tag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post7849504676303990764..comments2023-10-06T15:58:54.992+03:00Comments on Pomfolyges: ΣτερήσειςΥπατία η Αλεξανδρινήhttp://www.blogger.com/profile/02513781368543012573noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-53266975397449074332010-08-28T13:31:48.117+03:002010-08-28T13:31:48.117+03:00marilise,
Κοινές οι μνήμες και οι εμπειρίες των αν...marilise,<br />Κοινές οι μνήμες και οι εμπειρίες των ανθρώπων και, όπως μπορεί ο καθένας, προσπαθεί να τις διαχειριστεί!<br />Welcome back!Υπατία η Αλεξανδρινήhttps://www.blogger.com/profile/02513781368543012573noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-2245556299238863732010-08-27T19:47:38.282+03:002010-08-27T19:47:38.282+03:00Εγώ που έλειπα χωράω εδώ μέσα , στην τόσο γνώριμη ...Εγώ που έλειπα χωράω εδώ μέσα , στην τόσο γνώριμη για μένα ανάρτηση σου ?<br />Περιττά τα λόγια , εικόνες γνώριμες που ξεπροβάλλουν πασπαλισμένες με μυρωδιές και δάκρυα , σε ευχαριστώ για όσα μου θύμησες !!!!!marilisehttps://www.blogger.com/profile/03464120675393978246noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-81325530920154392682010-08-16T22:22:28.370+03:002010-08-16T22:22:28.370+03:00vasiliki,
Καλησπέρα, καλωσόρισες και συγγνώμη για ...vasiliki,<br />Καλησπέρα, καλωσόρισες και συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση! Οι μέρες, βλέπεις...<br />Έχεις δίκιο για τα ταμπού και, δυστυχώς, όχι μόνο για την επαρχία. Το τραγούδι που αναφέρεις συγκίνησε γιατί ακριβώς αναφέρεται σε σπάνια περιστατικά!<br />Σύντομα θα περάσω κι από το μπλογκόσπιτό σου που, με μια πρώτη ματιά, μου χάρισε άρωμα έμπνευσης :)Υπατία η Αλεξανδρινήhttps://www.blogger.com/profile/02513781368543012573noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-70479944609514203032010-08-15T14:40:49.892+03:002010-08-15T14:40:49.892+03:00Καλημέρα και χρόνια σου πολλά.
πιστεύω πως δεν πρό...Καλημέρα και χρόνια σου πολλά.<br />πιστεύω πως δεν πρόκειται ποτέ να εξαφανιστεί απο την ελληνική κοινωνία ειδικά στην επαρχία αυτό το ταμπού και είναι κρίμα γιατί ο πατέρας μου π.χ. δεν μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει απέναντι στα παιδιά του λόγω του οτι είναι ¨αντρας¨.Κι όμως κυρία μου και οι άντρες κλαίνε όπως λέει και το τραγούδι. Ωραία γραφή. Χαίρομαι που σε ανακαλυψα.<br />Πολύ καλημέραvasilikihttp://www.tint-shade.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-3077084399389055892010-08-14T12:04:24.502+03:002010-08-14T12:04:24.502+03:00Ανώνυμε,
Καλωσόρισες, έστω και τυχαία (πώς αλλιώς ...Ανώνυμε,<br />Καλωσόρισες, έστω και τυχαία (πώς αλλιώς άλλωστε;)!<br />Το "δώρο" σου ήταν εξαιρετικής ευαισθησίας και σηκώνει μια ξεχωριστή ανάρτηση μόνο με αυτό ως θέμα. Σ' ευχαριστώ θερμά γι' αυτό.<br />Τέτοιες παρεμβάσεις είναι πάντα καλοδεχούμενες, οπότε ελπίζω να ξαναβρεθείς από αυτά τα μέρη!<br /><br />α Κενταύρου,<br />Είναι τόσο ευανάγνωστες, ακόμη και στη γραφή σου, οι αντιλήψεις σου για το θέμα όσο ο διακριτικός συναισθηματικός σου πλούτος, που ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη η συμφωνία σου με αυτού του είδους τη συμπεριφορά.<br />Γεια σου, καλέ μου φίλε!<br />(είναι αρκετό;)Υπατία η Αλεξανδρινήhttps://www.blogger.com/profile/02513781368543012573noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-1011444898643877282010-08-13T11:31:33.465+03:002010-08-13T11:31:33.465+03:00Δεν άκουσα ποτέ τις λέξεις σε αγαπώ,δεν πήρα ποτέ ...Δεν άκουσα ποτέ τις λέξεις σε αγαπώ,δεν πήρα ποτέ φιλιά, αγάπη όμως πήρα τα λόγια ήταν περιττά.<br />Ακόμη και σήμερα που τα φιλιά στον αέρα είναι συνηθισμένο φαινόμενο δεν εναγκαλιζόμαστε δεν ασπαζόμαστε,αγάπη όμως υπάρχει ,τη κρύβουμε επιμελώς είναι τόσο πολύτιμη που δεν τη βγάζουμε σε δημόσια θέα είναι απόλυτα προσωπικό μας θέμα.<br />Ανύπαρκτη στέρηση η διαχυτικότητα.<br />Θα στερηθώ τη παρουσία της.<br />Γεια σου μάνα είναι αρκετό!!!!a-kentavrouhttp://a-kentavrou.blogspot.comnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-39565853745320857412010-08-12T13:46:36.991+03:002010-08-12T13:46:36.991+03:00Εντελώς τυχαία βρέθηκα στη μπλογκόσφαιρά σου και μ...Εντελώς τυχαία βρέθηκα στη μπλογκόσφαιρά σου και με συγκίνησε ιδιαίτερα η γραφή σου και τα συναισθήματα που αποτυπώνει. Ιδιαίτερα αυτή η απάντησή σου παραπάνω "Μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον ... μετρημένες κουβέντες." αντανακλά πλήρως και τις δικές μου οικογενειακές αναμνήσεις...<br /><br />Ήθελα απλώς να σ' ευχαριστήσω και με τη σειρά μου να σου "χαρίσω" μία από τις πιο όμορφες παραμυθίες για το πέρασμά μας απ' αυτή τη ζωή (ελπίζω τα αγγλικά να μην αποτελούν εμπόδιο), όποτε βρεις χρόνο, ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=OOlXMCoAeXgAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-63083684754777803172010-08-10T21:47:40.835+03:002010-08-10T21:47:40.835+03:00Αντώνη μου,
Έχεις φοβερό μνημονικό! Τι μου θύμισες...Αντώνη μου,<br />Έχεις φοβερό μνημονικό! Τι μου θύμισες!<br />Είχατε έρθει καμιά ντουζίνα απόφοιτοι και όλοι θέλατε καφέ φραπέ, και μάλιστα πολύ γλυκό. Προσποιήθηκε λοιπόν ο πατέρας μου ότι κατέβαινε ν' αγοράσει ζάχαρη γιατί τάχα δεν θα μας έφτανε. Θυμάμαι τις φάτσες σας, γεμάτες αμηχανία και ντροπή, μέχρι να καταλάβετε ότι σας πείραζε ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας που σας έβλεπε για πρώτη φορά! Πολύ καλά τον θυμάσαι και έτσι ήταν μέχρι το τέλος.<br />Περιμένω την επόμενη ταινία σου, με πιο αισιόδοξο όμως περιεχόμενο.<br />Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.<br /><br />Ανεράιδα,<br />Μεγάλωσα σ' ένα περιβάλλον, γεύση του οποίου έδωσα και στην ανάρτηση, όπου οι υπερβολικές διαχύσεις και τα περιττά υποκοριστικά θεωρούντο, στην καλύτερη περίπτωση, σπατάλη και, στη χειρότερη, πρόθυρο της υποκρισίας. Έτσι μάθαμε να διαβάζουμε εκφράσεις προσώπων, ανεπαίσθητες χειρονομίες και μετρημένες κουβέντες.<br />Ωστόσο, αυτοί οι άντρες (που εξάλλου περιφρονούσαν και περιφρονούν βαθιά τον τύπο του άντρα του πολλά βαρύ) κάτι παραπάνω θα έπρεπε να επιτρέπουν στον εαυτό τους να εκφράσει από τον συναισθηματικό τους κόσμο.<br />Χαίρομαι όταν καταφέρνω να περάσω στους αναγνώστες με τις λέξεις αυτά που σκέφτομαι και νιώθω.Υπατία η Αλεξανδρινήhttps://www.blogger.com/profile/02513781368543012573noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-67262225755685809752010-08-10T17:03:33.142+03:002010-08-10T17:03:33.142+03:00Δεν είμαι υπέρ των υπερβολικών ή των συχνών διαχύσ...Δεν είμαι υπέρ των υπερβολικών ή των συχνών διαχύσεων όπως λες, εναγκαλισμών, ασπασμών κλπ....έτσι θα έχαναν το νόημά τους...έτσι δε θα ήταν τόσο έντονες και οι σκηνές που τόσο όμορφα περιγράφεις, έτσι δεν είναι; Θέλω να πω ότι οι κινήσεις των ανδρών αυτών αποκτούν βαρύνουσα σημασία επειδή ακριβώς δε γίνονται ποτέ ή σχεδόν ποτέ.... Πάντως έχεις δίκιο, τα κοινωνικά στερεότυπα μας βλάπτουν όλους τελικά!<br /><br />Γράφεις πολύ ωραία, οι περιγραφές σου είναι παραστατικότατες και το ύφος σου λογοτεχνικό!Ανεράιδαhttps://www.blogger.com/profile/03844751355437386467noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5335659505440214067.post-82790282665461804122010-08-10T01:42:59.603+03:002010-08-10T01:42:59.603+03:00Το έμαθα από τη Λίτσα προ μερικών εβδομάδων. Είχα ...Το έμαθα από τη Λίτσα προ μερικών εβδομάδων. Είχα μπει στο μπλογκόσπιτο σου κι είχα δει ότι η ανάρτηση του Κισλόφσκι δεν είχε αλλάξει...Τώρα που ξαναμπήκα διάβασα τα απανωτά σου posts. Μια φορά τον είχα δει προ αμνημονεύτων χρόνων, μα το χιούμορ, η πλάκα που θέλησε να κάνει σε μερικούς μαθητές της κόρης του, ειλικρινά θα μου μείνει αξέχαστη. Ψηλός, ευθυτενής, με τα γυαλάκια του, σαν Αμερικανός διανοούμενος της δεκαετίας ΄50- ΄60 έμοιαζε. Έτσι έχω την μορφή του. Δε σου λέω να τον θυμάσαι για πάντα, είναι τόσο αυτονόητο...Κουράγιο; Ο χρόνος θεραπεύει- λένε- τον πόνο, αν κι εγώ, όπως κι άλλοι, πιστεύω πως ο πόνος σε τέτοιες περιπτώσεις απλώς καταλαγιάζει. Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω, απλώς σε νιώθω- όσο παράδοξο κι αν σου ακούγεται. Καλό του ταξίδι του ανθρώπου και μακάρι κάποια στιγμή να κάνω ταινία μικρού μήκους τις ενδονοσοκομειακές, φαινομενικά περιγραφικές, αλλά αρκούντως ποιητικές στιγμές/ιστορίες σου.<br />νά 'σαι καλά...BOSKOhttps://www.blogger.com/profile/03101029781485500779noreply@blogger.com