Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Κλέφτρα κίσσα

Όταν ήταν πολύ μικρή, σε προσχολική ακόμη ηλικία, είχε την τύχη να υπάρχει στο σπίτι ένα καλό πικάπ, απ’ αυτά που έπαιζαν τις σκληρές πλάκες των 78 στροφών, αλλά και τα μικρά 45άρια δισκάκια. Τέτοια δεν είχαν πολλά. Ήταν όμως ένα μικρό, κόκκινο σκούρο, σχεδόν γκρενά, που είχε γίνει το αγαπημένο της. Από τη μια πλευρά είχε κάποια εισαγωγή έργου του Verdi –δεν θυμάται πλέον ποιανού, κι ας είναι απόλυτα σίγουρη ότι ήταν από τα πιο γνωστά του έργα. Στην άλλη υπήρχε η εισαγωγή από την Gazza Ladra του Rossini. Έβαζε λοιπόν το δισκάκι στο πικάπ, ανέβαινε σ’ ένα ξύλινο τραπεζάκι, που είχε και βολικό σκαλοπατάκι, και μ’ ένα μικρό χάρακα στο χέρι γινόταν μαέστρος.
Ξεκινούσαν τα κρουστά, αργά, επιβλητικά, αυστηρά, σχεδόν απειλητικά, σαν εχθρικός στρατός που με αυτοπεποίθηση προελαύνει. Κι εκείνη, μ’ ένα ανάλογα σοβαρό ύφος, αγκάλιαζε με τ’ απλωμένα χέρια της ολόκληρη την ορχήστρα και προσκαλούσε τα έγχορδα να παραμερίσουν τη μελωδικότητά τους και να ορμήσουν μαζί με τα πνευστά στην αντάρα μιας λαίλαπας που κατέκλυζε το χώρο. Μικρές ανάπαυλες ανάλαφρων πνευστών ετοίμαζαν κάθε και λίγο το επόμενο φουσκωμένο ηχητικό κύμα μέχρι που τα κρουστά έκλειναν νικηφόρα την ενότητα της επίθεσης. Τώρα ήταν η σειρά των εγχόρδων ν’ αναδείξουν τον πλούτο τους σ’ ένα χαριτωμένο διάλογο με πνευστά που υπέτασσαν την ισχύ τους στις ανάγκες του αμοιβαίου παιχνιδιού. Μέσα στις γρήγορες εναλλαγές το κλίμα άλλαζε αργά αλλά σταθερά. Χτιζόταν και πάλι μια νίκη. Δεν ήταν όμως η νίκη σε μια μάχη, αλλά η νίκη του Καλού επί της Καταστροφής, του Δικαίου επί της Αδικίας, η νίκη της αισιοδοξίας. Με χαμηλόφωνους επιδέξιους ελιγμούς που όλο και δυνάμωναν, με μικρές κοφτές δοξαριές που όλο και απλώνονταν, γιγαντωνόταν η ισχύς της ζωής μέχρι την τελική Νίκη.
Τα μάτια της έκλειναν. Το δεξί της χέρι χάραζε τον ενθουσιασμό της στον αέρα, ενώ το αριστερό της φτερούγιζε σε αγαπησιάρικες καμπύλες. Το κεφάλι της έγερνε προς τα πίσω και δραπέτευε από τη βαρύτητα. Μόνο που η απογείωσή της αυτή οφειλόταν πάντα σε κάποιο ανήσυχο ζευγάρι ενήλικα χέρια που την απομάκρυναν βιαστικά από το επικίνδυνο αυτοσχέδιο podium, προσηλωμένα πιο πολύ στην ασφάλειά της παρά στη γοητεία της μουσικής.
Δεκαετίες αργότερα, στο τώρα της, βιώνει το κοφτό τυμπάνισμα, καθώς οι βλοσυρές μέρες επελαύνουν, στη ζωή πλέον, τη δική της και των αγαπημένων της. Μέρες που απαιτούν και πάλι, με πολύ πιο βίαιο τρόπο, από αυτήν να κρατάει ορθάνοιχτα τα μάτια για να μη βυθιστεί στην άβυσσο. Μόνο που εκείνη, με το δικό της φανταστικό πια χαρακάκι, είναι επίσης αποφασισμένη να χαράξει ανάλογη ouverture προς τη Νίκη. Προς το Φως.
Κι ας ξέρει ότι η πορεία προς τα εκεί θα διαρκέσει πολύ περισσότερο από το αγαπημένο μουσικό κομμάτι.

18 σχόλια:

  1. Ποια είναι η κίσσα;;

    Και αυτό το ouverture κάτι σε κουβερτούρα μου κάνει..όταν γράφεις γαλλικά, βάζε και μετάφραση, Αμάν!!

    Υγ το προς το Φως και προς τη Νικη όμως το κατάλαβα και είχα ένα χαμόγελο νααααααααααααααα όταν το διάβαζα :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ώπα, μισό, τώρα ακούω και το κομμάτι, και τη βρήκα και την κίσσα και την κλέφτρα! VvVv

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εντάξειιιιιι, σφάλαμε! Και την κουβερτούρα τη βρηκαμε...πωπω πρασίνισα, ρεζίλι έγινα! χεχεεε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν μου δίνεις το περιθώριο ούτε ν' απαντήσω!
    Πρώτο απ' όλα, την εισαγωγή τη λέμε κι εμείς ουβερτούρα, αλλά γραμμένη ελληνικά μου θύμιζε κι εμένα την κουβερτούρα. Οπότε θεώρησα, από τη μια, πλεονασμό να μεταφράσω κι από την άλλη, κακογουστιά τον "εξελληνισμό".
    Θα προσθέσω όμως ότι η Gazza ladra (=κλέφτρα κίσσα), ο τίτλος αυτής της όπερας (μελόδραμα το χαρακτηρίζουν κάποιοι, αλλά δεν γνωρίζω τη διαφορά) με ενέπνευσε λόγω επικαιρότητας, αλλά και γιατί με κυριεύει όλον αυτό τον καιρό που ταλαντεύομαι ανάμεσα στην κατάθλιψη και την επιθυμία για ελπίδα και αισιοδοξία.
    Κανονικά, θα έπρεπε να βάλω το φιλμάκι μετά το κείμενο ή, τουλάχιστον, να προτείνω στους αναγνώστες να το ξανακούσουν μετά το διάβασμα του κειμένου. Θα ήθελα να δω αν προκαλεί και σ' άλλους τις ίδιες συναισθηματικές αντιδράσεις με τις δικές μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το προβλημα στη μαχη καλου-κακου,ειναι οτι δε μπορουμε συχνα να διακρινουμε που ανηκει το καθε τι.Ποσες φορες κατι που νομιζουμε καλο αποδειχτηκε κακο?κ αναποδα?Κ αν τελικα συνυπαρχουν σε καθε τι?

    [τα παραπανω γραφονται υπο την επιδραση του βιβλιου του Εσσε,"ΝΤΕΜΙΑΝ"!]

    Ειτε συνυπαρχουν ειτε οχι,επειγουσα ειναι η αναγκη για την οριοθετηση σαφων διαχωριστικων γραμμων.
    (σε τετοια ρευστη εποχη,δε βλαπτει κ λιγο μανιχαισμος]

    Επομενως,Υπατια,το πνευμα του ομορφου κειμενου σου,με βρισκει συμφωνο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. A ρε Υπατία μεγαλείο !!!!!!!!!!!
    Καλά πόσο το ευχαριστήθηκα τώρα που δεν έχω την αγωνία αν θα μου βγούν οι νότες (χαχα καθένας με τον πόνο του)
    Ναι μωρέ Υπατία μου κι εγώ έτσι αποφασισμένη νοιώθω κι έτσι μεταξύ κατάθλιψης και απεγνωσμένης επιθυμίας για αισιοδοξία βολοδέρνω...
    καλά για ανάλυση του έργου δεν το συζητάμε έπρεπε να έχεις γίνει μουσικός...
    Λοιπόν άκου τώρα που εστίασα εγώ .Σ'αυτόν τον ξινό (που θάλεγε και το φτερό ) που άμα ονειρεύεσαι μεγάααααλες ορχήστρες και ...καλή δουλειά σαν κέντημα όπως αυτή που άκουσες είναι απαραίτητος να πάρει ευχή γιατι αλλοιώς.... μόνο μουσική δωματίου !!!
    Και ξέρεις... ένας στους χίλλιους είναι κι εκεί πραγματικά άξιος κι οχι ένας επηρμένος νάρκισσος που νομίζει οτι με το να κουνάει απλώς τα ξερά του έγινε και αληθινός μαέστρος.......
    ξέρεις πόσες φορές λέμε άσ'το καλύτερα μόνοι μας......
    Απ'την άλλοι και οι μουσικοί απο κάτω πρέπει να έίναι ικανοί για το solo αλλά να υποτάσσονται και στο σύνολο ταυτοχρόνως !!!!!!!!!!
    Άντε δεν συνεχίζω........είσαι και έξυπνη κοπέλλα είναι και αργά ....
    Προς το φώς με πείσμα Υπατία μου. καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ας πάω στο πρώτο επίπεδο σκέψης.
    Η κίσσα πουλί φωνάζει σκούζει ωρύεται όταν τις πάρουν τα μικρά της ,μεταφορικά λέμε και τη γυναίκα που κραυγάζει .Λέμε κάνει σαν κίσσα ή είναι μια κίσσα αυτή.Η Δώρα μου έχει μεταφέρει τέτοια εμπειρία του πουλιού.
    Τώρα πως δένεται ο τίτλος κλέφτρα κίσσα με το μουσικό κομμάτι?
    Ας πάω στο δεύτερο επίπεδο.
    Οι εσωτερικοί μετανάστες στη πόλη της Αθήνας δεν έχουμε κλασική μουσική παιδεία γιατί δεν έχουμε τέτοια ακούσματα από τη μητρική μας κλίνη ,το μουσικό κομμάτι είναι γνωστά σκόρπια ακούσματα από ραδιόφωνο από τηλεοπτικές διαφημίσεις κλπ.
    Σαν δασκάλα έκανες ερμηνεία των συναισθημάτων που δημιουργεί το μουσικό κομμάτι.
    Ας πάω στο τρίτο επίπεδο
    Εδώ κάνω ερμηνείες τις εναλλαγής αισιοδοξίας –απαισιοδοξίας είναι σε προσωπικό επίπεδο ή έχει σχέση με τη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα?
    Αν έχει σχέση με τη κοινωνικό πολιτική πραγματικότητα δεν συμφωνώ γιατί δεν είναι ότι χειρότερο βιώνει κατά πλειοψηφία ο Ελληνισμός.

    Eίναι και το ξωτικό με τους χρησμούς του δυσκολεύτηκα να καταλάβω,έκανα την υπόθεση κάτι γυναικείες κουβέντες θα λένε, αλλά κατάλαβα τελικά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. celin,
    Ακριβώς η ρευστότητα, με την οποία αντιμετωπίσαμε κάποιες αρχές και αξίες, είναι από τις βασικές πηγές της κακοδαιμονίας της εποχής μας. Και, ενώ θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ότι χρειάζεται να τις οριοθετήσουμε ξανά, δεν το θεωρώ αυτό καθόλου μανιχαϊσμό. Δεν αρνούμαι κλιμακώσεις και αποχρώσεις, αλλά το καλό και το κακό υπάρχουν και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό. Ο μεταμοντέρνος σχετικισμός πολλά δεινά έφερε μαζί του.

    Ξωτικούλι,
    Αφουγκράστηκες τη σκέψη μου ("Απ' την άλλη και οι μουσικοί απο κάτω πρέπει να είναι ικανοί για το solo αλλά να υποτάσσονται και στο σύνολο ταυτοχρόνως!")
    Θα ακολουθήσει κι άλλη σχετική ανάρτηση -αν μου αφήσουν λίγο χρόνο οι Πανελλαδικές :(

    Κένταυρε,
    Στην ερώτηση του πρώτου επιπέδου παραπέμπω στην απάντηση στο Φτερό στον άνεμο. Στο δεύτερο επίπεδο μάλλον παρεξήγησες. Δεν διδάσκω ("σαν δασκάλα"), γιατί δεν έχω τα προσόντα. Προσπάθησα να μεταφράσω τα δικά μου συναισθήματα όταν ήμουν μικρή -και μέχρι τώρα εξακολουθώ να τα νιώθω- στο άκουσμα αυτού του κομματικού. Και έχω την περιέργεια αν κάποιος, ακούγοντάς το και διαβάζοντας ταυτόχρονα το κείμενο, νιώθει κάτι ανάλογο ή, έστω, αναγνωρίζει κάποιες αντιστοιχίες.
    Στο τρίτο επίπεδο θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ο ελληνισμός έχει περάσει και μεγαλύτερες φουρτούνες. Με μια επιφύλαξη: αυτή τη φορά λείπει γύρω μας η πίστη ή η ελπίδα σ' ένα καλύτερο μέλλον.
    Γυναικείες κουβέντες, ε; Χα χα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ιπατία μου με εξέπληξες με την ανάλυση του έργου. Αν δεν διάβαζα το σχόλιο του ξωτικού θα ήμουν σίγουρη πως είσαι μουσικός με κλήση στην λογοτεχνία:)
    Και εγώ όπως όλοι μας παλεύω όλο αυτόν τον καιρό να ισορροπήσω με τον εαυτό μου και να σταθώ χωρίς ηττοπάθεια και φόβο για τα μελλούμενα. Σε αυτή μου την προσπάθεια κάποια λόγια φίλων από σχόλια, με έχουν βοηθήσει πολύ. "Η πρώτη ευθύνη είναι να μην βυθιστούμε στην κατάθλιψη, να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι και να αγωνιστούμε".. Αυτό δε το ξεχνώ.. και κάτι ακόμη.. "όλα είναι ζήτημα συγκέντρωσης και πίστης. Αν ξυπνούσαμε αύριο κι είχαμε όλοι μια ακλόνητη πίστη κι ένα μόνο σκοπό(όραμα), να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε μια μεγαλειώδεις Ελλάδα... Αυτήν θα ανταποκρίνονταν με πιστότητα καθρέφτη στην επιθυμία μας με συνοδεία δράσης βέβαια"
    Να διώξουμε τον φόβο που μας κατακερματίζει την σκέψη Ιπατία μου όλα θα πάνε καλά!
    Πολλά φιλιά σου στέλνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Margo μου,
    Όλο αυτό τον τελευταίο καιρό διαβάζω στα κείμενα τα δικά σου και του Ξωτικού και της Nelly και τόσων άλλων αυτά ακριβώς που βρίσκονται στο δικό μου κεφάλι και στη δική μου καρδιά. Ένα κράμα ρεαλισμού, θυμού, απογοήτευσης, ανασφάλειας για το κοινό μέλλον από τη μια, αλλά κι από την άλλη μια βαθιά ανάγκη για αντίσταση, για δύναμη, για συνέπεια σε αρχές και αξίες που πολύ περιφρονήθηκαν, ενώ μπορούν να λειτουργήσουν σαν οδοδείκτες στην κοινή πορεία προς τα πάνω.
    Αυτό είναι και το σημείο που έφερε κοντά και τις ψηφιακές μας πορείες!
    Όσον αφορά το φαινομενικό θέμα της ανάρτησης, λέω μόνο το εξής: Από μικρή σκέφτομαι -και ονειρεύομαι- με ήχους και με χρώματα. Η συγκεκριμένη μουσική με τριβέλιζε μέσα μου τις τελευταίες εβδομάδες, χωρίς να την έχω ακούσει πρόσφατα. Έτσι βγήκε αυτό το κείμενο, που μάλλον άφησε αρκετά ασαφή σημεία στους αναγνώστες του. Νομίζω ότι οι πολλές επεξηγήσεις και διευκρινίσεις θα χαλάσουν τη γνησιότητα και τον αυθορμητισμό του.
    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω τα φιλιά ένα προς ένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Συμπληρωματικά για τον Κένταυρο
    Καλέ μου συνάδελφε, τα όσα η Δώρα μετέφερε για την κίσσα, εγώ τα ήξερα να ισχύουν για την καρακάξα. Τότε συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για το ίδιο πουλί με διαφορετικά ονόματα!
    Για την κίσσα ήξερα ότι της αρέσουν τα αντικείμενα που γυαλίζουν· γι' αυτό και τα μαζεύει και στολίζει με αυτά τη φωλιά της. Έτσι "κατηγορήθηκε" συχνά σε μύθους και παραμύθια ως κλέφτρα. Σ' αυτό το χαρακτηριστικό της στηρίχτηκε και η υπόθεση της συγκεκριμένης όπερας του Ροσίνι.
    Να σημειώσω ακόμη, για να διαλύσω την εντύπωση του γνώστη της κλασικής μουσικής, ότι δεν έχω αξιωθεί ν' ακούσω ολόκληρο το έργο αυτό! Έκανα μια πολύ προσωπική, καθαρά βιωματική, προσέγγιση.
    Απομένει ακόμα να με απασχολεί το ερώτημα του τρίτου επιπέδου: ποιο θεωρείς εσύ ότι είναι "το χειρότερο που βιώνει κατά πλειοψηφία ο Ελληνισμός";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έχω να ακούσω Rossini από τότε που παντρεύτηκα.
    Ο γάμος σκοτώνει την αγάπη της μουσικής γιατί την θέση της παίρνει η γκρίνια!
    Αχ κάτι εποχές που μου θύμισες…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι πίκρα είναι αυτή στη νοσταλγία σου, Άθεε!
    Αντί να θυμάσαι εποχές, μήπως θα ήταν καλύτερο να ξαναθυμηθείς αγάπες και να τις ξαναζωντανέψεις;
    Η μουσική μπορεί κι εκείνη να "σκοτώσει". Τη γκρίνια, τη μιζέρια, τη ρουτίνα ακόμα. Αρκεί να μοιραζόμαστε όσα αγαπάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό κάνω!
    … γι αυτό τώρα ακούω νέγρικο blues και ζωντανεύω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Aγαπητή συνάδελφος Καλησπέρα
    Η κίσσα είναι πτηνό έγχρωμο σαν παγώνι είναι, σε χρώματα στο λαιμό,τελείως διαφορετική από τη καρακάξα που είναι ασπρο-μαύρο το χρώμα της ,η καρακάξα είναι πράγματι κλέφτρα.
    Δεν ξέρω το επίπεδο στη μουσική γνώση που έχεις,όμως η ανάλυση των μουσικών συναισθημάτων ήταν διδασκαλία για μένα.
    Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν ένα από τα χειρότερα που βίωσε ο Ελληνισμός όπως και η Μικρασιατική καταστροφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα Μιχάλη,
    Σε περίμενα, γιατί στηριζόμουν στις δικές σου γνώσεις για το φυσικό βασίλειο. Έψαξα φωτογραφίες της κίσσας και είδα και κάποιες που είναι μαύρες με ένα ωραίο φωτεινό μπλε στο λαιμό. Δεν ξέρω γιατί με έπεισαν ότι καρακάξα και κίσσα είναι το ίδιο, αφού ήξερα ότι η πρώτη είναι κυρίως μαύρη. Προφανώς μου έκαναν πλάκα για την παροιμιώδη σχετική μου άγνοια :)
    Σχετικά με τη "διδασκαλία", ζητώ συγγνώμη αν το ύφος μου ήταν περίεργο, αλλά έχω γίνει περίεργα εύθικτη με τον όρο -ειδικά όταν δεν είναι στις προθέσεις μου. Όσο αφορά τις γνώσεις μου, θα τις χαρακτήριζα μηδενικές. Απλώς κάποια κομμάτια (από πολλά είδη μουσικής) μου "λένε" πολλά πράγματα. Χαίρομαι πάντως αν άνοιξα κάποιο παραθυράκι...
    Συμφωνούμε απόλυτα στην τελευταία σου, ιστορική, διευκρίνιση. Είχα λίγο μπερδευτεί με τον ενεστώτα "βιώνει" που είχες χρησιμοποιήσει στο αρχικό σου σχόλιο και νόμιζα ότι μιλούσες για τις μέρες μας. Οπότε ήταν φυσικό ν' αναρωτηθώ τι ακριβώς εννοούσες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Aγαπητή συνάδελφος Καλημέρα
    Θα χρειαστούμε τα φώτα σου στο blog http://iamaticus.blogspot.com έχει ανάψει συζήτηση με τον AΘΕΟ και άλλους με θέμα από το γιατρό iamaticus τι είναι αλήθεια.Παρεμπιπτόντως έκανα ανάρτηση για τα στοιχειώδη σωμάτια όπου μπαίνει το πρόβλημα της αλήθειας του αόρατου κόσμου της Φυσικής.
    Αν θέλεις μπες στον iamaticus και πες τη γνώμη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να σ ευχαριστησω ΥΠΑΤΙΑ ΜΟΥ .
    ...με ετιμησες.

    Θα περασω συντομα ...
    Ξερεις τωρα ΖΩ ΒΙΟΝ ΑΜΟΥΣΟΝ....

    ...αν και η συντριπτικη θεματολογια του blogos μου ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟ-ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ...εεε προσπαθει να ειναι.

    Α-KENTAVROU..
    To ενδιαφερον σου για το blogaki μου,την αναρτηση μου ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΔΙΠΛΑ γιατι ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΕΚΤΙΜΩ ΒΑΘΥΤΑΤΑ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕς

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...