Σ' ένα χωριό της Αιγύπτου στα μέσα της δεκαετίας του '30 ο δεκάχρονος Γιώργος, γιος πολύτεκνου ράφτη, είναι στενοχωρημένος. Ο τσαγκάρης της γειτονιάς τον βλέπει και τον ρωτά τι του συμβαίνει.
- Εγώ θέλω το απόγευμα να παίζω μπάλα, αλλά ο μπαμπάς μου θέλει να με στείλει να μάθω αγγλικά.
Η ελληνική κοινότητα είχε εξασφαλίσει με έξοδά της έναν δάσκαλο της αγγλικής για τα παιδιά του χωριού. Ο τσαγκάρης χαμογέλασε στον μικρό και του ανακάτωσε χαϊδευτικά τα μαλλιά.
- Άκουσέ με τώρα σ' αυτό που θα σου πω. Όσο περισσότερες γλώσσες μάθεις, τόσο λιγότερο ξένος θα νιώθεις, όπου και να βρεθείς στη ζωή σου.
Ο μικρός μεγάλωσε. Μιλούσε πια, εκτός από τη δική του γλώσσα, αγγλικά, γαλλικά και, βέβαια, αραβικά. Η γυναίκα που παντρεύτηκε, Ελληνίδα κι αυτή, μιλούσε τα γερμανικά σαν μητρική γλώσσα, τα αγγλικά και τα γαλλικά και χειριζόταν ικανοποιητικά τα αραβικά.
Η λέξη "παγκοσμιοποίηση" δεν είχε ακόμα γεννηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου