Περί χημείας

Η βραδιά ξεκίνησε βιαστική, καθώς τα περισσότερα μέλη της μικρής συντροφιάς κατέφτασαν ακριβώς την ώρα που έπρεπε όλοι να καθίσουν στο τραπέζι. Δεν δόθηκε έτσι ο απαραίτητος χρόνος για τις πρώτες -αμήχανες τις πιο πολλές φορές- αναγνωριστικές διεργασίες ανάμεσα σε ανθρώπους, που δεν είναι όλοι μεταξύ τους στενοί φίλοι, αλλά σχηματίζουν στο κάλεσμα μιας οικοδέσποινας μια παρέα για να περάσουν μαζί μερικές ώρες. Αυτές οι πρώτες στιγμές μιας τέτοιας βραδιάς είναι πάντα κρίσιμες, γιατί φορτίζονται από την προσδοκία της ευχαρίστησης, αλλά ταυτόχρονα κουβαλούν και την ανησυχία για την πιθανότητα μιας ακόμη τυπικής κοινωνικής συνύπαρξης, ιδιαίτερα εκ μέρους των φανατικά επιφυλακτικών μοναχόλυκων.

Οι πρώτες κουβέντες, λοιπόν, είχαν αφορμή την πολλάκις αποδεδειγμένη μαγειρική τέχνη της οικοδέσποινας. Πιο εκφραστικά όμως ήταν τα μουγκρητά γαστρονομικής απόλαυσης που ακούγονταν κάθε τόσο γύρω από το τραπέζι, κατά παράβαση βασικών κανόνων καλής συμπεριφοράς και, γι' αυτό, τόσο ειλικρινή. Οι αισθήσεις της όρασης, της όσφρησης και, βέβαια, της γεύσης, ικανοποιημένες πια, άνοιγαν το δρόμο και γι' άλλες απολαύσεις. Ο ευλογημένος χυμός των σταφυλιών χαλάρωνε τις άμυνες των κοινωνικών συμβάσεων, χωρίς όμως να θολώνει στους ατμούς του τη συζήτηση. Έτσι αυτή οδηγήθηκε απρόσκοπτα στην αναζήτηση κοινών τόπων μέσα από το ξεδίπλωμα των κρίκων που συνέδεαν τα άτομα γύρω από το τραπέζι και τα μετέτρεπαν από απλούς συνδαιτυμόνες σε μέλη μιας ζεστής, χαλαρής και ωστόσο κεφάτης, ολοζώντανης συντροφιάς.

Σε μια ανεπαίσθητη, ανύποπτη κι ανυποψίαστη, μη προσδιορίσιμη εκ των υστέρων, στιγμή μια χορδή τεντώθηκε. Μια χορδή ευαίσθητη για τα περισσότερα μέλη της συντροφιάς. Οι τόνοι ανεβοκατέβαιναν, η ένταση ανάδευε συνεχώς το μείγμα των θέσεων και των αντιθέσεων πριν προλάβουν να σχηματίσουν την κρούστα της ακινησίας, αδιάλειπτα κατασκευάζοντας και διαλύοντας νέα αθροίσματα απόψεων, επιχειρημάτων, παραδειγμάτων. Οι προσωπικότητες ξεδιπλώνονταν -και αποκαλύπτονταν άλλοτε αργά και άλλοτε γοργά, πάντα όμως γοητευτικά. Βιώματα, ευαισθησίες, εμμονές, τραύματα, πάθη έβγαιναν στην επιφάνεια, ακόμη κι όταν προσπαθούσαν να καλυφθούν με το μανδύα της ψύχραιμης εγκεφαλικότητας. Θυμός, γέλιο, παράπονο, ειρωνεία, συμπόνια, συγκατάβαση, μαχητικότητα και σκεπτικισμός στήσανε το δικό τους χορό γύρω και πάνω από το τραπέζι. Πάνω απ' όλα όμως υπήρξε ενδιαφέρον, ζωντάνια. Όλοι ένιωσαν το αίμα να κυλάει ορμητικό, νεανικό, παρά τις αρκετές δεκαετίες εμπειριών που κουβαλούσε ο καθένας. Το πάθιασμά τους αναδείκνυε την ειδικού βάρους νεανικότητά τους. Και όλα αυτά με αφετηρία ένα σεβασμό προς τον άλλο, κατοχυρωμένο a priori ανεξήγητα, με αφετηρία μια διάθεση ν' ακουστεί ο άλλος, διάθεση ειλικρινή, ανεξάρτητα αν κατάφερνε ή όχι να πραγματωθεί σ' όλες τις περιπτώσεις.

Η συντροφιά διαλύθηκε, χαλαρή και πλήρης, όταν με έκπληξη έγινε αντιληπτός ο απρόσμενα μεγάλος αριθμός των ωρών που είχαν κυλήσει ενεργειοβόρες κι ενεργειογόνες. Και η πληρότητα αυτή που απολάμβανε ο καθένας, καθώς ευδιάθετος απομακρυνόταν από το φιλόξενο σπίτι, είχε να κάνει με κάτι πολύ περισσότερο από το χορτάτο στομάχι του και κάτι πολύ βαθύτερο από τη γαστρονομική του ικανοποίηση.

Η άξια οικοδέσποινα είχε αποδείξει, γι' άλλη μια φορά, ότι ήταν εξαιρετική στη χημεία όχι μόνο σ' ό,τι παρέθετε πάνω στο τραπέζι της, αλλά και σ' αυτούς που συγκέντρωνε γύρω απ' αυτό καταθέτοντας μια σύγχρονη εκδοχή του αρχαίου συμποσίου.

Αφιερωμένο στη N.B.