Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Το βλέμμα και το αντικείμενο του βλέμματος

Μιλάμε συχνά για το πόσο επηρεάζεται η αντίληψή μας για πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις από την οπτική γωνία, κάτω από την οποία τα κοιτάζουμε. Είχα θίξει αυτό το θέμα και σε παλιότερη ανάρτηση. Οι περισσότεροι συμφωνούμε στο ότι αποκτούμε σφαιρικότερη αντίληψη για το παρατηρούμενο αντικείμενο, αν φροντίσουμε να το εξετάσουμε από πολλές γωνίες και, αν αυτό είναι δυνατό, από μη «κοινές» γωνίες.
Στην (αρκετά ρομαντική, είναι η αλήθεια) ταινία Ο κύκλος των χαμένων ποιητών ο δάσκαλος προσπάθησε —και κατάφερε— να το καταδείξει στους μαθητές του. Τους ζήτησε, χωρίς άλλες διευκρινίσεις, να περπατήσουν στην αυλή και τους αποκάλυψε πόσο αυθόρμητα και, βέβαια, εντελώς ασυνείδητα αυτοί στοιχίστηκαν σ’ ένα κοινό βηματισμό προτιμώντας την εύκολη ενσωμάτωση στην ομαδική (μαζική) αντίδραση.
Τους ανέβασε όρθιους πάνω στην έδρα και τους ζήτησε να κοιτάξουν από εκεί την αίθουσα. Οι μαθητές ανακάλυψαν την «άλλη» οπτική όχι μόνο του χώρου, αλλά και των προσώπων και των καταστάσεων. Και το απέδειξαν στο τέλος της ταινίας.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του ζητήματος. Εννοώ το κατά πόσο επηρεάζεται το παρατηρούμενο από το βλέμμα του παρατηρητή. Αυτό άλλωστε έχει απασχολήσει και όσους προβληματίζονται από την ασφάλεια των συμπερασμάτων που προκύπτουν από κάποιο πείραμα, εφόσον ο πειραματιστής, στην ουσία, αποτελεί και αυτός μέρος του πειράματος.
Απομακρύνομαι τώρα από το πεδίο της επιστήμης και στρέφω την προσοχή μου στο χώρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Βλέπουμε συχνά νέους, αλλά και ώριμους, ανθρώπους να διαμορφώνουν την εικόνα τους ανάλογα με το «βλέμμα» εκείνου που τους κοιτάζει. Άλλοτε να προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την καλή ή την κακή κρίση του γι’ αυτούς και άλλοτε να την ανασκευάσουν.
Ένα εύκολο παράδειγμα μπορεί να έρθει από τη σχολική ζωή. Όλοι έχουμε διαπιστώσει τις θετικές συνέπειες μιας κουβέντας του είδους «είμαι σίγουρη ότι μπορείς να τα καταφέρεις» σ’ ένα παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά και τις αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία, όπως και τη συμπεριφορά, ενός παιδιού που δεν προάγεται στην επόμενη τάξη (υιοθετεί την ταμπέλα του διετούς, συνηθίζω να λέω). Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους. Οι ερωτευμένοι, ας πούμε, αισθάνονται και, τελικά, γίνονται ωραίοι, γιατί είναι ωραίοι στα μάτια των ανθρώπων που τους αγαπούν.
Από την άλλη, υπάρχουν και οι άνθρωποι που φροντίζουν επιφανειακά να «φορούν» την εικόνα που θεωρούν ότι προτιμά ο «παρατηρητής» τους. Και τότε τα πράγματα μπλέκονται. Γιατί χάνεται η αλήθεια.
Οι σκόρπιες αυτές σκέψεις ξεπήδησαν από μια παλιά φωτογραφία και την ιστορία της. Είναι τραβηγμένη στο πάρκο που περιβάλλει το περίφημο μουσείο της Βίλα Μποργκέζε. Στη βόλτα μας εκεί μας είχε κάνει εντύπωση το πόσο βαριεστημένοι φαίνονταν κάποιοι έφιπποι ένστολοι. Προχωρούσαν αργά καμπουριαστοί πάνω στ’ άλογά τους και κουβέντιαζαν αδιάφορα. Όταν αποσπάστηκα όμως από την παρέα για να τους φωτογραφίσω, έστησαν αμέσως ευθυτενές το κορμί τους και κοίταξαν αγέρωχα μπροστά τους.

Η φωτογραφία τελικά δεν κατέγραψε την αλήθεια.
ΥΓ: Έχει όμως μια κάποια αξία και για έναν άλλο, τυχαίο, λόγο. Μπορείτε να τον βρείτε;

Update: Από διαφορετική σκοπιά είχα προσεγγίσει το ζήτημα και σε τούτη την ανάρτηση.

25 σχόλια:

  1. Ο πρώτος παρατηρητής μας οφείλει να είναι ο Εαυτός μας..
    Έτσι κινούμενη αποφεύγουμε το Λάθος του ευπροσάρμοστου..

    Ο νέος πεφτει εύκολα στην παγίδα να γίνει αρεστός, επιζητώντας αποδοχή....
    Οι μεγαλύτεροι που φιλοσόφησαν την Αξία των πραγματων νιώθω ότι σεβονται την Αληθεια τους... δεν την διαπραγματεύονται για να κερδίσουν εντυπωσεις ....

    Βεβαια εξερούνται πολιτικοί και όσοι επαγγελματικα συνδεονται με το Θεαθήναι...

    Για μενα όλοι αυτοι είναι καταδικασμένοι να ζουν πίσω από πλαστικά χαμόγελα προσαρμοσμένα στα βλεμματα των παρατηρητών τους...

    Δε θα το έκανα ποτέ..

    Τα φιλιά μου.... αληθινα χαμόγελα υπο το βλεμμα σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχέση εξάρτησης. Βλέμμα και αντικείμενο παρατήρησης. Μήπως και το βλέμμα δεν αλλαζει ανάλογα με το αντικείμενο; Έτσι κι εκείνο αλλάζει ανάλογα με το βλέμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. To θέμα έχει διπλή ανάγνωση.
    Θετική αν προσαρμόζεις την εικόνα σου σε αυτόν που έχεις απέναντι κατά κανόνα γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος,βγάζεις προς το έξω το καλύτερο κουστούμι σου.
    Αρνητική είναι όταν η εικόνα απέχει πολύ από τη πραγματικότητα ή η εικόνα που βγάζεις εξυπηρετεί σκοπιμότητα τότε αυτό που δείχνεις είναι υποκρισία και ίσως είναι το χειρότερο χαρακτηριστικό που αποδίδουμε σε άνθρωπο.
    Στη κβαντική φυσική είναι βασικό θέμα η αλληλεπίδραση του παρατηρητή στο παρατηρούμενο,οπότε έχουμε την εικονική πραγματικότητα,που ίσως είναι διαφορετική από τη πραγματικότητα.Από προσωπική εμπειρία που την επιβεβαιώνω και στο μπλόγκιν η οπτική του ενός δεν είναι ποτέ ο ασφαλέστερος τρόπος για να προσεγγίσεις την αλήθεια ,χρειάζεται η οπτική πολλών για να βγει η αλήθεια.
    Στη φωτογραφία η επιπόλαιη ματιά δείχνει έναν ιππέα που ιππεύει καμαρωτά,όταν προσέξεις βλέπεις ότι το άλογο έχει τέσσερα πόδια και ο δεύτερος ιππέας έχει στοιχηθεί πίσω από το πρώτο.Ενας μάρτυρας στο δικαστήριο θα ισχυριστεί ότι είδε ένα άνθρωπο και αυτός επομένως με βεβαιότητα πυροβόλησε το θύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίο το κουίζ και ακόμα πιο ωραία η φωτογραφία!! Φοβερή σύμπτωση η πλήρης στοίχιση αλόγων και αναβατών!!
    Όσο για τα σχόλιά σου, συμφωνώ απολύτως....Η "αυτοεκπληρούμενη προφητεία" θεωρώ πως είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη της ψυχοπαιδαγωγικής, αν και δεν περιορίζεται μόνο στην εκπαίδευση....

    Πάντα μεστές και ουσιαστικές οι αναρτήσεις σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. kakia_p,
    Έχεις δίκιο ότι εμείς πρώτοι οφείλουμε -και πολλοί από μας επιχειρούμε- να παρατηρούμε τον εαυτό μας. Αλλά πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι μια τέτοια παρατήρηση; Δεν είναι τυχαίο ότι η δυκολότερη στην κατάκτηση γνώση εξακολουθεί να είναι η αυτογνωσία!
    Όσο για τους κατ' επάγγελμα συνδεομένους με το θεαθήναι, θα πρέπει να διαχωρίσουμε τους καλλιτέχνες του θεάματος (ηθοποιούς, χορευτές κ.λπ.) από αυτούς που χρησιμοποιούν την εικόνα τους μόνο για την προβολή τους (πολιτικούς, κοσμικούς, ανθρώπους του λεγόμενου life style). Αυτοί όντως είναι καταδικασμένοι, όπως λες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γουΐκα,
    Καλωσόρισες! Τι παράξενο όνομα! Αναζήτησα τη σημασία του και τότε μου άρεσε περισσότερο :)
    Αν σου πω ότι την ώρα που σκεφτόμουν το παράδειγμα με τους ερωτευμένους, έκανα ακριβώς την ίδια σκέψη με σένα; Πραγματικά κι εμείς "βλέπουμε" συχνά επηρεασμένοι απ' αυτό ακριβώς που βλέπουμε. Αμφίδρομη η σχέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κένταυρε,
    Σε είχα στο μυαλό μου, όταν έγραφα για τα πειράματα. Θυμάμαι πόσο είχα δυσκολευτεί να καταλάβω ότι ακόμη και ο παρατηρητής ενός πειράματος επηρεάζει όσα προκύπτουν από αυτό. Ίσως γιατί είχα μια στερεοτυπική εικόνα για τα πειράματα, ότι δηλαδή πραγματοποιούνται σε απόλυτα ελεγχόμενα περιβάλλοντα κι από απόλυτα αντικειμενικούς επιστήμονες. Ξέρω, τώρα πια, ότι η κβαντική φυσική δεν εννοεί μονάχα αυτό, αλλά...
    Όσο για τη φωτογραφία, δεν αμφέβαλλα καθόλου ότι θα επισήμαινες τη λεπτομέρεια.
    Κι ας έκανες λάθος στην πρόσθεση ;)
    Οκτώ είναι τα αλογίσια πόδια που φαίνονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανεράιδα,
    Από ένα καλλιτεχνικό βλέμμα ;) δεν θα μπορούσε να ξεφύγει η λεπτομέρεια, αν και είναι απίθανο πόσοι απ' αυτούς που έχουν δει τη φωτογραφία δεν αντιλαμβάνονται ότι πρόκειται για δύο ιππείς!
    Πολύ μου αρέσει ο όρος "αυτοεκπληρούμενη προφητεία". Αποδίδει ακριβώς αυτό που ήθελα να πω και που έχω δει άπειρες φορές να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχο θέμα και έξυπνη η φωτογραφία .
    Αν το βλέμμα σου ,το προσαρμόσεις στο πεδίο της φαντασίας ,και εσύ ο παρατηρητής δεν ξεπερνάς την απλή επαφή με την αληθοφανή εικόνα ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναι έβλεπα τα μπροστινά τέσσερα πόδια,αυτά είχα κατα νου ,έπρεπε να κάνω τη διευκρίνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Marilise,
    Καλά τα λες για τη φαντασία. Εκεί όμως η αληθοφανής εικόνα που αναφέρεις είναι τμήμα μιας "πραγματικότητας" που εμείς κατασκευάζουμε κατά βούλησιν. Εκεί, στη φαντασία μας μόνο, έχουμε την ευκαιρία να "πραγματώσουμε" την προσωπική μας "αλήθεια". Έτσι δεν μπορώ να εντάξω τον κόσμο της φαντασίας στον συγκεκριμένο προβληματισμό.
    Ευτυχώς!!!

    Κένταυρε,
    Το ματάκι στην προηγούμενη απάντηση δεν το πρόσεξες; Προφανώς κατάλαβα πώς λειτούργησες! Απλώς είπα να σε πειράξω λιγάκι με μια διόρθωση -από επαγγελματική διαστροφή :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υπατία καλησπέρα!
    Από καιρό σε καιρό σε συναντώ και σε διαβάζω στα "σπιτικά" κοινών φίλων και είναι πια καιρός να σε διαβάσω από πιο κοντά...έμεινα αρκετή ώρα εδώ και πήγα αρκετά μακριά πίσω...ευχάριστα και όχι μόνο, πέρασε η ώρα!
    Όταν λειτουργούμε με την "αίσθηση" και όχι με την συν-αίσθηση, η παρατήρηση είναι καθαρή...έτσι δεν είναι;
    Εκτός από τα πολλά πόδια των αλόγων...της φωτό, μου έκαναν εντύπωση και τα αυτοκίνητα...πολύ παλιά για μια χώρα που η αυτοκινητοβιομηχανία ανθίζει...δύσκολοι καιροί και εκεί;

    Καληνύχτα Υπατία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καθαρή σκέψη σε ένα πολύ συνεκτικό κείμενο, περνώντας από τη θέση του παρατηρητή στον παρατηρούμενο και τανάπαλιν.

    Θυμήθηκα αυθόρμητα μια ιστορία (που μπορεί να φανεί άσχετη) για έναν πλανήτη που είχε την ιδιότητα, όσοι τον επισκέπτονταν να τον βλέπουν ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Αν δηλαδή ήταν καλές, έβλεπαν εικόνες παράδεισου και ήθελαν να μείνουν εκεί, αν ήταν κακές έβλεπαν εικόνες τρόμου και φρίκης και ήθελαν να απομακρυνθούν το ταχύτερο. Είναι περίεργοι καμιά φορά οι συνειρμοί που συμβαίνουν:)

    Για το θέμα της ανάρτησης να πω, ότι ίσως είναι οι διαδρομές του μυαλού και της καρδιάς όπως αυτές συναρτώνται από τα βιώματα και τον χαρακτήρα του καθενός, οι συγκυρίες των στιγμών, αλλά και τα αντίστοιχα στοιχεία του κάθε φορά απέναντι, που καθορίζουν κάποια ανθρώπινη συμπεριφορά, τόσο του παρατηρητή όσο και ως παρατηρούμενου. Εξ άλλου ο άνθρωπος είναι ένα δυναμικό φαινόμενο... ευτυχώς!


    ΥΓ1. Η φωτογραφία ίσως κατέγραψε την μισή αλήθεια:)
    ΥΓ2. Η εξαιρετική ταινία που επέλεξες πολύ ταιριαστή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ωωω μεγάλο θέμα ανοίξαμε κυρία...
    Η θεωρία της σχετικότητας σε... συναισθηματικό πεδίο !!
    Λόγω συνθηκών ,θα σταθώ στο πόσο "δραματικά" εως τραγικά σημαντικό είναι για τους εφήβους το βλέμμα των άλλων.Μπορείς απίστευτα εύκολα να σκοτώσεις μια παιδική ψυχή με το "βλέμμα σου"
    Η ταινία είναι εκπληκτική ανυπομονώ να την δούμε με την κόρη μου....γιατί ένα πράγμα που μισώ και φοβάμαι είναι το "φυλακισμένο" βλέμμα ...
    Τελικά είναι πανίσχυρο το βλέμμα κι όσο κι αν θωρακίζεσαι πάντα είσαι ευάλωτος....
    γι αυτό ας προσέχουμε και πως το χρησιμοποιούμε ...
    Η φωτογραφία φοβερή ούτε επίτηδες να το έκανες ,τέτοια ταύτιση!!!
    Για την τυχαία σχέση, το μόνο που μπορώ να πω είναι μήπως και το άγαλμα που είχες βάλει στο παρόμοιο θέμα είναι απ'το εσωτερικό της βιλλας Μποργκέζε;;
    Την πιο γλυκιά μου καληνύχτα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άιναφετς,
    Καλωσορίζω ανάμεσα σε Ξωτικά, Φτερά στον άνεμο και Ανεράιδες, ανάμεσα σε Άστρ(ι)α και μακρινούς Αστερισμούς, και μια Μάγισσα καλόβολη!
    Ναι, συμφωνώ μαζί σου για την καθαρότητα στην παρατήρηση που δίνει η αίσθηση. Η συναίσθηση είναι ωφέλιμη -ίσως και απαραίτητη, αλλά σπάνια- σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας!
    Όσο για τα αυτοκίνητα, που με πολλή παρατηρητικότητα πρόσεξες, να σου πω ότι η φωτογραφία αναδύθηκε μπροστά μου από τα τέλη της μακρινής δεκαετίας του '70, λόγω επικείμενης μετακόμισης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Άστρια,
    Καθόλου άσχετος ο συνειρμός σου! Είναι ακριβώς η άλλη πλευρά του νομίσματος που προσπάθησα να περιγράψω.
    Και ναι, οι διαδρομές του μυαλού και της καρδιάς παραμένουν αχαρτογράφητη ήπειρος επειδή καθορίζονται από πολλαπλούς παράγοντες. Κρατώ ειδικά το ζήτημα της συγκυρίας των στιγμών, καθώς αυτή με έχει πολύ απασχολήσει στη ζωή μου. Ίσως γράψω κάποτε κάτι σχετικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ξωτικό μου,
    Είδες πώς καταφέρνω να περιπλέκω πάντα την κατάσταση; Ξεκίνησα από την επιθυμία μου να δείξω κι εγώ μια φωτογραφία που τράβηξα με τα χεράκια μου (στην προψηφιακή εποχή) και ξεφύτρωσε αυτή η ανάρτηση!
    Τη δύναμη του βλέμματος πάνω στα παιδιά την έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι -και με σουφρωμένα φρύδια και με χαμογελαστό πρόσωπο και με παγερό ύφος! Τα λόγια χλωμιάζουν κι αποσύρονται μπροστά στην αυτού μεγαλειότητα του βλέμματος! Χρειάζεται λοιπόν να είναι κανείς σε διαρκή επιφυλακή.
    Θα ήθελα να μάθω τις αντιδράσεις της κόρης σου, όταν δει την ταινία...
    Έχεις μάτι ξυράφι! Ναι, και οι δύο φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από το χεράκι μου την ίδια μέρα. Το άγαλμα αυτό, το κυνήγι της Δάφνης από τον Απόλλωνα και η μεταμόρφωσή της στο ομώνυμο δέντρο μόλις τη φτάνει, είναι από τα αγαπημένα μου. Θα 'πρεπε να δεις τις λεπτομέρειές του για να καταλάβεις τι εννοώ!
    Σε γλυκοκαληνυχτίζω κι εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τα πράγματα είναι μπλεγμένα πολύ Υπατία μου και η αλήθεια μας διαφεύγει σε μεγάλο βαθμό, ας μη μιλήσω για ολοκληρωτική απώλεια. Πιστεύω ότι χάνεται από τις πρώτες κι όλα μέρες της ζωής μας όταν βρέφη ακόμη μπορούμε να αισθανθούμε τι πρέπει να κάνουμε για να είμαστε αρεστοί και να εισπράττουμε αγάπη. Μεγαλώνοντας αυτή η δοσοληψία μεγεθύνεται πολύ και εμείς ψάχνουμε την αλήθεια μας τις περισσότερες φορές μάταια.
    Πάντα είχα όμως την απορία αν υπάρχουν άνθρωποι που δεν επηρεάζονται από την κρίση των άλλων και μάλιστα την αρνητική, που δεν αφήνουν καμία ταμπέλα να τους χαρακτηρίσει.

