Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Νηφαλιότητα στην εποχή της κρίσης


Απαντώντας σ’ ένα σχόλιο της προηγούμενης ανάρτησης αναφέρθηκα στη διαφορά τoυ δημοφιλέστερου μέσου κοινωνικής δικτύωσης από το ιστολόγιο, λέγοντας ότι εκείνο το αντιμετωπίζω σαν το σύντομο σημείωμα στην πόρτα του ψυγείου, ενώ αυτό σαν την κούπα του καφέ ή το ποτήρι με κρασί που πίνω αργά και απολαυστικά, καθώς μοιράζομαι σκέψεις και συναισθήματα.
Ακολούθησε ένα άρθρο με τον τίτλο «Το —τάχα— ντεμοντέ blogging», που έκανε πολύ πιο πλήρη και εμπεριστατωμένη σύγκριση και που, φυσικά, με βρήκε απόλυτα σύμφωνη.
Τις τελευταίες όμως μέρες ένα περιστατικό(;) με εξόργισε και έκανε πιο επιτακτική την ανάγκη μου να επιστρέψω εδώ. Την Κυριακή πριν το Πάσχα οι atenistas πραγματοποίησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα δράση στην περιοχή της Κυψέλης, που στο τέλος της περιελάμβανε και την πρόσκληση δύο παλιών και γνωστών Κυψελιωτών, του Μ. Κουμανταρέα και της Κ. Δημουλά. Και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει ένας καρνάβαλος (: carne levare= αφαιρώ το κρέας) του δημόσιου λόγου.


Μια φράση από την παρέμβαση της Κ. Δημουλά απομονώνεται και η ποιήτρια παραδίδεται βορά σε κανιβαλικά, δήθεν αντιρατσιστικά, σχόλια σε χρονολόγια (βλ. FB), ιστολόγια, ιστοσελίδες κ.λπ. του διαδικτύου. Και η μάχη ξεσπά! Και συνεχίζεται, ακόμη και μετά την απάντηση της ποιήτριας.
Δύο ζητήματα με προβληματίζουν. Το πρώτο είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα ψηφιακά μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας. Κάποτε συγκρίναμε την τηλεόραση και το ραδιόφωνο από τη μια με τον Τύπο από την άλλη και επισημαίναμε ότι τα δύο πρώτα υπερτερούν σε ταχύτητα ενώ το δεύτερο σε βάθος στοχασμού. Τα ψηφιακά μέσα σήμερα πολλαπλασίασαν αυτή την ταχύτητα, ενώ ταυτόχρονα και ο Τύπος έχασε μεγάλο μέρος της σοβαρότητάς του. Ας μην ξεχνάμε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα ξεκίνησε από ένα άστοχο και αστόχαστο άρθρο σε εφημερίδα, άρα από έγκυρη πηγή! Όπως ακριβώς πέρσι το καλοκαίρι ο πανικός για τα φωνήεντα της ελληνικής που χάνονται από τη σχολική γραμματική είχε ξεκινήσει από μια ατεκμηρίωτη δημοσίευση μιας αμαθούς δασκάλας —άλλη μια έγκυρη πηγή!
Απομένει ένα κοινό άμαθο να παίζει —και εδώ κυριολεκτώ— με τα τεχνολογικά μέσα σαν παιδί που παίζει με το γεμάτο όπλο που ανακάλυψε στο ντουλάπι του σπιτιού. Η ταχύτητα και η ελαφρότητα, με τις οποίες υιοθετούνται κάποια δημοσιεύματα είναι τρομακτική! Κύρια επιδίωξη είναι ποιος πρώτος θα δημοσιοποιήσει, ποιος πρώτος θα σχολιάσει, ποιος πρώτος θα αγανακτήσει, ποιος πρώτος θα κατακεραυνώσει. Και η αλήθεια; Ε, αυτή ας πάει στα τσακίδια!
Αλλά όλα αυτά είναι οφθαλμοφανή και κοινότοπα. Το δεύτερο ζήτημα που με απασχολεί είναι πιο λεπτό. Για να είμαι ακριβής, δεν είναι λεπτό, γίνεται λεπτό στην εποχή της όξυνσης των άκρων. Πρέπει κανείς να ελέγχει διπλά τα λεγόμενά του, ακόμη και να αυτολογοκρίνεται, για να μην παρερμηνευθούν οι απόψεις του. Γιατί τότε ακόμα και οι διευκρινίσεις του θα εκληφθούν ως προφάσεις ή και αναδιπλώσεις.
Εννοώ τη στάση που κράτησε η Αριστερά στο σύνολό της απέναντι στο ζήτημα των μεταναστών και, ιδίως, της εκ των πραγμάτων γκετοποίησής τους. Περιοχές ολόκληρες υποβαθμίστηκαν οικιστικά —για να τις εκμεταλλευθούν αργότερα οι επιτήδειοι; Είναι γνωστό σε όλους όσοι παρακολουθούν στενά και ψύχραιμα τα πράγματα ότι υπάρχει σωρεία λαθών της πολιτείας στον τομέα αυτό. Εξίσου κατανοητό είναι ότι η οικονομική κρίση επιδείνωσε την κατάσταση όλων. Παραμένει ωστόσο γεγονός ότι σε πολλές γειτονιές της πρωτεύουσας είναι —ή νιώθει κανείς ότι είναι— επικίνδυνο να κυκλοφορεί.
Ο φόβος είναι συναίσθημα που γεννιέται από την υποκειμενική ερμηνεία μιας πραγματικότητας. Το παιδί που φοβάται το σκοτάδι το παίρνουμε αγκαλιά για να το καθησυχάσουμε. Τη μοναχική γηραιά γυναίκα που φοβάται να πάει στην τράπεζα για τη σύνταξή της ποιον αφήσαμε να την πάρει από το χέρι; Καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ.
Χώρια που έχει καταντήσει εξαιρετικά εύκολη η κατηγοριοποίηση, το κόλλημα της ταμπέλας, "προοδευτικός"–"οπισθοδρομικός", "αριστερός"–"δεξιός". Δεν διαλεγόμαστε πια. Αποφαινόμαστε ως υπέρτατοι και αλάνθαστοι κριτές. Δεν υπάρχουν πια οι αποχρώσεις, οι άλλες οπτικές γωνίες. Εγκλωβιζόμαστε στο μανιχαϊσμό του άσπρου-μαύρου, του "καλού"–"κακού"…
Κακό πράγμα η ακρισία, αλλά σε εποχή κρίσης γίνεται πολύ πιο κρίσιμη η απουσία νηφάλιας τεκμηρίωσης και επιχειρηματολογίας.

19 σχόλια:

  1. E Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο !!!!!!!!!!!

    Σεδόν δεν ξέρω τι άλλο να σχολιάσω.

    Τα μέσα (fb,tv κ.λ.π)και ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων με κάνουν να σκέφτομαι καμμιά φορά το γνωστό ποιός έκανε το αυγό ή την κότα....
    οπότε παίρνω απόφαση οτι πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει η τάση των ανθρώπων να διαλέγουν τον (φαινομενικά) εύκολο και γρήγορο δρόμο του άσπρου μαύρου. Της αναζήτησης ενός απλοϊκά ξεκάθαρου εχθρού- ενόχου για όλα τα δεινά μας ,πρόσφορου να εκτονώσει όλη την ταραχή μας ......
    Και έτσι πάντα θα υπάρχουν και τα μέσα που βοηθούν σ'αυτό....

    Πάγια δε διαπίστωση πως το κακό είναι πάντα πιο καλοοργανωμένο απ'το καλό ,εδώ όμως ακριβώς είναι που αχνοχαράζει και μια ελπίδα με τις νέες τεχνολογίες ,που κάνουν πιο εύκολο να φτάσει και δικός σου ο ωραίος λόγος σε πολλές ψυχές και να τις παρηγορήσει (δια της ταυτήσεως )και να τις δυναμώσει !!

    Σε περιόδους κρίσης όλα μεγενθύνονται και τα ελλατώματα και τα προτερήματα ευτυχώς και οι άνθρωποι και οι κοινωνίες ,αν γλυτώσουν την καταστροφή ,ωριμάζουν περισσότερο......θέλω να ελπίζω...


    Υποκλίνομαι Υπατιοτάτη μου !!!!!

    και πολύ επαγρύπνηση απ'όλους μας!!


    υγ.δεν ήθελα καλέ να σε πληγώσω ,καλή (ξανα)αρχή απλώς ήθελα να πώ;-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξαναγύρισα ,να διαβάσω τα λίνκ ,γιατί απ'όταν έσκασε το θέμα "κατάλαβα" και δεν το έψαξα περισσότερο μια που δεν είχα και χρόνο.

    Η λέξη που κυριαρχούσε στην σκέψη μου ήταν "υποκρισία" και την βρήκα ακριβώς στα λόγια της :"Η υποκρισία του ανθρώπου είναι άλλο πράγμα. Άλλο είναι η επίδειξη συμπόνοιας για τους αδυνάτους με αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται για ό,τι πιο ψεύτικο υπάρχει"

    υγ. Τότε με τον Ψινάκη είχα τσιμπήσει κι εγώ χωρίς να το πολυψάξω......

    Καληνύχτα και....καλή επαγρύπνηση λοιπόν ξαναλέω .
    και φιλί μεγάλο βέβαια !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δύσκολες εποχές / με ότι αυτό συνεπάγεται. Παρακολούθησα κ εγώ τις δηλώσεις κλπ. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή. Ζούμε σε μια εποχή με καθημερινές αυτοκτονίες, με μαζική ανεργία και φτώχεια. Πλέον και με δική μας μαζική μετανάστευση. Αυτά δημιουργούν ένα έκρυθμο υλικό. Δε ξέρω αν κάποιοι από πάντα ήταν έτοιμοι για καυγά, αλλά φαντάσου πόσο μάλλον όμως σήμερα. Tα social media σε τέτοιες εποχές φαντάσου τι ρόλο μπορούν να παίξουν και πως να μεγεθύνουν πράγματα/στιγμές στο δευτερόλεπτο.
    Ας πάω όμως αλλού : Θα ήθελα από αυτή την κρίση, σιγά σιγά να βγουν και θετικά πράγματα, φοβάμαι όμως ότι για να συμβεί αυτό χρειάζεται ξεκαθάρισμα και αυτό ακόμη δεν έχει συμβεί.
    Η "νηφαλιότητα" γίνεται ακόμη πιο σπάνια κ δύσκολη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραίο κείμενο, γενικώς, πρέπει να πω.

    Ωραίος ο ορισμός της διαφοράς blogging και facebook στην αρχή, διακριτικός θα έλεγα, γιατί υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να περιγράψει κανείς την διαφορά, ακόμα πιό υποτιμητικοί γιά το facebook.

    Πολλή σημασία δίνεται στο facebook, παρ'ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από παρεΐστικο κουβεντολόι που διαφοροποιείται ανάλογα με το επίπεδο, από καφενείο ποδοσφαιρόφιλων μέχρι οπουδήποτε.
    Το επίπεδο κουβέντας είναι το ίδιο, μόνο που στο facebook ο τρόπος επικοινωνίας ξεπερνάει την γειτονιά (του προαναφερθέντος καφενείου) και πάει πολύ μακρύτερα.

    Η τρίχα γίνεται τροιχιά και ο καθένας λέει ότι του κατέβει στο κεφάλι, ανάλογα με το κεφάλι του, είτε πρόκειται γιά το ποδοσφαιρόφιλο καφενείο, είτε γιά το κυλικείο της βουλής.

    Καλά θα ήταν πάντως να ακούγονται στο facebook και οι άλλες φωνές, αυτές που το σνομπάρουν λόγω χαμηλού επιπέδου. Ετσι γιά να μην είναι μόνο οι άλλες που ακούγονται πολύ...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η είδηση είναι συνήθως μονάχα το πρόσχημα: η επίκριση καί ο αρνητικός σχολιασμός είναι το όχημα, η φυγή από την προσωπική κακομοιριά καί ανασφάλεια, η επιδίωξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ξωτικό μου, έχω πάντα στο μυαλό ότι τα μέσα είναι ακριβώς αυτό: μέσα, εργαλεία. Εξαρτάται από μας το πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε. Η πυρίτιδα πρωτοχρησιμοποιήθηκε για πυροτεχνήματα και μετά κάποιοι ανακάλυψαν νέες χρήσεις της!
    Μόνο που πολλές φορές η εξάπλωση του ενός και μόνου τρόπου χρήσης έρχεται πια να χαρακτηρίσει και το μέσο, κάτι που έγινε και με το FB -τουλάχιστον στην Ελλάδα, γιατί δεν ξέρω αν γίνεται το ίδιο και σ' άλλες χώρες και στον ίδιο βαθμό. Πάντως εδώ πολύ εύκολα ακούγονται τα κρα-κρα και τα γαβ-γαβ!
    Επαγρύπνηση λοιπόν απέναντι σε κάθε ασχήμια και κάθε υποκρισία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Roadartist, η δυσκολία ακριβώς της εποχής είναι που μ' έκανε να σκεφτώ διπλά αν θα ανέβαζα αυτή την ανάρτηση. Έχω πάντα την έγνοια μήπως δεν καταφέρω να διατυπώσω με σαφήνεια τον προβληματισμό μου με κίνδυνο να παρεξηγηθώ. Τελικά ο φόβος μήπως αποδειχθώ δειλή στα δικά μου μάτια επικράτησε.
    Αυτό που πραγματικά επιδίωξα είναι να αντιτάξω στις κραυγές το λόγο. Ξέρω ότι, την ώρα που μαίνεται ένας καυγάς, οι ψύχραιμες φωνές δεν μπορούν να εισακουστούν, αλλά δεν μπορούμε από την άλλη ν' αφήνουμε να κυριαρχούν αυτές οι συμπεριφορές. Καλό είναι να υπάρχουν δείγματα και μιας άλλης στάσης απέναντι στα πράγματα. Η διακριτική σιωπή μπορεί να καταντήσει (να θεωρηθεί) υποχώρηση ή και συναίνεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κωνσταντίνε, η σύγκριση ανάμεσα σε FB και blog αναφέρθηκε παρεμπιπτόντως. Εννοώ ότι το συγκεκριμένο "περιστατικό" εξαπλώθηκε σε όλα τα ψηφιακά μέσα, όπως ανέφερα και στην ανάρτηση. Κουβέντα -καφενείου ή σαλονιού, δεν έχει σημασία- κάνουμε κι εδώ. Εννοώ, γενικά στα ιστολόγια. Μόνο που εδώ έχουμε μεγαλύτερη άνεση να ξεδιπλώσουμε τις σκέψεις μας, νομίζω. Αν και, τώρα που το καλοσκέφτομαι, έχω δει ανάλογες συμπεριφορές και σε ιστολόγια...
    Παρόλο που η επαφή με τα ψηφιακά μέσα είναι χαρακτηριστικό μιας μικρής μειοψηφίας του γενικού πληθυσμού, κατορθώνουν να "καθρεφτίζουν" συνολικά τη λειτουργία της κοινωνίας. Με μόνη διαφορά ότι παρέχουν ταυτόχρονα βήμα και σε άλλες εκδοχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Dodo, πολύ εύστοχο και ψυχολογημένο το σχόλιό σου. Η τραγική ειρωνεία όμως είναι ότι, αντί να διαφεύγουν από την προσωπική κακομοιριά τους, την πολλαπλασιάζουν και τη διαχέουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φίλοι μου, έχω περιορίσει τις ψηφιακές μου βόλτες. Επιστρέφω μόνο στη συγκεκριμένη μπλογκογειτονιά, γιατί επιδιώκει συνεχώς την ανάδειξη του ωραίου και του καλού προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση στην περιρρέουσα ασχήμια και μιζέρια. Όταν δεν μπορώ να συμβάλω σ' αυτή την προσπάθεια, σιωπώ. Είναι αλήθεια ότι πολύ συχνά ξαναπιάνω το πληκτρολόγιο, όχι για να προβάλω το ωραίο και το καλό, αλλά για να επισημάνω το κακό και το άσχημο. Προσπαθώ όμως να το κάνω με το Λόγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχουμε ανταλλάξει απόψεις για το θέμα.Τώρα έχει εμφανιστεί το θέμα με το ωράριο των εκπαιδευτικών και οι συνακόλουθες μετακινήσεις που έχουν σαν αποτέλεσμα τη μείωση και των διορισμών.Οι θέσεις παρουσιάζονται από εκπαιδευτικά f/b.Το θέμα του ωραρίου είναι ακριβώς πρόβλημα της οικονομικής κρίσης.Όλα ανατρέπονται με σκεπτικό τη μνημονιακή πολιτική.Άρα δεν λαμβάνονται νηφάλια αποφάσεις, το θέμα έπρεπε να τεθεί πριν τη κρίση διότι πραγματικά έχουν δημιουργηθεί πολλές στρεβλώσεις.Υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δυο πλευρές.Μόνο ο ειλικρινής διάλογος θα δώσει λύσεις που να ικανοποιούν και τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς αλλά και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των μαθητών.Στα ιντερνετικά μέσα γίνεται προπαγάνδα υπέρ της μιας πλευράς ή της άλλης.Τα επιχειρήματα που προβάλλονται από εν ενεργεία εκπαιδευτικούς σε σχόλια όταν τα ακούσει ο σκληρά εργαζόμενος με 10-11 ώρες στον ιδιωτικό τομέα χάνουν πλέον την αξία τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έχω αφήσει ένα σχόλιο εκεί που με έστειλες στον ΙΑΝΟΥΆΡΙΟ ΤΟΥ 10

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν γνώριζα το θέμα με την Κική Δημουλά. Διαβάζοντας την απάντησή της λυπήθηκα. Μεγάλη απογοήτευση να περνάς κάτι τέτοιο στα 82 σου χρόνια.

    Με αφορμή το εξαιρετικό κείμενό σου Υπατία μου ενεργοποιήθηκαν και πάλι οι σκέψεις μου. Γίνονται και λέγονται τόσα πολλά. Οι άνθρωποι δεν φιλτράρουν την είδηση, δεν αναρωτιούνται αν κάτι κρύβεται πίσω από αυτήν.
    Από την άλλη η ζωή έχει δυσκολέψει υπερβολικά, οι κουβέντες που ανοίγονται στα πηγαδάκια είναι αδιέξοδες ή επαναλαμβάνουν όλο τα ίδια και τα ίδια. Δεν υπάρχει θέληση για κάποια ουσιαστική αλλαγή ατομικά και σε συλλογικό επίπεδο.

    Αυτό που με λυπεί και με αγχώνει πολύ είναι πως την έννοια του πολιτισμού δεν την υπηρετούμε. Μήπως δεν βλέπω καθαρά; Μακάρι η κρίση μου να είναι λάθος.

    Χαίρομαι για την επιστροφή σου εδώ όχι απλά γιατί σε αγαπώ και θέλω να σε νιώθω κοντά, αλλά γιατί με βοηθάς με τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα να θέλω να βγω από την κρυψώνα μου.

