27 Ιουνίου 1906, 2 μ.μ.
Σαν το ’φεραν οι Χριστιανοί* να το κρεμάσουν
το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,
η μάνα του που στην κρεμάλα εκεί κοντά
σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα
κάτω απ’ τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο,
πότε ούρλιαζε, και κραύγαζε σα λύκος, σα θηρίο
και πότε εξαντλημένη η μάρτυσσα μοιρολογούσε
«Δεκαφτά χρόνια μοναχά με τα ’ζησες, παιδί μου».
Κι όταν το ανέβασαν την σκάλα της κρεμάλας
κι επέρασάν το το σκοινί και το ’πνιξαν
το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί,
κ’ ελεεινά κρεμνιούνταν στο κενόν
με τους σπασμούς της μαύρης του αγωνίας
το εφηβικόν ωραία καμωμένο σώμα,
η μάνα η μάρτυσσα κυλιούντανε στα χώματα
και δεν μοιρολογούσε πια για χρόνια τώρα·
«Δεκαφτά μέρες μοναχά», μοιρολογούσε,
«δεκαφτά μέρες μοναχά σε χάρηκα, παιδί μου».
Κ. Π. Καβάφης
* εννοεί τους Άγγλους
Aχ μωρέ Υπατία μου ,όλο στο νού μου σ'έχω αυτές τις μέρες !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια το ..μέγαρο Υπατία ,μια η Αλεξάνδρεια που αναφλέγεται....
μια οι νέοι που έκαναν ανθρώπινη αλυσίδα να προστατέψουν την βιβλιοθήκη !!!! Τόσους αιώνες μετά....
Τελειωμό δεν έχει η ιστορία και οι κύκλοι της....
Σε φιλώ τρυφερά .
Υπατία μου και μένα το μυαλό μου σε σένα είναι από την πρώτη μέρα που άκουσα για την Αλεξάνδρεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα δούμε που θα σταματήσει όλο αυτό και πώς!
Καλό ξημέρωμα!
τι άλλο εκτός από Καβάφη θα ταίριαζε σε όλα αυτά τα θλιβερά που μας συγκλονίζουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό βράδυ Υπατία μου
Και οι "Πρέσβεις απ' την Αλεξάνδρεια" του ίδιου ποιητή, αν και είχαν αφήσει τόσα δώρα.. επιστρέφουν από τους Δελφούς χωρίς να ζητήσουν τελικά "χρησμό κανένα" αφήνοντας πίσω τους τους ιερείς να είναι " ....στο έπακρον απορημένοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήμη νοιώθοντας τι η εξαφνική αδιαφορία αυτή σημαίνει.
Γιατί αγνοούν που χθες στους πρέσβεις ήλθαν νέα βαρυά.
Στην Pώμη δόθηκε ο χρησμός· έγιν’ εκεί η μοιρασιά."
Κι εμείς θεατές ενός τραγικού έργου που δεν παίζεται πρώτη φορά, και που όπως πάντα, οι πρωταγωνιστές του ματώνουν αληθινά στη σκηνή, όμως άλλοι ίσως έχουν στα χέρια τους το πότε και πώς θα κλείσει η αυλαία!
Καλό βράδυ Υπατία μου
ας ευχόμαστε για όλες τις αθώες ψυχές που μαρτυρούν και ματώνουν για το δίκηο.
Πόσα (πάλι) θα υπάρξουν άραγε για πολλές χώρες του κόσμου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι οτι καλύτερο στην πατρίδα σου
φιλιά
Οι χριστιανοί φαίνεται ότι σφαγίασαν πολλούς "εθνικούς", εκτός από την συνονοματή σου Υπατία, τελικά. Οι νικητές γράφουν πάντα την ιστορία. Και στις θρησκείες το ίδιο ισχύει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ όλους, την καθεμία και τον καθένα σας χωριστά για τα λόγια που αφήσατε εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου όμως αυτή τη φορά να μη μιλήσω περισσότερο...