Μέρες που το καλαντάρι θυμίζει ονόματα και αγαπημένους. Μέρες που τα
ζαχαροπλαστεία και τα ανθοπωλεία κάποτε έκαναν χρυσές δουλειές.
Τώρα; Τώρα, ευτυχώς, απομένει πάντα ζεστή τουλάχιστον η αγάπη. Ίσως πιο
ειλικρινής, πιο άμεση, αφού η κρίση την έγδυσε από τις τυπικότητες.
Μένει όμως και η μνήμη. Ζωντανή ν’ ανασκαλεύει ένα Σαββατόβραδο. Παρανοϊκό. Γεμάτο κρότους. Καπνισμένο
και κόκκινο. Σαν το αίμα!
Yπατία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτα χώρεσες όλα σε λίγες λέξεις .
Ανατρίχιασα με την τότε ανάρτησή σου ,κι έμεινα να κοιτάζω την άδεια απο σχόλια σελίδα .....
Κύλησε ....πολύ αλήθεια απο τότε και ευτυχώς και πολύ αγάπη ειλικρινής και άμεση όπως το είπες....
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν πόσο χρήσιμο τελικά είναι το καλαντάρι....
καλό βράδυ Υπατιούλα
Διάβαζα και εγώ τα ποστς που είχα ανεβάσει τέτοιες μέρες πριν 3 χρόνια. Πόση οργή. Βοηθάνε για περισσότερο συλλογισμό στα όσα ζήσαμε τότε, στα όσα φαινόταν ότι θα έρθουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το κατάλαβα αμέσως, ήταν η παραπομπή που μου έφερε στη μνήμη...
ΑπάντησηΔιαγραφήroadartist, θυμάμαι πόσο μας είχε σοκάρει τότε, τις συζητήσεις μας τις αναρτήσεις σου και μία μόνο δική μου με ένα τριαντάφυλλο, ένα βλέμμα και ένα μοναδικό "γιατί;"
Υπατία μου λίγοι σήμερα έκαναν ανάρτηση, ίσως η κούραση από την απόγοήτευση να έχει φέρει τα επιθυμητά για κάποιους αποτελέσματα.
Όμως έχει ο Δεκέμβρης όμορφες μέρες να έρθουν γεμμάτες με πανέμορφες παιδικές μνήμες αλλά εύχομαι και κάποιες γλυκές στιγμές που περιμένουν.. έρχονται Χριστούγεννα.
φιλιά πολλά,
εχτές μια πορεία και ταραχές
ΑπάντησηΔιαγραφήπάλι
σήμερα 7.
Τρία χρόνια πέρασαν. Τότε λέγαμε πως κάτι θα αλλάξει μετά από αυτό το τραγικό γεγονός. Το μόνο που καταφέραμε είναι να κατρακυλάμε σε μια ατελείωτη κατηφόρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Υπατία μου..
O θάνατος του Γρηγορόππουλου με τον τρόπο που έγινε δεν σηκώνει ορθολογισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει δικαιολογίες,είναι δεδομένο ότι έχει καταδικαστεί στη συνείδηση κάθε Έλληνα.
Ο θάνατος αυτός έγινε πολιτικό γεγονός .Σαν τέτοιο γεγονός με έχει προβληματίσει, τι συμβολίζει ο θάνατος του Γρηγορόπουλου.
Συμβολίζει τη κρατική βία ?Όπως πχ ο Θάνατος του Σωτήρη Πέτρουλα που χτυπήθηκε από το γκλομπ αστυνομικού που είχε πάρει εντολές να καταστείλει μια διαδήλωση.
Στη περίπτωση του Γρηγορόπουλου έχουμε το ίδιο ?Ο Αστυνομικός ενεργούσε σαν όργανο μιας δύναμης καταστολής εντεταλμένης να σταματήσει με τα όπλα τη δράση μιας ομάδας ή ενός ανθρώπου που απειλούσε τη κρατική ασφάλεια και τάξη?O αστυνομικός προσπάθησε να εμποδίσει με το όπλο του την ελεύθερη έκφραση ενός πολίτη?
Η αστυνομία στη σημερινή Ελλάδα έχει εντολές από τη κρατική εξουσία να δολοφονεί πολίτες ?Όπως στη Συρία?Δυσκολεύομαι να εντοπίσω με σαφήνεια το πολιτικό γεγονός που συνοδεύει τη δολοφονία,αντίθετα είμαι βέβαιος ότι η δολοφονία Λαμπράκη ήταν μια πολιτική δολοφονία,που είχε σαν συνέπεια αργότερα και μια αντίστοιχη πολιτική αλλαγή.Στη περίπτωση του παιδιού αυτού ενώ η κοινωνία έδειξε με ιδιαίτερη βιαιότητα την αντίθεση της, δεν είδα καμιά πολιτική αλλαγή.
Ξωτικό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυχνά οι λίγες λέξεις είναι εκφραστικότερες από τις πολλές. Εσύ, ως φωτογράφος, το γνωρίζεις καλύτερα!
Το καλαντάρι βοηθάει στον αναστοχασμό του παρελθόντος για την καλύτερη κατανόηση του παρόντος και τον συνετότερο σχεδιασμό του μέλλοντος.
ΥΓ: Μετά τα "βαθυστόχαστα", να συμπληρώσω ότι το καλαντάρι βοηθάει και την ηλικία όπου η μνήμη αρχίζει ν' αποκτά κενά ;)
Roadartist,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα κι εγώ τις τοτινές σου, τόσο εύστοχες, αναρτήσεις. Άρκετοί από μας μέσα στις αναθυμιάσεις εκείνων των ημερών διακρίναμε την μπόχα ενός αποστήματος που έσπαζε και περιμέναμε να δούμε αν μπορεί να οδηγήσει κάπου εκείνη η τυφλή οργή. Δυστυχώς...
Άστρια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα τρομακτικό μοναχικό "γιατί" βρέθηκε αντιμέτωπο με πολλαπλά "διότι". Μόνο που η κοινωνία μας δεν τόλμησε να προχωρήσει και στο "δια ταύτα". Δεν βρήκε το κουράγιο να κοιταχτεί στον καθρέφτη. Πλήρωσε -και φοβάμαι ότι θα εξακολυθήσει να πληρώνει για καιρό- την επί δεκαετίες αδράνειά της. Μωρή παρθένος κι αυτή!
Όμως, ναι, έχεις δίκιο. Ο Δεκέμβρης, μαζί με τους απολογισμούς, κρύβει μέσα στ' άσπρα γένια του πάντα κι ένα σπόρο ελπίδας. Είναι πια ζωτικό για μας να τον ανακαλύψουμε!
Summertime Blues,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δυο μέρες μετά, "ο μήνας έχει 9"!
Κάποτε -δεν μπορεί- θα πάρουμε το μάθημά μας!
Margo μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετοί δεν είχαμε καταλάβει τότε ότι ήταν μόνο η αρχή της κατρακύλας. Και τώρα ψάχνουμε απεγνωσμένα το τέλος της.
Ωστόσο,η ζωή ρόδα είναι και γυρίζει. Χρειάζεται μόνο λίγο να τη σπρώξουμε να ξεκολλήσει από το βούρκο. Και είμαστε αρκετοί αυτοί που έχουμε ανασκουμπωθεί. Λίγοι μεν, αλλά με εμφανή την προοπτική να γίνουμε πολύ περισσότεροι.
Κένταυρε καλέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ καίριος ο προβληματισμός σου. Με είχε βάλει κι εμένα σε βαθιές σκέψεις το γεγονός, όταν καταλάγιασε η συναισθηματική φόρτιση.
Θεωρώ ότι ο θάνατος αυτού του παιδιού δεν "έγινε" πολιτικό γεγονός, αν και αντιμετωπίστηκε ως τέτοιο. Αν το συναρτήσουμε με τα όσα ακολούθησαν τις επόμενες μέρες, νομίζω ότι θα το δούμε μάλλον ως ένα ακραίο έναυσμα που έφερε εκρηκτικά στην επιφάνεια το αδιέξοδο μιας από καιρό κατακερματισμένης κοινωνίας.
Νομίζω ακόμη ότι στον πυρήνα αυτού του αδιεξόδου βρίσκονται ο ατομικισμός και η βία. Η βία σ' όλες τις μορφές της (φραστική, φυσική, οικονομική), που ενεργοποιεί ο όποιος -έστω και περιστασιακά- ισχυρός για να περιορίσει τον όποιο ανίσχυρο και να εξυπηρετήσει το δικό του ατομικό συμφέρον.
Πόσες φορές ακόμη θα χρειαστεί να μιλήσουμε για την αλληλεγγύη και το σεβασμό του άλλου, ως εκ των ων ουκ άνευ συνεκτικούς δεσμούς ενός συνόλου;
Σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις που κατέθεσες και που με βοήθησαν να ξεδιπλώσω τις δικές μου!
Tι συμβολίζει ο θάνατος ενός παιδιού κάτω απο αυτές τις συνθήκες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα ένα πράγμα συμβολίζει!
Την ωμή βία και την καταστολή σε κάθε μορφή αντίδρασης στο κατεστημένο.
Ο φόβος της εξουσίας σ'ότι την αμφισβητεί, οδήγησε το χέρι του οργάνου της, να αφαιρέσει μια αθώα ψυχή που έδειξε περιφρόνηση προς αυτήν.
Γι'αυτό και ο θάνατος του Γρηγορόπουλου δεν θα μπορούσε να μη χαρακτηριστεί πολιτικό γεγονός!
Φάνηκε ν'αδυνατεί ν'αλλάξει κάτι στο πολιτικό γίγνεσθαι γιατί παλεύει ένα μηχανισμό μέρους του οποίου είναι ολόκληρη η κοινωνία μας...
Δεν έχει ωριμάσει ως φαίνεται η αλλαγή που χρειάζεται η ανθρωπότητα, διότι έχει άμεση σχέση με τα παγκόσμια κοινωνικοοικονομικά επινοήματα όπως το χρήμα και το κέρδος!
Καλημέρα στην παρέα!
Χαιρετώ τους φίλους
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η τραγική απώλεια και σαν συμβολικό γεγονός στην σημερινή κοινωνία δεν ήταν ικανή να ξεσηκώσει θύελα, πέρα από τις καταστροφές εκείνων των ημερών.
Βολευτήκαμε τόσο πολύ στην καθημερινότητα που ένας τέτοιος θάνατος θα μείνει μόνο σαν επετειακή ημέρα μνήμης. Αναρωτιέμαι αν αυτή η στάση μας, οδηγεί στα χειρότερα.
Φιλιά προβληματισμού.
θα τον θυμόμαστε και αυτό τον Δεκέμβρη Υπατία μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ποιός μιλάει για γιορτές;
Πριν από πολλά χρόνια αρχίσαμε με τη πλεονεξία μας, λιθαράκι λιθαράκι, αντί να κτίσουμε, να γκρεμίζαμε "αλόγιστα" αξίες που μας κληροδότησαν οι πρόγονοι μας...τώρα θα ξαναθυμηθούμε πως λιθαράκι λιθαράκι ξαναχτίζουν...
Καλό μας βράδυ!
Nα τα πώ ;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά Χριστούγεννα Υπατιούλα μου
να ξεκουραστείς και να ανταλλάξεις υπέροχα δώρα αγάπης αληθινής !!!
Υπατίτσα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθα για ευχές καρδιάς, για μεγάλη αγκαλιά και για πολλά πολλά... ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια!
Κάρυ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην άποψή μου την έδωσα απαντώντας στον Κένταυρο. Είναι άλλο να χαρακτηρίζει κανείς ένα γεγονός αποτρόπαιο και άλλο να το ορίζει ως πολιτικό.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο τραγικός θάνατος του παιδιού δεν επέφερε καμία πολιτική επίπτωση. Ήρθε μόνο σαν νέα χάντρα στο κομπολόι τέτοιων γεγονότων. Μην ξεχνάμε και την ανάλογη υπόθεση Μελίστα.
Συμφωνώ όμως απόλυτα μαζί σου ότι αποτελεί ένδειξη του φόβου της εξουσίας και των οργάνων της!
Η ευθύνη μας ως κοινωνικού συνόλου παραμένει ακέραιη.
Θαλασσένια μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ προβληματισμός σου φωτίζει και μια άλλη πλευρά του ζητήματος. Αντί αυτός ο φόνος να μας ξυπνήσει και να μας οδηγήσει σε μια προσπάθεια αναχαίτισης της κοινωνικής κατρακύλας μας, έβγαλε στην επιφάνεια τα καταστροφικά μας ένστικτα και ξεμπρόστιασε την αρνητική πλευρά μας.
Μάγισσα καλή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ "ψυχρός" αυτός ο Δεκέμβρης!
Ωστόσο η μνήμη των περασμένων φωτίζει καλύτερα το δρόμο προς το μέλλον!
Ξωτικό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τα πεις! Να τα πεις!
Και εδώ και στην επόμενη -χριστουγεννιάτικη- ανάρτηση.
Εσύ πάντως, να το ξέρεις, μόνο τέτοια δώρα θα λάβεις ;)
Μαγισσούλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώνω τα χέρια και μαζεύω προσεκτικά όόόόόλα τα ΑΦιλάκια σου και τα φυλάω στο πουγκί της καρδιάς μου!
Ανταποδίδω με σκαστά φιλιά -στο μάγουλο, και όχι στον αέρα! :)