Θα έκανες την ίδια επιλογή;

Έλαβα το ακόλουθο e-mail και, χωρίς σχόλια αλλά με μικρές -γλωσσικές μόνο- παρεμβάσεις, το αναδημοσιεύω:

Έχεις δύο επιλογές... Τι θα έκανες εσύ; Θα διάλεγες, σίγουρα...
Μην ψάξεις για κάτι αστείο σ' αυτό το κείμενο. Δεν υπάρχει. Μα διάβασέ το.
Η ερώτηση είναι: Θα έκανες την ίδια επιλογή;
Σ' ένα δείπνο με στόχο τη συγκέντρωση πόρων για ένα σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απ' όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.
Αφού επαίνεσε το σχολείο και το αφοσιωμένο προσωπικό του, έθεσε ένα ερώτημα: "Όταν δεν παρεμβάλλονται εξωτερικές επιρροές, όλα στη φύση γίνονται τέλεια. Ωστόσο ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"
Όλοι μέσα στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλοί γεμάτοι απορία. Ο πατέρας συνέχισε: "Όταν ένα παιδί σαν τον Shay, που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση παρουσιάζεται μόνη της στο πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί".
Και αφηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία:
Ο Shay κι εγώ περνούσαμε έξω από ένα πάρκο όπου κάποια αγόρια, που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ. Ο Shay με ρώτησε: "Μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;" Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους. Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι, αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα έπαιρνε μεγάλη χαρά κι επιπλέον ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη ότι γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του. Πλησίασα λοιπόν ένα από τα παιδιά και το ρώτησα, χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους. Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε: "Χάνουμε με έξι γύρους και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι; Μπορεί να παίξει στη δική μας ομάδα και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει." Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο για να φορέσει την μπλούζα της ομάδας. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου. Τα αγόρια της ομάδας είδαν τη χαρά μου που τον αποδέχθηκαν στην ομάδα τους. Στο τέλος του όγδοου γύρου η ομάδα του Shay πήρε μερικούς πόντους, αλλά ήθελε ακόμη τρεις για να κερδίσει τον γύρο. Στην αρχή του ένατου γύρου ο Shay έβαλε το γάντι κι έπαιξε δεξιά στο γήπεδο. Αν και οι μπαλιές δεν πήγαιναν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, εκδηλώνοντας τη χαρά του, και μόνο για το ότι βρισκόταν εκεί, χτυπώντας τα χεράκια του. Το χαμόγελό του έφτανε μέχρι τα αυτιά του, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα από την εξέδρα. Προς το τέλος του ένατου γύρου η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους. Με δύο παίκτες έξω και τρεις έξω από τη βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους ήταν κοντά στη βάση και ο Shay ορίστηκε επόμενος για ν' αποκρούσει τις βολές. Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι. Για μεγάλη μου έκπληξη, τον άφησαν! Όλοι γνώριζαν ότι ήταν αδύνατο να χτυπήσει την μπάλα, τη στιγμή που δεν ήξερε καν να κρατήσει σωστά το ρόπαλο, πόσο μάλλον να πετύχει την μπάλα. Εντούτοις ο Shay πήρε θέση. Ο αντίπαλος παίκτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι οι συμπαίκτες του Shay έβαλαν τη νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία σ' αυτό το παιδί να χαρεί αυτήν τη στιγμή. Γι' αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay. Στην πρώτη προσπάθεια εκείνος κούνησε αδέξια το ρόπαλο κι αστόχησε. Ο αντίπαλος παίκτης ήρθε λίγα βήματα ακόμη πιο κοντά του, για να του πετάξει ακόμα πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε αντίπαλο. Το παιχνίδι τώρα κανονικά θα είχε τελειώσει. Ο αντίπαλος, όμως, σήκωσε την μπάλα και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω από το παιχνίδι, την πέταξε επίτηδες πολύ ψηλά, πάνω από το κεφάλι του συμπαίκτη του και μακριά από τους άλλους συμπαίκτες του. Όλοι στην εξέδρα, και από τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν: "Shay, τρέξε στην πρώτη βάση! Τρέξε! Τρέξε!" Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακριά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με γουρλωμένα από χαρά μάτια κοιτώντας απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο έπρεπε τώρα να κάνει... Η εξέδρα συνέχισε τότε: "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση! Shay, τρέξε! Τρέξε!" Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει εκεί, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα. Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας και είχε πλέον όλη την ευκαιρία να γίνει ο ήρωας της ομάδας του. Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, οπότε θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές και την έριξε ψηλά, προς τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης. Ο Shay έτρεξε προς την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση. Όλοι φωνάζαμε: "Shay! Shay! Shay!" Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίκτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay τη σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του: "Από εδώ, από εδώ, Shay..." Καθώς ο Shay πέρασε από την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στην εξέδρα ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας: "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα! Τρέξε στη βάση ένα..." Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στο βατήρα κερδίζοντας το παιχνίδι και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.
"Εκείνη την ημέρα", συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, "τα αγόρια και των δύο ομάδων και ο κόσμος στην εξέδρα βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο τη λαχταρούσε και τόσο την είχε ανάγκη.
Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι. Πέθανε εκείνο το χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ πως ήταν ο 'ήρωας' που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα και τη χαρά που έδωσε στη μητέρα του, που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι."
Και τώρα, μια υποσημείωση:
Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται μέσω διαδικτύου χωρίς δεύτερη σκέψη. Μα, όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν. Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια πάρα πολύ συχνά πνίγεται, ακόμη και στα σχολεία ή και στους εργασιακούς μας χώρους.
Αν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις επιλογή των ατόμων, στα οποία θα το στείλεις. Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή να καταλάβουμε τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες, αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανθρώπων μάς δίνουν επιλογή:
Μεταδίδουμε ένα σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
Ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο πιο κρύο;
Ένας σοφός είπε κάποτε: "Κάθε κοινωνία κρίνεται από το πώς μεταχειρίζεται τα πιο αδύναμα μέλη της."
Τώρα έχεις δυο επιλογές για το κείμενο που διάβασες:
Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή
Προώθηση, δηλαδή το αναδημοσιεύεις
Να έχεις μια χαρούμενη μέρα! Να έχεις μια "Shay day!"
Κάνε το σωστό: προώθησέ το. Δώσε μια ακόμη μικρή ελπίδα στο να καλυτερέψει ο κόσμος μας, να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο συμπονετικός, πιο αγνός.
Και... Χαμογέλα!!! ... Μας παρακολουθούν παιδιά...