Στα ψιλά γράμματα των περισσότερων κυβερνητικών ΜΜΕ πέρασε η εξάμηνη καταδίκη με αναστολή του Περιφερειακού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κρήτης. Και τα υπόλοιπα μἐσα όμως γρήγορα την προσπέρασαν, καθώς περισσότερο πουλάει το ηχηρότερο όνομα του "άτυπου" πρωθυπουργικού συμβούλου. Οι εκπαιδευτικοί του νομού Ηρακλείου εξέδωσαν ανακοινώσεις, αλλά πρέπει να ψάξει κανείς αρκετά για να τις βρει.
Ενώ όμως τον "σύμβουλο" τον απομάκρυναν από τα καθήκοντά του, ο Περιφερειακός Διευθυντής παραιτήθηκε μόνος του δύο (2) μέρες αργότερα για "λόγους ευθιξίας".
Πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν: Γιατί, ενώ άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι τίθενται αμέσως σε διαθεσιμότητα όταν εκκρεμεί σε βάρος τους ποινική υπόθεση, ο συγκεκριμένος παρέμεινε ανενόχλητος στη θέση του; Γιατί δεν υπήρξε καμιά υπηρεσιακή κίνηση εκ μέρους του ΥΠΕΠΘ, έστω και μετά την καταδίκη του εν λόγω υπαλλήλου; Αρκεί το ότι ο υπουργός Παιδείας έκανε αποδεκτή την παραίτησή του;
Αυτονόητο σε μια δημοκρατία είναι το τεκμήριο της αθωότητας. Εξίσου αυτονόητη, ωστόσο, είναι και η ισονομία και η απαίτηση των πολιτών να αντιμετωπίζονται όλοι με τα ίδια μέτρα και σταθμά.
Ακολουθούν και άλλα ερωτήματα: Ποια "ευθιξία" μπορεί να επικαλεστεί κάποιος, όταν το δικαστήριο τον έχει κρίνει ένοχο; Ποια συνέχεια και τίνος αγώνα ακριβώς υπόσχεται αυτό το άτομο;
Τέλος: Πώς τεκμηριώνεται το επικοινωνιακότατο (αλλά χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, φαίνεται) σύνθημα του υπουργού Παιδείας "γιατί όλα είναι θέμα παιδείας¨;
Εγώ, πάντως, τις απαντήσεις τις φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι, όπως έλεγε και ο Μ. Αναγνωστάκης το 1973:
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας...
...Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου