Η φωτογραφία αναρτήθηκε στο χρονολόγιο της Roadartist, επαληθεύοντας τη στάση της, την αισθητική της,
το όνομά της εν τέλει.
Ο φακός εστιάζει στην απόγνωση που κουβαλάει ο τοίχος. Το βλέμμα μου όμως γοητεύεται από την ηχηρή απάντηση του φανοστάτη:
— Προχώρα!
Σκαρφαλώνει λίγο πιο πάνω, στην πινακίδα του δρόμου:
ΟΔΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ
Χα!
ΟΔΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ
Χα!
«Πόλεμος πατήρ πάντων» και «Τά πάντα ῥεῖ» μέσα σε μια φωτογραφία!
Ποιος είπε ότι η, εξοστρακισμένη από τα σχολεία μας, φιλοσοφία δεν έχει θέση στην καθημερινότητά μας;
Ποιος είπε ότι η, εξοστρακισμένη από τα σχολεία μας, φιλοσοφία δεν έχει θέση στην καθημερινότητά μας;
Έτσι είναι Υπατία μου, "τα πάντα ρει" ας εμπιστευτούμε την εσωτερική μας φωνή και γνώση των προγόνων μας και δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να κοκκινίσει το φανάρι, πάλι θα πρασινίσει (και μεταφορικά!) μόνο να μη μαυρίσει!
ΑΦιλιά και να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!
"I don't Care", απαντά αμέριμνα το πράσινο ανθρωπάκι καί συνεχίζει πεισματικά την πορεία του στην κατεύθυνση που τού υποδεικνύει το βέλος: ανάποδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ... Είναι κι αυτή η καθημερινότητα της αγραμματοσύνης που δυστυχώς ψιλοκυριαρχεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαι σίγουρος ότι χωράει εκεί...
"Τo φανάρι μόνο απαντάει μηχανικά: Προχώρα!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως σου είχα γράψει στον τοίχο εκείνη τη μέρα : "πραγματικά κάτι τέτοια σχόλια... πάντα τόσα χρόνια, προεκτείνουν τόσο κάθε μια ανάρτηση... όπως και αυτή εδώ τη φωτογραφία. Πολλά λαικ."
Εκτός λοιπόν από τα "πολλά λάικ" και πολλά ευχαριστώ για την ώθηση, είναι πανέμορφο το τι αφορμές για σκέψη μπορεί να δημιουργήσει μια μόνο φωτογραφία, ευχαριστώ για το υπέροχο μοίρασμα.
Στο δρόμο κι αυτή λοιπόν.....
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι μου φαίνεται κι η φιλοσοφία σαν το δίκιο του ποταμού που δεν χάνεται (που έλεγε και το φράκταλ)
αφού την εξορίσαμε απο παντού πήρε τους δρόμους... κι όπου μας πετύχει τον καθένα......
Καλά για το αρτιστούλι μας τι να πώ;;;;; εμένα "κοροϊδεύει" οτι όλο φιλοσοφώ αλλά....δεν μ'αφήνει και ν'αγιάσω :-))
Η ματιά της σχολείο για μένα !!!!
(καλά άσ'την να κοκκινίζει ..της πάει :-)))))
φιλούδια πολύ φιλοσοφημένα σε όλη την ζωογόνο παρέα !!!!!
υγ. ο κυρ Κωνσταντίνος δεν έχει πρόβλημα χειρισμού της λίστας ανάγνωσης αλλά....κενού !!
ΑπάντησηΔιαγραφήμας μαλώνει παιδί μου ως...τεμπέλες!! κατάλαβες;;;;;
Μαγισσούλα μου, η εσωτερική μας φωνή δυναμώνει, όταν αφομοιώνουμε τη γνώση που γενναιόδωρα μας προσφέρουν τα φωτεινά μυαλά του μακρινού ή κοντινού παρελθόντος, ακόμη και του παρόντος. Συχνά-πυκνά εσύ το αποδεικνύεις στη ζωή και στο blog σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μας και τη βούλησή μας, την πρόθεσή μας ;) εναπόκειται να κάνουμε πράξη τις θεωρίες που καταθέτουν αυτοί οι Άνθρωποι!
Πολλά πολλά ΑΦάκια
dodo, ακριβώς έτσι: πεισματικά και ανάποδα, αντίθετα, κόντρα στους καιρούς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωνσταντίνε, αν πρόσεξες, έχω βάλει και την ετικέτα "Παιδεία" στην ανάρτηση. Όταν η φιλοσοφία αποβάλλεται από το εκπαιδευτικό σύστημα, αφήνουμε τους μελλοντικούς πολίτες γυμνούς στις καταιγίδες της ζωής. Βέβαια, ακόμη κι όταν υπάρχει ως διδακτικό αντικείμενο, η φιλοσοφία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια δύσκολη και σκοτεινή θεωρητική γνώση για τους ολίγους. Τότε κάνουμε -εμείς οι εκπαιδευτικοί- ακόμη μεγαλύτερο κακό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φιλοσοφία είναι σημαντικό, αν όχι το πιο σημαντικό, εφόδιο που μπορεί να μας στηρίξει στη σκληρή -τις περισσότερες φορές- καθημερινότητά μας.
Δεν νομίζεις ότι ο Ηράκλειτος θα μπορούσε να παρουσιαστεί στα παιδιά και μόνο μέσω αυτής της φωτογραφίας;
Συγγνώμη για την πολυλογία, αλλά άγγιξες ευαίσθητη χορδή ή, μάλλον, έξυσες παλιά πληγή!
Roadartist, οι σκέψεις που μου προκάλεσε η συγκεκριμένη φωτογραφία αναπτύσσονται στην απάντησή μου στον Κωνσταντίνο. Είναι ένα θέμα που από καιρό με τριβελίζει και με γαργαλάει για ανάρτηση. Τελικά, προτίμησα ως πιο αποτελεσματική τη φωτογραφία. Έτσι, έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε περαιτέρω το θέμα στα σχόλια. ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ ευχαριστώ για το ερέθισμα, ένα από τα πολλά που δίνεις!
Ξωτικό μου, έτσι όπως τα λες: στο δρόμο κι αυτή, αλλά όχι "του δρόμου"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπομένει σε μας να την ξετρυπώνουμε διαρκώς, γιατί είναι πολύ σεμνή για να μας μιλήσει πρώτη εκείνη.
Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι ανάμεσά μας που μας ανοίγουν πού και πού τα μάτια μπας και ξεστραβωθούμε!
Για το Αρτιστάκι μας μιλάω, που διαρκώς ανανεώνει την πίστη μου στη νέα γενιά και την ελπίδα μου για το μέλλον!
Κοκκινίζει λες, ε; Δεν πειράζει. Είναι ωραίο χρώμα το κόκκινο! ;)
ΥΓ: Α, αυτό εννοούσε ο Κωνσταντίνος μας;
Όπως βλέπεις, κάνω ό,τι μπορώ τώρα που έχω χρόνο και κάπως καθαρό -λέμε τώρα, ε;- μυαλό. Εσείς να τα βλέπετε που σε λίγο θα πάρετε τα βουνά και τα νησιά και θα εξαφανιστείτε!
Φιλιά κυριακάτικα και μοσχομυριστά!
Και τα βουνά και τις θάλασσες να πάρουμε Υπατία μου, το "παρεάκι" έχει αντοχές και γνώση που κτίστηκαν με Αγάπη τα τελευταία χρόνια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει μια λεπτή επικοινωνία που βασίζεται στην κατανόηση, στον σεβασμό, στην εσωτερική ευγένεια και στο χιούμορ!
Μια όμορφη Κυριακή σε όλους και ευχαριστώ που πολύ διακριτικά μιλάς και εσύ για "πρόθεση"...
ΑΦιλιά καρδιάς και μόνο!
Ωραία τίθεται έτσι, ομολογώ ότι δεν είχα μπει ακριβώς στο πνεύμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί ωραία που θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα στην παιδεία -που μου φαίνεται είναι στο κάθε πέρ'συ και καλύτερα...
Κυρία Ξωτικού, αυτό ήταν από παλαιότερο τεύχος άλλου ιστολογίου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην αποπροσανατολίζετε την Υπατία μας!!!
Μαγισσα καλή, έχεις απόλυτο δίκιο για την παρέα μας. Το αποδεικνύει και το παραπονάκι που εξέφρασα, ότι δηλαδή, όταν πια το καλοκαίρι έχω χρόνο για περισσότερη επικοινωνία με σας, εσείς σκορπίζετε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και... μου λείπετε, βρε παιδάκι μου. Πώς να το κάνουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναφορά μου στην ανάρτησή σου ήταν κυρίως εμ-πρόθετη ;). Ξέρεις, οι αναρτήσεις σου, ειδικά αυτές που πηγάζουν από τον Κρισναμούρτι, είναι τόσο "στρογγυλές", τόσο πλήρεις, που δεν έχω να συμπληρώσω ή να σχολιάσω τίποτε. Τέτοια ήταν και η "Πρόθεση". Εξ ου και η σιωπή μου στα σχόλιά της!
Σ' ευχαριστώ για τη γεμάτη ανθρωπιά θετική ενέργεια που εκπέμπεις από το ιστολόγιό σου!