    Η φωτογραφία γέννησε όλες αυτές τις σκέψεις;
    Καλή βδομάδα Υπατία μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Υπατία...και εγώ την εποχή της φωτογραφίας είχα ένα ίδιο Φιατάκι και είχα πάει και σ' αυτή την πανέμορφη λίμνη...είδες τι βγάζει "έξω" μια φωτογραφία...συναισθήματα!!!
    Όμορφη ζεστή παρεούλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Margo μου,
    Όντως από τις πρώτες νηπιακές στιγμές μας προσπαθούμε να αρέσουμε -γενικά. Αργότερα αποκτούμε την απαραίτητη κρίση ώστε να επιδιώκουμε να αρέσουμε σ' αυτούς που μετράει η άποψή τους και ανάλογα, βέβαια, επιλέγουμε τα πρότυπά μας. Δεν είναι πάντα κακό αυτό. Άλλωστε αυτή τη διαδικασία -την ανθρώπινη ανάγκη για επιδοκιμασία- δεν χρησιμοποιούμε ως γονείς ή ως εκπαιδευτικοί για να μεταδώσουμε στα νέα παιδιά κάποιες αρχές και αξίες;
    Η απορία που διατυπώνεις δεν είναι μόνο δική σου. Αλλά να, συνάντησα και κάποιους ανθρώπους -ελάχιστους- που διατήρησαν στη ζωή τους μια αξιοθαύμαστη ακεραιότητα, μια ηθική και πνευματική ανεξαρτησία, που για μας τους υπόλοιπους είναι ζητούμενο. Αυτοί είναι οι ελάχιστοι εκλεκτοί που διαθέτουν ισχυρό χαρακτήρα και γερά θεμελιωμένη προσωπικότητα. Πώς; Γιατί; Μμμ, θα σε γελάσω!
    Όσο για το σπινθήρα αυτών των σκέψεων, δεν είναι τόσο η φωτογραφία, όσο η παράδοξη τυχαιότητά της και η ιστορία της!
    Βραδινή σε βλέπω ;) Ελπίζω να μην είναι συνεχής αυτή η κατάσταση.
    Καλό σου βράδυ λοιπόν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Άιναφετς,
    Φωτογραφία και χρόνος. Φωτογραφία και αναμνήσεις. Φωτογραφία και συναισθήματα. Φωτογραφία και κουβεντούλα.
    Και να η παρεούλα να ζεσταίνει τα μέλη της και να ζεσταίνεται από αυτά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πώς πάει η μετακόμιση;
    Ελπίζω το δύσκολο μέρος να έφυγε ή να κοντεύει να φύγει.
    Ελπίζω όλα να πάνε καλά στο τέλος, χρειάζεται υπομονή...
    http://www.youtube.com/watch?v=2LaH9r5uL38
    :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Yπατιουλίνι ,υποθέτω οτι δεν έχεις ιντερνετ λόγω μετακόμισης.Έχω όμως εμπιστοσύνη σε ...ανώτερα δίκτυα οτι θα σου μεταφέρουν την σκέψη και την καλή ενέργεια....Να ξέρεις οτι η έλειψή σου είναι μεγάλη κι ας είναι κατανοητή !!!
    Μια γλυκύτατη αγκαλιά με ένα σκαστό φιλί !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Υπατία μου; Ε ναι μου λείπεις επίσης σε σκέπτομαι μέρες τώρα.
    Δεν γνώριζα για την μετακόμιση.. δεν είμαστε και κοντά να βάλουμε ένα χεράκι:)

    Με το καλό στο καινούργιο σπίτι λοιπόν και γρήγορα να αποκατασταθεί η επικοινωνία!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Καλές μου φίλες, Φτερό, Ξωτικό και Margo, σας ευχαριστώ για τη ζεστασιά!
    Επιστρέφω αργά αργά -μην πάθουμε και τίποτα!- και ανταποδίδω αγκαλιές και φιλιά φτερωμένα, ξωτικένια και... μουσικοζωγραφιστά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...