Η ιστορία του Ανθρώπου και ο χρόνος

«…Κληρονόμος μιας ιστορίας διεφθαρμένης, όπου ανακατεύονται οι επαναστάσεις που κατέρρευσαν, οι αποτρελαμένες τεχνολογίες, οι πεθαμένοι θεοί και οι ξοφλημένες ιδεολογίες, όπου μέτριες ηγεσίες μπορούν σήμερα να καταστρέψουν τα πάντα αλλά δεν ξέρουν πια να πείθουν, όπου η νοημοσύνη ταπεινώνεται μέχρι να γίνει υπηρέτρια του μίσους και της καταπίεσης, αυτή η γενιά όφειλε, ξεκινώντας από μόνες τις αρνήσεις της, να αποκαταστήσει, στον εαυτό της και το περιβάλλον της, λιγάκι από αυτό που συνιστά την αξιοπρέπεια της ζωής και του θανάτου…» («…Héritière d'une histoire corrompue où se mêlent les révolutions déchues, les techniques devenues folles, les dieux morts et les idéologies exténuées, où de médiocres pouvoirs peuvent aujourd'hui tout détruire mais ne savent plus convaincre, où l'intelligence s'est abaissée jusqu'à se faire la servante de la haine et de l'oppression, cette génération a dû, en elle-même et autour d'elle, restaurer, à partir de ses seules négations, un peu de ce qui fait la dignité de vivre et de mourir…»).

Αυτά έλεγε μεταξύ άλλων το 1957, όταν παραλάμβανε το Νόμπελ Λογοτεχνίας ως ο νεότερος, μετά τον Rudyard Kipling, παραλήπτης του στο δημαρχείο της Στοκχόλμης, ο δημιουργός της Πανούκλας, του Ξένου και του Καλιγούλα, συγγραφέας και φιλόσοφος Albert Camus, που πέθανε δυο χρόνια μετά, σαν χτες, στις 4 Ιανουαρίου του 1960 σε τροχαίο.

Νομίζετε ότι, αν ζούσε σήμερα, θα άλλαζε κάτι από τα λεγόμενά του;