Συνεχίζοντας τη χτεσινή περιδιάβαση το μυαλό μου –κι όχι μόνο– έφτασε στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα. Από την αρχή προκάλεσε την προσοχή το έμφυλο μέσο (βιτριόλι), με το οποίο προσπάθησαν να τη νικήσουν. Εντυπωσίασε ο τρόπος, με τον οποίο προσπάθησαν να την καταβάλουν: ήταν εξαρχής φανερή η επιδίωξη να της επιβληθεί η σιωπή.
Αυτό όμως που τελικά κυριάρχησε ήταν ο συγκλονιστικός Λόγος της. Γραπτός ή ψιθυριστός, είχε την ένταση της φωνής του δικαίου και τη χροιά του υψηλού ήθους. Είτε απέναντι στους στρεβλούς και στρεβλωτικούς «υπερασπιστές» της, είτε απέναντι στους δόλιους ενεδρευτές της και τους σκοτεινούς εντολείς τους, τους οποίους άργησε ανατριχιαστικά το οργανωμένο κράτος να αναζητήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου