Εκείνη η απειροελάχιστη στιγμή… Όταν όλες οι αρθρώσεις σου λύνονται και μαλακώνουν και γίνονται ξανά νηπιακές. Όταν νιώθεις ότι περπατάς σε πυκνές τούφες από βαμβάκι, χωρίς να βυθίζεσαι, γιατί καταργήθηκε η βαρύτητα. Όταν τα χέρια σου περιορίζονται στις ελάχιστες εκείνες κινήσεις που είναι απαραίτητες ίσα ίσα για να υπηρετήσουν εσένα και τις ανάγκες σου.
Εκείνη η απειροελάχιστη στιγμή… Όταν ο ικανοποιημένος ουρανίσκος σου προσκαλεί σε απολαυστική χαλάρωση το λαρύγγι σου. Όταν οι φωνές γύρω σου χάνουν την οξύτητά τους, αλλά ταυτόχρονα γίνονται πιο ευανάγνωστες. Όταν το έντονο φως αρχίζει μόλις να σ’ ενοχλεί, γιατί τα μάτια σου δεν αντέχουν τόση αποκάλυψη. Όταν κάθε κίνηση γύρω σου υποκύπτει στους ρυθμούς της δικής σου αντίληψης. Όταν κάθε σου νευρική απόληξη πρόθυμη υποδέχεται θερμά, αλλά και πρόσχαρα εκπέμπει μόνο ευχάριστα μηνύματα.
Εκείνη η απειροελάχιστη στιγμή… Όταν αρχίζεις να νιώθεις μέσα σου τελείως περιττά και παράλογα τα τείχη της άμυνάς σου. Όταν ενδόμυχες σκέψεις ξεπηδούν απαστράπτουσες στην επιφάνεια διεκδικώντας άρθρωση άμεση και διατύπωση αλογόκριτη. Όταν καταχωνιασμένα συναισθήματα εξεγείρονται ενάντια στη λογική διεργασία και επιχειρούν να κατοχυρώσουν την ελευθερία της αδιαμεσολάβητης εκδήλωσής τους. Όταν η γλώσσα, σε πλήρη ευεξία από τη γευστική ευωχία, κατακτά με οξύνοια την εύστοχη έκφραση, καθιστώντας σχεδόν προσιτή την άνετη επικοινωνία.
Είναι εκείνη η στιγμή που το οινόπνευμα χαρίζει τα δώρα του.
Στους πολλούς, τους άπληστους, που δεν θα σταματήσουν, γιατί δεν μπορούν να αξιολογήσουν –καμιά φορά ούτε που τα αντιλαμβάνονται– τα δώρα του, το οινόπνευμα επιφυλάσσει το γκρίζο της θολούρας και το κίτρινο της ναυτίας. Θα βουλώσει τ’ αφτιά τους, θ’ αλληθωρίσει τα μάτια τους, θα φυλακίσει τη γλώσσα τους σ’ ένα πέτσινο στόμα γεμάτο αόρατα βότσαλα. Θ’ ακινητοποιήσει το μυαλό τους, θα νεκρώσει τις αισθήσεις τους και θα αλλοτριώσει τα συναισθήματά τους.
Στους άλλους, τους ολίγους και ολιγαρκείς, που θ’ αναγνωρίσουν την ποιότητα της μεγαλοδωρίας του και θα εκτιμήσουν τη λεπτή της ευγένεια, το οινόπνευμα θα προσφέρει ένα επιπλέον, καλά κρυμμένο και μη υπεσχημένο, πολύτιμο έπαθλο: θα τεντώσει μέσα στο χρόνο την απόλαυση αυτής της απειροελάχιστης στιγμής.
Εκείνη η απειροελάχιστη στιγμή… Όταν ο ικανοποιημένος ουρανίσκος σου προσκαλεί σε απολαυστική χαλάρωση το λαρύγγι σου. Όταν οι φωνές γύρω σου χάνουν την οξύτητά τους, αλλά ταυτόχρονα γίνονται πιο ευανάγνωστες. Όταν το έντονο φως αρχίζει μόλις να σ’ ενοχλεί, γιατί τα μάτια σου δεν αντέχουν τόση αποκάλυψη. Όταν κάθε κίνηση γύρω σου υποκύπτει στους ρυθμούς της δικής σου αντίληψης. Όταν κάθε σου νευρική απόληξη πρόθυμη υποδέχεται θερμά, αλλά και πρόσχαρα εκπέμπει μόνο ευχάριστα μηνύματα.
Εκείνη η απειροελάχιστη στιγμή… Όταν αρχίζεις να νιώθεις μέσα σου τελείως περιττά και παράλογα τα τείχη της άμυνάς σου. Όταν ενδόμυχες σκέψεις ξεπηδούν απαστράπτουσες στην επιφάνεια διεκδικώντας άρθρωση άμεση και διατύπωση αλογόκριτη. Όταν καταχωνιασμένα συναισθήματα εξεγείρονται ενάντια στη λογική διεργασία και επιχειρούν να κατοχυρώσουν την ελευθερία της αδιαμεσολάβητης εκδήλωσής τους. Όταν η γλώσσα, σε πλήρη ευεξία από τη γευστική ευωχία, κατακτά με οξύνοια την εύστοχη έκφραση, καθιστώντας σχεδόν προσιτή την άνετη επικοινωνία.
Είναι εκείνη η στιγμή που το οινόπνευμα χαρίζει τα δώρα του.
Στους πολλούς, τους άπληστους, που δεν θα σταματήσουν, γιατί δεν μπορούν να αξιολογήσουν –καμιά φορά ούτε που τα αντιλαμβάνονται– τα δώρα του, το οινόπνευμα επιφυλάσσει το γκρίζο της θολούρας και το κίτρινο της ναυτίας. Θα βουλώσει τ’ αφτιά τους, θ’ αλληθωρίσει τα μάτια τους, θα φυλακίσει τη γλώσσα τους σ’ ένα πέτσινο στόμα γεμάτο αόρατα βότσαλα. Θ’ ακινητοποιήσει το μυαλό τους, θα νεκρώσει τις αισθήσεις τους και θα αλλοτριώσει τα συναισθήματά τους.
Στους άλλους, τους ολίγους και ολιγαρκείς, που θ’ αναγνωρίσουν την ποιότητα της μεγαλοδωρίας του και θα εκτιμήσουν τη λεπτή της ευγένεια, το οινόπνευμα θα προσφέρει ένα επιπλέον, καλά κρυμμένο και μη υπεσχημένο, πολύτιμο έπαθλο: θα τεντώσει μέσα στο χρόνο την απόλαυση αυτής της απειροελάχιστης στιγμής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου