Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Ποιος παρανομεί;

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι κάθε προϊόν που αγοράζουμε και κάθε υπηρεσία που χρησιμοποιούμε έχουν και το αντίτιμό τους, εκτός αν είναι δημόσιο αγαθό που παρέχεται δωρεάν, επειδή το κόστος παραγωγής του καλύπτεται από τη φορολογία των πολιτών. Σ' αυτό το πλαίσιο χαρακτηρίζουμε "παράνομο" όποιον αρνείται ή αποφεύγει να πληρώσει την απόκτηση ενός προϊόντος ή τη χρήση μιας υπηρεσίας.
Πώς όμως πρέπει να χαρακτηρίσουμε αυτόν που απαιτεί αντίτιμο (και μάλιστα υψηλό) για υπηρεσία που οφθαλμοφανώς και αποδεδειγμένα δεν παρέχει, εκμεταλλευόμενος την άγνοια του καταναλωτή σχετικά με τα δικαιώματά του;
Το ερώτημα αφορά τα διόδια της εθνικής (;) οδού Αθήνας - Πάτρας.
Αντιδρούμε; Πώς;
Διεκδικούμε; Πώς;
Έχω την αίσθηση ότι οι υπεύθυνοι κατασκευαστές αυτού του δρόμου -και απαιτούντες το αντίτιμο αυτών των διοδίων- δεν έχουν μόνο την οικονομική υποχρέωση επιστροφής αυτών των εισπράξεων. Αντίθετα, έχουν και την ηθική (αν όχι και την ποινική) ευθύνη για τους ουκ ολίγους τραυματισμούς και θανάτους που μετράει κάθε τόσο η κοινωνία μας σ' αυτή την καρμανιόλα που ονομάζουν εθνική οδό!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...