Σιωπές

Υπάρχει η σιωπή η αιδήμων. Είναι η σιωπή αυτού που γνωρίζει ότι έσφαλε και οφείλει να το αναγνωρίσει. Υπάρχει η σιωπή της άγνοιας. Είναι η σιωπή αυτού που δεν έχει τίποτε να πει και την επιλέγει από την άνευ περιεχομένου φλυαρία (ἤ κρεῖττον τῆς σιγῆς λέγε ἤ σίγα). Υπάρχει η σιωπή της ανημπόριας. Είναι η σιωπή αυτού που αδυνατεί να εκφράσει τον πόνο και την απόγνωση, το θυμό που τον πλημμυρίζει ή την αγάπη που τον ξεπερνά. Υπάρχουν πολλές σιωπές.

Υπάρχει όμως και μια σιωπή, που μόνο το επίθετο αισχρός της ταιριάζει. Είναι η σιωπή που φέρνει ντροπή σ' όποιον παγιδεύεται στα πλοκάμια της. Είναι η σιωπή που τηρείται από συνήθεια, που πηγάζει από την αδιαφορία, που γεννιέται, καμιά φορά, από το φόβο.

Τελευταία σιωπούμε πολύ. Έχουμε σταματήσει να διαμαρτυρόμαστε. Έχουμε συνηθίσει ν' ανεχόμαστε οποιαδήποτε αυθαιρεσία χωρίς ν' αντιδρούμε. Δεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα και δεν ανοίγουμε καν το στόμα μας. Αγγίζουμε το έσχατο σημείο της υποταγής, της αλλοτρίωσης και, το κυριότερο, του εκμαυλισμού.

Όλα αυτά με αφορμή κάποια επιμόρφωση που έχει ως ρητό στόχο το x, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου της ασχολείται με το y. Ανεξάρτητα από το πόσο χρήσιμο ή ελκυστικό μπορεί να είναι το y, θεωρώ ότι με εξαπατούν, όταν με καλούν να εκδηλώσω ενδιαφέρον για επιμόρφωση στο x, αλλά μου "σερβίρουν" από το παράθυρο το y. Αν ήθελα ή θεωρούσα ότι χρειάζομαι το y, αυτό και θα ζητούσα. Με ρώτησαν αν ενδιαφέρομαι για ψυγείο και, όταν απάντησα καταφατικά, μου πρόσφεραν καταψύκτη!

Το μόνο που μπορώ να υποθέσω είναι ότι υπήρχε αδυναμία να προσφερθεί επαρκής και πρακτικά ουσιαστική επιμόρφωση στο x. Για ν' απορροφηθούν, λοιπόν, τα εξασφαλισμένα από την Ε.Ε. κονδύλια, παρέχεται επιμόρφωση με αντικείμενο y στο τετράγωνο με ολίγο x, σαν αλατοπίπερο.

Πρέπει να το δεχτώ; Πρέπει να αλλοτριωθώ από τις ανάγκες και τις επιθυμίες μου, από τα δικαιώματά μου; Πρέπει να υποκύψω στη διαδικασία εκμαυλισμού μου, κατά την οποία μια προσφερόμενη πιστοποίηση εξαγοράζει τη σιωπή μου;

Υπάρχουν πολλά είδη σιωπής. Η (συν)ένοχη σιωπή είναι από τις χειρότερες, γιατί εκβιάζεται από μια στρεβλή εφαρμογή του "ὁ ἀναμάρτητος τόν λίθον βαλέτω".