Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Βαριές συννεφιές


(Εικόνα από την ιστοσελίδα του Oregon State University)

Βουβά βλέμματα. Μουντοί ήχοι. Λόγια σπάταλα και στιγμές σπαταλημένες. Πολλά τα χρέη προς τρίτους και τα προσωπικά ελλείμματα. Λογαριασμοί απαιτούν επιτακτικά ισολογισμό. Εκκρεμούν αναπάντητες μνήμες και σχέδια διαγράφονται από αόρατη μελάνη. Ακυρωτική μοναξιά υπό στενή πολιορκία.
Και θυμός. Πολύς θυμός. Χωρίς κρατήρα ν’ απελευθερώσει τη λάβα του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...