Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου τα παιδιά και οι δάσκαλοι θα έρχονται με χαμογελαστά πρόσωπα, ανάλαφρο βήμα και καθάριο βλέμμα, γιατί θα ξέρουν το σκοπό που υπηρετεί. Ένα σχολείο όπου οι δάσκαλοι θα αγαπάνε αυτό που κάνουν και τα παιδιά θα εκτιμούν αυτό που παίρνουν. Ένα σχολείο όπου δάσκαλοι και παιδιά δεν θα στέκονται οι μεν απέναντι στα δε, αλλά θα είναι σύντροφοι σ’ ένα κοινό, συναρπαστικό ταξίδι.
Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου διαρκώς θα επιδιώκεται η γνώση, θα οξύνεται η κρίση και θα καλλιεργείται η κοινωνικότητα. Ένα σχολείο όπου θα είναι αυτονόητες κάποιες αξίες όπως ο σεβασμός του άλλου, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η ειλικρίνεια, η συνεργασία και η αλληλεγγύη. Ένα σχολείο όπου η ανθρωπιά και η ελευθερία θα ανθίζουν.
Ονειρεύομαι ένα σχολείο όπου θα φωτίζονται όλες τις εκφάνσεις του πολιτισμού και όλοι οι πολιτισμοί. Ένα σχολείο όπου η καθημερινή συναναστροφή όλων των μελών της κοινότητάς του θα θεμελιώνεται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ένα σχολείο όπου οι επιδοκιμασίες και οι προτροπές θα είναι περισσότερες από τις επικρίσεις και τις απαγορεύσεις.
Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοιχτό για να ξεδιπλώνουν τα παιδιά όλες –τις όποιες– κλίσεις τους και να απολαμβάνουν την ικανοποίηση της αναγνώρισής τους. Ένα σχολείο ανοιχτό για τους δασκάλους που δεν θέλουν μόνο να διδάσκουν, αλλά και να στηρίζουν και να συνεργάζονται και –γιατί όχι;– να μαθαίνουν. Ένα σχολείο ανοιχτό στο μέλλον, γιατί θα σέβεται κριτικά το παρελθόν.
Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοιχτό στον κόσμο και τη ζωή. Ένα σχολείο ανοιχτό με θέα στους ανοιχτούς ορίζοντες της ψυχής και του πνεύματος.
Ονειρεύομαι ένα σχολείο ΑΝΟΙΧΤΟ!
Τετοιο σχολείο μάτια μου μόνο η Ζωή.....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ΜΟΝΟ όταν έχει αισιόδοξους μαθητές που ακόμη και μεσα στα Εμπόδια βρισκουν ευτυχία και Λόγους Υπαρξης....
αχχχχχχχχχ....ματια μου.....
Φυλί...ανορθογραφο στο τετραδιο της εκθεσης.....διόρθωσέ με μα...χαμογέλα μου....
Ήρθα και χτες αλλά περίμενα τη σειρά μου, χιχιχι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λοιπόν, ή σο.., που λένε και οι αγαπημένοι μου (θεός φυλάξει!), ...you have a dream.
Δύσκολα τα πράγματα... Εγώ λέω πως ήρθε η ώρα να γίνεις διευθύντρια στο σχολείο σου ή να πας στην κεντρική δευτεροβάθμια, ή στο υπουργείο Παιδείας, άλλη λύση δεν βλέπω! Το φτερό ολοκλήρωσε τη σκέψη του. Επόμενοοοοοοος
Ξωτικούλι, h σειρά σου τώρα και να ετοιμάζεται η Λένα! χιχιχιι :ppp
Αν δεν ενώσουμε τα κεφάλαιά μας (και δεν εννοώ μόνο το χρήμα, που έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε) μερικοί που έχουμε το ίδιο όνειρο, να το χτίσουμε πέτρα-πέτρα και ιδέα-ιδέα αυτό το σχολείο, δεν θα το αξιωθούμε ποτέ, φοβάμαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί που μέρα με τη μέρα ξεπουλάνε τη χώρα δεν νοιάζονται για τη μόρφωση του λαού της. Κι έτσι διασπασμένοι κι αποκομμένοι ο ένας απ' τον άλλον εμείς, το πολύ πολύ να γινόμαστε μικρές νησίδες ελπίδας σε ένα ζοφερό τοπίο απαισιοδοξίας. Λίγα τα χελιδόνια κι η άνοιξη πανάκριβη, Υπατία μου.
Δυνατό κείμενο!! Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά με το θέμα των καταλήψεων, αλλά, τελικά, συμφωνώ με την τελευταία σου αποστροφή (αυτό δεν εννοείς;;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌνειρο είναι Υπατία μου.. μόνο αν αλλάξει ριζικά όλη η κοινωνία μας θα αλλάξει και το σχολείο.... ή... ή μήπως αν αλλάξει το σχολείο θα αλλάξει και η κοινωνία;;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω πως μόνο μεμονωμένες περιπτώσεις έχουν ελπίδα να υπάρξουν. Τυχεροί δάσκαλοι και μαθητές που τυχαίνει να συνυπάρχουν μια δεδομένη στιγμή και να ανθίσουν μαζί.
Καλό σου βραδάκι Υπατία μου..
Ποιήτρια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή γίνεται ανεκτή όταν ονειρεύομαι και ομορφαίνει όταν προσπαθώ να τα πραγματοποιήσω -ανεξαρτήτως αποτελέσματος!
Εκτός από τους αισιόδοξους μαθητές, χρειάζονται και οι αισιόδοξοι -όχι φευγάτοι, το τονίζω!- δάσκαλοι...
Ναι, χαμογελώ και με τα φυλιά και με τα φοιλιά και με τα φηλιά! Κι ας πονάνε τα μάτια μου! Αλλά δεν είναι πάντα ορατά αυτά τα χαμόγελα ούτε κι ο πονόματος. Ίσως και να μην πρέπει...
Φτερούλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε δυσκολεύει η 2η σειρά του σχολίου σου. Θα προσπαθήσω να την εξιχνιάσω αργότερα ή θα περιμένω διευκρινίσεις...
Όσο για τη λύση που -αστεϊζόμενη, ελπίζω!- προτείνεις, ετέθη υπό δοκιμή επί 50 μέρες! Παράλληλα με τη μετακόμιση, βρέθηκα στη θέση της προσωρινής αναπληρώτριας διευθύντριας λόγω συνταξιοδότησης του μέχρι τότε διευθυντή. Αυτό εννοούσα όταν ανέφερα κάποιο έκτακτο εργασιακό φόρτο που συνέτεινε επίσης στην απουσία μου εκείνο το διάστημα.
Μεγαλύτερη καταπίεση και αυτοκαταπίεση δεν έχω βιώσει!
Πνίγηκα στο χαρτομάνι μιας απίστευτα αγκυλωμένης και δύσκαμπτης γραφειοκρατίας χωρίς καμία σχετική εμπειρία ή ενημέρωση. Έχει πολλές γραμμές άμυνας το σύστημα! Οπότε, παρόλο που οι περισσότεροι συνάδελφοι και ο προηγούμενος διευθυντής έκαναν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν την κατάσταση και παρόλο που τα παιδιά μάλλον με αποδέχθηκαν σ' αυτό το ρόλο, δεν άντεξα να δώσω συνέχεια. Όταν ήρθε η στιγμή, δεν υπέβαλα υποψηφιότητα για τη θέση. Μου έλειπε η τάξη!
Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι κουράστηκα γιατί κράτησα διπλάσιες διδακτικές ώρες απ' όσες ήμουν υποχρεωμένη. Ωστόσο αυτές ακριβώς με κράτησαν. Δεν μπορώ να με φανταστώ σε μια θέση όπου η συχνότερη αφορμή επαφής με τα παιδιά θα ήταν η επίπληξη σε όσα οι εκπαιδευτικοί "κατεβάζουν στο γραφείο".
Τη μέρα που παρέδωσα τη διεύθυνση ήθελα να κεράσω!!!
Νερένια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως μαζί σου και, μάλιστα, υπερακοντίζω: εκείνο το δεν νοιάζονται του σχολίου σου, θα το αντικαθιστούσα με το εσκεμμένα υπονομεύουν!
Ανεράιδα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καταλήψεις των σχολείων είναι μια πολύ, μα πάρα πολύ πονεμένη ιστορία. Και, ναι, ακριβώς, αυτό εννοώ. Με πονάει να βλέπω τα πιο "ψαγμένα" παιδιά να καταφεύγουν σ' αυτό το αυτοκτονικό μέσο διαμαρτυρίας και να ξεθωριάζουν, να χάνονται μέσα σε ομαδούλες "χαβαλέδων" που αφήνουν αυτοί το στίγμα τους, επειδή είναι πιο φωνακλάδες, σφετεριζόμενοι, καπηλευόμενοι και διαστρεβλώνοντας κάθε σοβαρό μαθητικό αίτημα.
Μάλλον πήρα φόρα! Καλύτερα να σταματήσω εδώ...
Margo,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε παραπέμπω στα όσα απάντησα στην Ποιήτρια (~reflection~).
Άλλωστε, πολλά σημαντικά πράγματα στην πορεία του ανθρώπου δεν ξεκινούν κάποια δεδομένη στιγμή μιας τυχαίας συνύπαρξης;
Αυτές τις στιγμές τις ονομάζω συγκυρίες ή, μάλλον, συνΚυρίες!
Ξέρω ότι κάποιοι θα χαρακτηρίσουν φυγομαχία εκ μέρους μου την επιλογή που περιέγραψα στο Φτερό. Μάλλον έχουν δίκιο...
Μόνη μου δικαιολογία: η κακή συνΚυρία! Συνέβη σε στιγμή που τα αποθέματα των δυνάμεών μου είχαν μειωθεί σημαντικά για χ λόγους. Μια που το όποιο οικονομικό κίνητρο δεν ήταν κάτι που θα με προσείλκυε, είπα: Όχι, ευχαριστώ!
Δεν είναι όμως κάτι που έχω αποκλείσει οριστικά ως πιθανότητα μέχρι την οριστική μου απόσυρση...
Υπατιούλα, το έλεγα πολύ σοβαρά, καθόλου αστειευόμενη. Και δεν μου κάνει επίσης καθόλου εντύπωση το γεγονός ότι σε επέλεξαν για τη θέση της διευθύντριας. Εδώ εμείς που σε ξέρουμε τόσο λίγο και μόνο μέσα από τα κείμενά σου, και έχουμε καταλάβει για τι άτομο πρόκειται..., φαντάσου εκείνοι που σε γνωρίζουν καλύτερα και βλέπουν και τη δουλειά σου! Αν μπορούσαν είναι σίγουρο θα στο επέβαλαν και είμαι σίγουροι πρώτα από όλα τα παιδιά γιατί το δικό τους ένστικτο είναι αλάνθαστο. Όταν διάβασα στο τέλος ότι παρέδωσες, ο μισός μου εαυτός ψιθύρισε, 'τι κρίμα' και ο άλλος, 'έχει δίκιο, την καταλαβαίνω, κι εγώ το ίδιο θα έκανα'. Αν έμενες, είναι βέβαιο πως θα μεταμόρφωνες το σχολείο, τώρα είναι σίγουρο ότι θα μεταμορφώσεις τις τάξεις σου. Όπως και να ΄χει, μόνο όμορφο θα είναι το αποτέλεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το 'σο', λάθος μου, δεν το εξήγησα σωστά. Εννοούσα το 'so' που κάποιοι άγγλοι προφέρουν κοφτά και έτσι ακούγεται 'σο'.
Υγ βρε ξωτικούλι που είσαι;;;;
Το κουδούνι έχει χτυπήσει από ώρα, μπήκαμε στην τάξη!!!
Υπατιουλίνι μου, είτε το αποκλείσεις είτε όχι, ένα είναι σίγουρο, το διευθυντιλίκi ...ΔΕΝ ΤΟ ΓΛΙΤΩΝΕΙΣ!! Με το ζόρι βρε θα σε βάλουν μόλις ο επόμενος διευθυντής/διευθύντρια τα κάνει σαλάτα! Τώρα μάλιστα που σου έκαναν και test drive....μπα, με τίποτε δεν θα σε αφήσουν!!:))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπατία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ονειρεύομαι ένα σχολείο ανοιχτό στον κόσμο και τη ζωή."
Πως θα 'θελα όλοι οι εκπαιδευτικοί να έχουν τα ίδια όνειρα...!
Πόσο τυχεροί είναι οι μαθητές σου!
Το ξέρουν άραγε;;;
Φιλιά πολλά
Φτερό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήα) Μια απαραίτητη διευκρίνιση: δεν με επέλεξαν. Ήταν η σειρά μου κατ' αρχαιότητα -τι ωραίος όρος για την απόδοση της εμπειρίας σε μια υπηρεσία :( !!!
Τα υπόλοιπα τα προσπερνώ κοκκινίζοντας κι ευχαριστώντας :)
ΥΓ: Και δεν ξέρεις πόσο μ' αρέσει η βρετανική προφορά!!! Σο...
β) Δεν ξέρω αν θα υπάρξει μεθεπόμενος διευθυντής σ' αυτό το σχολείο. Μάλλον λόγω περιορισμένου αριθμού παιδιών είναι υποψήφιο για συγχώνευση. Αυτό που για την ώρα το σώζει είναι ότι υπηρετεί μια κεντρική μεν, αλλά απομονωμένη χωροταξικά περιοχή!
Όσο για το test drive, οι "αρμόδιοι" το αγνοούν. Με την προϊστάμενη αρχή οι επαφές υπήρξαν μόνο τηλεφωνικές και μόνο γραφειοκρατικής φύσης. Δεν γνωρίζω κανένα, ούτε καν φυσιογνωμικά, κι εκείνοι αγνοούν τη φάτσα μου!
Λένα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αρκεί μόνον οι εκπαιδευτικοί να έχουμε τέτοια όνειρα. Πρέπει να γίνουμε πολύ περισσότεροι! Η προσπάθεια να τα σπείρω μπας και καρπίσουν αργότερα είναι που με κρατάει ακόμα ζωντανή στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση.
Α, και κάποιες σπίθες που διακρίνω φευγαλέα σε μερικά νεανικά βλέμματα να σπαθίζουν το σκοτάδι!
Ξέρεις, το δύσκολο για ένα δάσκαλο είναι ότι εισπράττει πολύ αργότερα (αν εισπράξει ποτέ) την ανταμοιβή του. Ομολογώ ότι έχω κατά καιρούς γνωρίσει αυτή την τύχη..
Kαλή μου Υπατία,
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν 8 χρόνια πριν "μπήκα" στο εκπαιδευτικό σύστημα σα γονιός, ονειρευόμουν πολλά από αυτά που διάβασα στη ανάρτησή σου. Ποτέ δε υπήρξα αδιάφορη μάνα σε ότι αφορούσε τη πορεία των παιδιών μου, τον τρόπο μάθησης, τη μετάδοση των γνώσεων από το σχολείο. Είχα την τύχη, και πολύ περισσότερο είχαν τα παιδιά μου την τύχη, να διδαχθούν από δασκάλους που έβλεπαν το έργο τους σα λειτούργημα...και έτσι συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Δε ξέρω, αν το γεγονός πως ζούμε σε μικρή κοινωνία και είμαστε όλοι (λίγο-πολύ) γνωστοί και φίλοι είχε και έχει να κάνει με το "ενδιαφέρον" των εκπαιδευτικών να επιτελούν άριστα το λειτούργημά τους...θέλω να ελπίζω και εύχομαι πως όχι :)
Θέλω επίσης να ελπίζω πως το σύστημα και η σωστή εφαρμογή του θα βοηθήσει εκπαιδευτικούς-ανθρώπους σαν εσένα να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό στα παιδιά...
Φιλιά πολλά
:))
Ευτυχώς που υπάρχουν τα όνειρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που κάποιοι τα πιστεύουν.
Ευτυχώς που κάποιοι αγωνίζονται γι αυτά.
Τυχεροί οι μαθητές που πορεύονται μαζί τους.
Δείτε αυτό το βίντεο στην αγαπητή
ΑπάντησηΔιαγραφήGinger.
http://lifebookmarks.blogspot.com/2010/12/blog-post_08.html
Λένα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να μη θεώρησες ότι η νύξη στην απάντησή μου αφορούσε κι εσένα! Και δεν το λέω με την τυπικότητα της έκφρασης "οι παρόντες εξαιρούνται", αλλά με τη βεβαιότητα που στερέωσαν μέσα μου οι τυχαίες κατά καιρούς πληροφορίες σου (ανάγνωση στα μικρά, κάποιες αναρτήσεις σου -π.χ. η τελευταία- κ.λπ.)!
Όσο για τη μικρή κοινωνία, μπορεί να λειτουργήσει θετικά για ΟΛΑ τα μέλη της, γιατί κάνει πιο ανθρώπινες όλες τις σχέσεις.
Ωστόσο πιστεύω ότι ο άνθρωπος που αγαπά, σέβεται και πιστεύει στο έργο του -όποιο κι αν είναι αυτό: η διδασκαλία, η γονική επιμέλεια, η άσκηση της ιατρικής, το χτίσιμο ενός τοίχου, το όργωμα...- θα επιχειρήσει να το επιτελέσει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες!
Προς θεού, Υπατία μου, τίποτα δε παρεξήγησα...απλώς συμφωνώ μαζί σου πως η μεταδοση της γνωσης δεν έχει να κάνει μόνο με τους δασκάλους του σχολείου...εξίσου και ίσως περισσότερη προσοχή πρέπει να δίνουν οι "δάσκαλοι του σπιτιού"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και καλό σου βράδυ :))
Θαλασσένια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα όνειρα για το μέλλον προσφέρουν τόση δύναμη στο παρόν όση παρηγοριά και σοφία προσφέρουν οι αναμνήσεις από το παρελθόν. Αλίμονο σ' αυτούς που δεν ονειρεύονται και δεν θυμούνται! Είναι τόσο μικροί, περιορισμένοι μέσα στο χρόνο...
Πολύ ωραίο το φιλμάκι! Όντως χρειάζεται διάδοση. Ευχαρστώ για την υπόδειξη!
Λένα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έδωσες την αίσθηση ανθρώπου που παρεξηγήθηκε, αλλά ήθελα να σιγουρευτώ για τη σαφήνεια των λόγων μου!
Καλή σου νύχτα!
Υπατία
ΑπάντησηΔιαγραφήονειρεύομαι μαζί σου
και ονειρεύομαι όχι μόνο ως γονιός, όχι μόνο σαν δασκάλα, κι ας γίνεται το μάθημά μου μέσα σε μια τάξη ενός αποστειρωμένου ωδείου, όπως έλεγε κι ο Γιοκαρίνης, ονειρεύομαι μαζί σου ακόμη και σαν μαθήτρια κι ας πέρασαν τα χρόνια αυτά ανεπιστρεπτί
όσο για το ρόλο της διευθύντριας, θέλω σε ένα να διαφωνήσω:
θυμάσαι τον αγώνα που κάναμε τότε για να μην μας πάρουν τη διευθύντριά μας;
τότε ειχα δει για πρώτη φορά στη ζωή μου τα παιδιά μας, τα εφηβάκια μας, να τρέχουν σε κάθε διάλειμμα στο γραφείο της διευθύντριας έτσι για να πουν ένα γειά, για να κλέψουν ένα της χαμόγελο, μια κουβέντα, μια ζεστή αγκαλιά, για να αρπάξουν γνώση ακόμη και στα πέντε λεπτά... με αγάπη με πολύ αγάπη
μη σε φοβίζει λοιπόν και δεν είναι ανάγκη να υπάρχει μόνο η επίπληξη'
είμαι σίγουρη οτι θα είσαι αξιοζήλευτη σε αυτήν την θέση και πολύ μα πολύ πετυχημένη!!!!
Ήρθα για το όνομα...και έμεινα με συγκίνηση να με συνεπαίρνει το ονειρό σου...να αγγίζει προβληματισμούς και σκέψεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι ο σπόρος σου να ριζώσει και να δώσει δέντρο μεγάλο με καρπούς!
Σκληρή και η μάχη που δίνεις και μπράβο σου ειλικρινά!
Ξανασκέψου τη θέση σου ως διευθύντρια. Ίσως μέσα από αυτό τον δρόμο μπορέσεις να κάνεις περισσότερα.
Γονιός απλά και εγώ. Ένας προβληματισμένος γονιός που υπεραμείνεται τα της παιδείας, μιας παιδείας διαφορετικής με όραμα και προοπτικές.
Εκπαιδεύτηκα μέσα από το ελλαδικό μόρφωμα που παράγει εξειδικευμένους ανεκπαίδευτους.
Η σκέψη και οι διαδρομές της?
Μα ποιός μας θέλει αλήθεια σκεπτόμενους?
Όμως άλλο μέλλον ονειρεύομαι και όχι μόνο για το δικό μου παιδί...
Να είσαι καλά !
Λόγια (που "μόνο λόγια" δεν είσαι!),
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν σφετεριζόμουν τον τίτλο της ανάρτησης, το έκανα συνειδητά, γνωρίζοντας ότι "έκλεβα" από έναν Άνθρωπο που δεν ονειρευόταν προσωπικά όνειρα!
Ήθελα να μιλήσω για ένα όνειρο που είναι κοινό για πολλούς ανθρώπους. Σκεφτόμουν ότι, αν υπενθυμίζαμε -με το λόγο, έστω- τα κοινά όνειρά μας, θα τα φέρναμε πιο κοντά στην πραγμάτωσή τους. Και ότι, αν βάλουμε το ένα δίπλα στ' άλλο τα κοινά όνειρά μας, θα γίνει πιο συγκεκριμένος ο κόσμος που ονειρευόμαστε. Άρα και η επίτευξή του θα γίνει λιγότερο ανεδαφική!
Το ότι ονειρεύομαι δεν σημαίνει και ότι αιθεροβατώ. Πιστεύω στο ρεαλισμό των ονείρων μου...
Για τη διαφωνία σου: Ναι, έχεις δίκιο! Στο γραφείο της διεύθυνσης μπαινόβγαιναν παιδιά "δι' ασήμαντον αφορμήν" στα διαλείμματα. Αλλά τις υπόλοιπες ώρες υπήρχε μόνο η φρενήρης αναζήτηση στοιχείων και στατιστικών, η έκδοση βεβαιώσεων (με ποιες και πόσες σφραγίδες και σε ποια ακριβώς σημεία;), η αλληλογραφία (και σε ηλεκτρονική και σε συμβατική μορφή -κι άντε να βρεις ποιος θα κάνει τον ταχυδρόμο!), η συμπλήρωση (και σφράγιση, βεβαίως, βεβαίως!) εντύπων για οικονομικές συναλλαγές... Σταματώ γιατί λαχάνιασα!
V,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες!
Παραπλανητικό το όνομά μου στο α΄ συνθετικό, ειλικρινές όμως και αληθινό στο β'. Αυτά, για πρώτη γνωριμία...
Η παιδεία, η μόρφωση μπορεί να συναρτάται άμεσα και κυρίως από το εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας. Είναι όμως πολυπαραγοντική διαδικασία. Επηρεάζεται και από την οικογένεια, το στενό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, τον τρόπο λειτουργίας των ΜΜΕ, αλλά και από το ίδιο το άτομο. Όλους αυτούς τους παράγοντες πρέπει να "τσιγκλίσουμε" προς την ποθητή κατεύθυνση και όλοι μαζί!
Να 'σαι κι εσύ πάντα καλά! Σύντομα θα περάσω κι από το δικό σου σπιτικό...
πιστεύω στον ρεαλισμό των ονείρων μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γω Υπατία μου
να έχεις μια πολύ όμορφη ημέρα σου εύχομαι
Ενα όνειρο που μοιάζει τόσο μακρινό σε σχέση με την πραγματικότητα που έζησα σαν μαθήτρια στα νεανικά μου χρόνια. Πολλές φορές άκουσα ανθρώπους νοσταλγούν τα μαθητικά τους χρόνια. Ακόμα και τραγούδια άκουσα γι'αυτή την εποχή. Και ποτέ δεν έπαψα ν'αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν η δική μου εμπειρία να ήταν τόσο διαφορετική. Δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα γιά τέτοιο όνειρο αλλά αν ποτέ γίνει πραγματικότητα τότε θα ήθελα να ξαναγεννηθώ. Πάντως γι'αυτή τη ζωή τα μαθητικά τα χρόνια μου έκοψαν πολλά όνειρα και πραγματικότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιά πρώην μαθήτρια.
Νέλλη,
ΑπάντησηΔιαγραφή;)
Ένα ζεστό χειμωνιάτικο (επιτέλους) Σαββατοκύριακο κι από μένα!
Ginger,
Καλωσόρισες!
Δεν μπορεί να μη γνώρισες ούτε ένα δάσκαλο που να αγαπούσε τη δουλειά του! Τόσο άτυχη!
Αναγνωρίζω πάντως ότι πολλοί νοσταλγούν τα μαθητικά τους χρόνια, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι πιο πολύ τα νιάτα τους είναι εκείνα που νοσταλγούν παρά την ίδια τη μαθητική ζωή!
Μια δασκάλα, αλλά και αιώνια μαθήτρια
Υπατία, συναδέλφισσα, ταυτιζόμαστε ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Πολλά από όσα γράφεις νομίζω πως τα έχω γράψει κατά λέξη σε αναρτήσεις μου στον mundus. Σκέφτηκα μέχρι κι ότι μου τα ...έκλεψες. Πολυ χαίρομαι που δεν είμαστε πολύ λίγοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά και καλή δύναμη.
Θερσίτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα απ'όλα, ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Δεν είμαστε καθόλου τόσο λίγοι όσο νομίζουν/νομίζουμε! Γι' αυτό και δίνουμε την εντύπωση ότι αντιγράφει ο ένας από τον άλλο.
Απλώς δεν είμαστε τόσο "θορυβώδεις" όσο οι άλλοι!
Καλή συνέχεια στο έργο σου απ' όποιο μετερίζι κι αν βρεθείς!