…ας προσπαθήσω ν’ αρθρώσω κι εγώ τις λέξεις μου…
Το θέμα των ημερών είναι η πλατεία. Το ζητούμενο των σκέψεών μου είναι το τι γυρεύουμε στην πλατεία, τι διεκδικούμε.
Να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι, όταν πρωτοξεκίνησε αυτή η ιστορία, κάτι σκίρτησε μέσα μου. Αισθάνθηκα ν’ αλαφραίνει η βαριά κατάθλιψη. Οι υψωμένοι ώμοι χαλάρωσαν και τεντώθηκαν προς τα πίσω. Το σκυμμένο κεφάλι άρχισε να υψώνεται. Ένιωσα πιο ζωντανή. Πλατεία, λοιπόν.
Έχω —όπως πολλοί άλλωστε από μας— γύρω μου δικούς μου ανθρώπους που είναι άνεργοι. Και οικογενειάρχες στο κατώφλι της ανεργίας. Και ανίψια να κοντοστέκονται στις τελευταίες τάξεις του λυκείου ή να πελαγοδρομούν με το πτυχίο στο χέρι. Και γέροντες συγγενείς που η σύνταξή τους εξανεμίζεται προτού κλείσουν οι λογαριασμοί των φαρμάκων και των παγίων εξόδων. Πληρώνοντας ενοίκιο και με μοναδικό έσοδο το μισθό μου προσπαθώ να ζήσω αξιοπρεπώς. Δυσκολεύομαι, αλλά τα καταφέρνω. Είμαι σε καλύτερη μοίρα από κείνους. Επομένως, για χάρη τους, η θέση μου είναι στην πλατεία.
Στην πλατεία λοιπόν βλέπω καινούρια πρόσωπα. Σε μερικά από αυτά αναγνωρίζω τις ιδιότητες των δικών μου ανθρώπων. Γλυκαίνομαι κι αναθαρρώ. Είμαστε πολλοί. Και μαζί. Κάτι αλλάζει.
Ωστόσο… Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα. Είναι αυτά που διαμαρτύρονται γιατί δεν μπορούν ν’ ανταποκριθούν στο δάνειο για το εξοχικό τους. (Γιατί το πήραν;) Είναι αυτά που διαμαρτύρονται γιατί δεν μπορούν να ξεπληρώσουν το αυτοκίνητο του δεκαοκτάχρονου γιου τους. (Ήταν τόσο απαραίτητο;) Είναι αυτά που χώθηκαν από κάποια χαραμάδα στον δημόσιο τομέα σε θέση πορτιέρη και, με μοναδικό έργο ν’ ανοιγοκλείνουν την πόρτα της υπηρεσίας τους, παίρνουν τον ίδιο μισθό με τους επί οκτάωρο κοπιάζοντες, συχνά πτυχιούχους, «συναδέλφους» τους. Και τώρα διεκδικούν να μην υπάρξει καμία σύνδεση μεταξύ αμοιβής και παραγωγικότητας. Είναι τα πρόσωπα που αποποιήθηκαν τον σκληρό μόχθο των γεωργικών εργασιών με αντάλλαγμα τις άκοπες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, ώστε ν’ αγοράζουμε σκόρδα Κίνας και να τρώμε αχλάδια Ισπανίας. Άκουσα γύρω μου πρόσωπα να εξανίστανται στην προοπτική της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας με αντικειμενική αξία από 100.000 €, τη στιγμή που νεαρά ζευγάρια δεν μπορούν ν’ ανοίξουν σπιτικό ούτε με νοίκι και οι άστεγοι κρύβονται στα σπίτια συγγενών στην καλύτερη περίπτωση ή στα σκοτεινά παγκάκια στη χειρότερη.
Στην πλατεία λοιπόν… Αλλά για ποιο λόγο; Γιατί νιώθουμε να μας κλέβουν τη ζωή, τη δική μας και των παιδιών μας, σκέφτομαι. Μόνο που είδα πρόσωπα που βρέθηκαν εκεί γιατί είναι ο πιο in νέος τόπος συνάντησης. Η επανάσταση, βλέπεις, είναι trendy!
Στην πλατεία λοιπόν… Αλλά για να διεκδικήσουμε τι; Περισσότερη δικαιοσύνη και ισότητα και αλληλεγγύη, σκέφτομαι. Μόνο που ακούω γύρω μου πρόσωπα να διεκδικούν την επιστροφή στην προ της «κρίσης» εποχή και ως «κρίση» έχουν κατά νου τους τελευταίους 18 μήνες. Ξεχνούν όμως ότι το σπυρί, που έσπασε και ζέχνει τώρα, μάζευε το πύον του εδώ και 30 χρόνια. Χρόνια εύκολου δανεισμού (τα «κλεμμένα» άλλωστε ήταν δανεικά) και νεοπλουτισμού! Χρόνια μωρίας!
Στην πλατεία λοιπόν… Για να διεκδικήσουμε τι; Περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία, σκέφτομαι. Μόνο που βλέπω πρόσωπα γύρω μου να μουντζώνουν τη Βουλή. Το κτήριο που στεγάζει αυτό που διεκδίκησε ο λαός μας από την ίδια πλατεία τον Σεπτέμβρη του 1843. Α, ώστε δεν μουντζώνουμε τη δημοκρατία, αλλά τους βουλευτές, ε; Μα εμείς δεν τους ψηφίσαμε; Μας ξεγέλασαν, ε; Ήμασταν δηλαδή μωροί; Συγγνώμη, μωρά, ήθελα να πω. Τελικά, είμαστε υπεύθυνοι πολίτες ή όχι; Έχουμε ή όχι την ευθύνη των πράξεων και των επιλογών μας; Γιατί η δημοκρατία θέλει υπευθυνότητα και εγρήγορση και συνέπεια λόγων και πράξεων.
Στην πλατεία, λοιπόν… Αλλά πώς και με ποιο σκοπό; Για τις προϋποθέσεις παραπέμπω στην τελευταία παράγραφο της προηγούμενης ανάρτησης.
Παρ’ όλα αυτά, ναι. Στην πλατεία!
Γιατί τα λάθη που κάναμε δεν είχαν όλα την ίδια βαρύτητα.
Στην πλατεία!
Γιατί το τίμημα των σφαλμάτων δεν ισοκατανεμήθηκε.
Στην πλατεία!
Γιατί αρνούμαι τη «συλλογική ενοχή» που δεν οδηγεί παρά στη μαζική μοιρολατρική απραξία.
Στην πλατεία!
Αλλά με τα μάτια ανοιχτά και τους καθρέφτες να λάμπουν.
Στην πλατεία! Οπωσδήποτε!
ΥΓ: Η πληθώρα από ελληνικές σημαίες σε κάποια στιγμή με ανατρίχιασε σχεδόν όσο και η θέα των κομματικών πανό παλιότερα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
Στην πλατεία ναι, εναντίον ποιού και με ποιό στόχο?Αν δεν απαντηθούν αυτά τότε πάμε σε πανηγύρι με σημαίες και με ταμπούρλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήNα δηλώσω πρώτα την... γόνιμη ταραχή που με κατακλύζει ,προσπαθώντας να κάνω λόγια την ....φουρτούνα μου, που ταυτίζεται ΑΠΟΛΥΤΩΣ με την δική σου Υπατία μου και να να ξεδιπλώσω την cadenza μου (.....)για να απαντήσω ουσιαστικά στον αστερισμό μας (που του το χρωστάω απ'το τελευταίο μειλ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφετηρία αισιοδοξίας λοιπόν το ακομμάτιστο ,γιατί εμπεριέχει και την συναίσθηση της μέχρι τώρα ανωριμότητας του διαμαρτυρόμενου ,και την συνειδητοποίηση πως και τα κόμματα που δεν κυβερνούν συμμετείχαν (τουλάχιστον )εξ'ίσου εκπαιδεύοντας , εκμαυλίζοντας και κακομαθαίνοντας τον λαό.....
Γιατί αλλοιώς θα είχαν ακολουθήσει την εύκολη λύση να ακολουθήσουν τις τόοοσες οργανωμένες διαδηλώσεις των (αισχρά ας μου επιτραπεί) λαϊκιζόντων....
Εναντίον της ψευτιάς και της καλοβολεμένης ανικανότητας των ηγητόρων που συνεχίζεται απίστευτα αναίσχυντα ακόμα και στο χείλος του γκρεμού ,σαν τον κακό γονιό που αφού ανάθρεψε ένα κακομαθημένο ,γίνεται και αυστηρότατος και ανελέητος κριτής του στο τέλος.
Μια απαίτηση στοιχειώδους δικαιοσύνης που δεν θα έχει ως μόνη ποινή την θανατική καταδίκη ,δικαίων και αδίκων
και μια ελπίδα να ξαναμοιραστεί λίγο πιο δίκαια η δύναμη μεταξύ αγορών και πολιτικής.
Με στόχο (αλλά και αφετηρία) την αφύπνηση κατ'εξοχήν ,απαραίτητη προυπόθεση για να βρεθεί κάποια καλύτερη λύση ,που να εμπεριέχει και μια ελάχιστη ελπίδα δηλαδή ....
και επειδή όπως καλά γνωρίζεις "ο φόβος φυλάει τα έρμα ".
Αυτά για τώρα....ούφ ίδρωσα !!
Δεν αντέχω να μην συμπληρώσω πως στην πρώτη μου δοκιμαστική κάθοδο στην πλατεία έχοντας περισσότερο φόβο για λάθος μηνύματα ,παρά ελπίδα ,αναθάρρησα βλέποντας και νοιώθωντας , πως αυτοί που σκέπτονται σαν την Υπατία ήταν πολλοί ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ήταν που μου επέτρεψε και ξαναπήγα ....στο πανευρωπαϊκό κάλεσμα
(αφού το σκέφτηκα πάαααρα πολύ για να αποκλείσω την απλή συναισθηματική εκτόνωση απ'τα κίνητρά μου )
και ξέροντας πως( όπως ειπώθηκε κι απ'τους Ισπανούς) "Δεν είναι η λύση ,αλλά πρέπει να βρεθεί μια λύση"
Nα ξεδιπλώσω τη cadenza μου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα Καταλανικά ωραία μελωδια λύθηκε και ένα μυστήριο !!!!!!
Είναι λογικό να βγουν στην πλατεία όλοι όσοι πειράχτηκαν ακόμη κι αν τα λάθη ήταν όλα δικά τους όσον αφορά τις επιλογές που έκαναν στην ζωή τους. Στην πλατεία όμως δε θα φωνάξουμε για την προσωπική μας κρίση αλλά για την νοοτροπία που μας έφερε ως εδώ ως χώρα. Το ιδανικό θα ήταν αν ο καθένας μας αναγνώριζε κυρίως την δική του λάθος νοοτροπία και πόσο εύκολα χρησιμοποιούσε την ανοχή του κράτους για να κάνει τις ρεμούλες του κι ας μην ήταν τόσο σοβαρές όσο των μεγάλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ιδανικό όμως είναι ακόμη μακριά ας μην πάψουμε όμως να βγαίνουμε στην πλατεία ίσως εκεί ενώσουμε τα ιδανικά μας όσοι έχουμε και νιώσουμε πιο δυνατοί.
Στο νησί δεν καταφέραμε να μαζευτούμε πάνω από 30 άτομα και δεν αισθάνθηκα να αλαφραίνει η βαριά κατάθλιψη όπως έγραψες.. αντιθέτως..
Κατά τα άλλα προσυπογράφω το σχόλιο του ξωτικού. Θα μπορούσε το σχόλιό της να ήταν πανό που πολύ θα ήθελα να το κρατούσαμε όλοι μαζί.
Φιλιά πολλά Υπατία μου.
Κανένας αυτήν την στιγμή δεν ξέρει ποια είναι η λύση. Αν υπάρχει δηλαδή. Αλλά και να κάτσουμε έτσι μοιρολατρικά περιμένοντας την όποια λύση τι βγαίνει; Και δεν είναι θέμα απλής διεκδίκησης, ούτε εκδίκησης είναι απλώς ίσως να υπενθυμίσουμε ότι είμαστε παρόντες. Ένας λαός παρών όχι απών όπως είμαστε όλα τα τελευταία 20 και χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει ο τρόπος που γράφεις και καταθέτεις τις απόψεις σου συν- Αφρικανοπούλα μου.
Με πολύ βαριά καρδιά παρακολουθώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι΄αυτό θα μιλήσω με παραδείγματα, προσωπικά:
Έχω γιο με δυο παιδιά και δουλεύει στο Alter, μήνες απλήρωτος, (το κανάλι είναι έτοιμο να κλείσει) και με γυναίκα άνεργη, τον ζει η μητέρα μου. Ο άντρας μου περιμένει ένα χρόνο να βγει η σύνταξη του, (η δικιά μου σύνταξη αργεί)...μας βοηθάει πάλι η μητέρα μου, 85 ετών με την σύνταξη τού πατέρα μου 94 ετών...ο μικρός μου γιος και η κόρη μας, ζουν ή μάλλον θρέφονται βοηθώντας ο ένας τον άλλο στις παρέες τους...Τουλάχιστον μαθαίνουμε τι θα πει, ενσυναίσθηση!
Είμαι πολύ προβληματισμένη γιατί ειλικρινά αισθάνομαι πως οι πλατείες δεν είναι η λύση...
Τόσα χρόνια εθελοτυφλούσαμε, γιατί δεν μιλούσαμε; Γιατί είχαμε βολευτεί!
Τώρα πληρώνουμε, την απληστία μας!
Και ξέρετε ποιοι θα την πληρώσουν πάνω απ΄όλα; Τα παιδιά και τα εγγόνια μας!
Στο internet, έχουμε πληροφόρηση,τόσα video κυκλοφορούν που εξηγούν γιατί η ανθρωπότητα έφτασε σε τέτοια χάλια, ας χρησιμοποιήσουμε τον λογισμό μας, την κρίση μας και να καταλάβουμε πως τίποτα δεν θ΄αλλάξει αν δεν αλλάξουμε μέσα μας, γιατί είμαστε η κοινωνία...
Ξέρω πως η επόμενη επανάσταση, θα είναι μέσα από την πληροφόρηση του διαδικτύου, αυτό είναι το όπλο!
Και προσωπικά θα φωνάξω μέσα από το internet...με τον τρόπο μου!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ!!!
Συγνώμη Υπατία μου για την πολυλογία!
ΑΦιλιά και καλή εσωτερική δύναμη σε όλους μας!
Ξωτικό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερα να έκανες εσύ την ανάρτηση! Γιατί, καλό μου, με άφηνες τόσον καιρό να παιδεύομαι;
Είχες μάλιστα και έτοιμο τον τίτλο: "Δεν είναι λύση, αλλά πρέπει να βρεθεί μια λύση"!!!
Κένταυρε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγγνώμη για την αλλαγή της σειράς, αλλά την απάντηση την πήρες από το Ξωτικό και την προσυπογράφω.
Όσο για την cadenza, στη γλώσσα της μουσικής είναι κάτι παραπάνω. Σε παραπέμπω εδώ, για να μην πω καμιά προσωπική μπαρούφα και γίνω ρεζίλι στους φίλους μας μουσικούς.
Margo μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς: "Στην πλατεία όμως δε θα φωνάξουμε για την προσωπική μας κρίση, αλλά για την νοοτροπία που μας έφερε ως εδώ ως χώρα."
Αυτό ακριβώς γυρεύω στην πλατεία!
Και ναι, σε σκεφτόμουν όταν κάπου πήρε το μάτι μου κάποιο σχόλιο για τη συγκέντρωση στο νησί σου. Εστίαζε στην "αμήχανη βουβαμάρα" αν θυμάμαι καλά. Αληθεύει;
Φιλιά πολλά κι από μένα
Χριστόφορε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό μικρή με έγδερνε σαν προσβολή σχεδόν προσωπική εκείνο το δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα / προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα του Βάρναλη. Γι' αυτό και δεν θέλω να είμαι απούσα, πόσω μάλλον να θεωρηθώ απούσα απ' όσους θα τους βόλευε η απουσία μου.
Η "σιωπηλή (!!!) πλειοψηφία" έχει κάνει πολύ κακό και στα μικρά και στα μεγάλα σύνολα. Κάποτε πρέπει να βρει επιτέλους τη φωνή της και ν' αναλάβει τις ευθύνες της!
Μάγισσα Καλή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως καλά κατάλαβες, η σιωπή μου δεν οφειλόταν μόνο στην εξεταστική περίοδο! Η καρδιά, βαριά εδώ και καιρό. Οι άνθρωποί μας, τα χειροπιαστά τεκμήρια της συλλογικής μας κατρακύλας.
Και ναι, ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ. Αλλά και ΓΝΩΣΗ. Το έχω ξαναγράψει: χρειαζόμαστε ένα νέο ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ. Ο προηγούμενος επιχείρησε να μας βγάλει από τα σκοτάδια της αμάθειας. Ο νέος πρέπει να μας βγάλει από τα σκοτάδια της ακρισίας!
Μη ζητάς συγγνώμη, γιατί η κατάθεση των σκέψεων δεν είναι πολυλογία. Και είνα χίλιες φορές προτιμότερη από λιγόλογα απρόσωπα ευγενικά σχόλια!
ΑΦιλιά και Ζ(εστή)Α(γκαλιά) από μένα
Υπατία μου ήμασταν πολύ λίγοι, λίγο πολύ γνωστοί ο ένας στον άλλον και συζητήσαμε για όλα αυτά. Θα ήταν γελοίο πιστεύω να αρχίσουμε να χτυπιόμαστε και να φωνάζουμε. Αν στο Σύνταγμα ήταν μια φούχτα άνθρωποι θα ήταν το ίδιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που περιμένω εγώ από τις συγκεντρώσεις στο νησί είναι να είμαστε παρόντες και αυτό δεν έχει γίνει ακόμη. Μπορεί το Σύνταγμα και ο Λευκός Πύργος να πρωταγωνιστούν αλλά έχουμε ανάγκη όλοι μας και στο πιο απομακρυσμένο χωριό να νιώσουμε ενωμένοι μπροστά στην επίθεση που δεχόμαστε και να εκφράσουμε την δυσπιστία μας για τον τρόπο που προσπαθούν να μας βγάλουν από την κρίση.
Ο λόγος που και εγώ έχω χαθεί είναι αυτός που αναφέρεις στην μαγισσούλα μας. Από το πρωί μέχρι το βράδυ οι ίδιες σκέψεις, το ίδιο αδιέξοδο όχι ατομικό αλλά συλλογικό.
Καλό σου ξημέρωμα Υπατία μου
Σε φιλώ!
Δεν σε προλαβαίνω Υπατία μου, άξια του ονόματός σου ή ο ρυθμός μου έχει αλλάξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστούς προβληματισμούς ανακινείς, εν ολίγεις συμφωνώ μαζί σου.
Θα σου ξανάρθω με φιλιά.
Yπατιούλι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτα απ'όλα να σου πώ πως μέσα στην ταραχή ,ξέχασα να σου πώ πως ΤΟ κοκκίνισμα που μου έκανες στην προηγούμενη ,ήταν τόσο δυνατό και ξαφνικό που ισοδυναμούσε με...σοκ!!
αλλά...ξέρεις απο εκείνα που σου κάνουν για να σε επαναφέρουν στη ζωή.........
δεύτερον:
ΑπάντησηΔιαγραφήπρος
α Κενταύρου
Δεν ξέρω πως βρέθηκες Αστερισμούλι μου στα καταλανικά ,αλλά εκτός απο εκεί που σε έστειλε η Υπατία είχα φροντίσει στην πρώτη ανάρτηση να έχω μια ας την πούμε εξήγηση
http://cadenza-xotikou.blogspot.com/search/label/%CF%80
(κι άλλη φορά άμα έχουμε απορίες ΡΩΤΑΜΕ !!!!! ΧΑΧΑΧΑ )
και Τρίτον :
(Υπατίαααα έχεις βαλθεί να με πεθάνεις καλέ ....μαζέψου)
Εχθές λοιπόν αποφάσισε το λουμπάγκο μου για μένα κι όπως έβλεπα στην ΤV εικόνες απ'το σύνταγμα πρέπει να πω οτι ένοιωθα ένα σφίξιμο ...αυτό το "δεν χρωστάμε ..." σύνθημα ,δεν μου πάει καθόλου !! όσο λίγοι βέβαια κι αν το υιοθετούν ξέρω βέβαια πως οι τηλεοράσεις αυτό θα δείχνουν......
OΥΦ
Αυτά εννοούσα όταν έλεγα ότι φταίμε κι εμείς. Τώρα πάμε πλατεία ο καθένας με τους λόγους του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλος να μη χάσει τα αδίκως κεκτημένα και άλλος τα δικαίως.
Στημένο παιχνίδι με την εν αγνοία ανοχή μας ήταν, για να πουληθούμε φθηνά. Συν τους άχρηστους που διαλέγαμε -λες και υπήρχαν καλύτεροι- ιδού τα αποτελέσματα.
Όταν έρχονταν τα πακέτα "ντελόρ" για υποδομές, εμείς τα κάναμε... πισίνες. Όλα εδώ πληρώνονται.
Ας κρατήσουμε την απελπισία κρυφή γιατί αν ξεχυθεί θα μας πνίξει.
Η ραστώνη τόσων ετών τελείωσε στις πλατείες. Τώρα τα δανεικά θα τα πληρώσουμε πολύ ακριβά.
Φιλιά θαλασσένια.
Συμφωνώ. Το μόνο που θα πω είναι πως είναι λογικό στην πλατεία να υπάρχουν και κάποιοι που δε θα ταιριάζει ο καθένας από εμάς και θα έχουν διαφορετικά αιτήματα από όσα εμείς θεωρούμε δεδομένα. Αυτή δεν είναι η δημοκρατία, θέλουμε δε θέλουμε..δε μπορούμε να διαδηλώσουμε μόνοι μας.. Αυτό δεν πρόκειται ποτέ να διαφοροποιηθεί σε τόσο μαζικές συγκεντρώσεις. Δε ξέρω αν θα βγει κάτι, ξέρω πως δε γίνεται να σιωπήσουμε άλλο. Αυτά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο,τα πήρες από την ανάποδη(δεν βρίσκω απόστροφο),μονο που μέχρι σήμερα η πλατεία θύμιζε πανηγύρι και με φόβιζε αυτό το γεγονός. Σήμερα έδειξε τη δυναμική της.ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΘΕΊ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος ο τονισμένος άτονος
Δεν θα επεκταθώ πολύ, κι εσύ Υπατία και το ξωτικό γράψατε σε γενικές γραμμές αυτά που έχω κι εγώ, σκέψεις και προβληματισμούς. Έπρεπε όμως με κάποιο δυναμικό τρόπο, μη καπελωμένο από κόμματα, να φανεί ότι ο κόσμος δεν αντέχει πια άλλο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω όμως ότι οι εξελίξεις που τρέχουν, και ιδιαίτερα οι σημερινές, έδειξαν ότι η δύναμη της πλατείας δεν ήταν αμελητέα. Δεν βγήκε αληθινή η βολική για κάποιους σκέψη του "αφήστε τους, καλύτερα έτσι να εκτονωθούν, σιγά σιγά θα κουραστούν, θα ελαττωθούν και θα πάνε στα σπίτια τους"
Αναμένοντας για τη συνέχεια και ευχόμενοι το καλύτερο..
Φιλιά, Καλό βράδυ:)
Margo μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο. Η αίσθηση της συλλογικότητας είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, απαραίτητη στην περιφέρεια σε σχέση με τα ούτως ή άλλως πολυάνθρωπα αστικά κέντρα. Αυτή τη σκέψη είχα κάνει όταν άκουσα ότι κατευθύνονταν στο Σύνταγμα με πούλμαν και καράβια από την επαρχία, θαρρείς και ο στόχος ήταν το σπάσιμο κάποιου ρεκόρ και όχι τα ουσιαστικά αιτήματα!
Με τη σκέψη σφίγγω το χέρι σου και σε φιλώ
Θαλασσένια μου (1 και 2),
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει κανένα πρόβλημα ο ρυθμός σου. Ο δικός μου έχει ξεκουρδιστεί τελείως! :)
Το θέμα είναι ότι δεν κολυμπήσαμε όλοι στις πισίνες, αλλά καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε το "νερό" τους, ανεξάρτητα αν κάναμε μόνο ένα απλό "ντουσάκι".
Και τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν έβρεξαν ούτε το ποδαράκι τους!
Φιλιά
Ξωτικούλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πόσο σου πάει το κόκκινο, δε λέγεται. Άλλωστε σου έχω ξαναπεί ότι θεωρώ πως αυτό είναι το χρώμα σου ;)
Το "τρίτον" ή μάλλον την παρένθεσή σου δεν την κατάλαβα... Τι έκανα, καλή μου, και πρέπει να μαζευτώ;
Πάντως, μιλάμε για απόλυτη ταύτιση μήκους κύματος!!!
Ξε...ΟΥΦ!
Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Ίσως να μην ήμουν πολύ σαφής από αυτή την άποψη. Δεν είμαι κατά της πολυφωνίας. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού χωρίς αυτή δεν υπάρχει δημοκρατία! Απλώς ήθελα να ξεκαθαρίσω -κυρίως μέσα μου- τι γυρεύω στην πλατεία. Είμαι αρκετά μεγάλη ώστε να έχω "φάει" πολλά καπελώματα στη ζωή μου. Τόσα που να έχω απομακρυνθεί από τις άλλες "πλατείες". Ήθελα ν' ακούσω τη φωνή μου, όπως και των άλλων, χωρίς παράσιτα αυτή τη φορά!
Και, ασφαλώς, να είμαι παρούσα!
Ανώνυμε τονισμένε ατονε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κατάλαβες τώρα, ε; Χαίρομαι που συμφωνείς.
Μια μικρή διόρθωση μόνο: η πλατεία δεν πρέπει "να ενισχυθεί". Πρέπει να "ενισχύσουμε" την πλατεία!
Η διαστροφή της φιλολόγου για την ακριβολογία! ;)
Άστρια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν χρειἀζεται να επεκταθείς. Εξάλλου τα είπες στο σπιτικό σου πολύ εύστοχα.
Και ναι, οι σημερινές εξελίξεις διέψευσαν όχι μόνο την ελπίδα περί κούρασης και εκτόνωσης, αλλά και άλλα πράγματα που τα τελευταία χρόνια είχαν γίνει "καθεστώς"...
Καλό σου βράδυ
Αν βλέπαμε ένα λανθάνον ποιητικό αίτιο? Συμφωνείς με αυτό το .
ΑπάντησηΔιαγραφή..λακωνίζειν? Είμαι αδιόρθωτος.
Ανώνυμος τονισμένος ατονος
Συμφωνώ μαζί σου αλλά βάλε επί αρκετές χιλιάδες "ντουζάκια".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια θεωρώ άδικο για τα παιδιά μου και όχι μόνο, να πληρώνουν τα σπασμένα μερικών.
Μας βλέπω σαν σύνολο όμως και μιλώ έτσι.
Σίγουρα το κίνημα πήρε μη αναμενόμενη μορφή και επηρέασε την κατάσταση. Έδειξε υπευθυνότητα και το αληθινό πρόβλημα των ανθρώπων.
Ανώνυμε και Θαλασσένια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ζητώ ειλικρινά συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση. Λόγοι προσωπικοί, αλλά και ευρύτεροι με κράτησαν μακριά...
Ανώνυμε τονισμένε ατονε,
Ο λακωνισμός σου δεν ήταν λανθασμένος, αλλά μάλλον επιβεβλημένος από την απέχθειά σου για την πληκτολόγηση ;)
Ωστόσο ήθελα να κάνω σαφές το υποκείμενο της φράσης σου, που συνήθως η παθητική φωνή, παραλείποντάς το, το απαλλάσσει από τις ευθύνες του ;)
Θαλασσένια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι χιλιάδες "ντουζάκια" είναι που με δυσκόλεψαν τόσο καιρό να συμμαζέψω τις σκέψεις μου (φάνηκε στην προηγούμενη ανάρτησή μου).
Και βέβαια, ασφαλώς, το σύνολο πρέπει να κοιτάμε. Γιατί τα "σπασμένα" δεν είναι μερικών αλλά πολλών. Ανεξάρτητα αν κάποιοι έσπασαν μόνο μια ραγισμένη στάμνα και άλλοι σερβίτσια ολάκερα!
Φιλιά πολλά