Το έχουμε αναφέρει
πολλές φορές: η καλή μουσική, όπως και όλες οι τέχνες, διακρίνεται μόνο από το
κατά πόσο αγγίζει την ανθρώπινη ψυχή. Δεν γνωρίζει σύνορα γεωγραφικά ούτε
τελωνεία ταξινομήσεων. Σχίζοντας κάθε ετικέτα, απλώνεται και συγκινεί, εκφράζει
κι ενθουσιάζει όλες τις ανοιχτές ψυχές, αυτές που πετάνε ελεύθερες πέρα και πάνω
από «κουτάκια», γιατί κι αυτά μια μορφή μισητού εγκλεισμού είναι.
Τα είχαμε ξαναπεί αυτά κάποτε
συζητώντας την έννοια της λαϊκότητας. Αφορμή για το σημερινό σημείωμα είναι ένα
βίντεο που βρήκα στην ιστοσελίδα «Όγδοο, Το τραγούδι αλλιώς» με όλες τις απαραίτητες
συνοδευτικές πληροφορίες.
Θα παρακολουθήσετε την Emmy
Storms, νεαρότατη βιολονίστα με διεθνή αναγνώριση, να παρουσιάζει δεξιοτεχνικά με
τη συνοδεία της Ορχήστρας Νέων της Ολλανδίας το έργο Tzigane του Maurice Ravel.
Η έκπληξη όμως κρύβεται στο μπιζάρισμα, καθώς επιλέγει τα «Ωραία του Τσιτσάνη»
για να ευχαριστήσει το κοινό που την επαναφέρει στη σκηνή. Απολαύστε την!
Απίστευτο από πολλές πλευρές... και είναι να μην απορεί κανείς πως μια τόσο νέα, ταλαντούχα και διάσημη βιολονίστα, αποφάσισε στο "encore" να παίξει Τσιτσάνη... και αναρωτιέται πάλι κανείς, τι συνειρμοί, ποια βιώματα την οδήγησαν σ' αυτή την απόφαση... επίσης ποιοι από το ακροατήριο γνώριζαν το Τσιτσάνη, σίγουρα όμως μερικοί θα έσπευσαν να γνωρίσουν τον δημιουργό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλιά Υπατία μου και ευχαριστούμε γι αυτή την ανάρτηση σου!
ΥΓ: Ομολογώ πως μετά απ' αυτό, έψαξα να ξανακούσω τον Τσιτσάνη!
https://www.youtube.com/watch?v=gsKDm5drwCA
Υποθέτω, Μαγισσούλα μου, ότι το συγκεκριμένο κομμάτι του Τσιτσάνη αποτέλεσε πρόκληση για τις δεξιοτεχνικές της ικανότητες. Άλλωστε προσφέρεται για κάτι ανάλογο και για το μπουζούκι, έτσι δεν είναι; Παρ' όλα αυτά, το ότι έχει μεταγραφεί για βιολί η συγκεκριμένη σύνθεση, αναδεικνύει όχι μόνο την ποιότητά της, αλλά και ότι οι μουσικές του κόσμου είναι όντως συγκοινωνούντα δοχεία,
ΔιαγραφήΦαντάζομαι επίσης ότι κατά πάσα πιθανότητα το μεγαλύτερο μέρος του κοινού της αγνοούσε τον Τσιτσάνη, αλλά πιστεύω ότι ότι θα ήταν αρκετοί παραπάνω από τους μερικούς που αναφέρεις αυτοί που θα αναζήτησαν περισσότερες πληροφορίες γι' αυτόν!
Μ΄ εντυπωσίασε όταν είδα ένα μικρό μέρος πρόσφατα σε μία από τις τελευταίες ειδήσεις στην τηλεόραση, Το αναζήτησα στο YouTube και το βρήκα. Εκεί είδα ότι συνέβη τον Φεβρουάριο του 2012, δηλαδή πριν από ένα περίπου χρόνο. Αυτό ως μια μικρή παρατήρηση δηλαδή, για το πόσο περνούν στα μικρά γράμματα ή και καθόλου στις ειδήσεις αυτά, ενώ μας κατακλύζουν με τόσες μα τόσες ανούσιες πληροφορίες για ασήμαντους ανθρώπους του lifestyle και της πολιτικής, αλλά και με στοχευμένες ειδήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καλά έκανες και το ανήρτησες Υπατία μου
Και ήταν εκτός από εντυπωσιακό και πολύ ωραίο, πόσο μάλλον που προερχόταν από έναν νέο ταλαντούχο άνθρωπο!
Σ΄ επιθυμήσαμε :)
Πρόσεξα κι εγώ, Άστρια μου, το χρονικό στίγμα του γεγονότος. Και είναι πολύ σημαντική η παρατήρησή σου. Έκανα την ίδια ακριβώς σκέψη: είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουν οι υπεύθυνοι των ειδήσεων ότι χρειαζόμαστε, μέσα στο ζόφο που μας περιβάλλει, λίγες σταγόνες φωτός; Με αυτή τη λογική κάποτε είχα κάνει ανάρτηση για τη βράβευση της Δημουλά με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, που είχε αποσιωπηθεί από τα μέσα -τάχα μου- ενημέρωσης.
ΔιαγραφήΑπλώς αυτή τη φορά εστίασα σε άλλη πλευρά της είδησης.
Καταπληκτική ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική και η Emmy Storms...!
Αυτό το "κατά πόσο αγγίζει την ανθρώπινη ψυχή" είναι όντως σημαντικό.
Είναι όμως κι άλλα πιό σημαντικά γιά πολλούς συνανθρώπους μας: Το κατά πόσο ΠΡΕΠΕΙ να αγγίζει την εκλεπτυσμένη ψυχή μας (κι ας μην την αγγίζει), ή το κατά πόσο ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να αγγίζει την καλόγουστη ψυχή μας (κι ας την αγγίζει).
Τα ανάρμοστα αγγίγματα ψυχής βλάπτουν σοβαρά την κοινωνική υπόσταση, τί να γίνει ρε αδερφέ, γιά ένα prestige ζούμε, γιά ένα image, πως να το κάνουμε δηλαδή;!
...
Απαιχτη η ανάρτηση με την Λαϊκότητα και τους διανοουμενίζοντες εστέτ...! Κρίμα που δεν την είχα δει στην ώρα της...
Αααυτούς τους διανοουμενίζοντες εστέτ νομίζω πρέπει να τους δούμε σαν διαχρονική αξία. Σαν σταθερή αξία.
Τα ίδια που έλεγαν και έγραφαν τότες, κάποτες, γιά τον Τσιτσάνη και την Μπέλλου, τα ίδια λένε και γράφουν τώρα γιά τους σημερινούς αντίστοιχούς τους.
Τα ίδια που λένε και γράφουν τώρα γιά τον Τσιτσάνη και την Μπέλλου, τα ίδια θα λένε και θα γράφουν σε 50 χρόνια γιά τους σημερινούς ανάλογούς τους.
Η μουσική εξελίσσεται, όπως και όλες οι τέχνες, οι ίδιοι παραμένουν σταθερή, διαχρονική αξία: Ανεξέλικτη.
Κωνσταντίνε, συμφωνώ και επαυξάνω, επεκτείνοντας τον προβληματισμό για το τι ΠΡΕΠΕΙ και τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να μας αρέσει γενικά!
ΔιαγραφήΚι ας έλεγαν οι καημένοι οι Ρωμαίοι: de gustibus et coloribus non disputandum (:δεν μπορεί να υπάρξει διαμάχη για τα γούστα και τα χρώματα) ή όπως λέει ο σοφός λαός: περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα!
