Λένε ότι ο πιο σίγουρος μακροπρόθεσμα τρόπος για ν' απαλλαγεί κάποιος από τον εθισμό του (στη νικοτίνη, στο αλκοόλ, στις υπόλοιπες ουσίες) είναι πρώτα να ομολογήσει ο ίδιος στον εαυτό του ότι έχει πρόβλημα κι ύστερα να οδηγηθεί μέσα από μοναχική εσωτερική διεργασία στην προσωπική απόφαση να το αντιμετωπίσει. Αντίθετα, κάθε εξωτερική επιβολή, αν προηγηθεί των δύο κρίσιμων σταδίων που προαναφέρθηκαν, μπορεί να οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα, ακόμη και σε επιδείνωση του προβλήματος εθισμού. Γιατί οι απαγορεύσεις, οι κυρώσεις και οι ποινές προκαλούν σχεδόν ενστικτώδεις αντιδράσεις. Έτσι δεν είναι;
Αυτή είναι μάλλον και η προσωπική μου επιφύλαξη για την αποτελεσματικότητα των πρόσφατων κατά του καπνίσματος μέτρων.
Το μόνο που τους αναγνωρίζω είναι η όποια προστασία θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν στους αθώους, τους λεγόμενους "άκαπνους", ενήλικες ή ανήλικους. Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι είναι και το πιο ισχυρό επιχείρημα για να κόψει κανείς το τσιγάρο: από αγάπη για τους άλλους (μια και τον εαυτό μας δύσκολα τον αγαπάμε πραγματικά). Μόνο που αυτή η οπτική δεν αξιοποιήθηκε αρκετά από την αντικαπνιστική εκστρατεία.
Σε αναμονή αποτελεσμάτων... μια παραπομπή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου