Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Δοκιμές

Ξεκίνησαν τρία. Το ένα έκανε μαθήματα βιολιού, το άλλο πιάνου και το τρίτο αποφάσισε ότι ήταν αρκετά περίεργο να δει πώς είναι. Τρία λοιπόν απάντησαν καταφατικά, κάπου εκεί στα μέσα Νοεμβρίου, στη διστακτική μου ερώτηση για το αν θα τα ενδιέφερε να παρακολουθήσουν ζωντανά κλασική μουσική.
Δυο τρεις βδομάδες αργότερα με βρήκε το ένα απ’ αυτά με την πληροφορία ότι θα εμφανιζόταν στο Μέγαρο ο Λεωνίδας Καβάκος. Πού την ανακάλυψε, δεν ξέρω, γιατί στην ιστοσελίδα του Μεγάρου δεν υπήρχαν ακόμα στοιχεία. Όταν διασταύρωσα τελικά την είδηση για τις 11 Φεβρουαρίου, θεώρησα καλό να ξαναρωτήσω το τμήμα για την πιθανότητα ευρύτερης συμμετοχής. Αυτή τη φορά σηκώθηκαν δέκα χέρια και στο δάλειμμα ήρθαν να με βρουν κι άλλα παιδιά από τα υπόλοιπα τμήματα της δευτέρας, στα οποία δεν διδάσκω. Τη σκυτάλη πήρε η θεολόγος του σχολείου που ενημέρωσε και τα τμήματα της πρώτης.
Κάτω από το δύσπιστο βλέμμα κάποιων συναδέλφων συγκεντρώθηκε ένας κατάλογος τριάντα ενός παιδιών, που όχι μόνο συγκέντρωσαν χωρίς καθυστερήσεις πριν από την έναρξη της προπώλησης των εισιτηρίων το αντίτιμό τους, αλλά και δεν πτοήθηκαν από τις προειδοποιήσεις μου ότι ίσως το πρόγραμμα της συγκεκριμένης εκδήλωσης (σονάτες του Beethoven για βιολί και πιάνο) να έπεφτε κάπως βαρύ για «πρωτάρηδες».
Beethoven, violin sonata no 6 – Λ. Καβάκος, E. Pace
Περνάνε τρεις βδομάδες με καθημερινά χαμόγελα και ερωτηματικά βλέμματα στα διαλείμματα. Δυο μέρες πριν την εκδήλωση συγκεντρωνόμαστε για μια σύντομη ενημέρωση. Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών δεν έχει ξαναπαρακολουθήσει κάτι ανάλογο και χρειάζεται μια προετοιμασία για το τι να περιμένει, τι θα συναντήσει, πώς πρέπει να συμπεριφερθεί. Το πρόβλημα της απεργίας όλων των μέσων μεταφοράς εκείνο το Σάββατο λύνεται την τελευταία στιγμή με την ενοικίαση πούλμαν.
Άφιξη στο Μέγαρο. Διερευνητικά, αναγνωριστικά βλέμματα. Η ομάδα συσπειρώνεται. Πρώτοι ψιθυριστοί σχολιασμοί. Αναμνηστική φωτογραφία για την ιστοσελίδα του σχολείου. Είσοδος. Μοιραζόμαστε στα δύο πλαϊνά θεωρεία πίσω από τη σκηνή. Κανένα παράπονο δεν ακούγεται.
Σε λίγο τα φώτα χαμηλώνουν. Ο Λεωνίδας Καβάκος και ο Enrico Pace παίρνουν τη θέση τους στη σκηνή. Ο βασιλιάς των οργάνων μαζί με το πληρέστερο των οργάνων γεμίζουν την αίθουσα με τους μαγικούς τους ήχους και γοητεύουν το κοινό. Καταπληκτική η χημεία των δύο μουσικών. Κάθε ανησυχία ξεχνιέται και αφήνουμε πίσω μας τον έξω κόσμο…
Στη διαδρομή της επιστροφής επιχειρώ έναν πρώτο απολογισμό σταχυολογώντας ενδεικτικές αντιδράσεις:
— Ωραία ήτανε, κυρία!
— Εμείς πάντως, κυρία, δεν χειροκροτήσαμε πριν την ώρα μας! Ακούσατε πώς φώναζαν σσσς;
— Ούτε και βήξαμε! Ωστόσο, ευγενικός ήταν!
— Θα ξανάρθουμε, κυρία;
— Εγώ, κυρία, χασμουρήθηκα μόνο δύο φορές!
— Φοβερή η αίθουσα, κυρία!
— Θα δούμε, κυρία, και μεγάλη ορχήστρα;
— Εμένα μου ’κανε εντύπωση η ησυχία!
— Χάρηκα που ήρθα. Ήθελα να δω πώς είναι. Δεν νομίζω όμως ότι θα ξανάρθω… Δεν μου πάει και πολύ.
— Πώς μπορούσαν, καλέ κυρία, να συγχρονίζονται τόσο τέλεια μεταξύ τους;
— Θα ήθελα να ξανάρθω. Μόνο, σε πιο εύθυμα κομμάτια. Να, σαν εκείνα τα μέρη που πήγαιναν πιο γρήγορα…
— Μπορούμε να πάμε, κυρία, και στη λυρική; Δεν θα ήταν ωραία να δούμε και όπερα;
Το πρώτο σποράκι έπεσε. Η συνέχεια θα δείξει…

21 σχόλια:

  1. Τι όμορφη πρωτο-βουλία...Κυρία!
    Τι τυχερά παιδάκια που τους δόθηκε χάρη στη Κυρία τους, η ευκαιρία να πάρουν μια μυρωδιά από αυτό που είναι η πραγματική Μουσική...
    Ναι έπεσε ο σπόρος...μπράβο στη Κυρία μας!
    ΑΦιλιά και καλό τριήμερο! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο Υπατία μου και ξανά μπράβο!
    Τα παιδιά θέλουν, τρανή απόδειξη η δοκιμή σου.
    Τώρα που μπήκα και εγώ ξανά στα σχολεία ως μαμά, παρατηρώ πόσο διατεθειμένοι είναι οι εκπαιδευτικοί να πάνε τα παιδιά ένα βήμα πέρα από τη βασική μόρφωση που σίγουρα δεν φτάνει. Για την ώρα είμαι απογοητευμένη, τα παιδιά διψούν, οι δάσκαλοι όμως δεν ενδιαφέρονται.

    Πολλά φιλιά και καλά κούλουμα:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δύο σχόλια θα ήθελα να εκφράσω:
    1ον, έχετε ένα από τα πιο όμορφα και δημιουργικά επαγγέλματα του κόσμου, αν και μάλλον -λόγω έλλειψης υπομονής- δεν θα μπορούσα να το κάνω.
    2ον, άνθρωποι σαν εσάς (και είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί, ίσως διάσπαρτοι) το αναγάγουν σε ουσιαστικό λειτούργημα. Φαντάζομαι το "συγχαρητήρια" δεν αρμόζει, άλλωστε η επιβράβευση έρχεται από τα ίδια τα παιδιά.
    Καλή και δημιουργική συνέχεια εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι θετική, χαρούμενη, ελπιδοφόρα, , "γεμάτη" ανάρτηση!!!!! Ό,τι πιο αισιόδοξο έχω διαβάσει εδώ και καιρό.....Μπράβο σε σένα για την τόλμη, τη θέληση και την αγάπη για τα παιδιά, μπράβο και στα παιδιά γιατί τόλμησαν.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί σαν την Υπατία!!
    (και έχει δοθεί ευκαιρία πολλές φορές αυτό αυθόρμητα εδώ να ειπωθεί.)
    Μία Όαση με ένα πηγάδι γλυκό νερό, να πιει ένα παιδί μέσα στην έρημο, να ξεδιψάσει, αλλά και να μπορέσει να συνεχίσει πιο δυνατό το ταξίδι του.
    Να είσαι καλά Υπατία μου, τυχεροι οι μαθητές σου!!

    σε φιλώ

    Καλή Σαρακοστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα, καλοί μου φίλοι
    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά αυτή η ανάρτηση είχε περισσότερο να κάνει με τα παιδιά παρά με μένα.
    Ήθελα να δείξω ότι, ακόμη και στην κυνική και απογοητευμένη εποχή μας, υπάρχουν παιδιά με ανοιχτή καρδιά και τόλμη να δοκιμάσουν το καινούργιο.
    Παρόλο που τα περισσότερα ήρθαν από περιέργεια να γνωρίσουν κάτι που αρχικά φάνταζε στα μάτια τους πολύ "επίσημο και κυριλέ", τελικά αφέθηκαν στη γοητεία του. Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα εκδήλωσαν την επιθυμία για επανάληψη.
    Νομίζω ότι η αρχή ήταν το παν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σαν υστερόγραφο:
    Έχεις δίκιο, Καρπουζοκέφαλε, στην τελευταία σου παρατήρηση. Θα άξιζε να δεις το κειμενάκι που ετοίμασε ένα από αυτά τα παιδιά για τη σχετική ανάρτηση στην ιστοσελίδα του σχολείου! Έσταξε στην καρδιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητή Υπατία
    Στα περισσότερα είδη η φροντίδα του σπόρου είναι εκείνη που θα βοηθήσει να ευδοκιμήσει.
    Αν διαμορφώσεις τις συνθήκες υγρασίας, φωτισμού, τροφής το σποράκι θα αποδώσει και αν όχι σε παραγωγή τουλάχιστον σε ένα υγιές φυτό.
    Αξιέπαινη πρωτοβουλία!!!!

    Δεν θυμάμαι σε ποιο μπλογκ διάβασα για την εκδρομή που οργάνωσε σχολείο σε ένα εμπορικό κέντρο.
    Δύο τρανά παραδείγματα λοιπόν σωστής και λάνθασμένης καλλιέργειας του σπόρου.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Tα παιδάκια πολλές φορές πιο ώριμα απο τους μεγάλους! Εκτιμούν την ποιότητα όσο και βαρειά να τους πέσει...Μεγαλώνοντας βέβαια,τα παίρνει κοντά μας κι'αυτά η κάτω βόλτα! Αρκεί να υπάρχει έστω μία κυρία να τα βοηθήσει στο ξεδιάλεγμα!

    Μπράβο στα παιδιά άξιοι μαθητές και της δικής μας κυρίας! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. το πρώτο σποράκι έπεσε από χέρι με αγάπη και σοφία σε εύφορο έδαφος!!!
    είναι δυνατόν να μη βγάλει ρίζες και να μη δώσει ζωή ;

    καλή εβδομάδα Υπατία μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κάρυ μου, κι ας βουλιάζουμε εμείς, κι ας μας παίρνει η κάτω βόλτα... μόνο τα παιδάκια μας να τα σπρώχνουμε προς τα πάνω, προς το φως και την ομορφιά. Αυτά δεν φταίνε σε τίποτε!
    Αυτονόητη η αίτηση συγγνώμης μου για την καθυστερημένη απάντηση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. V, καλή μου, η συγγνώμη για την καθυστέρηση απευθύνεται και σε σένα :)
    Με αγάπη πάντα πέφτουνε τα σποράκια και θέλουν τον καιρό τους για να "πιάσουν"...
    Καλό Σαββατοκύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Θαλασσένια μου, σε σένα χρωστώ δύο συγγνώμες: μία για τη μεγάλη καθυστέρηση και μία για την αλλαγή της σειράς στην απάντηση :(
    Με το σχόλιό σου έθιξες άλλη μια πονεμένη ιστορία, αυτή των "εκπαιδευτικών περιπάτων" σε εμπορικά κέντρα και καφετέριες!!!
    Το καλό στις περιπτώσεις σαν κι εκείνη τη βραδιά στο Μέγαρο, εἰναι ότι συμμετέχει μόνο όποιος θέλει είτε από την πλευρά των παιδιών είτε από την πλευρά των εκπαιδευτικών...
    Και ὁ νοῶν νοείτω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. να πάτε και στη Ηρώδειο! άμα καλοκαιριάσει. μοναδική αίσθηση. η Αθήνα έξω και μέσα στο χώρο αυτή η ατμόσφαιρα...
    καλό βραδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μπράβο μπράβο!και μακάρι να συνεχίσει έτσι η σπορά σου για να ανθίσει πραγματικά καλλιεργημένους ανθρώπους...
    αξιοθαύμαστο το έργο σου,συγχαρητήρια...
    Καλησπέρα και καλές γιορτές!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Υπατιούλα μου διάλεξα εδώ να σου στείλω ευχές.. είναι το κονάκι σου πώς να το κάνουμε;-)

    Καλή Ανάσταση φίλη μου όπως την σκέπεσαι και την ποθείς.

    Σε φιλώ γλυκά..

    Μην χάνεσαι μόνο, σε χρειαζόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Summertime Blues, δέχεσαι απάντηση καθυστερημένη ένα μήνα;
    Και το Ηρώδειο και η Επίδαυρος ξεκινάνε στη διάρκεια των εξετάσεων ή όταν έχουν κλείσει τα σχολεία, δυστυχώς. Θέλει πολύ καλή οργάνωση για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο. Είναι όμως πολύ καλή ιδέα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Blah Blah, καλωσόρισες! Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενη απάντησή μου, η ανάρτηση αυτή αφορούσε κυρίως τα παιδιά και όχι εμένα. Ωστόσο, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
    Καλές γιορτές και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλή Ανάσταση, όπως την αισθάνεται η καρδιά σου!
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Margo μου, καλή μου φίλη, είσαι ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα για να μένει κανείς σ' αυτόν το χώρο.
    Έχεις τις θερμότερες ευχές μου για τούτες (και όχι μόνο) τις μέρες, προσωπικά και οικογενειακά.
    Με μια ζεστή αγκαλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εεεπ! Μαγισσούλα μου καλή! Πάνω που επιτέλους ξεκουνήθηκα ν' απαντήσω στα τελευταία σχόλια, ήρθαν κι οι δικές σου ευχές!
    Εσύ, τυχερούλα, θα πάρεις φρέσκια και σπαρταριστή την απάντηση.
    Καλό Πάσχα και σε σένα, καλή μου, φυσικά και με πολλά ΑΦιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...