Εξαιρετική η επισήμανσή σου περί της διαχρονικότητας των διανοουμενιζόντων εστέτ, ως αξίας!!! Καταγράφεται! :)
Yπατιούλα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό και….διαχρονικό στις φιλοσοφικές του προεκτάσεις το θέμα σου όπως και τότε .
Ότι είχα πεί τότε περί της «αλήθειας» ισχύει και τώρα.
(Το βίντεο το είχα δεί από καιρό αλλά κι εγώ αυτή τη φορά έψαξα και ξαναάκουσα το αυθεντικό.)
Γενικώς πάντως τις… «ζημιές» των συνόρων τις κάνουν οι ….. «περί την τέχνην» και όχι οι καλλιτέχνες οι οποίοι (σε διαβεβαιώ) τρέφουν άπειρο σεβασμό μεταξύ τους και… ζηλεύουν με την καλή έννοια τα επιτεύγματα των συναδέλφων τους απλούστατα ίσως γιατί είναι σε θέση να τα αξιολογήσουν πολύ καλύτερα από τους απλούς ακροατές .
Επίσσης όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί στο όλο θέμα ο ρόλος του… « lifestyle » που συνοδεύει τα διάφορα είδη μουσικής και θεωρώ ότι τελικά αποβαίνει καθοριστικότερος του μουσικολογικού κριτηρίου….. γιατί αγγίζει επίσης πολύ βαθειά την ψυχή η οποία (λέω εγώ)δεν είναι δοσμένη και καθορισμένη άπαξ αλλά ….διαμορφώνεται και εξελίσσεται . n’est pas ? ;-) …….
Ακόμα θέλω να εστιάσω λιγάκι και στο μεγάαααλο θέμα της ερμηνείας η οποία έρχεται να κάνει πια ακόμα πιο ξεκάθαρο ότι οι νοτούλες από μόνες τους (που είναι ολόιδιες για όλα τα είδη της μουσικής) δεν είναι ικανές να προσδώσουν απόλυτα την λαϊκότητα ή πνευματικότητα ή χυδαιότητα ή φτήνεια ή αισθαντικότητα ή….κ.λ.π σε ένα μουσικό έργο ……..
[Και η ερμηνεία (δυστυχώς;) πάντα…. γδύνει τον ερμηνευτή κάθε είδους (και αποδίδει ,προσθέτει ή καταστρέφει αυτό που είχε κατά νού ο δημιουργός εξ’ού και λέγονται αναδημιουργοί επίσσης ) Ναι πάρχουν και χυδαίες ερμηνείες του Μπετόβεν ;-) ]
Το μεγάλο κρίμα (και έγκλημα τολμώ να πώ )πάντως σίγουρα είναι το να μην δίνεται η δυνατότητα στους ανθρώπους να γνωρίζουν όλα τα είδη μουσικής και να …καταναλώνουν όποιο ταιριάζει στην κάθε φάση της ψυχής τους .
Είναι λίγο (;) σαν….. τις διατροφικές συνήθειες που δύσκολα αλλάζουν και σίγουρα οι εμμονές στερούν και θρεπτικά στοιχεία και απολαύσεις .
Αυτάααααααααα τα ολίγα :D
Τα …σέβη μου κυρία
και…φιλούκλες φυσικά !!!!
υγ. προσέξ'τε τι θα απαντήσετε γιατί μπορεί να συνεχίσω :-)))))))
Ξωτικό μου, ααααυτό είναι χορταστικό σχόλιο!
ΔιαγραφήΓια τους "περί την τέχνην" θα συμφωνήσω απόλυτα, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι αυτό ισχύει για όλες τις τέχνες. Πόσοι και πόσοι δημιουργοί θάφτηκαν από "κριτικούς" και περίμεναν την πάροδο του χρόνου ή ένα ανοιχτό μυαλό για ν' αναδειχτεί το έργο τους; Ο Poe έφτασε στην Ευρώπη χάρη στον Baudelaire, ο οποίος επίσης καταδικάστηκε για τα "Άνθη του Κακού" που άλλωστε λογοκρίθηκαν στην πρώτη τους έκδοση. Ο Θεόφιλος "ανακαλύφθηκε" από τη γενιά του '30, το ρεμπέτικο άρχισε δειλά δειλά ν' αγγίζει πλατύτερα στρώματα μετά τη γνωστή διάλεξη του Χατζιδάκι του '49 και πάει λέγοντας...
