Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Κιθάρα αγαπημένη

Είναι το μουσικό όργανο που γοητεύει τους πρώτους εφηβικούς ενθουσιασμούς, εκτός κι αν οι γονείς προλάβουν να συστήσουν το πιάνο ή το βιολί. Προφανώς δεν αγνοώ ούτε τις εξαιρέσεις ούτε τη σαγήνη που μπορούν ν’ ασκήσουν τα κρουστά!
Ήδη στην ελληνική αρχαιότητα η λέξη αναφερόταν σε έγχορδο μουσικό όργανο που εντασσόταν στην οικογένεια της λύρας. Υπήρχαν οι κιθαρωδοί οι οποίοι «ἐκιθαρώδουν», που έπαιζαν κιθάρα δηλαδή και τραγουδούσαν.
Από την άλλη όμως, ίσως δεν είναι αρκετά γνωστή η εκδοχή να προέρχεται η λέξη κιθάρα από την αρχαία περσική sehtār, όπου seh σήμαινε «τρεις» και tār σήμαινε «χορδή» ή η πιθανότητα να προέρχεται από το συνδυασμό δύο ινδοευρωπαϊκών ριζών: guit- (συγγενική με το σανσκριτικό sangeet που σήμαινε «μουσική») και –tar (με την προαναφερθείσα σημασία). Εξάλλου αρχαία περσικά και χετιτικά ανάγλυφα απεικονίζουν μουσικά όργανα που πολύ μοιάζουν με την κιθάρα. Η αρχαιότερη απεικόνισή της έχει ηλικία 3.300 χρόνια!
Η κιθάρα υπηρέτησε εκφραστικότατα στην πορεία της μια τεράστια ποικιλία μουσικών ειδών. Ακολουθούν δύο βιντεάκια προς επίρρωσιν του ισχυρισμού μου.
Στο πρώτο απολαμβάνουμε μια συνεργασία υψηλής δεξιοτεχνίας και μουσικής ευαισθησίας με τίτλο «Μεσογειακός χορός του ήλιου» (Mediterranean Sundance). Ο Paco de Lucia, ο Al Di Meola και ο John McLaughlin είναι τρεις κιθαριστές με διαφορετική καταγωγή και μουσική προέλευση. Την διαφορετικότητα αυτής της προέλευσης αποκαλύπτουν ο τρόπος που αγκαλιάζουν την κιθάρα και το στήσιμο του σώματός τους την ώρα που παίζουν.

Στο δεύτερο παρακολουθούμε ήχους απροσδόκητα ελληνικούς από δικούς μας ανθρώπους, τη Λίζα Ζώη και τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο, ζευγάρι και στη ζωή, να εκτελούν το «Ζεϊμπέκικο» του Βασίλη Τενίδη.

Χρειάζεται άραγε να εξηγήσω το γιατί αυτών των δύο επιλογών;

16 σχόλια:

  1. Για τη γνώση και τις μουσικές επιλογές...
    ευχαριστώ!

    Πού είσαι Καρυ!

    Αυτό το ανάφερα και ίσως σε παραξενέψει αλλά την αναφέρω ως δασκάλα μου.. όπως και εσένα καλή μου Υπατία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπατιουλίνι μου πόσο σε λαχτάρησα !!!
    Το ωραίο άρωμα που προσφέρουν πάντα οι αναρτήσεις σου.....
    Νοστάλγησα τις μέρες της άνθησης της κιθάρας ,σκίρτησε η ψυχή μου και πλημμύρισε απ'τη μνήμη του μείγματος ...... ρομαντισμός,σπανιόλικο κόκκινο ,τσιγγάνικη ελευθερία....
    και..φεγγάρια πολλά φεγγάρια...
    και φίλοι πολυαγαπημένοι ....
    και τα ωδεία γεμάτα μαθητές....
    μέχρι κι εγώ που ήμουν...ταγμένη αλλού δεν ..γλύτωσα τον έρωτα μαζί της και τα μαθήματα κιθάρας .....


    Λοιπόν σου βρήκα γελαστό θέμα :Θα μας πείς γι'αυτά τα παιχνίδια που έλεγες σε προηγούμενη ανάρτηση ,κάτι μαντήλια ,κάτι γερμανικό ,κι ένα σωρό άλλα ;;; εε;;;; θα μας πείς ;;; έλα καλέ κυρίααα
    Ποτέ δεν είναι αργά !!
    κυκλοφορούν και...εγγόνια άλλωστε σε...βαθμό κακουργήματος πλέον.
    Φιλί φιλί φιλί ...και βάλε !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις απόλυτο δίκιο. Κι εγώ ως έφηβη δεν ξέφυγα από τη φαντασίωση να μπορούσα κάποτε να έπαιζα σαν όλους εκείνους που θαύμαζα τόσο πολύ. Αλλά γρήγορα κατάλαβα πως είχα περισσότερο ταλέντο στην... ακρόαση. :)

    Με μάγεψε από μικρούλα η κιθάρα. Την αγκαλιάζεις τρυφερά, χαϊδεύεις με τ' ακροδάχτυλα τις χορδές της άλλοτε απαλά, άλλοτε πιο ζωηρά ή και βίαια κι εκείνη ανταποκρίνεται σ' ένα τραγούδισμα τόσο αισθησιακό.

    Θυμάμαι ήμουν 13 χρονών, όταν κάπως έμαθα πως στον "Παρνασσό" έδιναν ρεσιτάλ η Λίζα Ζώη κι ο Ευάγγελος Ασημακόπουλος. Οι γονείς μου, που δεν άκουγαν τέτοιου είδους μουσική, όλο στο "θα δούμε" με είχαν από τη στιγμή που τους ζήτησα να με πάνε -δεν είχα αρχίσει να μαθαίνω τα πολιτιστικά στέκια της Αθήνας ακόμη. Αλλά σαν είδαν πως κόντεψα να σκάσω απ' τον καημό μου, με πήγαν. Ήταν το πρώτο ρεσιτάλ που παρακολούθησα ζωντανά κι ο ενθουσιασμός μου δεν περιγράφεται. Στον δρόμο της επιστροφής οι δικοί μου σχολίαζαν: "Εντελώς δικό του δρόμο τραβάει ετούτο το παιδί. Ευτυχώς που είναι καλός κι ας μην μπορούμε να τον παρακολουθήσουμε". Αλλά αναγκαστικά άκουγαν τους δίσκους που έβαζα στο σπίτι. Κι η μαμά ειδικά που δεν είχε μεν εξοικειωμένο αφτί, αλλά είχε ορθάνοιχτη ψυχή έμαθε να της αρέσουν και κάπως πιο δύσκολα ακούσματα. Και χαιρόμουν εγώ διπλά.

    Να είσαι καλά, Υπατία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αντιγόνη μου,
    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Δεν επιδίωκα όμως τη "διδασκαλία". Απλώς θέλησα να προλάβω να βάλω εδώ μέσα και λίγο καλοκαιράκι και το καμουφλάρισα πίσω από πληροφορίες, ακαδημαϊκές μεν, ενδιαφέρουσες δε -κατά τη γνώμη μου. Η μουσική ήταν η αφετηρία και ο σκοπός αυτής της ανάρτησης.
    Όσο για τη φίλη μας την Κάρυ, έχεις δίκιο. Είναι μεγάλη δασκάλα, ειδικά σε θέματα ιστορίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξωτικούλι μου,
    Καλσόρισες βρεεε!!!
    Αυτή ήταν μια από τις λίγες αναρτήσεις χωρίς νοσταλγική αφόρμηση. Η κιθάρα, όπως και η φυσαρμόνικα, εύκολα μπορούν να βρεθούν σε μια παραλία. Προσπάθησα με τους ήχους της να ταξιδέψω εκεί. Εξ ου και η επιλογή του πρώτου κομματιού. Το δεύτερο ήρθε μόνο του, σαν σε αντίστιξη!
    Η επιθυμία σας, υποχρέωσίς μου, βασίλισσα των ξωτικών! Θα επληφθώ του θέματος αυθωρεί και παραχρήμα!
    Βάζω και βάζω και βάζω ...ΦΙΛΙΑ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ δίκηο σε όσα λες Υπατία μου. Δεν ξέρω αν παίζεις κάποιο μουσικό όργανο, όμως πολλές από τις αναρτήσεις σου έχουν μουσικότητα. Θέλω να πω πως οι επιλογές και οι συνδυασμοί κειμένου και μουσικής αφήνουν από την ανάρτηση μία τέτοια εντύπωση, "μουσικότητας":)
    Ιδιαίτερα μου αρέσει από τους κιθαριστες ο Paco de Lucía και συμπτωματικά χθες άκουγα κάποια κομμάτια του.

    φιλιά πολλά καλοκαιριού ακόμα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ελένη μου,
    Πού πήγε η Νερένια, καλή μου;
    Κι εγώ στην ακρόαση έμεινα :(
    Κι ας φλέρταρα -με την ιδέα μόνο- και με την κιθάρα και με το πιάνο και με το ακορντεόν. Άλλη μεγάλη αγάπη κι αυτή!
    Στην επαφή μου με τη μουσική ήμουν πιο τυχερή από σένα. Ο πατέρας μου "γρατζουνούσε" την κιθάρα, ένας αδελφός του έπαιζε πιάνο, κιθάρα ΚΑΙ ακορντεόν, όντας αυτοδίδακτος, μια αδελφή του έπαιζε επίσης πιάνο. Τρία-τέσσερα πρώτα ξαδέλφια ανέπτυξαν αντίστοιχα ταλέντα. Καταλαβαίνεις τι συνέβαινε στα οικογενειακά γλέντια! Κάθε φορά που επιχειρούσα να συμμετάσχω ενθουσιασμένη σε κάποιο τραγούδι, η μητέρα μου καλλίφωνη, σε πρώτη και δεύτερη φωνή, σταματούσε αμήχανη και με ρωτούσε: Ποιο τραγούδι λες, αγάπη μου; Δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις, νομίζω ;)
    Βέβαια με έφεραν εκείνοι σε πολύ μικρή ηλικία σ' επαφή με την κλασική μουσική. Θυμήσου την ανάρτηση που είχα κάνει για το πρώτο ρεσιτάλ που παρακολούθησα του Γ. Θέμελη.
    Επομένως, βρήκαμε και ένα σημείο (τις μουσικές μας αφετηρίες, εννοώ) όπου δεν συμπίπτουν ακριβώς οι διαδρομές μας :):)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άστρια μου,
    Σχολίαζες την ώρα που απαντούσα στην Ελένη και είναι σαν να απαντούσα ταυτόχρονα και σε σένα! Κι ύστερα μιλάμε για το τυχαίο!!!
    Ήχους καλοκαιρινούς είχα μέσα μου. Τι καλύτερο λοιπόν από μεσογειακή μουσική σε τέτοιες περιστάσεις; Ειδικά από καλλιτέχνες που υπηρετούν με τόσο πάθος τη μουσική, ώστε να έχουν την ψυχή και την τέχνη τους ανοιχτή σ' όλα τα είδη της, κι ας είναι διαφορετικά από αυτό στο οποίο "ειδικεύονται"!
    Καλή καλοκαιρινή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λατρεύω τη κιθάρα...και τα δυο video με τις εξαιρετικές μουσικές επιλογές, μου χάρισαν ένα όμορφο Σαββατιάτικο βραδάκι...και σ' ευχαριστώ!

    ΑΦιλάκια πολύ χαμογελαστά! :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Υπέροχος ο ήχος της κιθάρας.. θα έπρεπε κανονικά η εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου να ήταν βασική στην εκπαίδευση, ότι τίποτα άλλο απλά και μόνο για την ψυχική βοήθεια των παιδιών.. Μόνο που άκουσα τα βιντεάκια, έφυγα! Σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ούτε εγώ ξέφυγα από το κάλεσμα της μάγισσας κιθάρας.
    Αγόρασα μία στα νειάτα μου, πήρα ερασιτεχνικά μαθήματα, έμαθα "Τhe house of the rising sun" και άλλα.
    Τελικά πήρα άντρα που είχε περισσότερη αγάπη στην κιθάρα απ΄ότι εγώ και καλύφθηκα:-)

    Ο γιος μόλις αγόρασε την πρώτη ηλεκτρική. Με τρεις κλασικές, μία ηλεκτική, ένα πιάνο και κάτι φωνούλες που κατάγονται από φωνάρες, μπορούμε να κάνουμε ένα οικογενειακό κουαρτέτο, χαχα.

    Όλα τα όργανα καλά, αλλά θεωρώ την κιθάρα κορυφή.

    Τα βίντεο υποδειγματικά!!!
    και εδώ ένα από μένα.

    Ξεχωριστή η ποιότητά σου Υπατία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μαγισσούλα μου,
    Από σχόλιό σου σε παλαιότερη σχετική ανάρτησή μου, ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι θα σου άρεσε κι αυτή ;)
    Χαίρομαι τόσο που έχουμε κοινά γούστα!
    Φιλάκια καλοκαιρινά (ακόμη)!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Roadartist,
    Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συμφωνώ με την παρατήρησή σου για τη σημασία της μουσικής στην εκπαίδευση και, κατ' επέκταση, στην παιδεία!
    Είδες πώς μας ταξιδεύει μια καλή μουσική; Μα, εσύ το ξέρεις πολύ, μα πάρα πολύ καλά! Μας κάνεις διαρκώς να φεύγουμε με την ποιότητα αλλά και την ποικιλία των μουσικών σου επιλογών ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Θαλασσένια μου,
    Το δικό μου ιστορικό με τα μουσικά όργανα θα το διάβασες στην απάντησή μου στην Ελένη! Για το "προϊστορικό" μου θα μιλήσω προσεχώς...
    Αυτό το "the house of the rising sun" δεν μπορείς να φανταστείς πόσες φορές υποχρέωσα μια πρώτη μου ξαδέλφη να μου το παίξει. Κάθε φορά που το ακούω, γίνομαι ξανά 15χρονη και ξαναβιώνω τη λαχτάρα να μπορούσα κι εγώ να κιθαρίσω!
    Με παρέπεμψες σε πολύ αγαπημένο κομμάτι -παρόλο που το βιντεάκι σου δεν "παίζει" πια :(
    Θα σου ανταποδώσω λοιπόν το κέρασμα με αυτό!
    Σ' ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια, καλή μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Moυ αρέσει που έλεγξα το ποστ πριν το συνδέσω, αλλά χωρίς να ανοίξω το βίντεο.
    Σ΄ευχαριστώ για το μελωδικό κέρασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Θαλασσένια,
    Ξέρεις πόσες φορές έχει συμβεί και σε μένα; Δυστυχώς δεν ειδοποιούμαστε όταν το βίντεο κάποιας παλιάς μας ανάρτησης παύει να ισχύει :(
    Δεν στάθηκα μόνο στην ανάγνωση της ανάρτησής σου (εγώ μάλλον στη ομάδα της θλίψης θα εντασσόμουν τότε), αλλά προσπάθησα και ν' ακούσω το κομμάτι, γιατί είναι πραγματικά πολύ αγαπημένο!
    Φιλάκια -χωρίς ζακέτα ακόμη, αλλά με σαγιονάρες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...