Έψαχνα πεισματωμένη να βρω κάτι ευοίωνο για να ξεκινήσω την καινούργια ιστολογική χρονιά με χαμόγελο. Από τα δύσκολα με ’βγαλε το ερώτημα: Τι με κάνει να χαμογελώ με κατάφαση στη ζωή; Η απάντηση ξεπήδησε αβίαστα, και μάλιστα διττή:
τα παιδιά (κάθε ηλικίας και εποχής)
(Φωτ. Γιάννη Μαργαρίτη)
και
η ανατολή (ουράνιου ή μη σώματος), κατά προτίμηση στη θάλασσα
Ανατολή στην Άνδρο (1998)
Εσείς με τι χαμογελάτε; Για να το συμπληρώσω στις ευχές μου, που για την ώρα είναι:
Υγιές, Χαρούμενο, Δημιουργικό και Ενεργό το 2010 για όλες και όλους σας!
Με κάνουν να χαμογελώ, έως και να γελάω (διακριτικά), τα αστεία των παιδιών στην τάξη, εκεί που δεν το περιμένω και πασχίζω να είμαι σοβαρή, οι διάλογοι στις παλιές ελληνικές ταινίες, οι παλαβοί φίλοι μου, που είναι ένας κι ένας στην ιδιορρυθμία, οι ωραίες νοσταλγικές μουσικές και οι φράσεις των βιβλίων που κρατούν το μυαλό σε εγρήγορση, ανοίγοντας, κάθε φορά, ένα παραθυράκι στις επιλογές και στα λάθη που μπορούμε άκόμα να κάνουμε. ΦαΠα
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ΦαΠα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μου αφήνεις άλλο περιθώριο λοιπόν παρά να σου ευχηθώ πολλούς Αντ. Μπ. στην τάξη σου, ένα καλό videoclub στη γειτονιά σου, ακόμη
"χειρότερους" φίλους, καλά ηχεία και περισσότερα ράφια για τη βιβλιοθήκη σου ή, έστω, περισσότερο ελεύθερο χώρο στα καθίσματα και το δάπεδο του σπιτιού σου! :)