Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Πρόλογοι

Ένας υπάλληλος παραπονιέται για το χαμηλό επίπεδο των επιμορφώσεων που έχει παρακολουθήσει και ξεκινάει να αφηγηθεί ένα παράδειγμα:
- Μπαίνει, που λέτε, στην αίθουσα μια κοπελιά. Θα 'ταν δε θα 'ταν 26-27 Μαΐων. Φορούσε τη φούστα μέχρι εδώ. Καθόμουν στα πρώτα θρανία, οπότε καταλαβαίνετε... Μα πού πας, κοπέλα μου; Απευθύνεσαι σε σοβαρούς ανθρώπους...
Ερωτήσεις φιλολόγου:
1) Πόσο η εισαγωγή του εν λόγω υπαλλήλου ανταποκρίνεται στο αίτημα "ο πρόλογος πρέπει να σχετίζεται με το κύριο θέμα και να κατατοπίζει για τα όσα θα ακολουθήσουν";
2) Πόσο ισοδύναμος με τον προηγούμενο θα ήταν ένας αντεστραμμένος από άλλα χείλη πρόλογος με τη μορφή "Μπαίνει, που λέτε, στην αίθουσα ένας πιτσιρικάς. Θα 'ταν δε θα 'ταν 26-27 χρονώ. Φορούσε τζιν και πολύχρωμο μπλουζάκι...";
Ας μείνει ασχολίαστη η ιδιότητα του υπαλλήλου ως εκπαιδευτικού.
Κατά τα άλλα -περί ισότητος, δηλαδή-, σπεύδει ο επί της Δικαιοσύνης υπουργός να αλλάξει διατάξεις του οικογενειακού δικαίου, μεταξύ των οποίων και αυτή που αφορά το επώνυμο της συζύγου. Όλοι πράττουν το κατά δύναμιν ώστε να προχωρήσει η κοινωνία μας ολοταχώς προς τα ...πίσω.
Γυναικείες φωνές βοῶσαι ἐν τῆ ἐρήμῳ!

1 σχόλιο:

  1. Σε τέτοιες πομφόλυγες αξίζει το..."Καλό και μακρύ ταξίδι!" σ'αυτό το φονταμεταλιστικό τοπίο της "σύγχρονης" Ελλάδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...