένα κοινό μας σημείο ο σκοτεινός Εφέσιος! Για ρίξε μια ματιάκι εδώ.
    Πολλές ευχές και καλά να περνάς, καθρέφτη της ομορφιάς -της φύσης και των ψυχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...