(:φίλητρον :φίλος :φιλῶ, δηλ. αγαπώ)
Αγαπάμε τους φίλους μας, διότι είναι μια μικρή πολύτιμη δόση ελευθερίας στη ζωή μας, αφού τους διαλέγουμε εμείς και γιατί από μας εξαρτάται το πόσο πολύ και για πόσο καιρό θα τους αγαπάμε. Αγαπάμε τους φίλους μας, επειδή καλύπτουν τα κενά μας και ικανοποιούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις εκάστοτε ανάγκες μας. Αγαπάμε τους φίλους μας, αφού μας μοιάζουν κι έχουν τις ίδιες επιθυμίες, τις ίδιες προτιμήσεις και τα ίδια γούστα με μας. Πολύ συχνά μάλιστα έχουν και τις ίδιες αντιλήψεις και ασπάζονται τις ίδιες αρχές με τις δικές μας.
Ταυτόχρονα όμως τους αγαπάμε το ίδιο, επειδή είναι διαφορετικοί από μας και μας συμπληρώνουν σε ό,τι είμαστε ελλιπείς. Είναι τα κομμάτια που απουσιάζουν από το παζλ του εαυτού μας για να αισθανθεί ολόκληρος. Τα μάτια τους είναι ο καθρέφτης μας. Μέσα σ' αυτά αναγνωρίζουμε την εικόνα μας. Αυτήν που μας αναπαριστά όπως νομίζουμε ότι (ή θα θέλαμε να) είμαστε, αυτήν που μας δείχνει ειλικρινά όπως είμαστε, αυτήν που μας προβάλλει όπως θα έπρεπε να είμαστε. Αν είμαστε δε τυχεροί και διαλέξαμε καλούς καθρέφτες, στα μάτια των φίλων μας διακρίνουμε και τις τρεις αυτές εικόνες, οπότε ανάλογα ρυθμίζουμε και την πορεία μας στη ζωή.
Στη γέννηση μιας φιλίας βέβαια δεν είναι καθόλου αμελητέος ο παράγοντας τύχη, μιας και είναι ζήτημα συγκυρίας το αν θα βρεθούν στο δρόμο μας άνθρωποι που θέλουμε ή μπορούμε να χτίσουμε και να διατηρήσουμε μαζί τους μια τέτοια σχέση. Ωστόσο είναι πάντοτε προσωπική μας υπόθεση το αν θα αναγνωρίσουμε ως τέτοια μια ευκαιρία και το αν και τι θα κάνουμε για να την αξιοποιήσουμε.
Είναι αλήθεια πως η φιλία –αυτή πολύ περισσότερο ίσως από τις άλλες ανθρώπινες σχέσεις– απαιτεί προσπάθεια και εγρήγορση, αλλά είναι εξίσου γεγονός ότι προσφέρει απλόχερα και γενναιόδωρα την ανταμοιβή της. Η ίδια η ύπαρξη της φιλίας αναιρεί την έννοια της μοναξιάς. Μοιράζει τον πόνο και πολλαπλασιάζει τη χαρά. Ο φιλικός λόγος ενθαρρύνει σαν φανατικός οπαδός τον αγώνα μας και καταπραΰνει τις πληγές μας αποτελεσματικότερα κι από το καλύτερο βάλσαμο.
Η φιλία, προ πάντων, φωτίζει μπροστά μας την ελπίδα ότι μπορεί κάποτε ακόμη και ν’ αγαπήσουμε, έστω και λιγάκι, τον εαυτό μας.
Αγαπάμε τους φίλους μας, διότι είναι μια μικρή πολύτιμη δόση ελευθερίας στη ζωή μας, αφού τους διαλέγουμε εμείς και γιατί από μας εξαρτάται το πόσο πολύ και για πόσο καιρό θα τους αγαπάμε. Αγαπάμε τους φίλους μας, επειδή καλύπτουν τα κενά μας και ικανοποιούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις εκάστοτε ανάγκες μας. Αγαπάμε τους φίλους μας, αφού μας μοιάζουν κι έχουν τις ίδιες επιθυμίες, τις ίδιες προτιμήσεις και τα ίδια γούστα με μας. Πολύ συχνά μάλιστα έχουν και τις ίδιες αντιλήψεις και ασπάζονται τις ίδιες αρχές με τις δικές μας.
Ταυτόχρονα όμως τους αγαπάμε το ίδιο, επειδή είναι διαφορετικοί από μας και μας συμπληρώνουν σε ό,τι είμαστε ελλιπείς. Είναι τα κομμάτια που απουσιάζουν από το παζλ του εαυτού μας για να αισθανθεί ολόκληρος. Τα μάτια τους είναι ο καθρέφτης μας. Μέσα σ' αυτά αναγνωρίζουμε την εικόνα μας. Αυτήν που μας αναπαριστά όπως νομίζουμε ότι (ή θα θέλαμε να) είμαστε, αυτήν που μας δείχνει ειλικρινά όπως είμαστε, αυτήν που μας προβάλλει όπως θα έπρεπε να είμαστε. Αν είμαστε δε τυχεροί και διαλέξαμε καλούς καθρέφτες, στα μάτια των φίλων μας διακρίνουμε και τις τρεις αυτές εικόνες, οπότε ανάλογα ρυθμίζουμε και την πορεία μας στη ζωή.
Στη γέννηση μιας φιλίας βέβαια δεν είναι καθόλου αμελητέος ο παράγοντας τύχη, μιας και είναι ζήτημα συγκυρίας το αν θα βρεθούν στο δρόμο μας άνθρωποι που θέλουμε ή μπορούμε να χτίσουμε και να διατηρήσουμε μαζί τους μια τέτοια σχέση. Ωστόσο είναι πάντοτε προσωπική μας υπόθεση το αν θα αναγνωρίσουμε ως τέτοια μια ευκαιρία και το αν και τι θα κάνουμε για να την αξιοποιήσουμε.
Είναι αλήθεια πως η φιλία –αυτή πολύ περισσότερο ίσως από τις άλλες ανθρώπινες σχέσεις– απαιτεί προσπάθεια και εγρήγορση, αλλά είναι εξίσου γεγονός ότι προσφέρει απλόχερα και γενναιόδωρα την ανταμοιβή της. Η ίδια η ύπαρξη της φιλίας αναιρεί την έννοια της μοναξιάς. Μοιράζει τον πόνο και πολλαπλασιάζει τη χαρά. Ο φιλικός λόγος ενθαρρύνει σαν φανατικός οπαδός τον αγώνα μας και καταπραΰνει τις πληγές μας αποτελεσματικότερα κι από το καλύτερο βάλσαμο.
Η φιλία, προ πάντων, φωτίζει μπροστά μας την ελπίδα ότι μπορεί κάποτε ακόμη και ν’ αγαπήσουμε, έστω και λιγάκι, τον εαυτό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου