Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Τα χέρια


Οι φωτογραφίες του ηλιογράφου είναι διαμαντάκια ορυγμένα από το σώμα της ζωής και αποτελούν η καθεμιά τους ολόκληρη αφήγηση. Τέσσερις όμως απ’ αυτές της τελευταίας του ανάρτησης αχμαλώτισαν τη σκέψη μου κάπως περισσότερο απ’ ό,τι συνήθως. 
Καθώς η γλώσσα ως μέσο επικοινωνίας είναι κάτι που μονίμως με απασχολεί —πιστεύω όχι μόνο από επαγγελματική διαστροφή—, το βλέμμα μου πάρα πολύ συχνά παρακολουθεί και τη γλώσσα των χεριών. 
Και δεν εννοώ μόνο τις χειρονομίες. Αυτές είναι εύγλωττες και εύκολα αποκωδικοποιείται το μήνυμά τους. Άλλωστε και στη χώρα μας και στη γενέτειρά μου, αλλά και στην Ιταλία και πιθανόν και σ’ άλλες μεσογειακές χώρες οι χειρονομίες αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα ή εμφατική υπογράμμιση της ομιλίας. Όσο κι αν είναι μόνιμο μέλημά μου η ορθή και αποτελεσματική χρήση του λόγου, δεν τις περιφρονώ καθόλου. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω: μια φίλη κάποτε με χαρακτήρισε «τροχονόμο» για τον τρόπο που χρησιμοποιώ τα χέρια μου, όταν μιλάω ειδικά για όσα με παθιάζουν… 
Ωστόσο τα χέρια μιλάνε, ακόμα κι όταν είναι ακίνητα. Όταν, με πλεγμένα τα δάχτυλά τους, ακουμπούν με εγκαρτέρηση στην ποδιά ή σχηματίζουν επιθετικό τρίγωνο με τους αγκώνες πάνω στο τραπέζι ή έρχονται με αγωνία ν’ αγγίξουν κάπου εκεί ανάμεσα στο σαγόνι και το στόμα, τα χέρια μιλάνε. Μιλάνε τα χέρια κι όταν σφίγγονται σε γροθιές κολλημένα στα πλευρά. Μιλάνε με αυτοπεποίθηση τα χέρια που χαλαρά αφήνονται στα μπράτσα της πολυθρόνας, αλλά και με ένταση ή θυμό, που κάνουν προσπάθεια να ελέγξουν, μιλάνε πάλι τα χέρια, όταν σφίγγουν με δύναμη αυτά τα ίδια μπράτσα. Τα χέρια μιλάνε όταν τρίβουν γρήγορα τις τεντωμένες παλάμες τους, αλλά και όταν κάνουν την ίδια κίνηση αγκαλιάζοντας το ένα τον αντίχειρα του άλλου. 
Τα χέρια ψιθυρίζουν, όταν πεταρίζουν χωρίς λόγο φανερό στον αέρα ή όταν κάνουν ξανά και ξανά την ίδια κίνηση που στρώνει τάχα το μαλλί. Τα χέρια αποκαλύπτουν με τον τρόπο που κρατάνε το μαχαιροπίρουνο ή πιάνουν το ποτήρι. Τα χέρια αφηγούνται με τον τρόπο που αρπάζουν τη σκούπα ή αδράχνουν την αξίνα.
Τα χέρια αυτοσυστήνονται με τη χειραψία!


ΥΓ: Κάποτε είχα ασχοληθεί και με τα κάτω άκρα μας…


Μιχάλης Γκανάς, Τα χέρια

20 σχόλια:

  1. Τα χάρηκα καί τα δύο τούτα κείμενα: προσεκτική παρατήρηση τού ανθρώπινου "τοπίου" που μάς περιβάλλει, αρμονικά συνδυασμένη με τρυφερότητα στην περιγραφή- ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουν το ενδιαφέρον τους οι λεπτομέρειες! Εσείς οι εικαστικοί το ξέρετε καλύτερα από μένα... ;)
      Εγώ ευχαριστώ :)

      Διαγραφή
  2. Τα χέρια μας είναι δυο άνθρωποι ξένοι,
    μιλάνε τη δική τους, μυστήρια γλώσσα,
    ελάχιστες φορές κάνουμε τον κόπο ν΄ακούσουμε.
    Δεν τους δίνουμε καμία σημασία,
    μέχρι να χάσουμε κάποιον από αυτούς,
    και τότε καταλαβαίνουμε κάθε τους μυστικό,
    λες και ο πόνος είναι ο διερμηνέας
    που μεταφράζει όλες τις γλώσσες σε μία.
    Κοινή, πανανθρώπινη και ματωμένη.
    Ξεχνώντας τη, ξεχνάμε κι εμείς την ανθρώπινη κληρονομιά.
    Περιφρονώντας τη, γινόμαστε τέρατα.


    Σ΄ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διορατικότατος, ηλιογράφε! Και με το λόγο και με τη μηχανή!
      Κάποτε, πολύ παλιά, με ρώτησαν τι παρατηρώ πρώτο, όταν γνωρίζω έναν άνθρωπο, και απάντησα: το βλέμμα, φυσικά, αλλά και τα χέρια. Έκτοτε βέβαια προσέχω κι άλλα στοιχεία...
      Δική μου η ευχαρίστηση.

      Διαγραφή
  3. Εδώ τώρα έχουμε ένα περιληπτικό λεξικό!

    Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον υπάρχουν εκφράσεις που αν δεν συνοδεύονται από την κατάλληλη κίνηση μπορεί να μην γίνουν κατανοητές, με τον τόνο της φωνής ίσως καλύτερα, αλλά οπωσδήποτε ελάχιστα κατανοητές γραπτώς -πώς να το πεις το "Τώρα, σα πέρα..." έτσι σκέτο... -αυτό θυμήθηκα τώρα, πρέπει να υπάρχουν πολλά, πολλά!

    Μήπως τέτοιες εκφράσεις που θέλουν απαραιτήτως συνοδεία υπάρχουν μόνον στις μεσογειακές γλώσσες; Και όχι στις βόρειες; -δεν το έχω ψάξει... Εχει ενδιαφέρον!

    Κατά τα άλλα τα χέρια βοηθάνε επίσης στην αποκρυπτογράφηση, σε συνδυασμό με τα μάτια και την έκφραση που λένε πολύ περισσότερα. Γενικά, πολύ συχνά υπάρχει κάτι πίσω από το προφανές, που ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι δεν φαίνεται... Και αυτό συμβαίνει και γραπτώς, δεν είναι απαραίτητα τα χέρια, τα μάτια, ο τόνος της φωνής γιά να το κοινοποιήσουν...!

    Αλλά ας μην το επεκτείνω περισσότερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεξικό μεν, ελλιπέστατο δε! Μια μακροσκελής ανάρτηση καταντά ανιαρή. ;)
      Η επιστήμη της επικοινωνίας πολύ νωρίς επεσήμανε την ανεπάρκεια της γλώσσας να μεταφέρει πλήρη μηνύματα. Γι' αυτό και γρήγορα χρησιμοποίησε τον όρο "γλώσσα του σώματος". Η σύγχρονη γλωσσολογία χρησιμποιεί τον όρο "εξωγλωσσικά στοιχεία", για να περιλάβει ευρύτερο πλαίσιο μέσων μετάδοσης ενός μηνύματος, όπως είναι ο τόνος της φωνής, η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις του προσώπου, οι παύσεις, ακόμα και η σιωπή...
      Ο γραπτός λόγος έχει ακόμη περισσότερες ελλείψεις, τις οποίες προσπαθεί να καλύψει με τα σημεία της στίξης, που επιδιώκουν να αποδώσουν το "ηχόχρωμα" του λόγου. Το ίδιο κάνουμε και στην ψηφιακή μας επικοινωνία με τα διάφορα σύμβολα, που όντας στην ουσία τους μικρά σκιτσάκια -τα ιερογλυφικά της εποχής μας- επιχειρούν να μεταδώσουν ήχους και εκφράσεις.
      Για τη διαφορά μεταξύ των γλωσσών ως προς αυτό το σημείο, απλώς μια παρατήρηση κατέγραψα. Ούτε κι εγώ το 'χω ψάξει, όχι τουλάχιστον επιστημονικά. Μπορεί στο μέλλον... Χα!
      Εκκρεμούν και κάποιες παρατηρήσεις ως προς τα δάχτυλα -για να προχωρήσω σε μικρότερες λεπτομέρειες!
      Εγώ, όπως βλέπεις, δεν μακρηγορώ. Απλώς κάνω μια δεύτερη ανάρτηση στα σχόλια! :)))

      Διαγραφή
    2. Επιστημονικότατη και αυτή η ανάρτηση!

      Διαγραφή
  4. Η γλώσσα των χεριών, η γλώσσα του σώματος...Πολύ ωραίο θέμα και βέβαια πέρα για πέρα αληθινό! Πάλι έγραψες Υπατία!!!

    Φτάνουμε μέσα από τα σχόλια και τη συσχέτιση με τη γραφή, συνειρμικά, στο επιθυμητό, την σωστή τελικά αντίληψη του λόγου; Στο να εκφραστούμε αλλά και στο να κατανοήσουμε τον άλλο σωστά;
    Να προσθέσουμε την αξία των χεριών στη νοηματική γλώσσα, την αρνητική μετάδοση ενέργειας με την..ανοικτή παλάμη:) αλλά κυρίως τη θετική ενέργεια από το άγγιγμά τους, (μέχρι και θεραπευτική λένε κάποιοι) καταλαβαίνοντας πολλά ακόμα κι από μία χειραψία, ή ένα ελαφρύ φιλικό χτύπημα στην πλάτη..


    Και οπωσδήποτε, οι ηλιογραφικές φωτογραφίες είναι διαμαντάκια ζωής, αλλά και σπάνια πολύτιμα πέτράδια του θησαυρού μιας "Όασης Φευγαλέας Ομορφιάς..." !!

    Καλώς σας ξαναβρίσκω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα καλωσόρισμα κι από εδώ, Άστρια μας!
      Το θέμα, όπως είδες, το "διάλεξε" ο ηλιογράφος!
      Στην ανάρτηση περιορίστηκα σε μερικά από όσα λένε τα χέρια, όταν δεν απευθύνονται σε κάποιον συγκεκριμένα. Από εκεί και πέρα, τα σχόλια πάντα εμπλουτίζουν το θέμα της συζήτησης και, επειδή πολύ το απολαμβάνω αυτό, επιτρέπω στον εαυτό μου την ανάλογη φλυαρία! ;)
      Ωραία τα Χανιά, ε; Είναι συνδεδεμένα με τις ωραιότερες διακοπές μου πριν 30 ακριβώς χρόνια!
      Φιλάκια πολλά

      Διαγραφή
  5. Oύφ ούφ (μετ'εμποδίων και μέσω...Κίνας μάλλον θα το καταφέρω τελικά)
    (Έχοντας χάσει την φρεσκάδα της πρώτης αντίδρασης :( )

    Με τα χέρια λοιπόν έχω μεγάλο κόλλημα ,δηλαδή απελπισία σου λέω ,μπορώ να ερωτευτώ ή να ...μισήσω που λέει ο λόγος. Ο δικός μου ο πτωχός βέβαια ,γιατί ο δικός δεν παίζεται !!!!
    Όπως και η ματιά σου !!!!!

    (Καλά μ'αυτό το ποίημα έχω ρίξει πολύ κλάμμα....)

    Τα θεωρώ δε τόσο ...πολύπλοκα ας πούμε που δεν έχω τολμήσει ποτέ να τα φωτογραφίσω.

    Ο Ηλιογράφος μας είναι απλώς.... απίστευτος ώρες ώρες !!!!!

    Χαίρομαι πολύ την ηρεμία που αποπνέεις τελευταίως....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι σου συμβαίνει, καλό μου Ξωτικό; Γιατί τα μάτια σου έγιναν σχιστά και κρατάς στα χέρια αυτό το μπολάκι ρύζι; :)
    Με τις ψηφιακές συναναστροφές απέκτησα κι εγώ φωτογραφικές συνήθειες, χωρίς να πιάνω στα χέρια μου τον κατάλληλο εξοπλισμό. ;)
    Για τα "Πόδια" ντεν έκει σκόλια; Για σένα τα κατέβασα από το πατάρι! ;)
    Μην παρεξηγείς. Είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα...
    Φιλάκια αναμονής μιας δικής σου ανάρτησης, πρν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Nα είδες τι παθαίνω μ'όλα αυτά τα τεχνάσματα που πρέπει να κάνω για να με δεχτεί ο μπλόγκερ ,ξεχνάω τα μισά που ήθελα να πώ.(άσε πια με τόσο ρύζι τι θα πάθω :D )

    Λοιπόν ομολογώ οτι χαμόγελασα πονηρά γιατί όντως θεώρησα ,χωρίς καμμιά μετριοφροσύνη ,οτι συνέβαλα στο να κατεβάσεις τους θησαυρούς σου απ'το πατάρι και πολύ καμάρωσα βέβαια όταν το είπες ;-))

    Αυτό με τα πόδια (δεν το είχα καθόλου αλλά τώρα πια....)είχε πολύ γέλιο γιατί κόλλησα να προσπαθώ να κάνω αναπαράσταση ,αυτό με την οξεία και αμβλεία γωνία πολύ με μπέρδεψε καλέ κυρία ,αλλά τα χείλια τελωνείο ήταν καταπληκτικό !! Αυτό το βλέπω συχνά και τώρα πιά θα έχει τίτλο !!!
    Γενικώς η γλώσσα του σώματος μου μιλάει πολύ και η χειραψία που λέει και η Άστρια απολύτως καθοριστική (εκείνη σαν ψόφιο ψάρι 10 ημερών δεν αντιστρέφεται που να μου χαρίσεις τον ουρανό με τ'άστρα).

    υγ. Τώρα που είπες για φωτό λοιπόν πράγματι εγώ ό,τι παρατηρώ το κρατάω ως φωτό μάλλον ,ενώ εσύ το κάνεις λόγο ή μάλλον ...κέντημα !!!!
    υγ.2 Σε σκέφτομαι συνέχεια για την εν αναμονή καταιγίδα.....πιο πολύ κι απ'την Γ΄Λυκείου που μού'ρχεται....

    Πολύ πολύ γλυκό φιλί και τρυφερή αγκαλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάνε κάτι, καλή μου, γιατί τί θα κάνουμε χωρίς τα σχόλιά σου;
      Είδες; Τσίγκλα τσίγκλα το ξωτικό, ξαραχνιάζει το πατάρι! Το πρόβλημα είναι ότι την πληρώνουν κι άλλοι... ;)
      Κάθισε σταυροπόδί και άρχισε μια να τεντώνεις και μια να λυγίζεις το γόνατο του ποδιού που βρίσκεται από πάνω´ ιδού η αμβλεία και η οξεία γωνία!
      Έχεις δίκιο για τη ξενέρωτη χειραψία. Αφού καμιά φορά ελέγχω το χέρι μου να δω μήπως βρομάει ψαρίλα!
      ΥΓ: Κοκκινίζω!
      ΥΓ2: Τα τρία πιθηκάκια με τα χέρια στα μάτια, τ' αφτιά και το στόμα τα ξέρεις; Ένα τέτοιο πράμα...

