Κάπου εκεί βαθιά, στην κόψη του Σαββάτου, ξεγλίστρησε κρυφά μια ώρα, χώθηκε
στα σκοτεινά της Κυριακής και τέντωσε το χρόνο. Σα να έκανε botox στη ρυτίδα που σχηματίστηκε πριν από εφτά μήνες.
 |
| Οι Αέρηδες από εδώ |
— Μάλλον μια ωρίτσα επιστροφή από το φόρο του χρόνου, διόρθωσε
συνοφρυωμένα.
— Μπορεί. Πάντως αυτό το εικοσιτετράωρο έχει είκοσι πέντε ώρες. Μια ώρα παραπάνω
ζωή!
— Έτσι νομίζεις; Ξέχασες ότι σ’ την είχανε σουφρώσει το Μάρτη;
— Ε, καλά κι εσύ! Πάντα μισοάδειο το βλέπεις το ποτήρι σου!
— Γιατί το λες αυτό; Μόνο από το δικό μου ποτήρι λείπουν οι γουλιές;
— Είσαι
σκέτη γκρίνια! Εντάξει, μας τη χρωστούσανε. Ορίστε τώρα που μας την επέστρεψαν.
Η τάξη αποκαταστάθηκε.
— Σιγά μην αποκαταστάθηκε η τάξη! Το ίδιο είναι να
σου παίρνουν μιαν ανοιξιάτικη ώρα και να σ’ τη γυρίζουν μέσα στο καραφθινόπωρο;
— Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι έχω μια ωρίτσα
παραπάνω!
— Α, ναι; Και τι θα την κάνεις; Μήπως θα τη ζήσεις;
Θα την κοιμηθείς, και μάλιστα βαθιά. Δεν έχεις καταλάβει ότι μας πήρανε μια ώρα
πιθανής διασκέδασης και μας δώσανε μια ώρα ύπνου. Τέτοιον καιρό τους βολεύει να
κοιμόμαστε! Ενώ την άνοιξη όλο και κάποια πιθανότητα υπήρχε να την αξιοποιήσεις
κάπου έξω.
— Και τι μ’ εμποδίζει να το κάνω και τώρα;
— Πρώτον, ο καιρός —για να μην πω, ο κακός σου ο
καιρός!
— Διάθεση να υπάρχει και όλα γίνονται…
— Ναι, τη βλέπω εγώ τη διάθεση. Μες στα τρελά κέφια
είναι όλοι γύρω τριγύρω!
— Κοίταξε να δεις… Ό,τι και να πεις, δεν θα με χαλάσεις.
Εγώ έχω στη διάθεσή μου μία ώρα να την κάνω ό,τι θέλω. Εξήντα ολόκληρα λεπτά! Πόσα
δευτερόλεπτα μας κάνουν, αλήθεια;
— Δεν μας παρατάς, λέω εγώ; Πάω για ύπνο…
— Όνειρα γλυκά και απονήρευτα! Εγώ θα βάλω δυο δαχτυλάκια
στο ποτήρι μου, θα χαμηλώσω τα φώτα στο σαλόνι, θα κουρνιάσω στην πολυθρόνα και
θ’ ακούσω λίγη μουσική. Ποιος λες να περάσει καλύτερα αυτή την εικοστή πέμπτη ώρα;
Bach -
Brandenburg Concertos No.3 - i: Allegro Moderato
Με θέλεις παρεούλα στην εικοστή-πέμπτη σου ωρίτσα;...(η πρόταση δεν είναι ρητορική!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μας βραδάκι! :))
Υπατία μου, συντάσσομαι με τον άλλο σου εαυτό που δεν λυγίζει και αντιστέκεται με μουσικές νότες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σε πειράζει που εγώ θα προτιμήσω κάτι άλλο:
ώστε να μη με πάρει ο ύπνος ο βαθύς...που λες κι'εσύ μέσ' του Καρα-Φθινοπώρου τις νυχτιές!
Μαγισσούλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόπιασε, καλή μου! (και η απάντηση δεν είναι καθόλου τυπική!)
Καλή μας εβδομάδα :)
Κάρυ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ άλλος μου εαυτός πολύ χάρηκε που επιτέλους βρήκε κάποιον να συμφωνεί μαζί του!
Η μουσική ποικιλία είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτη, αλλά φαντάζεσαι τους γείτονες ν' ακούσουν στις 3 τα ξημερώματα αυτό το τραγούδι; Όχι τίποτε άλλο, αλλά το άτιμο δεν είναι από αυτά που τα βάζεις σε χαμηλή ένταση! :):):)
Ωραία την εκμεταλλεύτηκες την 25η ωρίτσα Υπατία μου, βασικά την έζησες και φαντάζομαι πιο πολύ από όλες τις άλλες ώρες την ημέρας :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα να έχουμε!!!
υ.γ. πολύ μου άρεσε το αισιόδοξο της ανάρτησης;-)
Margo μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι ώρες έχουν την αξία που τους δίνουμε, όπως και τα χρόνια και οι ζωές μας ολόκληρες...
Η μουσική βοηθάει να κρατάμε μακριά την ασχήμια. Και αυτό δεν είναι και λίγο στις μέρες μας!
Ελπίζω τα μικρά να συνήλθαν πια εντελώς.
Έχετε οικογενειακώς τις ευχές μου!!!
εξοικειώθηκες με το νέο σπιτικό;
ΑπάντησηΔιαγραφήμια ώρα δω, μια ώρα κει, για ν αποσυντονιζόμαστε.
τα βραδεμβούργια, πάντα, μου έφερναν στο νου τη χαρά της ζωής.
Δευτέρα σε λίγο, ξύπνημα μια ώρα νωρίτερα, βασανάκι..
Αχ αυτή η ωρίτσα... πόσο μου αρέσει όταν χαρίζεται..(αυτό το botox στη ρυτίδα του χρόνου που έγραψες Υπατία μου άπαιχτο!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο κομμάτι διάλεξες, το άκουσα με ακουστικά. Πάλι τα κατάφερες να τα μπλέξεις τόσο όμορφα όλα!
Σε φιλώ, καλό βράδυ, καλή εβδομάδα!
Κάρυ, αν με διαβάζεις, δεν μπορώ να μπω στο blog σου, μου δείχνει ότι δεν υπάρχει. Κοίταξέ το.
ΑπάντησηΔιαγραφήYπατιούλα μου πόση ευγνωμοσύνη όταν πρωτοδιάβασα την ανάρτησή σου κι ας μην μπορούσα να ακούσω την μουσική σου. Σαν να βρέθηκα σ'ένα μικρό παραδεισένιο νησί λίγων δευτερολέπτων μέσα στην καταιγίδα ,λίγο να προλάβω να αναπνεύσω ......
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να θυμηθώ να μην χάνω το τώρα κοιτάζοντας το αύριο ,να μην περιφρονώ και χάνω τα πολύτιμα μικρά περιμένοντας τα μεγάλα ....
(Η σύμπτωση βέβαια μου έφερε μεγάλο χαμόγελο ,γιατί την 25η ώρα διάλεξα να την περάσω εκεί κοντά στο ρολόι της φωτογραφίας σου ψάχνοντας γωνιές που δεν είχα ξαναδεί.....)
25 φιλιά νομίζω είναι αρκετά !!!
ξέχασα καλέ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνααααααααααα !!!
Summertime Blues,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το νέο σπιτικό, "φέεεεετα!" που λέει και η διαφήμιση...
Βλέπω ότι κι εσύ το ρίχνεις το ξενυχτάκι σου... Αλήθεια, κοιμήθηκες καθόλου το βράδυ της Κυριακής προς Δευτέρα;
Αστέρι μου φωτεινό,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉταν μια ώρα-νησίδα, κρυμμένη κι απομονωμένη από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ομολογώ ότι μου πήρε χρόνο να επιλέξω μουσική αντίσταση. Το χρειαζόμουν όμως και σκέφτηκα ότι και κάποιοι άλλοι γύρω είχαν την ίδια ανάγκη. :)
Φιλάκια!
Ξωτικό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως θα διάβασες και στην απάντησή μου προς την Άστρια, μάλλον στην ίδια ψυχική διάθεση βρισκόμασταν εκείνη την 25η ώρα.
(Τα μεγάλα έρχονται έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν κάνουμε. Ευτυχώς υπάρχουν και τα μικρά για να γαντζωνόμαστε πάνω τους και ν' αντέχουμε...)
Καλό μήνα και σε σένα, καλή μου!
Τουλάχιστον εσύ βρήκες τη ρωγμή του χρόνου, όπου κάπου ανάμεσα Σάββατο με Κυριακή παράπεσε η αληθινή σου ώρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩρίων,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά, ήταν μια "αληθινή" ώρα!
Καλωσόρισες!
Τι όμορφα που έβαλες τα πράγματα στην θέση τους, την ώρα που μας πήραν εννοώ και μάλιστα με μουσική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χρόνος... πόσο ακριβός και πολύτιμος έχει γίνει!!!
Φιλιά θαλασσένια, ποτέ δεν είναι αργά.
Θαλασσένια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι έμπρακτα αποδεικνύω, με την τόσο καθυστερημένη μου απάντηση, την ορθότητα του σχολίου σου για το πόσο πολύτιμος έχει γίνει ο χρόνος!
Ωστόσο, η αγάπη δεν μπαγιατεύει, γι' αυτό και τα φιλιά μου φρεσκότατα!
Η αγάπη δεν μπαγιατεύει ούτε έξι χρόνια μετά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά θαλασσένια πάντα