Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών μας, αλλά από τις στιγμές που μας έκοψαν την ανάσα (George Carlin)


Αγαπώ τη Θάλασσα

Αγαπώ τη Θάλασσα.
Γιατί ξεκινάει με το θήτα των θέλω μου. Γιατί είναι ανοιχτή σαν τα άλφα που την απλώνουν. Γιατί το λάμδα της καμπυλώνει τη γλώσσα μου σε κύμα που σπάει μαλακά στο φράγμα των δοντιών μου. Γιατί τα σίγμα της μου χαϊδεύουν τ’ αφτιά σαν το φλοίσβο της σ’ έρημη παραλία.

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Μίλα της

Hable con ella
Το δειλό μυαλό κήρυξε επίσχεση εργασίας και αποσύρθηκε ηθελημένα σε κωματώδη κατάψυξη εδώ και δυο μήνες. Επιτρέπει βέβαια στο σώμα να κινείται σαν νευρόσπαστο στα καθημερινά πρέπει του, χωρίς όμως εκείνο να συμμετέχει. Το μυαλό ακίνητο παρατηρεί όλα όσα συμβαίνουν γύρω από το σώμα, αλλά τίποτε δεν το αγγίζει πραγματικά. Τίποτε δεν το αφορά. Αρνείται το τώρα και γαντζώνεται στο πριν.
Πριν από τι; Πριν από την ερώτηση που δεν διατύπωσε αυτό το μυαλό, αλλά ένα άλλο σώμα. Ένα άλλο σώμα με μυαλό και ψυχή. Ένα σώμα αγαπημένο. Ένα σώμα που έθεσε επιτακτικά την ερώτηση αν θα εξακολουθήσει το ταξίδι του ή θα ναυαγήσει πρόωρα και επώδυνα. Ένα αγαπημένο σώμα που καταφάσκει εμφατικά στη ζωή, με το μυαλό και την ψυχή του, από ένστικτο και με συνείδηση. Έτσι τολμά να κάνει την τρομακτική ερώτηση και να οργανώνεται αναμένοντας την απάντηση.
Το δειλό μυαλό παρέλυσε και άφησε το σώμα να τα βγάλει πέρα μόνο του. Αυτό ξάπλωσε την παγωμένη δειλία του πάνω στην άρνηση και βυθίστηκε στο πριν. Δυο μήνες τώρα δεν επικοινωνεί. Χωρίς μηχανική υποστήριξη, το δειλό μυαλό απλώς εξακολουθεί να υπάρχει. Το ξέρει ότι υπάρχει, γιατί ακούει κάποιες ελάχιστες φωνές που προσπαθούν να διαπεράσουν το τείχος του κώματός του. Αυτές οι φωνές ξέρουν κι αυτές ότι συνεχίζει να υπάρχει· γι’ αυτό και αδιάκοπα του μιλάνε με επίμονη φροντίδα. Ξέρουν ότι έτσι θα το συγκρατήσουν να μην το σκάσει. Και το δειλό μυαλό εξακολουθεί να κείτεται…
Το τηλέφωνο χτυπάει. Το χέρι του δειλού μυαλού σηκώνει το ακουστικό. Από την άλλη μεριά της γραμμής μια φωνή ανακοινώνει την απάντηση: Το ταξίδι του αγαπημένου σώματος θα συνεχιστεί κανονικά, όσο ορίζει η διάρκεια του εισιτηρίου του.
Το δειλό μυαλό, μουδιασμένο από τη δίμηνη ακινησία, αδυνατεί να ζητήσει λεπτομέρειες. Αρκείται στην ουσία της απάντησης. Ακούει τους χτύπους της καρδιάς που προσπαθεί να το θέσει και πάλι σε λειτουργία.
Όταν επανέρχεται πια από το κώμα του, το δειλό μυαλό αποζητάει πρώτα τις στοργικές φωνές που το κράτησαν στη θέση του, για να μοιραστεί την ανακούφιση της απάντησης που τόσο είχε φοβηθεί και να πολλαπλασιάσει τη χαρά ότι θα συνεχίσει να έχει κοντά του το άλλο σώμα, το αγαπημένο, με το μυαλό του κι εκείνο και την ψυχή του.

8 σχόλια:

  1. H ζωή τραβά την ανηφόρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, αλλά το σώμα σε τί χρειάζεται το δειλό μυαλό αφού είναι ανίκανο να το καθοδηγήσει; Για να σηκώνει τα τηλέφωνα; Μια ζωή ακέφαλη ή μια ζωή ανεγκέφαλη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Φτερούλι,
    Μια από τις φωνές είχε την τραγουδιστή προφορά της Κέρκυρας ;)

    @ α Κενταύρου,
    ... και τι ανηφόρα! Χωρίς σημαίες, χωρίς ταμπούρλα!

    @ Ηώς,
    Μια ζωή που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, μπροστά στον κίνδυνο να πάψει να υπάρχει το άλλο σώμα!
    Να 'στε όλοι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τση είπαμε, τση! ;)
    ...
    Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως πέρναγες μια τόσο δύσκολη κατάσταση όλο αυτό τον καιρό, το - μάλλον τρομαγμένο και όχι δειλό - μυαλό, δεν το άφησε ούτε στιγμή να φανεί.
    Τα καλά του διαδικτύου...
    Εύχομαι στο τόσο στοργικό και καταταλαιπωρημένο μυαλό λίγη γαλήνη και ηρεμία, και στο αγαπημένο σώμα, μια νέα έκδοση εισιτηρίου, με ποιότητα και διάρκεια μεγάλη.
    Γεια σου Υπατιούλα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Kαλή μου συνάδελφος θέλω τη βοήθεια σου.
    Ενας επισκέπτης μου εθεσε ένα ζήτημα που δεν με έχει απασχολήσει μέχρι τώρα,θα σε παρακαλούσα να επισκεφτείς την ιστοσελίδα μου και να διαβάσεις το σχόλιο μου στο σχόλιο το Βlogger Δ.Επειδή ξεφεύγει το θέμα του γνωστικού μου αντικειμένου θα ήθελα αν γνωρίζεις να δώσεις απαντήσεις στο θέμα.
    “Θεωρώ ότι η λογική είναι εργαλείο και όχι αξία.”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι, αλλά το σώμα σε τί χρειάζεται το δειλό μυαλό αφού είναι ανίκανο να το καθοδηγήσει;
    Για να σηκώνει τα τηλέφωνα;
    Μια ζωή ακέφαλη ή μια ζωή ανεγκέφαλη;


    Υπατία απάντησε: Μια ζωή που φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη, μπροστά στον κίνδυνο να πάψει να υπάρχει το άλλο σώμα!


    Υ.Γ. Έτυχε να συμφωνώ με την Ηώ οπότε το σχόλιο είναι ταυτόσημο! Και να σε απαλλάξω από τον κόπο (δηλαδή, να μην κουράσω το μυαλό σου) έβαλα και την απάντηση που θα έδινες!! χα..χα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Φτερούλι
    :)

    @ α Κενταύρου
    Άργησα ν' ανοίξω τον υπολογιστή απόψε, αλλά έσπευσα.

    @IonnKorr
    Ο νοών νοείτω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...