    Καλό ξημέρωμα Υπατία μου


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κένταυρε, ακριβώς έτσι όπως τα λες. Τα σοβαρά, σοβαρότατα σφάλματα και από τις δύο πλευρές συσσωρεύονται συνεχώς και πάμε από το κακό στο χειρότερο.
    Όπως είδες και στο FB, αρνούμαι να μπω στη συζήτηση, ακριβώς γιατί η αλήθεια κρύφτηκε πίσω από τις κραυγές και των δύο πλευρών και η ένταση στραγγαλίζει κάθε νηφάλια προσπάθεια. Χώρια που δεν "βολεύει" κανέναν, ούτε την πολιτεία ούτε τους εκπαιδευτικούς -ούτε και πολλούς γονείς, εδώ που τα λέμε.
    Και μένουν μες στη μέση απροστάτευτα τα παιδιά και το μέλλον αυτής της αυτοκαταστροφικής κοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ξωτικό, μέχρι να διαβάσω πού σε έστειλα, τρόμαξα! Ψαχνόμουν... ;)
    Το βιαστικό μάτι κάνει παιχνίδια! Χα χα :)
    ΥΓ: Θα σου απαντήσω εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Margo Μου, η υγεία προέχει και υπό αυτές τις συνθήκες -συν τις πασχαλινές ασχολίες- ήταν φυσικό να σου ξεφύγει.
    Παρ' όλα αυτά, στην ανάρτηση ονόμασα το όλο θέμα "περιστατικό", επειδή ήθελα να υπαινιχθώ ότι το χρησιμοποίησα ως αφορμή για να σχολιάσω ένα από τα πολλά σπυριά που κακοφορμίζουν και ζέχνουν στη φάση που περνάει η κοινωνία μας.
    Δεν απομακρύνθηκα ποτέ από σας. Από το πληκτρολόγιο μόνο πήρα τις αποστάσεις μου. Κοίτα και το γενικό μου σχόλιο πριν την παρέμβαση του Κενταύρου.
    Φιλιά πολλά, καλή μου
    ΥΓ: Ξανάρχισες τα ξενύχτια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Υπατία είσαι μέσα και στη δική μου σκέψη! Προσυπογράφω το κείμενο της ανάρτησής σου και τα σχόλιά σου εντελώς!!!
    Όσον αφορά το "περιστατικό" με τη Δημουλά, το πιο άδικο ήταν να αναγκαστεί να "απολογηθεί" για το αυτονόητο: ότι δεν είνα ρατσίστρια αλλά δεν μπορεί να συμφωνεί και με την εγκληματικότητα!

    Τελικά, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, τα τρομακτικά, τα αδιανόητα, τα μη κατανοητά, αλλά και τα "παιχνίδια" με ψέμματα κι αλήθειες, μάθαμε να είμαστε προνοητικοί, για να μην πω πια καχύποπτοι, σε ό,τι ακούμε, σε όποιον άγνωστο μας πλησιάζει ακόμα και με καλή διάθεση.. ίσως και αυτός να ήταν ένας από τους στόχους κάποιων για την κοινωνική απομόνωνση...

    Και συμφωνώ ότι πρέπει να λέγονται οι σκέψεις μας, αυθόρμητα, κι ας υπάρχει ο κίνδυνος να παρερμηνευτούν. Τουλάχιστον σ' αυτή την παρέα υπάρχει η εμπιστοσύνη και η βεβαιότητα της καλής πρόθεσης (κι ας είναι τυχόν λάθος οι σκέψεις μας). Η αίσθηση μιας μικρής όασης.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Άστρια, έχεις απόλυτο δίκιο. Το ίδιο ακριβώς σημείο είχε επισημάνει και ο Κένταυρος στο FB, ότι ζήτησαν στην ουσία διαπιστευτήρια αντιρατσισμού από τη Δημουλά!
    Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δυστυχώς οδηγεί στην απομόνωση το μέτρο και όσους ακόμη το τιμούν. Έτσι όμως σφετερίζονται τον δημόσιο χώρο και λόγο τα θηρία που θα έπρεπε να λουφάξουν στις φωλιές τους και να περιορίσουν εκεί τις άναρθρες κραυγές τους. Δεν αναρωτιέμαι πια πού πήγαν οι πνευματικοί μας ταγοί. Σιωπούν προσπαθώντας να μείνουν μακριά από τον γενικό ορυμαγδό. Τους κατανοώ, μόνο που δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι αυτό είναι και το καλύτερο για την κοινωνία.
    Αυτή η παρέα "αγνώστων" είναι που με βγάζει από το καβούκι μου και μου δίνει την ελπίδα ότι ίσως τελικά δεν είμαστε τόσο λίγοι αυτοί που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με τον συγκεκριμένο τρόπο -κι ας είμαστε μειοψηφία.
    Να 'σαι πάντα καλά!

    ΥΓ: Η τελευταία παράγραφος απαντά και στα τελευταία λόγια της Margo. Ελπίζω να τα διαβάσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...