Ένας υπάλληλος παραπονιέται για το χαμηλό επίπεδο των επιμορφώσεων που έχει παρακολουθήσει και ξεκινάει να αφηγηθεί ένα παράδειγμα:
- Μπαίνει, που λέτε, στην αίθουσα μια κοπελιά. Θα 'ταν δε θα 'ταν 26-27 Μαΐων. Φορούσε τη φούστα μέχρι εδώ. Καθόμουν στα πρώτα θρανία, οπότε καταλαβαίνετε... Μα πού πας, κοπέλα μου; Απευθύνεσαι σε σοβαρούς ανθρώπους...
Ερωτήσεις φιλολόγου:
1) Πόσο η εισαγωγή του εν λόγω υπαλλήλου ανταποκρίνεται στο αίτημα "ο πρόλογος πρέπει να σχετίζεται με το κύριο θέμα και να κατατοπίζει για τα όσα θα ακολουθήσουν";
2) Πόσο ισοδύναμος με τον προηγούμενο θα ήταν ένας αντεστραμμένος από άλλα χείλη πρόλογος με τη μορφή "Μπαίνει, που λέτε, στην αίθουσα ένας πιτσιρικάς. Θα 'ταν δε θα 'ταν 26-27 χρονώ. Φορούσε τζιν και πολύχρωμο μπλουζάκι...";
Ας μείνει ασχολίαστη η ιδιότητα του υπαλλήλου ως εκπαιδευτικού.
Κατά τα άλλα -περί ισότητος, δηλαδή-, σπεύδει ο επί της Δικαιοσύνης υπουργός να αλλάξει διατάξεις του οικογενειακού δικαίου, μεταξύ των οποίων και αυτή που αφορά το επώνυμο της συζύγου. Όλοι πράττουν το κατά δύναμιν ώστε να προχωρήσει η κοινωνία μας ολοταχώς προς τα ...πίσω.
Γυναικείες φωνές βοῶσαι ἐν τῆ ἐρήμῳ!
Σε τέτοιες πομφόλυγες αξίζει το..."Καλό και μακρύ ταξίδι!" σ'αυτό το φονταμεταλιστικό τοπίο της "σύγχρονης" Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφή