Καθαρά (;) Δευτέρα

Βάλατε μπουγάδα, καλέ; Μέρα που ’ναι, δεν πρέπει να φροντίσουμε να είναι κυριολεκτικό το όνομά της; Εγώ πάντως ξεκίνησα νωρίς την καθαριότητα.

Πρώτο έπλυνα το πορτοφόλι μου. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε και τίποτε σπουδαίο μέσα. Χρήμα δεν είχε, πόσω μάλλον βρώμικο, για να το ξεπλύνω. Κάτι κάρτες μαγαζιών με χαμηλές τιμές που έχουν όμως κλείσει. Ένα χαρτονάκι με τον κωδικό του μελανιού του εκτυπωτή μου, περιττό πια αφού οι εκτυπώσεις σχεδόν μηδενίστηκαν. Μια λίστα με τα ψώνια του σούπερ μάρκετ που, αφού την τσέκαρα ξανά και ξανά, διαπίστωσα ότι δεν τη χρειαζόμουν. Το μυαλό μου μπορεί ακόμη να συγκρατήσει τα τρία πραγματάκια που θα με βγάλουν στη βδομάδα.

Μετά σκέφτηκα ότι είναι ευκαιρία να καθαρίσω το ψυγείο. Δεν υπάρχει φόβος να χαλάσουν τα πράγματα· η θερμοκρασία με κλειστό το καλοριφέρ είναι ό,τι πρέπει. Τα ντουλάπια της κουζίνας δεν με κούρασαν. Έτσι κι αλλιώς, δεν τ’ ανοίγω συχνά, οπότε γλιτώνω και το μόνιμο βραχνά του τι θα μαγειρέψω σήμερα. Στο κάτω κάτω μπορώ να χαζέψω κάποια από τις εκπομπές υψηλής κουζίνας. Εξάλλου γι’ αυτό τελευταία έχουν πολλαπλασιαστεί. Κοινωνικό ρόλο επιτελούν και τις είχα παρεξηγήσει!

Στόλισα και το βαζάκι με τα αποξηραμένα, που είναι και οικονομικά. Δεν ζητούν κάθε τρεις και λίγο νερό.

 

Τέλειωσα γρήγορα.

Ώρα να ξαραχνιάσω το μυαλό μου. Μμ… αυτό θα μου φάει χρόνο.

Το αναβάλλω για λίγο και ξεφυλλίζω ηλεκτρονικά τις εφημερίδες των τελευταίων ημερών. Η πένα της Έλενας Ακρίτα το Σάββατο είχε κέφια.

Άντε και καλή Σαρακοστή!

Αν και έχω την αίσθηση ότι φέτος και αυτή η λέξη θ’ αλλάξει περιεχόμενο: μάλλον θα κρατήσει πολύ παραπάνω από σαράντα μέρες!

Να δω πότε θα πάρουμε την απόφαση να καθαρίσουμε την κόπρο του Αυγείου που μολύνει την ατμόσφαιρα της πατρίδας μας… Η επόμενη διαδήλωση δεν πρέπει να γίνει με άδειες κατσαρόλες, όπως πριν λίγα χρόνια στην Αργεντινή, αλλά με σκούπες, σκουπάκια και, κατά προτίμηση, με ταβανόσκουπες. Εκεί, στα ταβάνια, μαζεύονται οι αράχνες και στήνουν τον ιστό τους!