Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Ένα σκαλί πιο κάτω ...για πλάκα!

Το θύμα της ανίας
Τον περασμένο Σεπτέμβριο μια είδηση στα ψιλά των εφημερίδων με οδήγησε σε μια ανάρτηση σ’ αυτό το ιστολόγιο. Αναφερόταν στην πυρπόληση ενός αδέσποτου σκύλου από μια παρέα εφήβων που έπλητταν στην περιοχή του Περπινιάν. Η εικόνα του θύματος ήταν φρικιαστική, όπως διαπιστώνετε και στη φωτογραφία. Το θεώρησα ως αίσχιστο ξεπεσμό του ανθρώπινου είδους και, παρ’ όλα αυτά, το σχολίασα αλληγορικά. Τώρα μετανιώνω. Τώρα επιλέγω την κυριολεξία, αν και πολύ αμφιβάλλω αν θα κατορθώσω ν’ αποδώσω την απεχθή πραγματικότητα.
Είναι κοντά ένας μήνας που κυκλοφορεί η είδηση. Δεν παρουσιάζω επομένως τίποτε φρέσκο. Περίμενα απλώς να συνέλθω από τη φρίκη και να ελέγξω κατά το δυνατόν την οργή μου, για να μπορέσω να μιλήσω. Πώς όμως ν’ αναφερθώ σε μια παρέα, Ελλήνων αυτή τη φορά, εφήβων, στη συντριπτική πλειοψηφία τους μαθητών, που για πλάκα έβαλαν φωτιά σ’ ένα ερείπιο όπου ήξεραν ότι έβρισκαν μια κάποια στέγη οικονομικοί μετανάστες στην περιοχή της Σπάρτης; Με ποιες λέξεις να περιγράψω την πράξη τους;
Πόσο νεκρωμένο από σκουπιδοπροϊόντα ήταν το μυαλό τους που να μην μπορεί να αναγνωρίσει άλλες ζωντανές (προσοχή: δεν χρησιμοποιώ καν τον όρο «ανθρώπινες») υπάρξεις; Πόσο άδεια ήταν η ψυχή τους ώστε να μην μπορεί να βλαστήσει μέσα τους καμιά οικογενειακή αρχή; Πώς μπόρεσαν να πηγαινοέρχονται τόσα χρόνια στο σχολείο και να μην αφήσει πάνω τους κανένα ίχνος έστω και μία ανθρωπιστική αξία; Πόσο χορτάτα, πόσο άεργα ήταν αυτά τα παιδιά για να πιάσουν τέτοιο πάτο;
Γονείς και δάσκαλοι, γρηγορείτε! Το αυγό του φιδιού έχει πλέον σπάσει το κέλυφός του!
Και μην ακούσω για «ακραία και μεμονωμένα περιστατικά». Θα ουρλιάξω: Αυτό που συνέβη δεν είναι ακραίο και μεμονωμένο. Είναι το πρώτο!!!
Δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία αν επιτρέψουμε να υπάρξει δεύτερο. Γιατί τότε θ’ ανακαλύψουμε ότι τα σκαλοπάτια της καθόδου δεν έχουν τελειωμό.

12 σχόλια:

  1. Φαινόμενα των καιρών;...
    Μπα... Κάποιοι φρόντισαν γι' αυτό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και δυστυχώς τέτοια φαινόμενα δεν είναι όσο μεμονωμένα θέλουμε να πιστεύουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν το είχα ακούσει και έμεινα άφωνη. Και νόμιζα μέχρι σήμερα ότι οι Έλληνες έχουν ακόμη κάποιες οικογενειακές αξίες, σε αντίθεση με άλλους λαούς (πχ Αμερικανους). Αίσχος, ελπίζω να μην ξανακούσω κάτι τέτοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή μου συνάδελφος καλησπέρα
    Διάκριση ανθρώπου ζώου ως θύμα βίας δεν υπάρχει.
    Δεν έχω φωτο ζώων,εχω όμως φωτο ανθρώπων θυμάτων πολύ σκληρής βίας, με έχει προβληματίσει πολύ αν πρέπει να τις αναρτήσω,όταν τις βλέπω αποστρέφω το πρόσωπο μου δεν τις αντέχω.
    Δεν ξέρω τι συμπέρασμα απεκόμισες με το θέμα γάμοι στη Γάζα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Aldebaran
    Ακριβώς γι' αυτό θα πρέπει εμείς να "φροντίσουμε" για το "άλλο", εκείνο που δεν θα μας κάνει να ντρεπόμαστε!

    @ Νερένια
    Δεν έχουμε πια το περιθώριο να τα αφήνουμε αυτά. Δεν είναι πάντοτε κρεῖττον σιγᾶν!

    @ Ηώς
    Την ίδια περίοδο είχαν επιτεθεί στα Χανιά σε καθηγήτρια που δίδασκε σε μετανάστες και της χάραξαν τη σβάστικα στο μπουφάν ή το μπράτσο -δεν θυμάμαι.
    ΥΓ Στην ανάρτηση της Δημουλά εξακολουθεί μια παράγραφος (η 1η) να εμφανίζεται ξανά, κολλημένη μετά την τελευταία!

    @ α Κενταύρου
    Συμφωνώ μαζί σου, ευστοχότατε Κένταυρε. Για ν' αποφύγω τις φωτογραφίες ανθρώπων ανάρτησα κι εγώ τη φωτογραφία του Μάμπο. Ήθελα ωστόσο να προκαλέσω έστω κι έτσι κάποια αντίδραση.
    Για τους γάμους της Γάζας, είχα εντονότατες επιφυλάξεις, γιατί έχω μια κάποια εμπειρία μουσουλμανικών εθίμων λόγω καταγωγής. Είμαι σχεδόν πεισμένη ότι οι αντιισλαμιστές εκμεταλλεύτηκαν το έθιμο να μην εμφανίζονται στο προσκήνιο οι γυναίκες και δημιούργησαν όλη την ιστορία. Και η ιστοσελίδα που μου υπέδειξες προς τα εκεί γέρνει.
    Βρήκα όμως ιστοσελίδες διεθνών ΜΜΕ ανά τον κόσμο που παρουσιάζουν το θέμα χωρίς καθόλου να αφήνουν τέτοιες υπόνοιες.
    Δες πρώτα ένα φιλμάκι εδώ: http://tvxs.gr/uservideo/hamas-organises-mass-wedding-gaza-2-aug-09
    Αυτή είναι η παρουσίαση της είδησης στο AFP: http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5igKMKNhotZrz6JytkJenE7spoaDQ
    Η Sydney Morning Herald παρουσιάζει την είδηση εδώ: http://news.smh.com.au/breaking-news-world/hamas-sponsors-mass-wedding-in-gaza-20090731-e3f5.html
    Τέλος, στην αναφορά της ειδησεογραφικής ιστοσελίδας του MSN υπάρχει και φωτογραφία με τις νύφες καλυμμένες, προφανέστατα ΟΧΙ παιδικής ηλικίας: http://news.ninemsn.com.au/world/844073/hamas-sponsors-mass-wedding-in-gaza
    Και να φανταστείς ότι παρέλειψα ιστοσελίδες όπως τα Παλαιστινιακά Χρονικά ή το γνωστό Αλ Ζαζίρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σοκάρει και αυτή η είδηση συμφωνώ, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά είναι η εικόνα της κοινωνίας μας δυστυχώς. Έχουμε ακούσει και για βασανιστήρια μεταξύ ανηλίκων στις λεγόμενες συμμορίες.. αυτή είναι η κρίση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπατία

    Κατ' αρχήν να κατακρίνω και εγώ το αναφερόμενο περιστατικό.

    Αλλά, δεν μπορώ να πιστέψω το μέγεθος της αφέλειας μερικών ανθρώπων που μένουν άναυδοι με την ποσότητα της κτηνωδίας που βρίσκεται στην ψυχή ωρισμένων συνανθρώπων τους!

    Η κτηνωδία δεν έχει χρώμα, φυλή, θρησκεία, μορφωτικό επίπεδο ή ιδεολογία. Οι άνθρωποι που την διαπράττουν, απλά, βρίσκουν αφορμή από ιδεολογικές, θρησκευτικές, φυλετικές διαφορές για να κάνουν τα εγκλήματα που τους ωθεί η φύση τους.

    π.χ.
    - Όταν ο παιδόφιλος βιάζει μωρά μερικών μηνών ή ετών.
    - Όταν διάφοροι εκτροφείς σκυλιών πιτ-μπούλ διεξάγουν και παρακολουθούν αγώνες σκυλιών που κατακομματιάζουν το ένα το άλλο.

    εμείς δεν μπορούμε να στεκόμαστε μεμονωμένα στο κάθε περιστατικό.

    Οι άνθρωποι αυτοί που δρούν σαν κτήνη δεν έχει νόημα (και είναι απαράδεκτο) να καταγγέλλονται ιδεολογικά, φυλετικά ή ταξικά.

    Απλά, πρέπει να αντιμετωπίζονται ως γονιδιακά ασθενείς και να απομονώνονται σε ειδικά "θεραπευτικά" ιδρύματα ως "άκρως επικίνδυνοι για την κοινωνία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Margo
    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να μας απαντήσουν με το στίχο της Γαλάτειας Καζαντζάκη "εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω". Γιατί εντυπωσιάζει και η μη αντίδραση μεγάλου μέρους του κοινωνικού περίγυρου. Όχι μόνο δεν βρέθηκε κανείς να καλέσει τις αρχές την ώρα του συμβάντος, αλλά και αυτές δεν αντέδρασαν ούτε κι όταν έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και μοιράστηκαν σχετικά φυλλάδια. Χρειάστηκε επέμβαση του εισαγγελέα για να συλληφθούν οι δράστες, κάτι που όπως φάνηκε δεν ήταν και τόσο δύσκολο!

    @ IonnKorr
    Δεν με ξαφνιάζει πια, εδώ και χρόνια το κτήνος στις ψυχές μερικών ανθρώπων.
    Εδώ όμως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιο άρρωστο άτομο. Εδώ πρόκειται για ομάδα νέων παιδιών που όχι μόνο δεν βλέπουν τίποτε κακό σε μια τέτοια πράξη, αλλά τη βρίσκουν και διασκεδαστική!
    Ενώ λοιπόν συμφωνώ μαζί σου ότι η κτηνωδία δεν έχει χρώμα, φυλή, θρησκεία, μορφωτικό επίπεδο κ.λπ., δεν μπορώ να μη διακρίνω πίσω από τέτοια συμβάντα μια βαθύτατα πολιτική και ιδεολογική κοινωνική κρίση. Κρίση ηθική, στην οποία είναι βυθισμένη η οικογένεια, το σχολείο, ο κοινωνικός περίγυρος. Ήταν πολλοί αυτοί που σιώπησαν ή αδιαφόρησαν ή -υποθέτω από το θράσος της απάντησης "για πλάκα"- και επικρότησαν την πράξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπατία

    Όταν βλέπουμε πολιτική και ιδεολογική εμπλοκή πίσω από την κτηνωδία τότε το πρόβλημα ποτέ δεν θα λυθεί.

    Και, πάντοτε, όλοι αυτοί οι "γενετικά ασθενείς" θα κρύβονται πίσω από το μανδύα ενός κομματικού ρεύματος ή μιάς θρησκείας ή μιάς ποδοσφαιρικής ομάδας για να διαπράττουν με την αντίστοιχη κάλυψη τα εγκλήματά τους.

    Και προφανώς καμιά κοινωνική ή ταξική ομάδα δεν θα τους αφήσει απροστάτευτους όταν αντιληφθεί ότι πίσω από την δράση τους βάλλεται η ίδια.

    Μόνον με την κοινωνική παραδοχή ότι αυτοί είναι απλά ασθενείς (πρόσεξε, όχι αλήτες ή καθάρματα), οπότε και χρειάζονται νοσηλεία, μπορεί να αντιμετωπιστεί κάπως η κατάσταση. Αλλιώς αυτά τα φαινόμενα θα συνεχίσουν αυξανόμενα.

    Πάρε παράδειγμα την βία στα γήπεδα. Όσο ο ψυχασθενής που σπάει και καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του (έχοντας ως αφορμή την νίκη ή την ήττα μιας ομάδας) χαρακτηρίζεται, από την Κοινωνία και τα ΜΜΕ, ως "Ολυμπιακός" ή "Αεκτζής" "φίλαθλος" κ.α. ποτέ δεν πρόκειται να καταδικαστεί αφού αναγκαστικά οι παράγοντες της ομάδας του θα τον καλύψουν φοβούμενοι ότι θα κατηγορηθούν για "εγκατάλειψη οπαδού".

    Μόνον αν χαρακτηριστεί απλά "άρρωστος" θα γίνει δυνατόν να απομονωθεί και να "αποδυναμωθεί κοινωνικά".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. IonnKorr
    Μάλλον και στην ανάρτησή μου και στην προηγούμενη απάντησή μου δεν είναι αρκετά σαφής η διάκριση ανάμεσα στον όρο "πολιτικό" και τον όρο "κομματικό".
    Όπως δεν χαρακτηρίζω Ολυμπιακό, Αεκτζή ή Παοκτζή τον τυφλωμένο οπαδό, έτσι δεν τοποθετώ σε μεμονωμένους κομματικούς (ή φυλετικούς, θρησκευτικούς, εθνικούς κ.λπ.) χώρους τα ανθρωποειδή.
    Όμως οι συνθήκες, στις οποίες αυτά τα όντα γεννιούνται και ευδοκιμούν, είναι βαθύτατα πολιτικές. Ένα ολόκληρο σύστημα συγκεκριμένων κοινωνικών συνθηκών τα εκτρέφει.
    Ο ίδιος λες -για να μεταφερθώ στο ποδοσφαιρικό σου παράδειγμα- ότι οι παράγοντες των ομάδων τους καλύπτουν. Δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσεις ότι πολλές φορές τους χρησιμοποιούν κι από πάνω, για να πετύχουν τα αποτελέσματα που επιθυμούν ή και τους οικονομικούς τους στόχους!
    Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στην κοινωνία! Η παγκόσμια, άρα και η ελληνική, ιστορία καταγράφει πάμπολλα ανάλογα εγκλήματα, από χώρους στους οποίους έλλειψε η σκέψη και η ανθρωπιά και περίσσεψε ο φανατισμός. Το υπόβαθρό τους όμως παραμένει πολιτικό. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν την αντίρρησή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ..πόσο πιο κάτω βρε Υπατιούλα μου; Πόσο.....

    Δεν ήθελα να γράψω τίποτα γιατί δεν έχω να πω τίποτα, μπροστά σε κάτι τέτοιες εικόνες, σκύβω το κεφάλι από ντροπή..
    Καληνύχτα σου :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φτερούλι μου
    Αυτή ήταν και η δική μου πρώτη αντίδραση. Μετά όμως σήκωσα το κεφάλι με θυμό. Όπως έλεγα και στη Νερένια, είναι κάποιες φορές που δεν μας επιτρέπεται η σιωπή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...