Μεγάλες υποσχέσεις

Αφού η δασκάλα μας κάθε Σεπτέμβρη μάς βάζει να γράψουμε έκθεση πώς πέρασα το καλοκαίρι, είπα φέτος να την ετοιμάσω από πριν. Δεν το είπα εγώ στ’ αλήθεια, αλλά η μαμά μου, που λέει συνέχεια ότι δεν ανοίγω βιβλίο και θα ξεχάσω να γράφω και το όνομά μου που όλο το καλοκαίρι χαζεύω από ’δώ κι από ’κεί και θα ξεχάσω κι αυτά που ήξερα κι ότι, αν δεν στρωθώ να της γράψω μια σελίδα γεμάτη, δεν έχει παγωτό κι αυτά που ήξερα να τα ξεχάσω και μην τολμήσω το χειμώνα να φέρω κακό βαθμό στην ανάγνωση και την ορθογραφία, διότι θα δω πόσα απίδια βάνει ο σάκος, αλλά δεν μου εξήγησε τι είναι τα απίδια κι εγώ δεν ρώτησα, γιατί άμα τη διακόπτω θυμώνει και δεν ήθελα να τη διακόψω για να μη θυμώσει, αλλά ήταν πολύ θυμωμένη, γιατί συνέχισε να μου λέει ότι η δασκάλα μας είπε ότι και το καλοκαίρι πρέπει να διαβάζουμε, τουλάχιστον τρία βιβλία είπε πως πρέπει να διαβάσουμε, αλλά εγώ ξέχασα τα βιβλία στον ξάδελφό μου και είπα της μαμάς ότι δεν πειράζει, γιατί διαβάζω κάθε μέρα στο ίντερνετ τις ειδήσεις για την ομάδα μου κι εκείνη μου είπε ναι, καλά, όλο στο φέισμπουκ είσαι και ξημεροβραδιάζεσαι και μ’ εκείνα τα… πώς τα λέτε… α, ναι, τα γκρίκλις, βρε παιδί μου, θα ξεχάσεις να γράφεις και το όνομά σου στα ελληνικά. Αυτό βέβαια μου το ξανάπε, αλλά δεν της το θύμισα για να μη τη θυμώσω, γιατί ήταν ήδη θυμωμένη, κι εγώ ήθελα να πιω νερό από το ψυγείο, αλλά δεν μπορούσα να φύγω και να πάω στην κουζίνα τώρα που μου μιλούσε κι έλεγε πότε επιτέλους θα μάθεις τρόπους, αλλά βέβαια δεν φταίω εγώ αλλά εκείνη που με κακομαθαίνει. Και τότε σκέφτηκα ότι αφού δεν φταίω εγώ, τότε γιατί με μαλώνει, αλλά δεν της το είπα, γιατί θυμώνει όταν τη διακόπτω για να της πω τι σκέφτομαι και γιατί νομίζω ότι ήταν ήδη πολύ θυμωμένη, γιατί ήταν κατακόκκινη και γιατί τα φρύδια της είχαν γίνει σαν εκείνο το σμάιλι που βάζω στο φέισμπουκ όταν θυμώνω, αλλά δεν της το είπα ούτε αυτό, για να μην τα πει του μπαμπά, όταν γυρίσει από τη δουλειά και θα είναι κουρασμένος, αλλά εκείνη μου είπε περίμενε το βράδυ που θα ’ρθει ο πατέρας σου που θα είναι ο καημένος σκοτωμένος αλλά όλα θα του τα πω, όλα, να δει το καμάρι του και να σε καμαρώσει, εγώ βαρέθηκα πια, ας αναλάβει αυτός πια. Και τότε εγώ τρόμαξα που σκοτώθηκε ο μπαμπάς και σκέφτηκα πώς θα ’ρθει ο μπαμπάς το βράδυ, αφού θα είναι σκοτωμένος κι αν είναι σκοτωμένος, τότε πώς θα με καμαρώσει, αλλά δεν της το είπα για να μη θυμώσει. Της είπα μόνο ότι θα γράψω μια έκθεση και κλείστηκα στο δωμάτιό μου και πήρα μια σελίδα να τη γράψω, που την έκοψα από μικρό τετράδιο, γιατί μου ζήτησε μια γεμάτη σελίδα και είπα καλά, αλλά δεν είπα ότι θα είναι μεγάλη σελίδα και άμα κάνω και μεγάλα γράμματα μπορεί και να την τελειώσω πριν έρθει ο μπαμπάς, που δεν σκοτώθηκε, γιατί η γιαγιά μού εξήγησε ότι σκοτωμένος θα πει πεθαμένος κι όταν πάλι τρόμαξα μου είπε να, βρε παιδάκι μου, πάρα πολύ κουρασμένος κι εγώ τότε ηρέμησα και τη ρώτησα γιατί τότε τον λένε σκοτωμένο, αλλά εκείνη μου χάιδεψε τα μαλλιά και χαμογέλασε και γι’ αυτό τη ρώτησα, γιατί δεν θυμώνει όταν τη διακόπτω και την αγαπάω πολύ τη γιαγιά μου κι έδωσα το λόγο μου να γράψω μια έκθεση που θα πιάνει μια ολόκληρη σελίδα.