Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Τι άραγε;

Τι άραγε να σκεφτόταν ο …, όταν…;
Τι άραγε να ένιωθε η …, όταν…;
Εκεί μέσα…
Εκεί έξω…
Εκεί κοντά…
Εκεί παραπέρα…
Τώρα, εδώ, εγώ, δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτε.
Τώρα, εδώ, εγώ, νιώθω…
Τι να βάλω πρώτο;
Μουδιασμένα σου μεταφέρω ένα γράμμα.
Η Μαρία Χούκλη το έγραψε, αλλά πολλοί σου μιλάμε μέσα σ’ αυτό.
Κρίμα που δεν θα μπορέσεις να το διαβάσεις…
Ντρέπομαι…

6 σχόλια:

  1. Yπατια,διαβασα το κειμενο σου,διαβασα κ το αλλο κειμενο

    Ξερεις,υπαρχει διαφορα απο θρηνο σε θρηνο
    Ξερεις,υπαρχει διαφορα απο ευαισθησια σε ευαισθησια
    Υπαρχει αυτη η επιλεκτικη ευαισθησια που μου ανεβαζει το αιμα στο κεφαλι
    Υπαρχει ενας θρηνος ψευτικος,κατασκευασμενος,οχι με σκοπο να εκτονωσει κ να σημανει συμβολικα τη θλιψη
    αλλα με σκοπο να χειραγωγησει

    Αλλα απο σεβασμο στον δικο σου τον θρηνο,Υπατια,δε θα πω τιποτα παραπανω,γιατι η ευαισθησια σου ειναι καθολικη κ ο θρηνος σου γνησιος

    Κριμα
    Ο,τι κ να γινει,δε θα γυρισουν πισω αυτοι οι ανθρωποι,ουτε το μωρο θα γεννηθει
    ας φροντισουν τουλαχιστον να πιασουν τους δολοφονους κ να τους κρεμασουν αναποδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σήμερα έπιασα τον εαυτό μου να δαγκώνει τα χείλη για να κρατήσει μερικά δάκρυα που λες και είχαν δόσει όρκο να κυλίσουν. Και τώρα αυτό...δύσκολα που μοιάζουν όλα, δύσκολα..Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν κι εσένα, σαν την Μαρία Χούκλη, ευτυχώς..όχι για τα νεκρά θύματα μα για τα ζωντανά, για να θυμόμαστε που και που, πως ακόμα κι έτσι, οι νερατζιές, πάντα θα μυρίζουν.
    Καλό βράδυ Υπατιούλα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δεν πρέπει να ντρέπεσαι εσύ ,
    δεν πρέπει να σιγάσουν οι τρομπέτες και τα τύμπανα ,
    πρέπει να ηχούν για να θυμίζουν σέ όλους μας πως χρειάζεται τόλμη και δύναμη η συνέχεια ....
    το χρωστάμε σε αυτούς που μας κοιτούν απο ψηλά .........
    εσύ συνέχεια να γράφεις να μιλάς και να διδάσκεις .... εσύ δίνεις την δύναμη γιατι θρήνος είναι
    ο πόνος που δεν γίνεται απλά οργή οδηγεί στην νέα γέννηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ντρέπεσαι, εσύ? Τι φταίς?

    Δεν τα βάζω με τους δολοφόνους αυτοί είναι ψυχασθενείς.

    Τα βάζω με τους ηθικούς αυτουργούς που τους προσδίδουν πολιτική χροιά και τους χρεώνουν οι μεν στο ΚΚΕ και οι δε σε προβοκάτορες της Αστυνομίας και της ακροδεξιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ celin
    Δεν θρηνώ. Ασφυκτιώ. Πνίγομαι.

    @ Φτερό
    Να μας έπαιρνε ο άνεμος, να μας πήγαινε... πού; Δεν μπορώ να πω "στου διαόλου τη μάνα", γιατί εκεί βρισκόμαστε πια...

    @ α Κενταύρου
    Καλό μάθημα! Σε εισαγωγικά έπρεπε να μπει αυτό.

    @ Marilise και IonnKorr
    Ντρέπομαι. Ντρέπομαι, γιατί -δεν μπορεί- κάτι παραπάνω θα έπρεπε να κάνω ή κάτι δεν έκανα σωστά ή κάτι δεν έκανα καθόλου, με αποτέλεσμα να φτάσουμε ως εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...