Πολλά πολλά ΑΦάκια :)
Κωνσταντίνε, δεν έχεις καθόλου άδικο. Πρέπει να παραδεχτώ ότι συχνά πυκνά οι αναρτήσεις μου "συζητούν" -με κώδικα που αναπτύχθηκε με το χρόνο της επαφής- με κάποιον από σας, οπότε οι υπόλοιποι δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν. Αναγνωρίζοντας ότι είναι αγένεια σε μια παρέα να σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους δύο πρόσωπα, θα προσπαθήσω να το περιορίσω. Το μόνο που μπορώ να καταθέσω για την υπεράσπισή μου, είναι ότι με αυτόν τον τρόπο έχω την ευκαιρία να ξετυλίξω τις σκέψεις μου απαντώντας στα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις, προτιμώ τη συζήτηση από το μονόλογο! ;)
Η κυρία Ξωτικού δεν με αποπροσανατόλισε καθόλου! Την απορία μου έλυσε. Εξάλλου, όπως κατάλαβες πια, συμμετέχουμε όλοι εδώ μέσα σ' ένα σίριαλ, που τα επεισόδιά του παίζονται σε αρκετά διαφορετικά κανάλια/ιστολόγια σε διαφορετικές μέρες και ώρες, ακόμα και εποχές! Εγώ τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι και παίρνω μέρος με τη μέθοδο του "ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι"!
Welcome to the club! :)
Υπατία μου όταν ήμουν στο λύκειο κάναμε φιλοσοφία. Ήταν δυσνόητη, βαρετή και πολύ θεωρητική αν μπορώ να το πω έτσι. Την ίδια εποχή διάβαζα ένα βιβλίο για τον Ηράκλειτο και είχα μαγευτεί. Σήμερα δεν υπάρχει καθόλου το μάθημα στα σχολεία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αφορμή την φωτογραφία και τις τοποθετήσεις σας ένιωσα και πάλι πολύυυυυυ τυχερή που σας έχω βρει:)
Καλό απόγευμα σε όλους!
:-)))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το "ό,τι θυμάμαι χαίρομαι"
πολύ πάααρα πολύ μου κάνει. Θα ήταν ωραίος υπότιτλος για το ιστολόγιό μου!!!
βασικάαα ένα
( απ'τα τελευταία)χαμογελάκια πέρασα ν'αφήσω και κυρίως να πάρω λίγο ακόμα απ'το πολύυυυ τυχερή που λέει και η Μάργκω
:-))))
Margo μου, μόνη σου επαληθεύεις τα όσα έγραψα στην πρώτη μου απάντηση στον Κωνσταντίνο. Καμία γνώση δεν μπορεί να γίνει θελκτική για τα παιδιά -και όχι μόνο-, αν δεν συνδεθεί άμεσα και χειροπιαστά με τη ζωή και την καθημερινότητα. Το ίδιο ισχύει και για τη φιλοσοφία. Αυτή κυρίως μόνο ως αφομοιωμένη ή, μάλλον, ως βιωμένη γνώση μπορεί να υπηρετήσει τον άνθρωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, η φιλοσοφία τώρα πια υπάρχει μόνο ως μάθημα επιλογής στη θεωρητική κατεύθυνση της Β΄ λυκείου με "αντίπαλο" μάθημα το Δίκαιο!
Το ιστολόγιο το ξεκίνησα με διάθεση κυνική και απαξιωτική στο πλαίσιο σεμιναρίου επιμόρφωσης β΄ επιπέδου στις νέες τεχνολογίες πριν 5 περίπου χρόνια. Μετά το κράτησα πολύ διστακτικά και χωρίς να του δίνω και πολλή σημασία ως προσωπικό ημερολόγιο, βέβαιη ότι δεν θα γίνω αντιληπτή στον ψηφιακό ωκεανό. Τώρα πια μακαρίζω αυτή την τυχαία επιλογή μου, γιατί μου πρόσφερε την ανακούφιση, την παρηγοριά και τη χαρά να "γνωρίσω" ανθρώπους άγνωστους, με ενδιαφέροντα, με ανησυχίες, με ευαισθησίες, με απόψεις και επιχειρήματα. Με ομορφιά, βρε παιδί μου! Ένιωσα λιγότερο "μόνη῾
Κι όλο αυτό το καταγράφω στα τυχερά -και αφορλόγητα, για την ώρα!- κέρδη στη ζωή μου!
Καλή σου μέρα, όλη μέρα, όλες τις μέρες! :)
Ξωτικούλι! Ψιτ! Αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε! ;) :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικάάάά, πολύ καλά να περάσεις! Στη Νάξο μπορεί να έχω κοντά 35 χρόνια να πάω, αλλά η περιοχή του νέου μου σχολείου αποτελεί αποικία των Ναξιωτών στην πρωτεύουσα! Χαχα!
Μαζεύω χαμογελάκια σε γυάλα πλατύστομη, γιατί μπορεί να μη βρω το ψεκαστήρι της dodo ;)
(η 2η παράγραφος της απάντησής μου στη Margo μας αφορά κι εσένα βεβαίως, βεβαίως)
Φιλιά σκαστά στη μούρη -και όχι στον αέρα :):)