Βαριά κατήφεια, Ψυχοπλακωθήκαμε. Ένα βήμα πίσω, στην ψυχραιμία. Στην ψυχραιμία που έλλειψε από όλους. Από το παρκέ, από τον πάγκο, από την κερκίδα, από τους καναπέδες και τις πολυθρόνες. Το συμπέρασμα είναι αδιάψευστο: το αποτέλεσμα ήταν δίκαιο, για να μην πω και αναμενόμενο. Η Τουρκία κατέβασε μια καλοδουλεμένη και απόλυτα συντονισμένη ομάδα που ήξερε το τι και πώς το ήθελε. Εξάλλου αποτελείτο από εξαιρετικές μονάδες: με ταχύτητα, ευστοχία, σταθερότητα στην απόδοσή τους. Τα αντίθετα συμβαίνανε στην ομάδα μας, που οδηγήθηκε σε πολλά και οικτρά λάθη εξαιτίας των ελλείψεων που φανερώθηκαν.
Νομίζω ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των θεατών πίστεψε στην επιμελώς κατασκευασμένη πιθανότητα ενός θαύματος. Στην κατασκευή αυτή συνέβαλαν οι διαφημιζόμενες εταιρείες για ευνόητους λόγους. Μερίδιο έχουν και οι αθλητικοί συντάκτες των ειδήσεων στα ΜΜΕ. Τα ρέστα του όμως έδωσε ο εκφωνητής της ΕΡΤ, ήδη από την Κύπρο, Όταν μιλούσε για «ιστορικές μέρες», για «γίγαντες», για «εκπληκτικά άλματα», για «φανταστικά σουτ», για κορυφαίους στον κόσμο παιχταράδες.
Όταν ξεφούσκωσε ο
υπερθετικός και τέλειωσε ο αγώνας, μια επιγραφή σε νέον αναβόσβηνε στη μνήμη
μου: «Ἕλληνες ἀεί παῖδές ἐστε». Κάποτε κάνατε θαύματα. Έκτοτε πιστεύετε
αφελέστατα ότι εύκολα θα επαναληφθούν.
Κάποτε είχατε αρχηγούς που μπορούσαν να ηγηθούν και μεγαλουργήσατε, Έκτοτε
ξεχνάτε όσα καταφέρατε να χτίσετε όλοι μαζί και ψάχνετε για αρχηγούς κι
ακολουθείτε τενεκέδες, γιατί συνηθίσατε να ακολουθείτε. Είστε παιδάκια, που δεν
έμαθαν ακόμη να σκέφτονται μόνα τους ούτε μπορούν να δουν ποιοι βασιλιάδες
είναι γυμνοί. Γιατί μας μοίραζαν (και μοιράζουν) κορδέλες και καθρεφτάκια;
Γιατί μας αρέσει να στολίζουμε τους εαυτούς μας, αλλά δεν κοιταζόμαστε ποτέ σ’
έναν μεγάλο καθρέφτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου