Τις παρούσες…
Έβαλε η δασκάλα έκθεση στα παιδιά με θέμα «Μάνα είναι μόνο μία!».
Γράφει η Μαιρούλα: Χτες το απόγευμα έκανα με τις φιλενάδες μου ποδήλατο. Κάποια
στιγμή έστριψα απότομα, έπεσα και χτύπησα το γόνατό μου. Αμέσως έτρεξε η μαμά μου,
με πήρε αγκαλιά, με χάιδεψε και φρόντισε την πληγή μου. Τότε εγώ σκέφτηκα «Μάνα
είναι μόνο μία!».
Γράφει κι ο Κωστάκης: Το Σαββατοκύριακο η κυρία μας έβαλε επανάληψη στα κλάσματα.
Διάβαζα, διάβαζα και δεν καταλάβαινα τίποτε. Ήρθε λοιπόν η μαμά μου στο δωμάτιο
με ένα μήλο στο χέρι και κόβοντάς το άρχισε με τα κομμάτια του να μου εξηγεί. Τα
κατάλαβα όλα αμέσως. Τότε εγώ σκέφτηκα «Μάνα είναι μόνο μία!».
Γράφει κι ο Τοτός: Το Σάββατο είχαν έρθει οι θείοι μου επίσκεψη στο σπίτι. Η
μαμά μου τους πρόσφερε γλυκά και μου είπε να φέρω πορτοκαλάδες από το ψυγείο. Εγώ
πήγα στην κουζίνα, άνοιξα το ψυγείο και της φώναξα «Μάνα είναι μόνο μία!».
… και τις απούσες…
ένα τραγούδι πολύ αγαπημένο της δικής μου (με στίχους, δυστυχώς, μόνο για γαλλομαθείς)
για όλες τις μανουλες του κοσμου και για σενα καλη μου Υπατια που σμιλευες τις ψυχες των παιδιων μας φιλια
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνα είναι μόνο μια!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρό είχα ν'ακούσω τον Τοτό ,τώρα συνειδητοποιώ πόσο μου έχει λείψει αυτό το απλό γάργαρο χιούμορ....
Ναι ! μάλιστα η δόλια μόνο μία είναι τι να πρωτοκάμει ;-))
υγ. στην ετεροχρονισμένη συζήτηση έχω κολλήσει όμως εγώ, η φιλοσοφία θα έπρεπε να είναι το βασικό μάθημα.
υγ.2 πως άφησες σχόλιο στης Άϊναφετς; κανονικά ή άλλαξε κάτι ; εγώ απο χθές αδύνατον να το καταφέρω.
φιλί γλυκό πολύ πολύ πολύ !!
Έτσι είναι, σε τόσες στιγμές, μνήμες για κάθε τι .. χαρές και λύπες μα πάνω από όλα μοναδική αγάπη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι γεμμάτη η ψυχή από εκείνη, παρούσα ή απούσα...
χαχαα, κι αν σου πω ότι στη μικρή πρόταση της ανάρτησής μου θα έγραφα κι εγώ "μάνα είναι μόνο μία":) τελικά αρκέστηκα στο "μόνο μία" του τίτλου:))
κι άλλη σύμπτωση: και της μητέρας λόγω γαλλικού σχολείου, της άρεσαν τα γαλλικά τραγούδια:)
Καλή μου Marilise, χρόνια πολλά και καλά να σε χαίρονται οι Νηρηίδες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚένταυρε, όντως, μία, μοναδική και πολύτιμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞωτικούλι μου, πολύ παλιό το ανέκδοτο, αλλά χρειαζόμουν λίγο γέλιο. Μόνο που δεν υπάρχει πλέον φρέσκια παραγωγή! Αρκούνται κάποιοι στα φωτομοντάζ "γνωστών" προσώπων. Δείγμα και αυτό της εποχής μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ 1: Επηρεασμένη από το θέμα της ετεροχρονισμένης μας συζήτησης είναι και η σημερινή ανάρτηση. Θα προσπαθήσω ωστόσο να επανέλθω, αν βρω χρονικά περιθώρια, πριν φορέσω το χακί. ;)
ΥΓ 2: Δεν είχα πρόβλημα στο ιστολόγιο της Μαγισσούλας.
Άστρια μου, όπως συνήθως "έπιασες" αμέσως τον ηρακλείτειο χαρακτήρα της ανάρτησης, την απόπειρα καταγραφής της σύνθεσης των αντιθέτων! Μήπως βοήθησαν τα γαλλικά; ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξέρεις πάντως ότι η δική σου ανάρτηση γέννησε τη δική μου. Ο τίτλος σου ήταν η πηγή της έμπνευσης!
Ευτυχώς που η γαλλική ήταν τότε διεθνής γλώσσα, γιατί η δική μου μητέρα είχε τελειώσει γερμανικό σχολείο. Ευτυχώς όμως μάθαιναν και καλά γαλλικά και αγγλικά.
Φαντάζεσαι να μεγάλωνα με γερμανικά τραγούδια; Ωχ!
Ευχαριστώ, πάντοτε με διασκέδαζε αυτό το αστείο :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα είναι ο μόνος άνθρωπος που γίνεται σκαλί για να πατήσεις. Της το αναγνωρίζω κι ας την μαλώνω γι αυτό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και μιλάμε για τις μαμάδες μας η δική μου μαμά τελείωσε το δημοτικό στο νησί και μετά σταμάτησε κι ας ήταν εξαιρετικό μυαλό. Το γυμνάσιο ήταν στη Σύρο και ήταν αδύνατο να πάει εκεί. Όταν ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά εκείνη μαράζωνε που έβλεπε τα άλλα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολειό και εκείνη έμενε πίσω.
Καλησπέρα σε όλους!
Η δική μου "απούσα" μαμά νεαρή έφηβη σταμάτησε το σχολείο λίγο πριν τον πόλεμο και μαζί με την γιαγιά (πρόσφυγα του ΄28) γύριζαν τα χωριά ανταλλάσσοντας αλάτι με άλλα φαγώσιμα από τους ντόπιους, για να φροντίσουν την πολυμελή οικογένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν "έφυγε" σκέφτηκα ότι η λέξη ΜΑΜΑ σαν προσφώνηση, δεν θα ήταν ποτέ στο λεξιλόγιό μου.
Έτσι, για να τιμήσω την μνήμη της δεν προσφώνησα ποτέ την πονεμένη και αγαπημένη μου πεθερά, Μαμά.
Γιατί Μάνα είναι μόνο μία !!
dodo, είναι παλιό -το ανέφερα και πιο πάνω-, αλλά κρατάει τη δροσιά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήMargo, καλή μου, μάνα είσαι κι εσύ, μην το ξεχνάς! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη δική σου, δεν είναι η μόρφωση που κάνει την καλή μάνα. Κρίμα όμως που στερήθηκε το κομματάκι ευτυχίας στο οποίο είχε δικαίωμα!
Φιλιά πολλά!
Θαλασσένια μου, ό,τι έγραψα στη Margo για τη δική της μητέρα ισχύει και για τη δική σου. Σκληρά χρόνια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την προσφώνηση, έχω γράψει και σ' άλλη περίσταση πόσο μας πληγώνουν οι λέξεις που δεν μπορούμε να ξαναπούμε. Όταν έχασα τη δική μου -πολύ νωρίς, για κείνη-, παρατήρησα ότι τελικά και ο πατέρας μου την πεθερά του, που την αγάπησε και τη φρόντισε σα γιος πραγματικός, τη φώναζε "μητέρα"!
Καλωσόρισες, καλή μου φίλη!
Υπατίτσα μου ναι είμαι. Δεν νιώθω όμως ότι γιορτάζω εκείνη τη μέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα μου, όπως όλων μας οι μάνες, έχει και αυτή τα δικά της παράπονα που μόνο σε εμένα μετά από πολλά χρόνια μπόρεσε να τα ξεστομίσει. Πολύ δοτικός άνθρωπος και για τον εαυτό της τίποτα. Συγνώμη για την πολυλογία μα άγγιξες το ευαίσθητο σημείο μου.
Σε γλυκοφιλώ και πάω με προσοχή από πάνω, μιας και με τις κατσαρίδες δεν έχω καθόλου καλή σχέση :-))
Vive cette chanson qui dit tout et que tu l as choisie.Bravo!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΑΤΟΝΟΣ