Μελαγχολία τοῦ Ἰάσωνος Κλεάνδρου
ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ· 595 μ.Χ.
Τό γήρασμα τοῦ σώματος καί τῆς μορφῆς μου
εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι.
Δέν ἔχω ἐγκαρτέρησι καμιά.
Εἰς σε προστρέχω Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάπως ξέρεις ἀπό φάρμακα·
νάρκης τοῦ ἄλγους δοκιμές, ἐν Φαντασίᾳ καί Λόγῳ.
Εἶναι πληγή ἀπό φρικτό μαχαίρι. —
Τά φάρμακά σου φέρε Τέχνη τῆς Ποιήσεως,
πού κάμνουνε —γιά λίγο— νά μή νιώθεται ἡ πληγή.
Κωνσταντῖνος Καβάφης (1921)
Μπορώ βέβαια ν’ αντικαταστήσω την Τέχνη της Ποιήσεως με την Τέχνη της Μουσικής και να διαπιστώσω ότι ισχύει το ίδιο. Το τεκμηριώνει επαρκέστατα, νομίζω, το ακόλουθο τραγούδι στη συγκεκριμένη εκτέλεση!
Διαφωνείτε;
Καθόλου.Όλες οι τέχνες μας παρηγορουν και ομορφαίνουν τη ζωή μας για να μην είναι αβάσταχτη η λύπη και να γίνεται απλώς μελαχγολία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα η ζωή έχει να σου δώσει ωραία πράγματα, να το πιστεύεις αυτό βαθιά μέσα σου.
Καλή σου μέρα.
Τέλος της σχολικής χρονιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκέφτεσαι πως πέρασε ο χρόνος ?
Ήταν διαφορετική από τη περσινή?
Καιρός για θάλασσα πλατειά ,σε ένα νησάκι χωρίς τηλεόραση,ιντερνετ, μόνο με ανθρώπους και γλαροπούλια και μουσική για φάρμακο της ψυχής.
Yπατιούλα μου θα συμφωνήσω και μαζί σου αλλά κυρίως με τον αστερισμούλι μας !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βλέπω την στιγμή να βρεθώ απέναντι στην θάλασσα και να βουτήξω με ορμή να με ξεπλύνει....
(γράφω με άγχος τις πρώτες αυθόρμητες σκέψεις γιατί θα βρεθώ χωρίς ίντερνετ λόγω ΟΤΕ μάλλον απο αύριο και για μια εβδομάδα λένε)
Το θέμα είναι οτι δεν αρκούν τα φάρμακα μόνο πια ,θέλω λίγη....νάρκωση .
Εε καλά κι εσύ μη μαλώνεις αμέσως να το πάρεις τοις μετρητοίς.....
Σε φιλώ πολύυυυυυυ πολύ γλυκά
(βρε για δές μου έφτιαξε η διάθεση όσο έγραφα !!! φάρμακο κι εσείς Υπατιοτάτη μου φαίνεται !!!!!!!!!!! )
Υπέροχη φωνή...λατρεμένη φυσαρμόνικα και το αγαπημένο τραγούδι που άκουγα τα καλοκαίρια κοπελίτσα, στο "Καρνάγιο" (στο παλιό λιμάνι Σπετσών)...με γέμισαν με μια γλυκιά μελαγχολία- νοσταλγία από χρόνια ξενοίκιαστα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς βρούμε την ενέργεια που μας λείπει για να περάσει και αυτό το καλοκαίρι!
Καλό μας βράδυ! :))
Ωραιότατο να σε ταξιδεύει το συγκεκριμένο κομμάτι στη θάλασσα την πλατιά,και να ναι ελληνική,. Καλό σου καλοκαίρι και κυρίως καλορρίζικη στη νέα σου θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμος τονισμένος ατονος
Πανέμορφη εκτέλεση ενός από τα ομορφότερα Ελληνικά τραγούδια. Η φωνή της Μουτσάτσου πολύ όμορφη αλλά και η ενορχήστρωση εκπληκτική, ίσως η ομορφότερη που έχω ακούσει στη θάλασσα πλατιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το τραγούδι το τραγουδούσα στη κόρη μου για να κοιμηθεί που δεν κοιμόταν με τίποτα. Αγκαλιά το μωρό πέρα δώθε στο σαλόνι και τραγούδι. Όταν σταματούσα έκλαιγε. Πήγαινε 3.00 για να κοιμηθεί και η θάλασσα πλατιά έπαιζε μέχρι το πρωί στ' αυτιά μου:)
Εκτός από την τέχνη που πράγματι μπορεί να διώξει τον πόνο θα προσθέσω και κάτι ακόμη επίκαιρο μιας και το έθιξε ο Κένταυρος και το ξωτικό.. ο ήχος της θάλασσας σε μια έρημη παραλία και τα χάχανα των παιδιών που πλατσουρίζουν στα νερά. Ξεκινήσαμε μπανάκια από προχθές και άλλαξε η ψυχολογία μας:)
Φιλάκια πολλά Υπατία μου
Γαλήνη είναι η θάλασσα
ΑπάντησηΔιαγραφήας είναι και φουρτούνα.
Κοίτα πως κέρδισε η θάλασσα τα σχόλια!!
Φιλιά θαλασσένια
Καλό καλοκαίρι.
αμάν βρε Υπατία μου, με κοίμησες πρωί πρωί και είμαι και ξενυχτισμένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο το τραγούδι φίλη μου, πολύ καλό, αλλά για να το απολαύσω θα ήθελα ηρεμία και μια ωραία σκιά πλατάνου.
Διακαώς, θέλω να κάνω copy paste το σχόλιο της Margo :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΝ' αλλάξω το νανούρισμα, μόνο...εγώ τους τραγουδούσα ένα παραδοσιακό ναυτικό τραγούδι "Σκούπισε τη θάλασσα"...Λοιπόν, τώρα που το σκέφτομαι η θάλασσα ήταν και είναι η προέκταση των ματιών μου, χειμώνα-καλοκαίρι. Ειδικά το καλοκαίρι!
Αγαπημένη Υπατία, σου εύχομαι, ένα ζεστό, ξεκούραστο και πολύχρωμο καλοκαίρι.
Να είσαι πάντα καλά :))
Πολλά φιλιά!
Ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως η ζωή έχει να προσφέρει πολλά. Ένα από τα σημαντικότερα είναι και η σεμνά υπηρετημένη Τέχνη.
Έχεις και τη δική μου καλημέρα
Κένταυρε, καλέ μου φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ απολογισμός της σχολικής χρονιάς που τέλειωσε ανέδειξε μια εξαιρετικά "πυκνή" χρονιά!
Στην τελευταία σου φράση έκλεισες αυτό ακριβώς που προκάλεσε αυτή την ανάρτηση.
Καλό καλοκαίρι σου εύχομαι
Ξωτικούλι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλοκαιρινή θάλασσα, τη γαληνεμένη, σκεφτόμουν σαν φάρμακο για τις άλλες "φουρτούνες". Το νερό άλλωστε πολλά "ξεπλένει"!
Μην ανησυχείς, κατάλαβα πολύ καλά τι εννοείς με τη "νάρκωση". Σου απαντώ με μια εικόνα: Ξαπλωμένη ανάσκελα στην ήρεμη δροσερή αγκαλιά της, με τα χέρια απλωμένα χαλαρά και τα μάτια κλειστά, ν' αφήνεσαι στη "νάρκη" του ήλιου!
Α, να μην ξεχάσω: και τ' αφτιά βουλωμένα από το νερό ;)
Καλή μου Μάγισσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την αναζωογόνηση της νεανικής μας ενέργειας είναι που μπορεί το ελληνικό καλοκαίρι να μας χαρίσει. Και η ευγένεια επιβάλλει, όταν μας χαρίζουν ένα δώρο, να το παίρνουμε και να το αξιοποιούμε!
Χάρηκα πολύ που σου άρεσε η φωνή της Μουτσάτσου και η αλήθεια είναι ότι ο ήχος της φυσαρμόνικας παραπέμπει πάντα σε ζεστή παρεούλα!
ΥΓ: Μου άρεσαν πολύ τα "ξενοίκιαστα χρόνια" σου!!! Ακόμα κι αν ήταν λάθος στην πληκτρολόγηση, κάτι που δεν το πιστεύω.
ΠΑΦ
Ανώνυμε τονισμένε ατονε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι ότι θα σου λείψει η θάλασσά μας εκεί, στην ξανθιά χώρα που θα πας!
Ευχαριστώ για τις ευχές. Θα χρειαστώ όσο γίνεται περισσότερες ;)
Καλό καλοκαίρι και στους τρεις σας!
Margo μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉλπιζα ότι θα σου άρεσε αυτή η εκτέλεση. Έχει ό,τι κυρίως αγαπώ: ζεστή φωνή που ξεκινάει από τα σπλάχνα, κιθάρες και φυσαρμόνικα. Ήχοι μιας παρέας σε μια ήσυχη παραλία!
Κοιτάω την ώρα του σχολίου σου και αναρωτιέμαι: Ήσουν πάντα νυχτοπούλι; Ή η κορούλα σου σε έκανε; Μήπως έφταιγες κι εσύ που δεν κοιμόταν; Θέλω να πω, μήπως της το τραγουδούσες τόσο ωραία που ήθελε να το ακούει και να το ξανακούει; ;)
Φιλάκια αλμιρισμένα
Θαλασσένια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο καλά συνεννοούμαστε!
Σε σένα πια θα το ομολογήσω: Ο Καβάφης στην αρχή της ανάρτησης για "ξεκάρφωμα" μπήκε!!!
Φιλιά αλεξανδρινά
Ηώς,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι βρε, έχεις απόλυτο δίκιο! Μάλλον βραδυνό ανάγνωσμα ήταν αυτή η ανάρτηση.
Λύσε μου όμως και μια απορία: όταν διαβάζεις ή ακούς για θάλασσα, στο μυαλό σου έρχονται πλατάνια; Υπάρχουν πλατάνια παραθαλάσσια; Ήξερα μόνο για πεύκα! Οι γνώσεις μου σχετικά με το θέμα είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Δεν κοροϊδεύω!
Λένα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαρίστως να κάνεις copy-paste το σχόλιο της Margo. Σε παρακαλώ όμως όχι "διακαώς". Καλοκαίρι είναι. Μην αρχίσουμε από τώρα τις θερινές πυρκαγιές!
Έψαξα στο You Tube το παραδοσιακό τραγούδι που αναφέρεις, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Κρίμα, γιατί θα ήταν ενδιαφέρον να μαζέψω σε μια ανάρτηση τραγούδια που χρησιμοποιήθηκαν για νανούρισμα. Έχω κι εγώ ένα αγαπημένο, με το οποίο νανούριζα τον ανιψιό μου, όταν ήταν μικρός. Μόνο που, προς Θεού, δεν το τραγουδούσα! Το έβαζα στο cd player και τον έπαιρνα αγκαλιά. Η πιο γλυκιά μου κούραση!
Φιλάκια πολλά
Υπατία μου, τα πλατάνια θέλουν πολύ νερό για να μεγαλώσουν. Γλυκό νερό. Γι' αυτό και δεν είναι τόσο διαδεδομένα στις παραλίες. Τυχαίνει όμως να γνωρίζω δύο παραλίες στην Βόρεια Ελλάδα, και συγκεκριμένα μία στον Στρυμονικό κόλπο, στον Σταυρό Θεσσαλονίκης, και άλλη μία προς την Ολυμπιάδα Χαλκιδικής που έχουν αυτό το παράδοξο. Νομίζω ότι είναι από τις πιο όμορφες εικόνες που έχω μέσα στο κεφάλι μου σε σχέση με καλοκαίρι. Ίσκιος από πλάτανο, βαθύς και δροσερός, την θάλασσα στα 5 μέτρα και απόλυτη ηρεμία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης τον πλάτανο δεν τον έχω συνδέσει με την θάλασσα, αλλά με το καλοκαίρι (σχεδόν ταυτόσημες έννοιες για έναν Έλληνα). Ακόμη συγκινούμαι όταν πάω σε κανα απομακρυσμένο χωριό και βλέπω μέσα στην μέση της πλατείας τον πλάτανο. Είναι κέντρο της κοινωνικής δομής τους.
Καλή μου Θεσσαλονικιά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση! Μου πρόσφερες άλλους δύο προορισμούς για την wish to visit λίστα μου.
Μοιραζόμαστε την ίδια συγκίνηση για τον πλάτανο της ελληνικής πλατείας. Δεν είναι μόνο τα απομακρυσμένα χωριά που την προσφέρουν. Η Υπάτη έχει τέσσερις (!!!) στην πλατεία της, έναν σε κάθε μία από τις "γωνίες" της!
Πόσα έχουν δει κι ακούσει αυτά τα δέντρα!
Άσε, άσε Υπατία μου, δυστυχώς Θεσσαλονίκη τέλος οριστικά, ανεβαίνω μόνο για δουλειά πλέον με εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο και πονάει η ψυχή μου που δεν μπορώ να την περπατήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως γι' αυτό να μου έρχονται οι εικόνες από τις παραλίες της τώρα που έσφιξαν οι ζέστες ;)
Υπατία μου μακάρι να ήταν αυτό. Γίναμε νυχτοπούλια από πολύ νωρίς λόγω υγείας. Μία σειρά από λάθη γιατρών και το τελευταίο και σοβαρότερο στο νοσοκομείο που βρέθηκε η μικρή όταν ήταν 2.5 μηνών (λάθος εξέταση και φάρμακα βαριά που τελικά της ήταν άχρηστα) της προκάλεσε πρόβλημα στο πεπτικό σύστημα με αποτέλεσμα όταν θήλαζε (ευτυχώς) και μέχρι να χωνέψει δηλαδή για τρεις ώρες, καιγόταν τα σωθικά της και ούρλιαζε από τον πόνο. Την κρατούσα όλη την ώρα αγκαλιά για να ανακουφίζεται κάπως αλλά ήταν πολύ δύσκολα. Εκτός από την αϋπνία είχαμε απομονωθεί μέχρι τους 8 μήνες που άρχισε να τρώει στερεά τροφή. Δεν θα ξεχάσω εκείνο τον καιρό ποτέ.. ελπίζω εκείνη να μη θυμάται τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα το πρωί στην παραλία σε σκεπτόμουν;)
Καλό απόγευμα!
Ηώς,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχα διαβάσει για την κατάβασή σου, αλλά είχα μείνει με την εντύπωση ότι ήταν έκτακτη ή έστω προσωρινή.
Ξέρω πόσο μπορεί να μας λείπει η πόλη της καρδιάς μας. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Η γνωριμία με τον νέο μας τόπο έχει τη γοητεία της εξερεύνησης. Αρκεί να το κάνουμε με τα δικά μας μάτια και με ανοιχτή καρδιά. Αναγνωρίζω ότι η Αθήνα εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί η πρωτεύουσα της ασχήμιας. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Έχει κι αυτή τις ομορφιές της, μόνο που σα στριμμένη γεροντοκόρη κάνει τη δύσκολη και τις κρύβει.
Παρηγοριά στον άρρωστο... θα μου πεις. Ίσως και να ΄χεις δίκιο...
Margo μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι που μ' ένα άστοχο πείραγμα σου θύμισα όλα αυτά τα δυσάρεστα. Πιστεύω κι εγώ ότι δεν θα θυμάται η μικρή. Κρίνω από τον αδελφό μου που κι εκείνος στην ίδια ηλικία με την κορούλα σου πέρασε αντίστοιχο πρόβλημα (εισαγωγή στο νοσοκομείο με την αγωνία αν θα βγει ζωντανός). Ως μεγαλύτερη κατά 5,5 χρόνια το θυμάμαι μέχρι τώρα σαν κακό εφιάλτη. Εκείνος δεν θυμάται τίποτε!
Σήμερα το πρωί στην παραλία έπαιζαν ρακέτες; ;)
Όπως και να 'χει, νιώθει πολύ ωραία κανείς όταν μαθαίνει ότι κάποιος τον σκέφτηκε σε ανύποπτο χρόνο -ακόμη και χωρίς λόγο!
Να 'σαι πάντα καλά, καλή μου!
Ήρθα πολύ καθυστερημένα αλλά έτσι διάβασα και τα προηγούμενα τόσο αληθινά σχόλια:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω ότι συνυπογράφω το σχόλιο του Κενταύρου και του ξωτικού.
Να προσθέσω ότι όπως στους περισσότερους, πάρα πολλές στιγμές προσωπικές συνδέονται με κάποιους στίχους ή τραγούδια και σίγουρα η αίσθηση της "κάθαρσης" που δίνει η θάλασσα είναι μοναδική!
Πολύ όμορφα τα συνέδεσες Υπατία μου, μία ανάρτηση προετοιμασία για καλοκαίρι, ποίηση και θάλασσα!
(ε, και μαζί κάτι πιο προσγειωμένο, κανένα ουζάκι με μεζεδάκι δίπλα της χαχααα:))
Σε φιλώ:)
Η τέχνη είναι φάρμακο για τις ψυχές. Σε φιλώ, καλό σου καλοκαίρι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆστρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπα ν' απαντήσω, τουλάχιστον πριν γυρίσει ο μήνας :)
Ας βρεθούμε κοντά στη θάλασσα και -είτε απογειωμένοι είτε προσγειωμένοι-, καλά θα περάσουμε!
Καλά να περνάς!
Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς! Οποιαδήποτε τέχνη με σεμνό πάθος υπηρετημένη!
Καλό καλοκαίρι και σε σένα, καλή μου