      Διαγραφή
  8. Έχεις προσέξει Υπατία μου πως συνήθως προσέχουμε τα χέρια των άλλων και όχι τα δικά μας; Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του ηλιογράφου και διαβάζοντας το αριστοτεχνικό κείμενό σου, θυμήθηκα τις φορές που κοίταξα τα δικά μου και ένιωσα περίεργα. Σαν να κοιτώ το έμψυχο σώμα μου μέσα από τα χέρια. Σαν να με βλέπω από απόσταση.

    υ.γ.1. Δεν θα πρέπει να έχει γράψει κανείς άλλος για τα κάτω άκρα ;-)
    υ.γ.2. Πολύ μου αρέσει που μαζευόμαστε. Και θα συμφωνήσω με το ξωτικό για την ηρεμία αλλά και τη χαρά που αποπνέεις τελευταίως:)

    Καλό ξημέρωμα να έχουμε.
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Margo μου, ναι, το έχω προσέξει´ γι' αυτό και μου άρεσε πολύ το μικρό πεζό του ποιητή Μ. Γκανά που είδες στο φιλμάκι! Τα δικά μου χέρια άρχισα να τα παρατηρώ από τότε που πρωτοκοίταξα, απο συναισθηματική απόσταση, τα χέρια των μελών της οικογένειας. Ξεκίνησα -ως παιδί, βλέπεις- με συγκριτικές παρατηρήσεις...
      ΥΓ1: Ήταν μια καταγραφή σκέψεων που έγιναν κάποιο απογευμα, που δεν είχα και πολλά πράγματα να πω με τα πρόσωπα που βρίσκονταν γύρω μου... ;-)
      ΥΓ2: Μου αρέσει κι εμένα πολύ που μαζευόμαστε. Το κακό είναι ότι, όταν οι υπόλοιποι μαζεύονται από τις διακοπές, εγώ αρχίζω ν' αποσύρομαι για... διάβασμα!
      Η οθόνη του υπολογιστή, ξέρεις, φιλτράρει πολλά... σωματίδια. ;-)
      Καλό βράδυ με μια μεγάλη αγκαλιά!

      Διαγραφή
  9. Όμορφο θέμα διάλεξες και πάλι Υπατία μου!
    Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή η μητέρα μου, (ως κοκέτα Γαλλίδα) μου είχε πει, "πρόσεχε τα χέρια σου, αυτά τα πάντα προδίδουν, πρόσεχε τις κινήσεις σου, όσες πλαστικές και αν κάνεις, αυτά θα σε προδώσουν,(λες και θα έκανα ποτέ πλαστικές!) βάζε γάντια στις δουλειές του σπιτιού του κήπου και περιποιήσου τα καλά"... αυτό δεν το ξέχασα, όπως και δεν ξέχασα να κοιτάζω τα χέρια του συνομιλητή μου!

    ΑΦιλιά σε σένα πρώτα πρώτα και σε όλο το παρεάκι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι αναμνήσεις ανέσυρες, Μαγισσούλα! Τη γιαγιά μου αλλά και τη μητέρα μου με τα γάντια έτοιμα κρατημένα στο χέρι σε κάθε επίσημη εκδήλωση (αστικό περιβάλλον, βλέπεις, και σε κλειστή κοινότητα). Από την άλλη όμως δεν μπορούσαν να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού με γάντια! Nivea, λοιπόν...
      ΑΦάκια πολλά πολλά

      Διαγραφή
  10. Επέστρεψα για να προσθέσω (αφού ξανάκουσα την απαγγελία) πως βρήκα το ποίημα εξαιρετικό όπως και τον ίδιο τον Μιχάλη Γκανά!
    ΑΦ! και καλημέρα μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας ποιητής πολύ προσιτός -τον παρακολούθησα ως προσκεκλημένο σε σεμινάριο για το μάθημα της λογοτεχνίας- και ιδιαίτερα ευαίσθητος στο έργο του. Το συγκεκρμένο κομματάκι, αν και πεζό κείμενο, διατηρεί μια ποιητικότητα που με άγγιξε!
      Φιλάκια και καλησπέρα μας ;)

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...