Για το lifestyle τα είπε πολύ εύστοχα ο Κωνσταντίνος.
Θα σταθώ όμως κι εγώ στο θέμα της ερμηνείας. Όπως είδες κι από την απάντησή μου στην Άιναφετς, εικάζω ότι η επιλογή του συγκεκριμένου κομματιού έδινε την ευκαιρία στη νεαρή καλλιτέχνιδα να ξεδιπλώσει τις δεξιοτεχνικές της ικανότητες. Η ερμηνεία της όμως; Τη θαύμασα βέβαια, αλλά το πάθος δεν το ένιωσα. Έχω την αίσθηση ότι τη μουσική που εκτέλεσε δεν την είχε βιωμένη. Πώς άλλωστε; Οι εμπειρίες και, κυρίως, η ηλικία της δεν της το επέτρεψαν. Νομίζω...
Προφανώς, δεν απαιτώ να ζήσει ο ερμηνευτής τη ζωή του δημιουργού. Περιμένω όμως να προσπαθήσει να μπει στη θέση του (empathy) τη στιγμή που δημιουργεί το έργο, να νιώσει τον πόνο, το πάθος, τις προσδοκίες εκείνου. Οι Polonaises του Chopin, που θλίβεται για τη σκλαβιά της πατρίδας του και ποθεί την ελευθερία της, δεν απαιτούν κάτι ανάλογο; Απλώς για να φέρω ένα χτυπητό παράδειγμα...
Κάτι τέτοιο εννοούσα και στη σύγκριση των δύο "εκτελέσεων" του Va pensiero του Verdi, που δεν είχες μπορέσει ν' ακούσεις τότε!
ΥΓ: Όπως βλέπεις, μου άνοιξες την όρεξη για συζήτηση! ;)
Γι' αυτό και άργησα να σου απαντήσω. :)
Υπατία μου χαίρομαι που πρόσεξες την ερμηνεία της πέρα από τις αναμφισβήτητη δεξιοτεχνία της. Καθώς επίσης και τις επισημάνσεις για τους λόγους που την οδήγησαν σε αυτήν την ερμηνεία. Αυτά τα ολίγα, γιατί εκτός από το ότι έχω ξεμείνει από υπολογιστή ο οποίος αποφάσισε να αποβιώσει τώρα στην τούρλα του Σαββάτου, έχω και τρεμούλα από πυρετό και κάνω όλο λάθη ;)
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά πολλά εξ αποστάσεως ;)
Υπατιουλίτσα μουυυυυ
ΔιαγραφήΜετά πολλών (και όλο αυξανόμενων γκρρρ) εμποδίων ήθελα να πώ οτι πηγαίνοντας στο "τότε" (ξανα;)εντυπωσιάστηκα απο την τρομερή διαφορά ερμηνείας κι απ'τη σοφή σου επιλογή για ανάρτηση.
Για το lifestyle δεν είμαι σίγουρη οτι λέμε το ίδιο ακριβώς με τον Κωνσταντίνο ,πολλές φορές δεν μπορώ(ούμε) ή μάλλον δεν πολυθέλω πιά να διαχωρίσω το lifestyle του δημιουργού απ'το έργο του . Σιχάθηκα πια δηλαδή (που είπε και μια ψυχή που εκτιμώ) τα ταλαντούχα καθάρματα....... και δεν εννοώ φυσικά τον Τσιτσάνη .
Αυτό που είπες για τις Polonaises κολλάει ακριβώς σ'αυτό που είπα για ....χυδαίες ερμηνείες π.χ του Μπετόβεν .
Και αυτό ακριβώς νομίζω δείχνει οτι δεν υπάρχει "αντικειμενικό άκουσμα " δεν ξέρω δηλαδή πως φάνηκε η ερμηνεία σ'αυτούς που δεν ξέρουν το αυθεντικό του Τσιτσάνη ή την ιστορία των Polonaises......
Και όλως συμπτωματικώς διαβάζω σ'ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο αυτό τον καιρό του Ντ.Μπάρενμποϊμ πως προσπάθησε να πείσει τους Εβραίους να αντέξουν ν'ακούσουν και να παίξουν Βάγκνερ που είναι πολύ ωραία μουσική ασχέτως με το τι πρέσβευε για τους Εβραίους........
Κοντά στα γεγονότα όπως καταλαβαίνεις αυτό θα ήταν αδύνατο και δύσκολο να πείς οτι ήταν "λάθος" . Ας μην επεκταθούμε και στην επικαιρότητα;-) .....
Τέλος πάντων αυτό που πιο πολύ με πόνεσε( και κυρίως ήθελα να πώ )είναι που μου λείπει πολύυυ το εξυπνογλυκόφτερο πρέπει να σου πώ!!!!!!!!!
Και επιπλέον νομίζω πως έχω κι εγώ πυρετό μπουχουχούυυυυ
Περαστικά Μαργκούλαααααααα.
Φιλούδιαααααα (νοερά που δεν κολλάνε κι όλας :-)))))
Φαντάζομαι ότι τρέμουλα και πυρετοί έχουν περάσει πια και τώρα απολαμβάνετε τις γιορτινές μέρες με υγεία κοντά στους αγαπημένους σας.
ΔιαγραφήΖητώ συγγνώμη για το εξαφανιζόλ κι από τις δυο σας, καλές μου φίλες, αλλά λόγοι ανωτέρας βίας με κράτησαν μακριά.
Ξωτικό, μια τελευταία παρατήρηση στη συζήτησή μας: για κοίτα πώς επηρεάζει η οπτική γωνία... Ο Κωνσταντίνος κι εγώ, μιλώντας για το lifestyle, εννοούσαμε την πλευρά του κοινού, ενώ εσύ μιλούσες για τους "δημιουργούς". Δεν λέμε και πολύ διαφορετικά πράγματα...
Καί εδώ Τσιτσάνης- αυτοπροσώπως μάλιστα, με άλλην όμως συντροφιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη συναυλιακή στην κινηματογραφική αίθουσα! Αυτό θα πει ομαδική δουλειά σε μια ανάρτηση, dodo μου, και σ' ευχαριστώ για τη συμπλήρωση!!!
ΔιαγραφήΕντυπωσιακό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το είχα δει,μα σίγουρα θα το ξαναδώ..
Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που μίλησες στην αρχή για την μουσική..
Επιτέλους σε ξετρύπωσα γιατί όλο έψαχνα και όλο κάτι λάθος έκανα :)
καλό ξημέρωμα αγαπητή,σε φιλώ!
Η μουσική είναι μια τέχνη εύκολα προσιτή σε όλους· γι' αυτό και προσφέρει πολλές αφορμές για συζήτηση!
ΔιαγραφήΝα που ξαναβρισκόμαστε! Άλλοι διακόπτουν, άλλοι "μετακομίζουν", άλλοι συνεχίζουν απτόητοι... Εγώ απλώς αραίωσα τις ιστολογικές μου δραστηριότητες...
Έχεις την καλησπέρα μου!
Κι εγώ σε είχα χάσει.. τα έχουμε ανάγκη αυτά τα μικρά εκπαιδευτικά λιμάνια.. Όμορφη ερμηνεία, αλλά της έλειπε το πάθος. Δεν είμαι μουσικός, απλά μουσικόφιλη.
ΔιαγραφήΧαιρετισμούς από τη μακρινή Μελβούρνη
Διπλό ταμπλό! Και δεν το είχα αντιληφθεί...
Διαγραφή